IPPB4/415-126/11-3/SP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 7 lutego 2011 r. (data wpływu 10 lutego 2011 r.) wezwanym do uzupełnienia wniosku w zakresie zapytania Nr 2, pismem z dnia 14 kwietnia 2011 r. (data nadania 15 kwietnia 2011 r.) Nr IPPB4/415-126/11-2/SP, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości wspólnego rozliczania z małżonkiem - jest prawidłowe.

W dniu 10 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości wspólnego rozliczania z małżonkiem.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 14 kwietnia 2011 r. Nr IPPB4/415-126/11-2/SP tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez wyjaśnienia w zakresie jakich przepisów ma być udzielona interpretacja. Jeżeli interpretacja ma być udzielona również w zakresie ustawy - Ordynacja podatkowa, wówczas Wnioskodawczyni winna uiścić dodatkową opłatę, nadesłać kserokopię dowodu wpłaty oraz przedstawić własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego odnośnie zadanego pytania dotyczącego ustawy - Ordynacja podatkowa (pytanie Nr 2). Do dnia wydania niniejszej interpretacji wniosek nie został uzupełniony. W związku z powyższym w zakresie pytania Nr 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest obywatelką Polski. Przebywa i pracuje w kraju. Od 3 lipca 2000 r. jest zatrudniona w P. S.A. Nie posiada innych dochodów niż ze stosunku pracy w ww. firmie.

W dniu 18 marca 2009 r. Wnioskodawczyni zawarła związek małżeński w Grecji z obywatelem Nigerii. Mąż Wnioskodawczyni od 15 stycznia 2010 r. przebywa na terytorium Polski. Posiada kartę pobytu zezwalającą na zamieszkania na czas oznaczony na terytorium RP wydana dnia 9 sierpnia 2010 r. Wcześniej podstawą pobytu były: wiza na państwa Schengen wydaną przez Ambasadę Polski w Grecji, a następnie dwie wizy wydane przez Urząd Wojewódzki na czas toczącego się postępowania.

Mąż Wnioskodawczyni zameldowany jest na pobyt czasowy w Jej mieszkaniu począwszy od 21 stycznia 2010 r. (w R.). Jednocześnie jest to Jego obecne miejsce zamieszkania a w przyszłości miejsce stałego pobytu. Mąż przebywa w Polsce dłużej niż 183 dni. Jest tu jego centrum interesów osobistych (ośrodek interesów życiowych). Tym samym posiada nieograniczony obowiązek podatkowy. Ma nadany numer PESEL, jest ubezpieczony i uprawniony do świadczeń z tytułu ubezpieczenia zdrowotnego, zgłoszony jako członek rodziny i dodany do ubezpieczenia zdrowotnego Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni wraz z mężem prowadzą wspólne gospodarstwo i wspólnie zamieszkują. Przez cały okres małżeństwa posiadają wspólność majątkową. W roku podatkowym 2010 r. pozostawali małżeństwem.

Od wyjazdu do Polski mąż Wnioskodawczyni nie opuszczał kraju. Przed przyjazdem do Polski przebywał w Grecji. Nie był nigdzie zatrudniony i nie posiada dochodów za 2010 r.

Wnioskodawczyni wraz z mężem nie prowadzą działalności gospodarczej opodatkowanej zryczałtowanym lub liniowym podatkiem dochodowym.

Mąż Wnioskodawczyni złożył NIP-3 o nadanie numeru identyfikacji podatkowej. Zamierzają złożyć oświadczenie woli w formie wniosku w zeznaniu rocznym do 30 kwietnia 2011 r. o zamiarze wspólnego opodatkowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytanie Nr 1. Wniosek w zakresie pytania Nr 2 zostanie rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny w świetle zapisów art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawczyni spełnia z mężem przesłanki warunkujące możliwość wspólnego rozliczenia, a mianowicie:

* przez cały rok podatkowy istniała między małżonkami wspólność majątkowa,

* przez cały rok podatkowy małżonkowie pozostawali w związku małżeńskim,

* małżonkowie nie prowadzą działalności gospodarczej opodatkowanej zryczałtowanym lub liniowym podatkiem dochodowym,

* małżonkowie posiadają nieograniczony obowiązek podatkowy (mąż przebywa na terytorium RP. W świetle art. 25 k.c. przebywa fizycznie w określonej miejscowości, jaką jest R. - C., wykazuje wolę, zamiar stałego pobytu - A.),

* mąż Wnioskodawczyni posiada w Polsce centrum interesów życiowych, osobistych (wspólnie zamieszkują i prowadzą gospodarstwo domowe),

* mąż Wnioskodawczyni przebywa na terenie RP dłużej niż 183 dni w roku podatkowym 2010 (od wjazdu do Polski w dniu 15 stycznia 2010 r. przebywa tu nieprzerwanie),

* przez cały rok podatkowy 2010 mąż Wnioskodawczyni nie był nigdzie zatrudniony, w tym w Nigerii ani w Grecji, w której przebywał przed przyjazdem do Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce uważa się zatem osobę fizyczną, która posiada na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych (np. ma małżonka, rodzinę, w Polsce koncentrują się najważniejsze czynności życiowe, kształcenie itp.) lub przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Spełnienie choćby jednego z ww. warunków spowoduje, że dana osoba będzie uznana za mającą miejsce zamieszkania w Polsce, a tym samym podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, co oznacza w praktyce rozliczenie wszystkich uzyskanych w danym roku podatkowym dochodów w Polsce.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni jest obywatelką Polski, przebywa i pracuje w kraju. Jest zatrudniona w polskiej firmie i nie posiada innych dochodów niż ze stosunku pracy. W dniu 18 marca 2009 r. Wnioskodawczyni zawarła związek małżeński. Jej mąż przebywa na terytorium Polski od 15 stycznia 2010 r.

