IPPB4-415-152/08-2/PJ - Czy fakt pojawienia się imienia i nazwiska współmałżonka wnioskodawczyni w przelewie może kwestionować, iż to wnioskodawczyni jest darczyńcą i wskazywać na to, że także małżonek stał się przez ten fakt darczyńcą?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 24 listopada 2008 r. (data wpływu 26 listopada 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie udokumentowania ulgi z tytułu darowizny na rzecz kultu religijnego- jest nieprawidłowe.

W dniu 26 listopada 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie udokumentowania ulgi z tytułu darowizny na rzecz kultu religijnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W zeznaniu podatkowym PIT-36, w rozliczeniu wspólnym z małżonkiem, zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 rok, Wnioskodawczyni odliczyła od dochodu zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. b) ustawy, darowiznę na cele kultu religijnego w kwocie stanowiącej 5,85% dochodu. Kwota ta została wpisana w pozycji 139 PIT-36. Małżonek Wnioskodawczyni nie odliczał darowizny.

Między małżonkami istnieje wspólność majątkowa. W celu udokumentowania przekazanej darowizny, Wnioskodawczyni posiada:

Celem umieszczenia w tytule przelewu nazwisk Wnioskodawczyni i jej małżonka była referencja do wspólnego zeznania podatkowego. Wymienione osoby nie zostały określone jako darczyńcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle art. 26 ust. 1 pkt 9 i posiadanych dowodów na przekazanie darowizny przez Wnioskodawczynię (tj. umowy zawartej wyłącznie między Wnioskodawczynią, a obdarowanym oraz przekazaniem darowizny z osobistego konta Wnioskodawczyni), fakt pojawienia się imienia i nazwiska współmałżonka Wnioskodawczyni w przelewie może kwestionować, iż to Wnioskodawczyni jest darczyńcą i wskazywać na to, że także małżonek stał się przez ten fakt darczyńcą.

Wnioskodawczyni uważa na podstawie przepisów art. 26 ust. 1 pkt 9, ust. 7 pkt 2 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 126 z późn. zm.), iż podstawę obliczenia podatku stanowi dochód pomniejszony o kwotę darowizn przekazanych na cele:

Małżonkowie, między którymi istnieje wspólność majątkowa, na wniosek wyrażony w zeznaniu rocznym oraz po spełnieniu warunków określonych przepisem art. 6 ustawy mogą złożyć wspólne zeznanie, określając łączne zobowiązanie podatkowe, przy czym odliczenia wymienione w art. 26 ustawy, w tym z tytułu darowizny na cele kultu religijnego, przysługują odrębnie dla każdego z nich. Aby skorzystać z odliczenia każdy z małżonków musi posiadać odrębny dowód wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego, a w przypadku darowizny innej niż pieniężna dokument, z którego wynika wartość tej darowizny, oraz oświadczenie obdarowanego o jej przyjęciu. W świetle wymienionych przepisów wpisanie w przelewie imienia i nazwiska małżonka podatnika nie stanowi przesłanki do stwierdzenia, że małżonek podatnika jest darczyńcą i jedynym darczyńcą tej darowizny jest podatnik. Dowód zawarcia umowy przez podatnika i przekazanie darowizny z jego osobistego konta, jednoznacznie dowodzą, że darczyńcą i uprawnionym do odliczenia darowizny od swojego dochodu jest wyłącznie podatnik.

NSA wypowiedział się w tej materii w wyr. z 8 lutego 2006 r., sygn. akt II FSK 324/05. Przedmiotem ww. sprawy była skarga małżonków na decyzję USK, który zakwestionował wspólne przekazanie darowizny przez małżonków w proporcji 50: 50 na podstawie przelewu z osobistego konta jednego z małżonków. NSA orzekł wówczas, że " (.,.) art. 26 ust. 7 u.p.d.o.f. (*oznaczenie z okresu rozstrzygnięcia*) nie ustanawia domniemania" że darczyńcą jest osoba wymieniona w dowodzie wpłaty na rachunek obdarowanego" (...). W omawianej sprawie organy podatkowe dokonały takich, a nie innych ustaleń przede wszystkim dlatego, że podatnicy w trakcie postępowania dowodowego nie przedstawili dowodu zawarcia umowy darowizny."

