IPPB4/415-138/13-4/JK2

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2013 r. (data wpływu 25 lutego 2013 r.) oraz w piśmie z dnia 29 maja 2013 r. (data nadania 31 maja 2013 r., data wpływu 3 czerwca 2013 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 7 maja 2013 r. Nr IPPB4/415-138/13-2/JK2 (data nadania 7 maja 2013 r., data doręczenia 27 maja 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej:

* w części dotyczącej wydatków poniesionych na koszty zakwaterowania, wyżywienia związane z pobytem w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego oraz zakładach rehabilitacji leczniczej oraz na zabiegi rehabilitacyjne - jest prawidłowe,

* w części dotyczącej wydatku poniesionego na opłatę klimatyczną - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 20 maja 2013 r. Nr IPPB4/415-138/13-2/JK2 (data nadania 7 maja 2013 r., data doręczenia 27 maja 2013 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego odnośnie zadanego pytania.

Pismem z dnia z dnia 29 maja 2013 r. (data nadania 31 maja 2013 r., data wpływu 3 czerwca 2013 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest inwalidką z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności, orzeczenie wydane na stałe, symbol niepełnosprawności 05-R07-S11 -I. W celu utrzymania jak najdłużej sprawności ruchowej i samodzielnej egzystencji Wnioskodawczyni jest poddawana rehabilitacji, zgodnie z zaleceniami lekarzy, zarówno w ośrodkach w miejscu zamieszkania jaki uzdrowiskowych. W latach 2010 i 2011 Wnioskodawczyni uczestniczyła, zgodnie ze skierowaniami, w uzdrowiskowych turnusach rehabilitacyjnych, których koszty uwzględniła w odliczeniach w ramach ulgi rehabilitacyjnej (dofinansowanie z PFRON Wnioskodawczyni nie przysługuje ze względu na wysokość dochodu).

W dniu 8 grudnia 2011 r. Wnioskodawczyni złożyła do NFZ wniosek, wydany Jej przez lekarza, tym razem o leczenie sanatoryjne. Wniosek Wnioskodawczyni został rozpatrzony pozytywnie i otrzymała skierowanie wydane w dniu 9 grudnia 2011 r. na 12 dni zabiegowych w trybie ambulatoryjnym w terminie od 3 września 2012 r. do 3 października 2012 r. w Uzdrowisku - Z., z tym, że Wnioskodawczyni wypełniła zobowiązanie, że pobyt (mieszkanie i wyżywienie) załatwi i pokryje we własnym zakresie.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni wystąpiła do Uzdrowiska o przyjęcie na kurację, z tym, że zabiegi zgodnie ze skierowaniem pokryje NFZ, a za pobyt zapłaci Wnioskodawczyni. Z Uzdrowiska Wnioskodawczyni otrzymała potwierdzenie rezerwacji na przedstawionych warunkach, na termin 3 września 2012 r. - 15 września 2012 r. (Uzdrowisko ma podpisaną umowę z NFZ).

W czasie kuracji, lekarz kwalifikujący terapię wyznaczył Wnioskodawczyni zabiegi w ramach skierowania z NFZ oraz kilka przekraczających limit NFZ, za które wniosła opłatę.

Kurację Wnioskodawczyni odbyła w całości i po jej zakończeniu otrzymała fakturę za ponadnormatywne zabiegi oraz zakwaterowanie i wyżywienie w Uzdrowisku oraz kwit za wniesioną opłatę klimatyczną.

Powyższe koszty Wnioskodawczyni odliczyła w zeznaniu podatkowym PIT 37 za rok 2012 w PIT-O w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, iż w roku 2012 w "Uzdrowisku" korzystała łącznie z sześciu rodzajów zabiegów: UGUL (gimnastyka czynno-bierna w podwieszeniu), kąpiele siarczkowe, kąpiele kwasowęglowe, okłady borowinowe, krioterapia i laser, z czego z własnych funduszy Wnioskodawczyni sfinansowała 1 kąpiel siarczkową oraz 8 zabiegów laserowych. Wnioskodawczyni jest przekonana, że lekarz specjalista potwierdzi, iż wszystkie zastosowane zabiegi, łącznie z tymi, z które sama zapłaciła, a kierujący lekarz uznał za niezbędne, należą do działań usprawniających, zatem rehabilitacyjnych, a jednocześnie rehabilitacyjno - leczniczych, jako że mają wpływ na ograniczenie skutków choroby (np. zmniejszenie obrzęków i bólu).

W miejscowości uzdrowiskowej:. mieści się "Uzdrowisko. " Sp. z o.o. Przedsiębiorstwo to obecnie świadczy usługi w zakresie zabiegów fizjoterapeutycznych i balneologicznych w ramach kuracji prywatnych, w tym turnusów rehabilitacyjnych oraz umowy z NFZ. Jak wynika danych dotyczących skierowania na rok 2012 do: "Uzdrowiska." uzyskanych ze strony NFZ, placówka ta jest Zakładem Lecznictwa Uzdrowiskowego. Ponadto Wnioskodawczyni wskazała następujące dane ze skierowania.

Dane ogólne:

Nr skierowania: 0.....,

Data wystawienia przez lekarza: 20 października 2011 r.

Data wpływu do oddziału NFZ: 8 grudnia 2011 r.

Oddział kierujący: Mazowiecki.

Ocena lekarza balneologa NFZ:

Rodzaj leczenia: Uzdrowiskowe Leczenie Ambulatoryjne Dorosłych i Dzieci

Profil leczenia: Choroby Reumatologiczne (Reumatologia)

Miejsce i termin leczenia: Zakład Lecznictwa Uzdrowiskowego: Przychodnia Ambulatoryjna.

Adres:....

Okres w którym powinno odbyć się leczenie: 03.09.2012 - 03.10.2012.

Jednocześnie Uzdrowiskowe Zakłady: Fizykoterapii oraz Przyrodoleczniczy, w których w "Uzdrowisku. Wnioskodawczyni była poddawana zabiegom rehabilitacyjnym noszą miano Zakładów Rehabilitacji Leczniczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni miała prawo w ramach ulgi rehabilitacyjnej odliczyć koszty zakwaterowania, wyżywienia, dodatkowych zabiegów i opłaty klimatycznej w Uzdrowisku w sytuacji, gdy NFZ wydał Jej skierowanie na leczenie sanatoryjne ambulatoryjne, ale kierując Ją do Uzdrowiska do odbycia dwunastodniowej kuracji w konkretnym przedziale czasowym pomiędzy 3 września a 3 października 2012 r.

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Wątpliwości Wnioskodawczyni spowodowała sytuacja skierowania Jej do Uzdrowiska w trybie ambulatoryjnym, a nie stacjonarnym. Według Wnioskodawczyni, gdyby otrzymała skierowanie stacjonarne, oczywiste by było uprawnienie do odliczenia kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy pełnym kosztem pobytu, a kwotą refundowaną przez NFZ. Zdaniem Wnioskodawczyni, mimo wątpliwości, w świetle przepisów podatkowych, sytuacja jest prawnie analogiczna do skierowania stacjonarnego, ponieważ nie da się odbyć kuracji ambulatoryjnej poza miejscem zamieszkania bez poniesienia kosztów związanych z pobytem w miejscowości uzdrowiskowej, w której kuracja ma się odbywać. A zatem koszty te są nierozerwalnie związane z wykonaniem zaleceń medycznych dotyczących rehabilitacji oraz realizacją wydanego przez NFZ skierowania. Wnioskodawczyni uważa, iż powinny być zatem odliczane w trybie art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni zwróciła uwagę, że na efekty rehabilitacji osoby z Jej niepełnosprawnością niebagatelny wpływ ma odpowiednia balneoterapia, dostępna jedynie w nielicznych ośrodkach uzdrowiskowych w kraju, co w przypadku Wnioskodawczyni wiąże się z koniecznością odbycia kuracji poza miejscem zamieszkania. Wnioskodawczyni wskazała, iż ustawa o PIT nie zawiera definicji pojęcia zabieg, "rehabilitacja oraz "rehabilitacja lecznicza", Zatem koniecznym jest wyjaśnienie tych pojęć w oparciu o definicje encyklopedyczne oraz wydaną z zakresu rehabilitacji literaturę. Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w "Słowniku wyrazów obcych (PWN, Warszawa 1991 r.) oraz "Encyklopedii" PWN:

