IPPB4/415-171/11-9/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 19 lutego 2011 r. (data wpływu 24 lutego 2011 r.) uzupełnione pismem z dnia 4 maja 2011 r. (data nadania 5 maja 2011 r., data wpływu 9 maja 2011 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Nr IPPB4/415-171/11-2/JK z dnia 29 kwietnia 2011 r. (data nadania 29 kwietnia 2011 r., data doręczenia 2 maja 2011 r.) oraz pismem z dnia 8 czerwca 2011 r. (data nadania 8 czerwca 2011 r., data wpływu 13 czerwca 2011 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Nr IPPB4/415-171/11-4/JK z dnia 25 maja 2011 r. (data nadania 25 maja 2011 r., data doręczenia 2 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, w wyniku uwzględnienia zażalenia z dnia 20 czerwca 2011 r. (data nadania 21 czerwca 2011 r., data wpływu 24 czerwca 2011 r.) na postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia z dnia 14 czerwca 2011 r. Nr IPPB4/415-171/11-5/JK - jest prawidłowe.

W dniu 24 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 29 kwietnia 2011 r. Nr IPPB4/415-171/11-2/JK oraz pismem z dnia 25 maja 2011 r. Nr IPPB4/415-171/11-4/JK, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydania interpretacji przepisów prawa podatkowego wezwano Wnioskodawcę tego wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego, dokładne sprecyzowanie pytania, które winno być związane z przepisami prawa podatkowego, będącymi przedmiotem interpretacji indywidualnej oraz przyporządkowane do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego odnośnie zadanego pytania.

Wezwanie z dnia 29 kwietnia 2011 r. Nr IPPB4/415-171/11-2/JK skutecznie doręczono w dniu 2 maja 2011 r., natomiast wezwanie z dnia 25 maja 2011 r. Nr IPPB4/415-171/11-4/JK skutecznie doręczono w dniu 2 czerwca 2011 r.

Termin do uzupełnienia wezwania z dnia 29 kwietnia 2011 r. Nr IPPB4/415-171/11-2/JK upłynął z dniem 9 maja 2011 r. W dniu 9 maja 2011 r. do tut. Organu wpłynęło pismo Wnioskodawcy (data nadania 5 maja 2011 r.) będące odpowiedzią na wezwanie z dnia 29 kwietnia 2011 r. Nr IPPB4/415-171/11-2/JK.

Natomiast wyznaczony termin na uzupełnienie wezwania z dnia 25 maja 2011 r. Nr IPPB4/415-171/11-4/JK upłynął z dniem 9 czerwca 2011 r. Do dnia wydania postanowienia o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia wniosek nie został uzupełniony.

W związku z powyższym, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie znalazł podstaw do rozpatrzenia wniosku i działając na podstawie art. 14g § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego, wydał postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia.

Przedmiotowe postanowienie skutecznie doręczono w dniu 17 czerwca 2011 r.

Po wydaniu ww. postanowienia o pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia do tut. Organu wpłynęło uzupełnienie, które zostało nadane w dniu 8 czerwca 2011 r. W uzupełnieniu doprecyzowano stan faktyczny, sprecyzowano pytanie oraz przedstawiono własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego w odniesieniu do zadanego pytania.

Następnie dniu 24 czerwca 2011 r. z zachowaniem ustawowego terminu, do tut. organu wpłynęło zażalenie Strony z dnia 20 czerwca 2011 r. (data nadania 21 czerwca 2011 r.) na postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia. Uzasadniając zażalenie Strona wniosła o uchylenie powyższego postanowienia i udzielenie interpretacji przepisów zgodnie z wnioskiem z dnia 24 lutego 2011 r. w ustawowym terminie.

