IPPB4/415-171/10-2/SP - Powstanie przychodu w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku usunięcia usterki w instalacji centralnego ogrzewania przez wykonawcę w ramach realizacji udzielonej gwarancji.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2010 r. (data wpływu 1 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanej kwoty w wyniku uznania reklamacji - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 marca 2010 r. został złożony wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanej kwoty w wyniku uznania reklamacji.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W roku 2004 do budowy instalacji centralnego ogrzewania zostały zakupione rury typu P, których dostawcą na Polskę jest G Sp. z o.o. Gwarancja na towar wynosi 1 rok. ale żywotność towaru określona jest na kilkadziesiąt lat. W trakcie użytkowania, po ok. 4-5 latach użytkowania okazało się, że rury te mają wadę ukrytą, nie nadają się dalszego funkcjonowania instalacji i muszą być wymienione. W marcu 2009 r. Wnioskodawczyni złożyła reklamację na ten towar do dostawcy. G po wnikliwej weryfikacji zgłoszenia uznał reklamację i zobowiązał się do pokrycia 80 % kosztów netto związanych z wymianą instalacji i jej następstw. W oparciu o art. 8 ust. 1 i 2 ustawy z 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej została wypłacona uzgodniona kwota w październiku 2009 r..

W styczniu 2010 r. Wnioskodawczyni otrzymała od G formularz PIT-8C na otrzymaną kwotę odszkodowania, w treści zawarto opis: "Ugoda zawarta w zakresie pokrycia kosztów w związku z koniecznością usunięcia awarii i jej skutków spowodowanych wadliwym towarem, którego dystrybutorem jest G Sp. z o.o.".

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy.

Kwoty odszkodowania i kosztów remontu nie należy uwzględniać w zeznaniu rocznym.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na mocy art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, źródłami przychodów są inne źródła.

Natomiast stosownie do treści art. 20 ust. 1 wyżej powołanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie "w szczególności" dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Natomiast zgodnie z art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne (tj. nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu) przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż w roku 2004 do budowy instalacji centralnego ogrzewania zostały zakupione rury typu P, których dostawcą na Polskę jest G Sp. z o.o. Gwarancja na towar wynosi 1 rok, ale żywotność towaru określona jest na kilkadziesiąt lat. W trakcie użytkowania, po ok. 4-5 latach użytkowania okazało się, że rury te mają wadę ukrytą, nie nadają się dalszego funkcjonowania instalacji i muszą być wymienione. W marcu 2009 r. Wnioskodawczyni złożyła reklamację na ten towar do dostawcy. G po wnikliwej weryfikacji zgłoszenia uznał reklamację i zobowiązał się do pokrycia 80 % kosztów netto związanych z wymianą instalacji i jej następstw. W oparciu o art. 8 ust. 1 i 2 ustawy z 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej została wypłacona uzgodniona kwota w październiku 2009 r.. W styczniu 2010 r. Wnioskodawczyni otrzymała od G formularz PIT-8C na otrzymaną kwotę odszkodowania, w treści zawarto opis: "Ugoda zawarta w zakresie pokrycia kosztów w związku z koniecznością usunięcia awarii i jej skutków spowodowanych wadliwym towarem, którego dystrybutorem jest G Sp. z o.o.".

W związku ze szczegółową analizą treści przedstawionego stanu faktycznego, należy stwierdzić, iż otrzymywana przez Wnioskodawczynię kwota odszkodowania spełnia definicję przychodu, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku reklamacji zasadnych, a więc takich, do których ubiegania się klient ma prawo uzasadnione jest odwołanie się do postanowień art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2002 r. Nr 141, poz. 1176 z późn. zm.), zgodnie z którym, jeżeli towar konsumpcyjny jest niezgodny z umową, kupujący może żądać doprowadzenia go do stanu zgodnego z umową przez nieodpłatną naprawę albo wymianę na nowy, chyba że naprawa albo wymiana są niemożliwe lub wymagają nadmiernych kosztów. Przy ocenie nadmierności kosztów uwzględnia się wartość towaru zgodnego z umową oraz rodzaj i stopień stwierdzonej niezgodności, a także bierze się pod uwagę niedogodności, na jakie naraziłby kupującego inny sposób zaspokojenia. Z treści ust. 2 art. 8 omawianej ustawy wynika, iż nieodpłatność naprawy i wymiany w rozumieniu ust. 1 oznacza, że sprzedawca ma również obowiązek zwrotu kosztów poniesionych przez kupującego, w szczególności kosztów demontażu, dostarczenia, robocizny, materiałów oraz ponownego zamontowania i uruchomienia.

Jednakże odwołanie się w tym miejscu do przepisu art. 8 powołanej ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego, nie daje podstaw do uznania, iż otrzymane przez Wnioskodawczynię odszkodowanie, nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem organu podatkowego należy powołać się na treści art. 10 ust. 1 ww. ustawy, na mocy którego sprzedawca odpowiada za niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową jedynie w przypadku jej stwierdzenia przed upływem dwóch lat od wydania tego towaru kupującemu; termin ten biegnie na nowo w razie wymiany towaru.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż w sytuacji, gdy reklamacja wadliwego towaru została złożona po upływie dwóch lat od wydania towaru, wówczas wypłacone odszkodowanie będące pokryciem kosztów w związku z koniecznością usunięcia awarii i jej skutków spowodowanych wadliwym towarem i skutkuje powstaniem u Wnioskodawczyni przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy podatkowej, bowiem jak wynika z treści powołanego powyżej art. 10 ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego, dostawca rur obowiązku takiego nie ma, ponieważ termin przewidziany ustawą upłynął, a tym samym Wnioskodawczyni uzyskuje korzyść majątkową.

Generalną zasadą obowiązującą w podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada, że opodatkowaniu podlegają dochody czyli przychody pomniejszone o koszty uzyskania przychodu, jeżeli takie zostały poniesione.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

W świetle przytoczonych przepisów należy wskazać, iż do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawczyni może zaliczyć poniesione i udokumentowane koszty, które zostały poniesione w związku z otrzymanym świadczeniem pieniężnym.

Wobec tego, jeżeli Wnioskodawczyni poniosła wydatki związane z koniecznością usunięcia awarii i jej skutków spowodowanych wadliwym towarem oraz posiada dowody poniesienia tych wydatków, wówczas kwoty poniesionych wydatków może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.

Ponadto podkreślić należy, że zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązek złożenia zeznania, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, ciąży na podatniku, który uzyskał w roku podatkowym dochody podlegające opodatkowaniu.

Reasumując, należy stwierdzić, iż otrzymaną kwotę odszkodowania oraz poniesione i udokumentowane koszty remontu Wnioskodawczyni powinna uwzględnić w rocznym zeznaniu podatkowym za 2009 r. PIT-36.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa