IPPB4/415-125/11-2/LS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2011 r. (data wpływu 9 lutego 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania tzw. ulgi meldunkowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania tzw. ulgi meldunkowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 26 lutego 2007 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem zakupili na współwłasność lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość o pow. 36,4 m#178; w P. na ul. K. Z własnością lokalu związane jest prawo współwłasności 364/25400 części wspólnych budynku, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli poszczególnych lokali oraz taki sam udział w prawie własności nieruchomości na której ww. budynek jest posadowiony. Mieszkanie Wnioskodawczyni wraz z mężem kupili za 119.000,00 zł (sto dziewiętnaście tysięcy zł) z czego 100.000,00 w kredycie hipotecznym. W dniu 22 kwietnia 2010 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem zbyli ww. nieruchomość za kwotę 160.000,00 zł, którą przeznaczyli na spłatę zaciągniętego kredytu hipotecznego i na zakup większego mieszkania również zaciągając kredyt hipoteczny. Mąż Wnioskodawczyni zameldowany był w mieszkaniu na pobyt stały od momentu zakupu do momentu sprzedaży czyli dłużej niż 12 m-cy. Wnioskodawczyni zameldowana była na pobyt czasowy od lutego 2010 r. do lipca 2010 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem posiadają wspólność ustawową majątkową.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni może w jakiś sposób skorzystać z ulgi meldunkowej, np: posiadając współwłasność majątkową.

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Z art. 21 ust. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że zwolnienie z tytułu ulgi meldunkowej ma zastosowanie łącznie do obojga małżonków. Możliwość korzystania z ulgi meldunkowej dotyczy nie tylko indywidualnych podatników, ale również małżonków, którzy sprzedają nieruchomość nabytą wcześniej na współwłasność.

Sądy administracyjne w wydawanych wyrokach zaczęły zajmować korzystne dla podatników stanowiska. I tak, WSA w Bydgoszczy w wyroku z 24 lutego 2010 r. (sygn. akt I SA/Bd 12/09) stwierdził, że: w ocenie sądu, mimo że warunek zameldowania spełnia tylko jeden z małżonków, zwolnienie od podatku przychodów z odpłatnego zbycia ma zastosowanie również do małżonka, który tego warunku nie spełnia. Na podobnym stanowisku stanął również WSA w Lublinie w wyroku z 21 stycznia 2010 r. (sygn. akt I SA/Lu 622/08).

W jednym z najnowszych wyroków (z 9 września 2010 r., sygn. akt I SA/Gl 643/10) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach orzekł, że spełnienie warunku niezbędnego do skorzystania z ulgi meldunkowej przez jednego z małżonków powoduje, że z ulgi mogą skorzystać łącznie oboje małżonkowie.

Identycznej wykładni dokonywały wcześniej również inne sądy, m.in. w WSA w Warszawie (sygn. akt III SA/Wa 1946/09 z 25 marca 2010 r.), WSA we Wrocławiu (z 10 lutego 2010 r., sygn. akt I SA/Wr 1785/09) i WSA w Olsztynie (z 21 stycznia 2010 r., sygn. akt I SA/Ol 748/09).

A więc w ocenie Wnioskodawczyni także może skorzystać z ulgi meldunkowej. Wnioskodawczyni wskazuje również, że sprzedaż mieszkania nie była podyktowana celami zarobkowymi. Wnioskodawczyni urodziła bliźniaki i właśnie to jednopokojowe mieszkanie trzeba było szybko zmienić na obecne trzypokojowe.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), źródłem przychodu jest - z zastrzeżeniem ust. 2 - odpłatne zbycie m.in.:

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w dniu 26 lutego 2007 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem zakupili na współwłasność lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość o pow. 36,4 m#178;. Małżonkowie posiadają wspólność ustawową majątkową. W dniu 22 kwietnia 2010 r. ww. nieruchomość została sprzedana za kwotę 160.000,00 zł. Kwotę ze sprzedaży małżonkowie przeznaczyli na spłatę zaciągniętego kredytu hipotecznego i na zakup większego mieszkania, również zaciągając kredyt hipoteczny. Wnioskodawczyni wraz z mężem posiadają wspólność ustawową majątkową.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

W myśl art. 30e ust. 1 i 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Podstawą obliczenia podatku, co wynika z treści art. 30e ust. 2 ww. ustawy jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6c koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania. Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy).

Jednakże zważywszy na treść art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2008 r. - wolnymi od podatku dochodowego są przychody uzyskane z odpłatnego zbycia:

Pokreślić należy, iż ujęty w tym przepisie katalog rzeczy i praw, których sprzedaż objęta jest zwolnieniem jest katalogiem zamkniętym. W konsekwencji przedmiotowe zwolnienie nie obejmuje przychodów z odpłatnego zbycia gruntów, zarówno tych, które stanowią odrębny przedmiot własności (prawo wieczystego użytkowania gruntu), jak i gruntów trwale związanych z budynkami stanowiących część składową nieruchomości. Oznacza to, iż w przypadku np. odpłatnego zbycia zabudowanej budynkiem mieszkalnym działki gruntu, zwolnienie może dotyczyć, po spełnieniu warunków, wyłącznie przychodu ze zbycia tego budynku.