* zabieg stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby); rehabilitacja jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych;

* rehabilitacja lecznicza zaś to połączenie leczenia z postępowaniem usprawniającym, które obejmuje zabiegi fizykoterapeutyczne, wodolecznictwo, światłolecznictwo, elektrolecznictwo, mechanoterapię i kinezyterapię."

Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną na skutek postępującej choroby reumatycznej i zwyrodnieniowej oraz innych schorzeń towarzyszących. Leczona jest w Instytucie Reumatologii, Poradni Nefrologicznej i Poradni Chorób Nadciśnienia. Od wielu lat walczy o utrzymanie sprawności, która jest warunkiem w miarę samodzielnej egzystencji. Wszyscy specjaliści, podobnie jak i lekarz pierwszego kontaktu, którzy leczą Wnioskodawczynię, kładą nacisk na konieczność uzupełniania farmakoterapii ciągłą rehabilitacją, która opóźnia destrukcję organizmu powodowaną przez postępującą chorobą. Pozwala też na przywrócenie przynajmniej częściowej sprawności, co przy systematycznej rehabilitacji ma miejsce w Jej przypadku. Tak w ośrodkach w miejscu zamieszkania Wnioskodawczyni jak i w zakładach uzdrowiskowych, właściwych dla Jej schorzeń jest rehabilitowana przy pomocy analogicznych zabiegów, jednakże prócz zabiegów balneoterapeutycznych jak zawijania czy okłady borowinowe i kąpiele, w tym siarczkowe, które poza uzdrowiskiem są niedostępne, a których efekty terapeutyczne np. w postaci zmniejszenia obrzęków i bólu i znacznego poprawienia ruchomości stawów zaatakowanych przez chorobę są niepodważalne. Ze względu na kilkuletni czas oczekiwania na sanatorium, jedynie skierowania do uzdrowiska w trybie ambulatoryjnym dają szansę Wnioskodawczyni na systematyczną rehabilitację przy wykorzystaniu najbardziej efektywnych metod. Warunkiem jednak skorzystania ze skierowania NFZ do uzdrowiska w takim trybie jest zapewnienie sobie zakwaterowania i wyżywienia. Reasumując, dla Wnioskodawczyni nie ulega wątpliwości, że "Uzdrowisko S. Z." jest zakładem o charakterze rehabilitacyjno - leczniczym, w którym podejmowane działania terapeutyczne mają na celu przywracanie sprawności w takim zakresie, jak to tylko jest możliwe i ja z takiej właśnie rehabilitacji skorzystała, poddając się zabiegom, które wyżej wymieniła.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w części dotyczącej wydatków poniesionych na koszty zakwaterowania, wyżywienia związane z pobytem w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego oraz zakładach rehabilitacji leczniczej oraz na zabiegi rehabilitacyjne uznaje się za prawidłowe, natomiast w części dotyczącej wydatku poniesionego na opłatę klimatyczną uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Na podstawie art. 26 ust. 7f ww. ustawy, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

Zgodnie z art. 26 ust. 7g ww. ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.

Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

W myśl art. 26 ust. 7c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14, nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia w szczególności:

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

W myśl zaś postanowień art. 26 ust. 13a ustawy, wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub od dochodu na podstawie ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Natomiast stosownie do treści art. 26 ust. 7 pkt 4 powołanej ustawy wysokość wydatków m.in. na cele określone w ust. 7a-z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7c - ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty.