Organ podatkowy rozpatrując zażalenie Strony uznał je za zasadne. W związku z powyższym, postanowieniem z dnia 22 lipca 2011 r. Nr IPPB4/415-171/11-8/JK Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uchylił postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia z dnia 14 czerwca 2011 r. Nr IPPB4/415-171/11-5/JK w całości oraz postanowił, że na wniosek Pana C. F. z dnia 19 lutego 2011 r. (data wpływu 24 lutego 2011 r.) uzupełniony pismem z dnia 4 maja 2011 r. (data nadania 5 maja 2011 r., data wpływu 9 maja 2011 r.) oraz pismem z dnia 8 czerwca 2011 r. (data nadania 8 czerwca 2011 r. data wpływu 13 czerwca 2011 r.) na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej zostanie wydana indywidualna interpretacja przepisów prawa podatkowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 24 stycznia 2007 r. zmarła ciotka Wnioskodawcy. Zgodnie z postanowieniem sądu z dnia 19 września 2007 r. Wnioskodawca nabył spadek po niej w 1/4 części. Pozostałymi spadkobiercami byli brat Wnioskodawcy (1/4 części) oraz siostra zmarłej (w 1/2 części). W skład spadku wchodziło m.in. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz oszczędności. Wnioskodawca uiścił podatek od spadku w łącznej wysokości 25.121 zł, zgodnie z decyzją urzędu skarbowego. Zmarła ciotka nie pozostawiła testamentu jako takiego, a jedynie list skierowany do Wnioskodawcy i Jego żony, w którym napisała, iż chce, aby jej mieszkanie w P. należało do małżonków, nie rozporządziła natomiast swoim pozostałym majątkiem. Sąd stwierdził zatem, iż można potraktować ten list nie jako testament, a jedynie jako zapis. Nabycie spadku nastąpiło więc na podstawie ustawy przez siostrę zmarłej - w 1/2 części oraz bratanków, w tym Wnioskodawcę po 1/4 części (żona Wnioskodawcy nie była spadkobiercą). Następnie miało miejsce postępowanie w sprawie działu spadku i zniesienia współwłasności, w wyniku którego i w wykonaniu zapisu testamentowego mieszkanie w P., a dokładnie spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego przyznano Wnioskodawcy oraz Jego żonie na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej. Postanowienie w tej sprawie zostało wydane dnia 16 grudnia 2008 r., które stało się prawomocne w dniu 6 lutego 2009 r. Udział nabyty przez Wnioskodawcę w dniu 24 stycznia 2007 r. wynosił 1/4 części, natomiast udział nabyty w drodze działu spadku i zniesienia współwłasności wynosił 1/2, a więc uległ zwiększeniu o kolejną 1/4. Dział spadku i zniesienie współwłasności odbyło się bez spłat i dopłat. Mieszkanie to zostało sprzedane w dniu 9 czerwca 2009 r. za kwotę 180.000 zł W akcie notarialnym znalazł się zapis, że mieszkanie zostało nabyte w 2008 r., co jest niezgodne ze stanem faktycznym, ale na co wówczas nie zwrócono uwagi. Ponadto wskazano, iż miejsce zamieszkania Wnioskodawcy dla celów podatkowych znajduje się w Austrii, tam również Wnioskodawca posiadał miejsce zamieszkania w momencie sprzedaży odziedziczonego lokalu mieszkalnego. Odziedziczony lokal mieszkalny znajduje się na terytorium RP - w P. Wnioskodawca nigdy nie był zameldowany w ww. mieszkaniu.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia czy nabycie miało miejsce w dniu 16 grudnia 2008 r. (data wydania nieprawomocnego postanowienia sądu), czy też w dniu 6 lutego 2009 r. (data uprawomocnienia się tego postanowienia). Kierując się informacjami uzyskanymi ustnie w urzędzie skarbowym, iż datą nabycia nieruchomości jest data uprawomocnienia się postanowienia sądu o dziale spadku i zniesieniu współwłasności, w kwietniu 2010 r. Wnioskodawca złożył zeznanie PIT-39 za rok 2009, w którym wykazał dochód ze sprzedaży mieszkania w wysokości 90.000 zł, a jednocześnie wskazał tę kwotę jako zwolnioną z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W dniu 19 lipca 2010 r. Wnioskodawca nabył za kwotę 90.000 zł udział we współwłasności nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym, w którym Wnioskodawca zamieszkuje podczas pobytu w Polsce. Nieruchomość (dom jednorodzinny), udział we współwłasności którego Wnioskodawca nabył w dniu 19 lipca 2010 r. znajduje się w Polsce - w U. Akty notarialne dokumentujące ww. sprzedaż mieszkania i zakup domu Wnioskodawca złożył w urzędzie skarbowym we wrześniu 2010 r. Urząd skarbowy, powołując się na zapis w akcie notarialnym z dnia 9 czerwca 2009 r., iż nabycie mieszkania nastąpiło w 2008 r. wezwał Wnioskodawcę do złożenia zeznania PIT-36 za rok 2009 i zapłaty 19 % podatku dochodowego wraz z odsetkami, obliczonego od podstawy opodatkowania, pomniejszonego koszty uzyskania przychodu, którymi w przypadku Wnioskodawcy może być również kwota zapłaconego podatku od spadku. Podatek wraz z odsetkami, w wysokości wskazanej przez urząd skarbowy, tj. w kwocie 15.105 zł plus odsetki w kwocie 1.117 zł. Wnioskodawca zapłacił w dniu 12 stycznia 2011 r. Wnioskodawca ma jednak wątpliwości co do prawidłowości jego obliczenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy można uznać, że udział we współwłasności spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, o którym mowa wyżej w 1/4 części Wnioskodawca nabył z chwilą otwarcia spadku, tj. 24 stycznia 2007 r., oraz czy datą nabycia zwiększonego udziału jest data wydania postanowienia o dziale spadku, czy data uprawomocnienia się tego postanowienia.

Zdaniem Wnioskodawcy, udział we współwłasności spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w 1/4 części Wnioskodawca nabył w 2007 r. (otwarcie spadku), natomiast udział kolejnej 1/4 części nabył w 2009 r. (uprawomocnienie się postanowienia o dziale spadku). W związku z tym 19 % podatek od przychodu ze sprzedaży ww. mieszkania Wnioskodawca powinien zapłacić jedynie od 1/4 tego przychodu, czyli odpowiadającemu udziałowi nabytemu w 2007 r., w pozostałej zaś części winien on być zwolniony w związku z wydatkowaniem go w 2010 r. na cele mieszkaniowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 3 ust. 1a cytowanej ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Natomiast art. 3 ust. 2a przytoczonej ustawy stanowi, że osoby fizyczne nie posiadające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za dochody osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osobę, która nie posiada miejsca zamieszkania w Polsce uważa się, zgodnie z art. 3 ust. 2b pkt 4 ww. ustawy, w szczególności dochody (przychody) z położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.

Przepis art. 4a tej ustawy stanowi, iż wymienione wyżej przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisana w Wiedniu dnia 13 stycznia 2004 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 224, poz. 1921, Dz. U. z 2008 r. Nr 222, poz. 1450), dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z gospodarstwa rolnego lub leśnego) położonego w drugim Umawiającym się Państwie może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Określenie "majątek nieruchomy" ma takie znaczenie, jakie nadaje mu prawo tego Umawiającego się Państwa, na terytorium którego dany majątek jest położony. Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których mają zastosowanie przepisy prawa powszechnego dotyczące własności ziemi, prawa użytkowania nieruchomości, jak również prawa do stałych i zmiennych świadczeń z tytułu eksploatacji złóż mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych; statki morskie, statki żeglugi śródlądowej i statki powietrzne nie stanowią majątku nieruchomego (art. 6 ust. 2 Umowy).