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony we wspólnym zeznaniu rocznym, z zastrzeżeniem art. 6a, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26c; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany.

Zasada wyrażona w ust. 2 ma zastosowanie również, jeżeli jeden z małżonków w roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany zgodnie z art. 27, lub osiągnął dochody w wysokości nie powodującej obowiązku uiszczenia podatku (art. 6 ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie z treścią art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. b) ww. ustawy, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot z tytułu darowizn przekazanych na cele kultu religijnego w wysokości dokonanej darowizny, nie więcej jednak niż kwoty stanowiącej 6 % dochodu.

Stosownie do art. 26 ust. 5 ww. ustawy, łączna kwota odliczeń z tytułów określonych w ust. 1 pkt 9 nie może przekroczyć w roku podatkowym kwoty stanowiącej 6 % dochodu, z tym że odliczeniu nie podlegają darowizny poniesione na rzecz:

Należy w tym miejscu odwołać się do treści przepisu art. 26 ust. 7 ww. ustawy, który odnosi się do sposobu dokumentowania wydatków na cele wymienione w art. 26 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7 pkt 2 ww. ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie. Jednakże w przypadku odliczeń, o których mowa w ust. 1 pkt 9, gdy dokonano darowizny pieniężnej, odliczenie stosuje się, jeżeli wysokość darowizny jest udokumentowana "dowodem wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego".

Należy zauważyć, iż użyte pojęcie "dowód wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego" jest pojęciem szerokim i obejmuje swym zakresem rozmaite formy dowodzenia wpłat na rachunek bankowy. Dlatego też, wszelkie dowody wpłat na rachunek bankowy obdarowanego, z których oprócz numeru tego rachunku, jednoznacznie wynika nazwisko darczyńcy, kwota darowizny, jak również na jaki cel ją przekazano, będą stanowiły dla darczyńcy dowód, o którym mowa w powołanym wyżej przepisie.

Ze stanu faktycznego opisanego we wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni dokonała darowizny w wysokości 5,85% dochodu. Jednocześnie wskazano, że przekazanie darowizny nastąpiło w formie przelewu bankowego w oparciu o umowę darowizny, pomiędzy Wnioskodawczynią, a obdarowanym, wykonanego z konta należącego do Wnioskodawczyni na konto obdarowanego, w tytule przelewu określając cel, jako darowizna na cele kultu religijnego oraz umieszczając pierwsze litery imienia i nazwisko Wnioskodawczyni oraz Jej małżonka.

Jednocześnie Wnioskodawczyni podkreśliła, iż wpisanie małżonka w dowodzie przelewu środków, stanowiących darowiznę, miało jedynie charakter referencji do wspólnego zeznania podatkowego. Wymienione osoby nie zostały określone jako darczyńcy.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz przytoczone podstawy prawne należy uznać, iż okoliczność wskazania na dowodzie wpłaty zarówno Wnioskodawczyni, jak i Jej męża pozbawia Wnioskodawczynię prawa do skorzystania z odliczeń od dochodu w zakresie pełnej kwoty dokonanej darowizny.

Należy bowiem mieć na uwadze, szczególny charakter ulg i zwolnień.

Korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym z ulgi przewidzianej w art. 26 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z ulgi z tytułu dokonanej darowizny m.in. od posiadania dowodu wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego. Dowód wpłaty, którym dysponuje Wnioskodawczyni dokumentuje przelew środków dokonany zarówno przez Wnioskodawczynię, jak i Jej męża.

Na tej podstawie należy wnioskować, że Wnioskodawczyni wraz z mężem dokonała darowizny na cele kultu religijnego.

Wobec powyższego prawo do odliczenia z tego tytułu przysługuje obojgu małżonkom.

Podkreślić w tym miejscu należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Natomiast przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa.

Odnośnie cytowanego we wniosku wyr. Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 lutego 2006 r. sygn. Akt II FSK 324/05, na który powołała się Wnioskodawczyni, organ podatkowy wyjaśnia, że orzeczenia sądu są wydawane w indywidualnych sprawach, w których zostały wydane i nie wiążą organu podatkowego właściwego do wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.