Zwolnienie to ma zastosowanie do przychodów podatnika, który w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego złoży oświadczenie, że spełnia warunki do zwolnienia (art. 21 ust. 21 ww. ustawy). Oznacza to, że nie złożenie oświadczenia lub złożenie go po terminie powoduje brak prawa do zwolnienia. Wymóg złożenia w terminie tego oświadczenia jest bowiem, obok zameldowania na pobyt stały w sprzedawanym lokalu lub budynku przez okres 12 miesięcy, warunkiem koniecznym do zastosowania omawianego zwolnienia.

Zaznaczyć należy, iż na mocy przepisu art. 8 ust. 3 cytowanej ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw oświadczenie, o którym mowa w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., składa się w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy, nie określa daty, od której należy liczyć okres zameldowania, nie uzależnia zameldowania, a tym samym prawa do zwolnienia, od posiadania tytułu własności do nieruchomości, lecz stanowi, że istotny jest fakt zameldowania podatnika na pobyt stały w zbywanym lokalu czy też budynku przez wyżej wskazany okres. W tej sytuacji ze zwolnienia skorzystać może podatnik, który był zameldowany w zbywanym budynku lub lokalu mieszkalnym w okresie nieprzypadającym bezpośrednio przed dniem zbycia, gdyż każdy roczny okres zameldowania uprawnia do zwolnienia.

Stosownie do treści art. 21 ust. 22 cytowanej ustawy zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 126 tegoż artykułu, ma zastosowanie łącznie do obojga małżonków.

Analizując zacytowane przepisy, wskazać należy, że ustawodawca kreując przedmiotowe zwolnienie w postaci ulgi meldunkowej w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 126 bezsprzecznie w jego treści zawarł sformułowanie "jeżeli podatnik był zameldowany". Zatem odnosząc się do kwestii zastosowania zwolnienia w przypadku odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego stanowiącego współwłasność obojga małżonków, istotne znaczenie ma okoliczność, że podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu jest odrębnie każdy z małżonków, a nie małżonkowie łącznie. Tak więc obowiązek rozliczenia w przypadku sprzedaży takiego lokalu dotyczy każdego z małżonków oddzielnie.

Zgodnie bowiem z art. 6 ust. 1 tejże ustawy - małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów. Zasadą ustawową jest zatem, iż małżonkowie są podatnikami każdy z osobna a w szczególnych przypadkach ustawa zezwala na łączne opodatkowanie małżonków, nie powoduje to jednak, że małżonkowie stają się jednym podatnikiem, gdyż podatnikiem nadal pozostaje osoba fizyczna. Zaznaczyć należy, iż w przypadku dochodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie znajduje zastosowania art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ dochody z tego tytułu zostały wyłączone z możliwości łącznego opodatkowania. Skoro zatem każdy z małżonków jest odrębnie podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, to również warunki zastosowania zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy rozpatrywać odrębnie dla każdego z nich.

Tym samym w przypadku, kiedy jedno z małżonków nie spełnia warunków do zwolnienia - jest niedopuszczalne i nie znajduje żadnego oparcia w obowiązujących przepisach prawa, stosowanie ww. ulgi do obojga z nich.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w zakupionym w 2007 r. lokalu Wnioskodawczyni była zameldowana na pobyt czasowy od lutego 2010 r. do lipca 2010 r. Powyższe oznacza, że wobec niespełnienia warunku zameldowania na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy w sprzedanym lokalu Wnioskodawczyni nie jest uprawniona do skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Fakt posiadania wspólności majątkowej nie wpływa na możliwość skorzystania z ulgi meldunkowej.

Reasumując, dochód uzyskany ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w części przypadającej na Wnioskodawczynię, podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e ww. ustawy.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawczynię wyroków Wojewódzkich Sądów Administracyjnych w Bydgoszczy z dnia 24 lutego 2010 r. (sygn. akt I SA/Bd 12/09), Lublinie z dnia 21 stycznia 2010 r. (sygn. akt I SA/Lu 622/08), Gliwicach z dnia 9 września 2010 r. (sygn. akt I SA/Gl 643/10), Warszawie z dnia 25 marca 2010 r. (sygn. akt III SA/Wa 1946/09 z 25 marca 2010 r.), Wrocławiu z dnia 10 lutego 2010 r. (sygn. akt I SA/Wr 1785/09) oraz Olsztynie z dnia 21 stycznia 2010 r. (sygn. akt I SA/Ol 748/09), które zdaniem Wnioskodawczyni przemawiają za słusznością stanowiska przedstawionego we wniosku, podkreślić należy, iż jakkolwiek orzeczenia kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie faktycznym. Orzeczenia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Poza tym podkreślić należy, iż powołane przez Wnioskodawczynię wyroki prezentują wyłącznie korzystne dla Niej rozstrzygnięcia. Tymczasem zauważyć należy, że w orzecznictwie sądowym kształtuje się również pogląd przeciwny do prezentowanego przez Wnioskodawczynię, wyrazem czego jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 grudnia 2009 r. (III SA/Wa 1224/09), jak również zdanie odrębne do wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 25 marca 2010 r. (I SA/Gl 858/09).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.