Mąż Wnioskodawczyni przebywa w Polsce dłużej niż 183 dni. Jest tu jego centrum interesów osobistych (ośrodek interesów życiowych). Wnioskodawczyni wskazała, iż w Polsce jej mąż posiada nieograniczony obowiązek podatkowy.

Wnioskodawczyni wraz z mężem prowadzą wspólne gospodarstwo i wspólnie zamieszkują. Przez cały okres małżeństwa posiadają wspólność majątkową. W roku podatkowym 2010 r. pozostawali małżeństwem.

Od wyjazdu do Polski mąż Wnioskodawczyni nie opuszczał kraju. Przed przyjazdem do Polski przebywał w Grecji. Nie był nigdzie zatrudniony i nie posiada dochodów za 2010 r.

Wnioskodawczyni wraz z mężem nie prowadzą działalności gospodarczej opodatkowanej zryczałtowanym lub liniowym podatkiem dochodowym.

Mąż Wnioskodawczyni złożył NIP-3 o nadanie numeru identyfikacji podatkowej. Zamierzają złożyć oświadczenie woli w formie wniosku w zeznaniu rocznym do 30 kwietnia 2011 r. o zamiarze wspólnego opodatkowania.

W myśl art. 6 ust. 1 ww. ustawy, małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów.

Stosownie do art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2010 r., małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, mogą być jednak, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony we wspólnym zeznaniu rocznym, z zastrzeżeniem art. 6a, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26c; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany.

Zgodnie z art. 6 ust. 3, zasada wyrażona w ust. 2 ma zastosowanie również, jeżeli jeden z małżonków w roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany zgodnie z art. 27, lub osiągnął dochody w wysokości nie powodującej obowiązku uiszczenia podatku.

Stosownie do przepisów art. 6 ust. 3a powyższej ustawy, zasady i sposób opodatkowania, o których mowa w ust. 2 i 3, mają zastosowanie również do:

W myśl art. 6 ust. 8, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym (art. 6 ust. 9 powołanej ustawy).

Jak wynika z art. 6 ust. 10 sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 2 i 4, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1.

Zatem w świetle ww. przepisów ustawy z wnioskiem o wspólne opodatkowanie dochodów mogą wystąpić małżonkowie, jeżeli spełnią łącznie, określone w art. 6 ust. 2 i 8 ustawy, następujące warunki:

* oboje podlegają nieograniczonemu obowiązku podatkowemu,

* przez cały rok podatkowy pozostają w związku małżeńskim,

* przez cały rok podatkowy istnieje między nimi wspólność majątkowa,

* żaden z małżonków nie prowadzi działalności gospodarczej opodatkowanej zryczałtowanym podatkiem dochodowym lub podatkiem liniowym,

* nie mają do nich zastosowania przepisy ustawy o podatku tonażowym.

Z wnioskiem o wspólne opodatkowanie mogą również wystąpić małżonkowie wymienieni w cyt. art. 6 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pod warunkiem, że spełniają ww. założenia do wspólnego opodatkowania, tj.:

* przez cały rok podatkowy pozostają w związku małżeńskim,

* przez cały rok podatkowy istnieje między nimi wspólność majątkowa,

* żaden z małżonków nie prowadzi działalności gospodarczej opodatkowanej zryczałtowanym podatkiem dochodowym lub podatkiem liniowym,

* nie mają do nich zastosowania przepisy ustawy o podatku tonażowym.

Wskazać należy, iż ustawodawca wprowadzając uprawnienie polegające na możliwości wspólnego rozliczenia się małżonków, wyraźnie określił warunki jakie należy spełnić by móc z niego skorzystać. Spełnienie ww. warunków powoduje możliwość skorzystania z prawa do łącznego opodatkowania dochodów małżonków.

Z analizowanego stanu faktycznego wynika, iż przez cały 2010 r. Wnioskodawczyni i jej mąż pozostawali w związku małżeńskim, istniała między nimi wspólność majątkowa, nie prowadzili działalności gospodarczej opodatkowanej zryczałtowanym i liniowym podatkiem dochodowym.

Zatem stwierdzić należy, iż Wnioskodawczyni jest uprawniona do łącznego opodatkowania dochodów wraz z mężem za 2010 r., o ile nie mają do nich zastosowania przepisy ustawy o podatku tonażowym.

Końcowo należy dodać, iż dokumenty dołączone przez Panią do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.