IPPB4/415-136/09-4/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 19 lutego 2009 r. (data wpływu 24 lutego 2009 r.) oraz w piśmie z dnia 24 kwietnia 2009 r. (data nadania 24 kwietnia 2009 r. data wpływu 24 kwietnia 2009 r.) uzupełniające wezwanie z dnia 15 kwietnia 2009 r. Nr IPPB4/415-136/09-2/JK (data nadania 16 kwietnia 2009 r., data odbioru 21 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w 2008 r.- jest prawidłowe.

W dniu 24 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest obecnie pracownikiem misji Unii Europejskiej w Kosowie. Od 10 lat nie zamieszkuje w kraju. Roczne pobyty Wnioskodawczyni są bardzo krótkie, nie przekraczające 60 dni w roku.

Pismem z dnia 15 kwietnia 2009 r. Nr IPPB4/415-136/09-2/JK tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię o uzupełnienie wniosku poprzez m.in. doprecyzowanie stanu faktycznego.

Pismem z dnia 24 kwietnia 2009 r. Wnioskodawczyni uzupełniła przedmiotowy wniosek informując, iż w czerwcu 1999 r. wyjechała z Polski. W trakcie pobytu za granicą nie uzyskiwała dochodów w Polsce, nie posiada rodziny (męża, dzieci). Wnioskodawczyni nie posiada również statusu rezydenta dla celów podatkowych w Kosowie. Natomiast wszyscy pracownicy misji posiadają według prawa lokalnego status dyplomatyczny.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że zapytanie przyporządkowane do stanu faktycznego dotyczy 2008 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaka jest interpretacja prawa podatkowego w sytuacji Wnioskodawczyni. Czy jest objęta obowiązkiem płacenia podatku w kraju.

Zdaniem Wnioskodawczyni

Ponieważ od 10 lat Wnioskodawczyni nie zamieszkuje na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej i nie posiada centrum interesów życiowych i gospodarczych w Polsce, a także nie przebywa na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym uważa, że nie powinna być objęta obowiązkiem podatkowym w kraju (art. 3).

Ponadto obecnie Wnioskodawczyni pracuje dla misji Unii Europejskiej która otrzymuje środki z Unii Europejskiej i została utworzona na mocy dokumentu (joint aqlow) zatwierdzonego również przez Polskę jako kraju członkowskiego Unii Europejskiej (art. 21).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z regulacja art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2008 r. osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne nie posiadające na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej miejsca zamieszkania podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W świetle art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Polska do tej pory nie zawarła z Kosowem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Dlatego też należy odnieść się do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Od 1 stycznia 2007 r. ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera definicję miejsca zamieszkania osoby fizycznej dla celów podatkowych (art. 3 ust. 1a ww. ustawy).

Za osobę mającą w Polsce miejsce zamieszkania dla celów podatkowych uważa się taką, która posiada w Polsce centrum interesów osobistych lub gospodarczych lub przebywa w Polsce przez więcej niż 183 dni w roku kalendarzowym.

W przypadku Wnioskodawczyni drugi z wymienionych warunków nie będzie spełniony gdyż jak sama wskazuje jej roczne pobyty w kraju są bardzo krótkie, nie przekraczające 60 dni w roku.

Analizując natomiast pierwszy warunek oraz biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny, należy stwierdzić, iż od czerwca 1999 r. Wnioskodawczyni przeniosła swój ośrodek interesów życiowych do Kosowa.

W związku z powyższym należy uznać, iż w 2008 r. Wnioskodawczyni podlegała w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu tj. obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiągniętych na terytorium RP. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni w tym okresie uzyskała tylko dochody na terytorium Kosowa, zatem nie miała obowiązku rozliczania się z tych dochodów w Polsce.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.