IPPB4-415-12/08-2/PJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2008 r. (data wpływu 8 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w Polsce za lata 2003 2008 - jest prawidłowe.

W dniu 8 października 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w Polsce za lata 2003 2008.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W październiku 2002 r. Wnioskodawczyni po utracie pracy, będąc stanu wolnego, bez dzieci, zdecydowała się na wyjazd z Polski z zamiarem stałego pobytu i ułożenia sobie życia za granicą.

Ofertę pracy Wnioskodawczyni otrzymała w grudniu 2002 r. z datą rozpoczęcia pracy w styczniu 2003 r.

Na tej podstawie Wnioskodawczyni wyjechała z Polski w dniu 7 stycznia 2003 r. z zamiarem stałego pobytu na Cyprze, gdzie planowała ułożyć sobie życie osobiste i zawodowe. Pozwolenie na pracę Wnioskodawczyni uzyskała na 5 lat (po przystąpieniu Polski i Cypru do Unii Europejskiej z dniem 1 maja 2004 r. - przestało być potrzebne).

Umowa o pracę była zawarta na czas nieokreślony.

Na okres dwóch lat (najdłuższy z akceptowalnych na Cyprze okresów) Wnioskodawczyni wynajęła mieszkanie. Po upływie tego okresu, następna umowa najmu również została zawarta na okres dwóch lat (do lipca 2006 r.).

Wnioskodawczyni na Cyprze zdała egzamin na prawo jazdy, jak również zakupiła tam samochód.

Również na Cyprze Wnioskodawczyni rozpoczęła kursy księgowe (międzynarodowe standardy rachunkowości oraz rachunkowość menedżerska), zdobyła grono znajomych i przyjaciół, jednocześnie kontakty ze znajomymi z Polski ze względu na rzadkie wizyty w Polsce, zaczęły się urywać (pobyt w Polsce - 2 razy w roku).

W Polsce Wnioskodawczyni posiada mieszkanie własnościowe w P, traktując je jako inwestycję kapitałową (mając na uwadze przyszły wzrost cen nieruchomości oraz niski kurs złotego w stosunku do funta cypryjskiego).

W celu obniżenia kosztów obsługi płatności, dotyczących płaconego czynszu za mieszkanie Wnioskodawczyni postanowiła utrzymywać rachunek bankowy w Polsce, z którego te płatności realizuje. Z mieszkania nie są uzyskiwane żadne przychody, natomiast podstawowym rachunkiem bankowym Wnioskodawczyni pozostawał rachunek na Cyprze.

Wnioskodawczyni w dalszym ciągu jest zameldowana w domu rodziców, gdzie nie zamieszkuje już od ponad 20 lat. Nie dokonała zameldowania w swoim mieszkaniu w P, gdyż od momentu wprowadzenia się tam (w październiku 2001 r.) Wnioskodawczyni planowała wyjazd na stałe z Polski.

Ponadto przed wyjazdem na Cypr pracownik urzędu skarbowego poinformował, iż jeżeli zameldowanie nie ulega zmianie, nie powstanie obowiązek składania NIP - 3.

Na Cyprze Wnioskodawczyni stała się rezydentem podatkowym tego państwa, gdyż zamieszkiwanie na Cyprze przekraczające 183 dni w trakcie każdego roku podatkowego, a więc w latach 2003-2005 spowodowało powstanie na Cyprze nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Jednocześnie w latach 2003-2005 w Polsce Wnioskodawczyni nie uzyskiwała dochodów i nie składała w Polsce zeznań podatkowych. Całość dochodów uzyskiwanych na Cyprze rozliczono w urzędzie podatkowym na Cyprze.

We wrześniu 2005 r. Wnioskodawczyni straciła pracę, a następnie podjęła decyzję o opuszczeniu Cypru. Centrum interesów życiowych zgodnie z planami miało zostać przeniesione do Wielkiej Brytanii. Jednak ze względu na wysokie koszty utrzymania zarówno na Cyprze, jak i w Wielkiej Brytanii, Wnioskodawczyni postanowiła tymczasowo przenieść się do Polski. Przyjazd do Polski nastąpił w dniu 23 września 2005 r.

Do końca 2005 r. Wnioskodawczyni nie uzyskała żadnych dochodów. W grudniu 2005 r. Wnioskodawczyni zdała egzamin zawodowy (audyt wewnętrzny).

Będąc w Polsce od stycznia 2006 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła pracę, którą kontynuowała do dnia 9 czerwca 2006 r. (pracowała na #189; etatu).

Rezultatem poszukiwań pracy w Wielkiej Brytanii w dniach 18-19 kwietnia 2006 r. było zaproszenie na spotkanie w sprawie pracy do Londynu.