Zgodnie z przepisem art. 26b ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych, uważa się wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje takich pojęć jak: "zakład lecznictwa uzdrowiskowego", "zakład rehabilitacji leczniczej", "zakład opiekuńczo-leczniczy" czy też "zakład pielęgnacyjno-opiekuńczy".

Definicję "zakład lecznictwa uzdrowiskowego" zawiera art. 2 pkt 10 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 651).

W myśl art. 2 pkt 10 tejże ustawy, zakładem lecznictwa uzdrowiskowego jest przedsiębiorstwo podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju ambulatoryjne lub stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, działające na obszarze uzdrowiska, utworzone w celu udzielania świadczeń zdrowotnych z zakresu lecznictwa uzdrowiskowego albo rehabilitacji uzdrowiskowej, w ramach kierunków leczniczych i przeciwwskazań ustalonych dla danego uzdrowiska, w szczególności wykorzystujących warunki uzdrowiska przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych.

W art. 6 wspomnianej ustawy enumeratywnie wyliczono zakłady lecznictwa uzdrowiskowego, którymi są:

Wskazać należy, iż w art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie zostały określone, rodzaje zakładów, w których pobyt i związane z nim wydatki poniesione przez osobę niepełnosprawną lub osobę mającą na utrzymaniu osobę niepełnosprawną można uznać za wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne.

Natomiast przy definicji "zakładu rehabilitacji leczniczej" należy się posiłkować ustawą z dnia 15 kwietnia 2011 o działalności leczniczej (tekst jedn.: z 2013 r., poz. 217).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne inne niż szpitalne mogą polegać na:

Stosownie do art. 10 powyższej ustawy, ambulatoryjne świadczenia zdrowotne obejmują świadczenia podstawowej lub specjalistycznej opieki zdrowotnej oraz świadczenia z zakresu rehabilitacji leczniczej, udzielane w warunkach niewymagających ich udzielania w trybie stacjonarnym i całodobowym w odpowiednio urządzonym, stałym pomieszczeniu. Udzielanie tych świadczeń może odbywać się w pomieszczeniach przedsiębiorstwa, w tym w pojeździe przeznaczonym do udzielania tych świadczeń, lub w miejscu pobytu pacjenta.

W myśl art. 12 ust. 1 powoływanej ustawy stacjonarnych i całodobowych świadczeń zdrowotnych innych niż szpitalne udziela się w przypadku świadczeń, o których mowa w art. 9 ust. 1:

Natomiast art. 12 ust. 3 ww. ustawy wskazuje, iż ambulatoryjnych świadczeń zdrowotnych udziela się w ambulatorium (przychodni, poradni, ośrodku zdrowia, lecznicy lub ambulatorium z izbą chorych), a także zakładzie badań diagnostycznych i medycznym laboratorium diagnostycznym.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni otrzymała skierowanie na leczenie sanatoryjne ambulatoryjne w "Uzdrowisku" w okresie 3 września 2012 r. - 3 października 2012 r. W Uzdrowisku tym Wnioskodawczyni poniosła koszty zakwaterowania, wyżywienia i opłaty klimatycznej. Wnioskodawczyni wskazała, iż Uzdrowisko jest zakładem lecznictwa uzdrowiskowego. Ponadto Uzdrowiskowe Zakłady Fizykoterapii oraz Przyrodoleczniczy, w których w "Uzdrowisku" Wnioskodawczyni była poddawana zabiegom rehabilitacyjnym noszą miano zakładów rehabilitacji leczniczej.

Zatem, mając na uwadze przedstawione przez Wnioskodawczynię oraz stan prawny obowiązujący w tym zakresie należy stwierdzić, iż Wnioskodawczyni przysługuje uprawnienie do odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków poniesionych na zakwaterowanie i wyżywienie w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego oraz zakładach rehabilitacji leczniczej. Natomiast nie podlega odliczeniu w ramach tej ulgi opłata klimatyczna.