W związku z powyższym wobec osoby nieposiadającej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, która uzyskuje dochody z nieruchomości położonej na terytorium Polski mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, formułuje generalną zasadę, iż sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiła po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu. Z powyższego wynika zatem, iż w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma data nabycia tej nieruchomości i forma prawna jej nabycia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w dniu 24 stycznia 2007 r. zmarła ciotka Wnioskodawcy. Spadek nabyła siostra zmarłej - w 1/2 części oraz bratankowie, w tym Wnioskodawca - po 1/4 części. W skład spadku wchodziło m.in. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz oszczędności. Postanowieniem sądu z dnia 16 grudnia 2008 r., które stało się prawomocne w dniu 6 lutego 2009 r. dokonano dział spadku i zniesienia współwłasności, w wyniku czego mieszkanie w P. przyznano Wnioskodawcy i Jego żonie na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej. Udział nabyty w drodze działu spadku i zniesienia współwłasności wynosił 1/2, a więc uległ zwiększeniu o kolejną 1/4 część. Dział spadku i zniesienie współwłasności odbył się bez spłat i dopłat. W dniu 9 czerwca 2009 r. mieszkanie to zostało sprzedane. Wnioskodawca nigdy nie był zameldowany w ww. mieszkaniu. W dniu 19 lipca 2010 r. Wnioskodawca nabył za kwotę 90.000 zł udział we współwłasności nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym, w którym Wnioskodawca zamieszkuje podczas pobytu w Polsce.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą jego otwarcia (art. 925 Kodeksu cywilnego). Powyższe oznacza, iż dniem nabycia przez Wnioskodawcę i pozostałych spadkobierców spadku jest data śmierci spadkodawcy, tj. 24 stycznia 2007 r., a postanowienie Sądu o nabyciu spadku potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Natomiast w myśl art. 1035 ustawy - Kodeks cywilny, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku. Jednak zgodnie z art. 1036 ww. ustawy - Kodeks cywilny, istnieje możliwość rozporządzenia przez spadkobierców prawem lub rzeczą należącą do spadku, mimo istnienia współwłasności, jeśli następuje to za zgodną wolą wszystkich spadkobierców.

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. W postanowieniu o stwierdzeniu nabycia spadku sąd nie określa składników masy spadkowej i nie dokonuje podziału tych składników pomiędzy poszczególnych spadkobierców. Dopiero wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności. Nie zmienia to faktu, iż dział spadku jest zawsze konsekwencją wcześniejszego nabycia spadku. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom. Dział spadku jest więc czynnością wtórną do nabycia spadku, nie można nabyć własności rzeczy tylko i wyłącznie w drodze działu spadku, bez nabycia spadku. Natomiast współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, iż własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). W myśl art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego, o czym stanowi art. 196 § 2 tej ustawy.

W myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu. Natomiast na podstawie art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli. Tak więc zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, która przekracza udział jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w spadku Wnioskodawca nabył 1/4 część lokalu mieszkalnego, natomiast udział nabyty w drodze działu spadku i zniesienia współwłasności wynosił 1/2, a więc uległ powiększeniu o kolejną 1/4. Skoro zatem w wyniku dokonanego działu Wnioskodawca stał się właścicielem nieruchomości w części przekraczającej jego udział w spadku to za datę nabycia lokalu mieszkalnego w części przekraczającej ten udział należy przyjąć datę uprawomocnienia postanowienia sądu o dziale spadku czyli dzień 06 luty 2009 r.

Zgodnie z art. 516 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 z późn. zm.), orzeczenia sądu w postępowaniu nieprocesowym zapadają w formie postanowień, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. W myśl art. 365 § 1 tej ustawy, orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy oraz inne organy państwowe i organy administracji publicznej, a w wypadkach w ustawie przewidzianych także inne osoby. Z postanowienia art. 521 § 1 ww. ustawy wynika, że jeżeli przepis szczególny inaczej nie stanowi, postanowienie orzekające co do istoty sprawy staje się skuteczne, a jeżeli wymaga wykonania - także wykonalne, po uprawomocnieniu się. Wobec powyższego należy stwierdzić, iż nabycie przez Wnioskodawcę spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego miało miejsce w dwóch datach, tj. w dniu 24 stycznia 2007 r. - data śmierci ciotki oraz w dniu 6 lutego 2009 r. - data uprawomocnienia się postanowienia sądu o dziale spadku i zniesieniu współwłasności. W związku z tym, iż sprzedaż mieszkania nastąpiła w 2009 r., tj. przed upływem pięcioletniego terminu, o którym mowa powyżej, stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy zmienianej w art. 1, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., stosuje się zasady określone w ustawie zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do dochodów (poniesionej straty) od dnia 1 stycznia 2009 r.

Dokonując oceny skutków podatkowych sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w części przypadającej na udział nabyty w 2007 r. w spadku po zmarłej ciotce należy stosować przepisy ustaw o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. W myśl art. 30e ust. 1, 4 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2008 r. - podatek od dochodu ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) wynosi 19 % podstawy obliczenia podatku. Podatek ten płatny jest w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z przychodami (dochodami) z innych źródeł.

Podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonych zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. (art. 30e ust. 2 ww. ustawy). Art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stasuje się odpowiednio.

Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, zgodnie art. 22 ust. 6d ww. ustawy, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Na podstawie art. 22 ust. 6e ww. ustawy wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Podkreślić należy, iż przepisy obowiązujące w okresie od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2008 r. przewidują zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z odpłatnego zbycia:

Zwolnienie to ma zastosowanie do przychodów podatnika, który w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego złoży oświadczenie, że spełnia warunki do zwolnienia (art. 21 ust. 21 ww. ustawy).

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca nie był zameldowany w przedmiotowym mieszkaniu na pobyt stały - zatem nie może skorzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższe oznacza, że dochód ze sprzedaży udziału w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego (nabytym w dniu 24 stycznia 2007 r.) podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e ww. ustawy. Natomiast w odniesieniu do opodatkowania dochodu uzyskanego przez Wnioskodawcę z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego w części przypadającej na udział nabyty w 2009 r. w drodze działu spadku i zniesienia współwłasności, zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r. - od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Stosownie do art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny, lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Wysokość tych nakładów, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Stosownie do art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Katalog wydatków na własne cele mieszkaniowe określa przepis art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 21 ust. 27 ww. ustawy, w przypadku ponoszenia wydatków na cele mieszkaniowe w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, na którego terytorium podatnik ponosi wydatki na cele mieszkaniowe.

Stosownie do art. 21 ust. 28 za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

Z powyższego wynika, że warunkiem skorzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych wymienionych w ustawie jest wydatkowanie otrzymanego przychodu wyłącznie na cele mieszkaniowe określone w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zawarte w tym przepisie wyliczenie tzw. wydatków mieszkaniowych, których realizacja powoduje zwolnienie z opodatkowania kwot przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości, ma charakter wyczerpujący (enumeratywny). Należy również wskazać, iż przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). W związku z tym, tylko wydatkowanie środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości - w terminie i na cele wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 131, a szczegółowo opisane w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwala na zastosowanie przedmiotowego zwolnienia.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, przychód uzyskany ze sprzedaży lokalu mieszkalnego Wnioskodawca przeznaczył na nabycie w dniu 19 lipca 2010 r. udziału we współwłasności nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym, w której zamieszkuje podczas pobytu w Polsce. Mając na uwadze ww. przepisy stwierdzić należy, że dochód ze sprzedaży nieruchomości w części nabytej w 2009 r. na skutek działu spadku i zniesienia współwłasności wydatkowany w ciągu dwóch lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło zbycie będzie korzystał ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy przy spełnieniu wszystkich pozostałych przesłanek warunkujących omawiane zwolnienie.

Reasumując, należy stwierdzić, iż w związku z faktem, że udział nabyty w drodze działu spadku i zniesienia współwłasności przekraczał udział nabyty w spadku, nabycie przez Wnioskodawcę udziału w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego miało miejsce w dwóch datach, tj. w dniu 24 stycznia 2007 r. w spadku po zmarłej ciotce oraz w dniu uprawomocnienia się postanowienia o dziale spadku i zniesieniu współwłasności - 6 lutego 2009 r. Zatem przychód uzyskany ze sprzedaży udziału w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego nabytego w dniu 24 stycznia 2007 r. będzie podlegał opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym.

Natomiast przychód uzyskany ze sprzedaży udziału w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego nabytego w dniu 6 lutego 2009 r. również podlega opodatkowaniu 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie ww. art. 30e ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. Przy czym przychód ten będzie korzystał ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli zostaną spełnione wszystkie warunki wskazane powyżej. Ponadto, należy wyjaśnić, iż ewentualne wyliczenie podatku nie należy do kompetencji tut. organu. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego rozliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Interpretacja dotyczy tylko Pana jako Wnioskodawcy. Nie wywołuje skutków prawnych dla żony Wnioskodawcy. W związku z powyższym w celu uzyskania pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego przez żonę Wnioskodawcy, winna ona złożyć odrębny wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej i uiścić stosowną opłatę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.