Na spotkanie w sprawie pracy w Londynie, Wnioskodawczyni pojechała w dniu 22 kwietnia 2006 r. (cykl rekrutacyjny trwał do 8 maja). W dniu 9 maja Wnioskodawczyni wróciła do Polski. Następne spotkanie w sprawie pracy (do innej firmy w Wielkiej Brytanii), Wnioskodawczyni miała wyznaczone w Warszawie w dniach 16-17 maja 2006 r.

W dniu 25 maja Wnioskodawczyni otrzymała ofertę pracy z Londynu, z datą rozpoczęcia pracy 19 czerwca 2006 r. Okres rozpoczęcia pracy wynikał z cyklu prowadzonej sprawozdawczości przez przyszłego pracodawcę.

W okresie tym Wnioskodawczyni jako osoba stanu wolnego, bez dzieci, poszukiwała kontaktów towarzyskich w Wielkiej Brytanii. W Polsce Wnioskodawczyni nie posiadała znajomych z uwagi na długi pobyt na Cyprze.

W dniu 11 czerwca 2006 r. Wnioskodawczyni wyjechała na stałe do Wielkiej Brytanii z zamiarem podjęcia wcześniej znalezionej pracy.

Z uzyskanego przychodu w Polsce od stycznia do 9 czerwca 2006 r. Wnioskodawczyni rozliczyła się w urzędzie skarbowym składając PIT - 37, nie wykazując dochodów uzyskanych w Wielkiej Brytanii od 11 czerwca 2006 r.

W 2006 r. przebywając tymczasowo w Polsce Wnioskodawczyni spędziła łącznie około 158 dni.

Po przyjeździe do Wielkiej Brytanii Wnioskodawczyni wynajęła mieszkanie i rozpoczęła pracę w dniu 19 czerwca 2006 r. Ponosząc rachunki (za telefon stacjonarny, internet) Wnioskodawczyni korzystała z konta bankowego w Anglii na podstawie stałego zlecenia. Jednocześnie Wnioskodawczyni zarejestrowała się w Home Office, uzyskała numer ubezpieczenia społecznego, identyfikujący również do celów podatkowych.

W Wielkiej Brytanii Wnioskodawczyni poznała nowych, znajomych, przyjaciół, a w 2007 r. uzyskała lepszą pracę oraz lepsze stanowisko. Umowa o pracę została zawarta na czas nieokreślony z 3 - miesięcznym okresem wypowiedzenia (forma zatrudnienia charakterystyczna dla kluczowych pracowników). Umowa najmu została przez Wnioskodawczynię podpisana na okres 2 lat (najdłuższy z okresów akceptowalnych przez właściciela lokalu).

W Wielkiej Brytanii Wnioskodawczyni uzyskała certyfikat rezydencji, a także osobisty certyfikat od władz imigracyjnych, potwierdzający zamieszkanie w UK i będący niezbędnym do ubiegania się o paszport w Wielkiej Brytanii w 2011 r..

W lutym 2008 r. Wnioskodawczyni zakupiła w Bułgarii 2 nieruchomości o charakterze inwestycyjnym (z zamiarem sprzedaży z zyskiem za kilka lat, razem z nieruchomością w Polsce). Za uzyskane środki Wnioskodawczyni planuje zakupić nieruchomość w Wielkiej Brytanii.

Również życie osobiste Wnioskodawczyni związane jest z Wielką Brytanią. W Wielkiej Brytanii Wnioskodawczyni opłaca podatki, posiada prawo do darmowej opieki medycznej.

Tam również Wnioskodawczyni ma partnera (obywatel Anglii), z którym pozostaje w związku od grudnia 2007 r., a w najbliższym czasie zamierza związek oficjalnie zarejestrować.

Obecność w Polsce ma charakter incydentalny (2 razy w roku - krótki urlop), Wnioskodawczyni nie planuje powrotu do Polski ze względu na pomyślny rozwój życia osobistego i zawodowego.

W celu dopełnienia formalności Wnioskodawczyni wysłała do urzędu skarbowego w Polsce NIP - 3, informujący o zmianie miejsca zamieszkania najpierw na Cypr, a następnie na Wielką Brytanię.

Wnioskodawczyni planuje również wymeldowanie się z domu rodziców, gdyż zameldowanie tam nie odzwierciedla stanu faktycznego.

Od momentu wyjazdu do Wielkiej Brytanii Wnioskodawczyni nie osiągała w Polsce dochodów, nie składała zeznania podatkowego za rok 2007, ani nie zamierza składać za 2008 r. oraz lata następne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w latach 2003 - 2008 oraz następnych Wnioskodawczyni podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni uważa, że w latach 2003 - 2008 oraz następnych podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych, gdyż:

* w latach 2003 - 2005 ośrodek interesów życiowych znajdował się na Cyprze, Wnioskodawczyni nie miała w tym okresie miejsca zamieszkania w Polsce (pobyt w kraju w żadnym z tych lat nie przekroczył 183 dni),

* w 2006 r. tymczasowy pobyt w Polsce Wnioskodawczyni nie przekroczył 183 dni. W tym okresie centrum interesów życiowych nie znajdowało się w Polsce, gdyż pobyt w Polsce miał charakter tymczasowy,

* od roku 2007 centrum interesów życiowych Wnioskodawczyni znajduje się w Wielkiej Brytanii. W Polsce przebywa incydentalnie, nie planuje powrotu na stałe.

