IPPB4/415-182/08-2/JK - Możliwość przywrócenia ulgi mieszkaniowej o różnicę podatku do zwrotu wynikającą z metody, o której mówi abolicja podatkowa.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 3 marca 2009 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB4/415-182/08-2/JK Możliwość przywrócenia ulgi mieszkaniowej o różnicę podatku do zwrotu wynikającą z metody, o której mówi abolicja podatkowa.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 07 grudnia 2008 r. (data wpływu 10 grudnia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania "abolicji podatkowej"- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania "abolicji podatkowej".

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w ramach tzw. "dużej ulgi mieszkaniowej" z tytułu systematycznego gromadzenia oszczędności w kasie mieszkaniowej od 1998 r. do 2002 r. nabył prawo do odliczeń od podatku. Wnioskodawca osiągał wtedy dochody z tytułu renty rodzinnej. Z uwagi na niskie dochody w latach następnych wysokość odliczeń podatku przechodziła na następne lata. W r. kalendarzowym 2006 kwota odliczenia, która nie znalazła pokrycia podatku za lata ubiegłe wynosiła 4.134,86 zł.

W 2006 r. Wnioskodawca osiągnął dochody w Polsce w wysokości - 13.220,78 zł i w Wielkiej Brytanii w wysokości - 11.200,77 zł. Wnioskodawca obliczył podatek od łącznych dochodów, tj. 24.421,55 zł. Po odliczeniu składki na ubezpieczenie społeczne zapłacone w Polsce w wysokości 1.688,03 zł dochód wynosił 22.733,52 zł.

Wnioskodawca przedstawia we wniosku następujące wyliczenia:

*

podstawa obliczenia podatku wynosiła - 22.734,00 zł,

*

obliczony podatek - 3.789,38 zł,

*

składka na ubezpieczenie zdrowotne - 572,20 zł,

*

odliczenia od podatku wydatków mieszkaniowych (nie miały pokrycia w podatku za lata ubiegłe) - 4.134,86 zł,

*

ulga mieszkaniowa do odliczenia w r. podatkowym 2006 - 3.217,18 zł,

*

ulga mieszkaniowa do odliczenia w latach następnych - 917,68 zł.

Wnioskodawca nie zapłacił należnego podatku, ponieważ kwotę, którą powinien zapłacić pokryła ulga mieszkaniowa, a wpłacone zaliczki na podatek w 2006 r. w wysokości 1.266 zł zostały zwrócone.

Ustawa abolicyjna pozwala na inną metodę obliczenia podatku, niż była zastosowana w 2006 r.

Według nowego obliczenia:

*

podatek wynosi - 2.051,87 zł,

*

ubezpieczenie zdrowotne - 572,20 zł,

*

ulga mieszkaniowa do odliczenia w 2006 r. wynosiłaby - 1.479,67 zł,

*

do odliczenia w latach następnych zostałaby kwota - 2.655,19 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy jest możliwe przywrócenie ulgi mieszkaniowej o różnicę podatku (do zwrotu) wynikającą z metody, o której mówi abolicja podatkowa...

Zdaniem Wnioskodawcy, ulga mieszkaniowa pokryła należny podatek obliczony wg ówczesnego sposobu obliczania. Wnioskodawca uważa, że powinna być przywróconao różnicę podatku wynikającą z obliczenia z zastosowaniem metody wyłączenia z progresją. Zwiększy się wtedy wysokość ulgi do odliczenia w latach następnych o ok. 1.700 zł.

Wnioskodawca planuje powrót do kraju i podjęcie pracy, a w związku z tym możliwość odliczenia w następnych latach od dochodów uzyskanych w Polsce. Ustawa o abolicji podatkowej przewiduje zwrot lub umorzenie podatku. W przypadku Wnioskodawcy zwrot podatku nastąpiłby w postaci przywrócenia ulgi mieszkaniowej (o różnicę wynikającą z zastosowania innej metody obliczenia podatku).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm. - w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r.), osoby fizyczne podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a powołanej wyżej ustawy).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 umowy między Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840) w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza - z uwzględnieniem ustępów 2 i 3 tego artykułu - każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona. Określenie to nie obejmuje przy tym osoby fizycznej, która podlega opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód ze źródeł w nim położonych.

Definicja ta odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego, obowiązujących do dnia 31 grudnia 2006 r., pojęcie "miejsca zamieszkania" nie zostało zdefiniowane. Jak stanowi art. 25 ustawy z dnia

23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2008 r. o szczególnych rozwiązaniach dla podatników uzyskujących niektóre przychody poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 143, poz. 849) ustawę stosuje się do podatnika, który przynajmniej w jednym r. podatkowym, w okresie od 2002 r. do 2007 r., podlegał obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym i uzyskiwał w tym r. przychody z pracy, do których miał zastosowanie art. 27 ust. 9 albo 9a ustawy o podatku dochodowym.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca złożył zeznanie podatkowe z tytułu dochodów uzyskanych w 2006 r. zarówno w Polsce jak i Wielkiej Brytanii. Skorzystał z odliczenia od podatku w ramach tzw. dużej ulgi mieszkaniowej. Ulga ta pokryła podatek należny obliczony zgodnie z metodą proporcjonalnego odliczenia. W wyniku wejścia w życie ustawy o abolicji podatkowej, podatek należny, obliczony wg metody wyłączenia z progresją zostanie ustalony w niższej wysokości, a tym samym odliczenie od podatku z tytułu ww. ulgi mieszkaniowej nastąpi w mniejszym wymiarze.

Reasumując, stwierdzić należy, że Wnioskodawca spełnia przesłanki do skorzystania z abolicji podatkowej. Ze względu na zastosowanie bardziej korzystnej metody obliczenia podatku (wyłączenia z progresją) w rozliczeniu rocznym za 2006 r. zwiększy się wysokość ulgi do odliczenia w latach następnych.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Wydając interpretację w trybie ww. przepisu organ nie oblicza wysokości należnego podatku jak również wysokości odliczenia od podatku w ramach tzw. "dużej ulgi mieszkaniowej" z tytułu systematycznego gromadzenia oszczędności w kasie mieszkaniowej. W związku z tym Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie ustosunkował się do przedstawionych przez Wnioskodawcę obliczeń.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl