IPPB4/415-178/13-4/MS
Pismo z dnia 23 maja 2013 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB4/415-178/13-4/MS
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2013 r. (data wpływu 13 marca 2013 r.) oraz w piśmie z dnia 16 maja 2013 r. (data nadania 16 maja 2013 r., data wpływu 20 maja 2013 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 13 maja 2013 r. Nr IPPB4/415-178/13-2/MS (data nadania 13 maja 2013 r., data doręczenia 15 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania zasądzonego na rzecz pracownika odszkodowania - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 11 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania zasądzonego na rzecz pracownika odszkodowania.
Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/415-178/13-2/MS z dnia 13 maja 2013 r. (data nadania 13 maja 2013 r., data doręczenia 15 maja 2013 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez wskazanie właściwego numeru identyfikacji podatkowej (NIP bądź PESEL) Wnioskodawcy, wskazanie i uzupełnienie danych identyfikacyjnych Wnioskodawcy zgodnie ze wzorem wniosku ORD-IN, złożenie oświadczenia i podpisu Wnioskodawcy lub osoby upoważnionej, wskazanie przepisów prawa podatkowego będących przedmiotem interpretacji indywidualnej, doprecyzowanie stanu faktycznego, wskazanie przepisów prawa podatkowego będących przedmiotem interpretacji indywidualnej.
Pismem z dnia 16 maja 2013 r. (data nadania 16 maja 2013 r., data wpływu 20 maja 2013 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.
Dnia 4 października 2012 r. Sąd Rejonowy, wydał orzeczenie potwierdzające ugodę zawartą pomiędzy Wnioskodawcą, a pozwaną Spółką z o.o. Na postawie pkt 1 przedmiotowej ugody pozwana Spółka zobowiązała się wypłacić powodowi 5.682,36 zł (pięć tysięcy sześćset osiemdziesiąt dwa złote trzydzieści sześć groszy) tytułem odszkodowania stanowiącego równowartość wynagrodzenia za okres dwóch miesięcy z tytułu rozwiązania umowy o pracę. Wysokość ww. odszkodowania została ustalona w oparciu o przepisy obowiązującego Kodeksu pracy.
W uzupełnieniu wniosku z dnia 16 maja 2013 r. Wnioskodawca doprecyzował, iż przepisy Kodeksu pracy występujące w poniższym stanie faktycznym są następujące:
Art. 30 k.p. § 4;
Art. 45 k.p. § 1;
Art. 45 k.p. § 2;
Art. 47 k.p. indeks 1.
Wnioskodawca był zatrudniony w Spółce z o.o. na stanowisku krawiec od 1 października 2010 r. do 7 maja 2012 r.
Dnia 7 maja 2012 r. Wnioskodawca otrzymał wypowiedzenie z pracy. Powodem rozwiązania umowy według pracodawcy była reorganizacja struktury firmy. Zdaniem Wnioskodawcy podana przyczyna wypowiedzenia narusza przepisy Kodeksu pracy. Wypowiedzenie było nieuzasadnione w świetle przepisów art. 30 k.p. § 4, gdyż zostało dokonane w sposób zbyt ogólnikowy i niekonkretny.
Artykuł 30 § 4
W oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony lub o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia powinna być wskazana przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie lub rozwiązanie umowy.
Podana przyczyna była dla powoda niezrozumiała i w jego opinii nierzeczywista. W związku z ww. wątpliwościami powód zgodnie z art. 45 k.p. § 1 wniósł do Sądu Pracy o orzeczenie o bezskuteczności dokonanego wypowiedzenia.
Artykuł 45 § 1
W razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.
Na pierwszym posiedzeniu Sąd zasugerował stronom ugodę i wyznaczył kolejny termin. W międzyczasie strony doszły do porozumienia, a w związku z tym faktem Sąd wyznaczył termin na podpisanie ugody.
Dnia 4 października 2012 r. doszło do ugody sądowej. Sąd Rejonowy wydal orzeczenie potwierdzające ugodę zawartą pomiędzy Wnioskodawcą, a pozwaną Spółką z o.o.
Na postawie pkt 1 przedmiotowej ugody pozwana Spółka zobowiązała się wypłacić powodowi 5.682,36 zł (pięć tysięcy sześćset osiemdziesiąt dwa złote trzydzieści sześć groszy) tytułem odszkodowania stanowiącego równowartość wynagrodzenia za okres dwóch miesięcy z tytułu rozwiązania umowy o pracę.
Wysokość oraz zasady ustalania odszkodowania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw, tj. art. 45 w związku z art. 47 Kodeksu pracy.