W przedmiotowej sprawie nie ma znaczenia fakt otrzymania przez Wnioskodawczynię skierowania na leczenie sanatoryjne ambulatoryjne, bowiem jak wyżej wskazano odliczeniu w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy, podlegają wydatki na odpłatności za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjnych. Przepis ten nie uzależnia możliwości skorzystania z ulgi od trybu otrzymanego skierowania czy to ambulatoryjnego, czy stacjonarnego. Wydatki za pobyt muszą być faktycznie poniesione w zakładach, które zostały wymienione w analizowanym przepisie.

W odniesieniu natomiast do kwestii dotyczącej odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne wskazać należy, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia zabieg, rehabilitacja oraz rehabilitacja lecznicza. Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w "Słowniku wyrazów obcych" (PWN, Warszawa 1991 r.) oraz "Encyklopedii" PWN, zabieg stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby); rehabilitacja jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych; rehabilitacja lecznicza zaś to połączenie leczenia z postępowaniem usprawniającym, które obejmuje zabiegi fizykoterapeutyczne, wodolecznictwo, światłolecznictwo, elektrolecznictwo, mechanoterapię i kinezyterapię.

Jak zostało wskazane powyżej zgodnie z językowym brzmieniem art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej podlegają wydatki poniesione za odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

Przy czym, jak wynika z art. 26 ust. 7c ustawy, warunkiem odliczenia wydatków związanych z odpłatnością na zabiegi rehabilitacyjne jest posiadanie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, a w szczególności potwierdzających zlecenie i odbycie niezbędnych zabiegów rehabilitacyjnych.

Niekwestionowanym w przedmiotowej sprawie jest fakt, że przebyte zabiegi niewątpliwie miały na celu stworzenie warunków do dalszej poprawy zdrowia Wnioskodawczyni. Należy jednak podkreślić, iż ocena jakie zabiegi wchodzą w zakres zabiegów rehabilitacyjnych wykracza poza kompetencje organu podatkowego. Rozstrzygnięcie kwestii, czy dany zabieg wchodzi w zakres zabiegów rehabilitacyjnych należy do lekarza specjalisty. Zatem w przedmiotowej sprawie odliczenie od dochodu wydatków na zabiegi możliwe będzie tylko wówczas, gdy lekarz specjalista zakwalifikuje je jako zabiegi rehabilitacyjne.

Wnioskodawczyni w stanie faktycznym wskazała, iż w "Uzdrowisku" korzystała łącznie z sześciu rodzajów zabiegów: UGUL (gimnastyka czynno-bierna w podwieszeniu), kąpiele siarczkowe, kąpiele kwasowęglowe, okłady borowinowe, krioterapia i laser, z czego z własnych funduszy Wnioskodawczyni sfinansowała 1 kąpiel siarczkową oraz 8 zabiegów laserowych. Wnioskodawczyni wskazała, iż lekarz specjalista potwierdzi, iż wszystkie zastosowane zabiegi, łącznie z tymi, z które sama zapłaciła, a kierujący lekarz uznał za niezbędne, należą do działań usprawniających, zatem rehabilitacyjnych, a jednocześnie rehabilitacyjno - leczniczych, jako że mają wpływ na ograniczenie skutków choroby (np. zmniejszenie obrzęków i bólu).

W świetle powyższego tut. Organ nie kwestionuje informacji zawartych w stanie faktycznym i przyjmuje za Wnioskodawczynią, że w istocie poddana była zabiegom rehabilitacyjnym oraz stwierdza, iż przysługuje Wnioskodawczyni ulga z tytułu wydatków poniesionych jedynie na odpowiednio udokumentowane zabiegi rehabilitacyjne czy też leczniczo - rehabilitacyjne przewidziane w art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.