Artykuł 45 § 2
Sąd pracy może nie uwzględnić żądania pracownika uznania wypowiedzenia za bezskuteczne lub przywrócenia do pracy, jeżeli ustali, że uwzględnienie takiego żądania jest niemożliwe lub niecelowe; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu.
Artykuł 47 indeks 1
Odszkodowanie, o którym mowa w art. 45, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy od wypłaconego odszkodowania należy zapłacić podatek dochodowy.
Zdaniem Wnioskodawcy,
Nawiązując do art. 9 ust. 1 Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) wiadomo, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszystkie dochody za wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c, a także dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają więc wszystkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały wymienione przez ustawodawcę, jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.
Odnosząc się do art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:
określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę;
odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników;
odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym;
odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji;
odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną;
odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
Wśród wyjątków wymienionych enumeratywnie w art. 21 ust. 1 pkt 3 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ugoda sądowa dot. nieprawidłowego rozwiązania umowy o pracę nie została wskazana.
Istotnym jest, że zwolnieniem określonym cytowanej ustawy, objęte są te odszkodowania, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie łych ustaw czyli tak jak miało to miejsce w opisanym przypadku.
Z przedstawionego stanu faktycznego oraz zacytowanych powyżej przepisów prawa wynika, iż zasądzone tytułem ugody sądowej odszkodowanie ma prawo korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż jego wysokość i zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw, tj. art. 45 w związku z art. 47 Kodeksu pracy.
Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 7 września 2012 r. nr IPPB4/415-516/12-2/JK3.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę, jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.
Jednakże zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:
określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn nie dotyczących pracowników,
odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
Należy jednak podkreślić, że zwolnieniem określonym w art. 21 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy, objęte są tylko te odszkodowania, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. Oznacza to, że zwolnienie nie obejmuje wszystkich odszkodowań, a tylko te, których wysokość lub zasady ustalania zostały określone wprost w stosownych przepisach prawa.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca był zatrudniony w Spółce na stanowisku krawiec od 1 października 2010 r. do 7 maja 2012 r. Dnia 7 maja 2012 r. Wnioskodawca otrzymał wypowiedzenie z pracy. Powodem rozwiązania umowy według pracodawcy była reorganizacja struktury firmy. Zdaniem Wnioskodawcy podana przyczyna wypowiedzenia narusza przepisy Kodeksu pracy. Wnioskodawca zgodnie z art. 45 k.p. § 1 wniósł do Sądu Pracy o orzeczenie o bezskuteczności dokonanego wypowiedzenia. Dnia 4 października 2012 r. doszło do ugody sądowej. Sąd Rejonowy wydal orzeczenie potwierdzające ugodę zawartą pomiędzy powodem - Wnioskodawcą, a pozwaną Spółką. Na postawie pkt 1 przedmiotowej ugody pozwana Spółka zobowiązała się wypłacić powodowi 5.682,36 zł tytułem odszkodowania stanowiącego równowartość wynagrodzenia za okres dwóch miesięcy z tytułu rozwiązania umowy o pracę.
Kwestie dotyczące stosunku pracy, w tym wypłaty odszkodowań z tytułu niesłusznego zwolnienia z pracy przez pracodawcę zawarte zostały w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.).
W myśl art. 45 § 1 ww. ustawy, w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, Sąd Pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu. Sąd pracy może nie uwzględnić żądania pracownika uznania wypowiedzenia za bezskuteczne lub przywrócenia do pracy, jeżeli ustali, że uwzględnienie takiego żądania jest niemożliwe lub niecelowe; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu (art. 45 § 2 ustawy). Przepisu § 2 nie stosuje się do pracowników, o których mowa w art. 39 i 177, oraz w przepisach szczególnych dotyczących ochrony pracowników przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem umowy o pracę, chyba że uwzględnienie żądania pracownika przywrócenia do pracy jest niemożliwe z przyczyn określonych w art. 411; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu (art. 45 § 3 ww. ustawy).
Zgodnie z art. 471 Kodeks pracy, odszkodowanie, o którym mowa w art. 45, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia.
Odnosząc powołane przepisy prawa do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, iż zasądzone na rzecz Wnioskodawcy odszkodowanie z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę, korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem jego wysokość oraz zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw, tj. art. 45 w związku z art. 471 Kodeksu pracy.
Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, iż wypłacone Wnioskodawcy odszkodowanie na podstawie ugody sądowej, która została zawarta pomiędzy Wnioskodawcą, a pracodawcą w dniu 4 października 2012 r. korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem jego wysokość oraz zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw, tj. art. 45 w związku z art. 471 Kodeksu pracy.
Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej należy stwierdzić, że interpretacja ta zapadła w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego przedmiotową interpretację.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.