Zdaniem Wnioskodawczyni posiadanie nieruchomości i rachunku bankowego w Polsce nie świadczy o posiadaniu centrum interesów życiowych w Polsce, gdyż większą ilość nieruchomości Wnioskodawczyni posiada w Bułgarii, gdzie również będzie musiała założyć rachunek bankowy.

Również zameldowanie w domu rodziców nie odzwierciedla stanu faktycznego. Dom ten Wnioskodawczyni opuściła 20 lat temu.

Pobyt tymczasowy w Polsce w roku 2006, w okresie poszukiwania pracy, podyktowany był wysokością kosztów utrzymania. Zdaniem Wnioskodawczyni, gdyby posiadała wcześniej nieruchomość w Bułgarii, okres ten spędziłaby w Bułgarii, gdzie jest znacznie taniej niż w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2003 r. do dnia 31 grudnia 2006 r., obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy) podlegają w Polsce osoby fizyczne jeśli mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W świetle art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 umowy z dnia 4 czerwca 1992 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Cypru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1993 r. Nr 117, poz. 523). określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu lub miejsce, w którym faktycznie wykonywany jest zarząd, siedzibę prawną albo z uwagi na inne kryteria o podobnym charakterze. Jednakże określenie to nie obejmuje żadnej osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego tylko w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 Konwencji zawartej pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobieganiu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. - Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840 (poprzednia umowa z dnia 16 grudnia 1976 r. - opublikowana Dz. U. z 1978 r. Nr 7, poz. 20), określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza - z uwzględnieniem ustępów 2 i 3 tego artykułu - każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona. Określenie to nie obejmuje przy tym osoby fizycznej, która podlega opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód ze źródeł w nim położonych.

Definicja osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsce zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2006 r. pojęcie "miejsca zamieszkania" nie zostało zdefiniowane.

Jak stanowi art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Zgodnie z art. 4 ust. 2, umowy z Cyprem, jeżeli osoba fizyczna ma miejsca zamieszkania w obydwu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

Postanowienia art. 4 ust. 2 umowy z Zjednoczonym Królestwem mają natomiast zastosowanie w sytuacji, gdy w myśl postanowień ust. 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, tzn. gdy zachodzi kolizja ustawodawstw wewnętrznych obu państw w kwestii dotyczącej ustalenia miejsca zamieszkania.

W myśl art. 4 ust. 2 umowy z Zjednoczonym Królestwem, jeśli osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas stosuje się następujące zasady:

Zdanie pierwsze art. 4 ust. 2 lit. a) powyższych umów wprowadza kryterium stałego miejsca zamieszkania. Przepis ten przyznaje zatem przewagę temu Umawiającemu się państwu, w którym osoba fizyczna ma stałe miejsce zamieszkania. To kryterium wystarcza, aby rozstrzygnąć kolizję wynikającą z faktu, że osoba ma stałe miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się państwie, a w innym państwie przebywała jedynie przez pewien czas. Przepis ten oznacza więc, że miejsce zamieszkania osoby fizycznej, znajduje się tam, gdzie osoba ta posiada stałe ognisko domowe. Ognisko to musi być trwałe, co oznacza, że osoba ta urządziła je i zastrzegła dla swego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki okres.

Istotnym czynnikiem jest zatem w tym przypadku trwałość zamieszkania.

Rozstrzygające znaczenie ma zatem ustalenie miejsca zamieszkania.

Wyjeżdżając na Cypr Wnioskodawczyni była stanu wolnego, nie miała dzieci, posiadała w kraju lokal mieszkalny, jak również jako miejsce zameldowania wskazany był adres rodziców (domu rodzinnego - w którym od dłuższego czasu nie zamieszkuje).

Natomiast przebywając na Cyprze Wnioskodawczyni wynajęła mieszkanie, zdała egzamin na prawo jazdy, zakupiła samochód, posiadała rachunek bankowy, pracę, uczęszczała na kursy księgowe, jak również posiadała grono znajomych i przyjaciół.

W dniu 23 września 2005 r. po utracie pracy na Cyprze, Wnioskodawczyni wróciła do Polski z zamiarem krótkotrwałego pobytu, zamierzając na stałe zamieszkać w Wielkiej Brytanii. Celem przyjazdu do Polski było ograniczenie kosztów w okresie poszukiwania pracy w Wielkiej Brytanii.

Od stycznia 2006 r. do dnia 9 czerwca 2006 r. Wnioskodawczyni była zatrudniona na terytorium Polski (pracowała na #189; etatu).

W Polsce Wnioskodawczyni nie posiadała znajomych z uwagi na długi okres pobytu na Cyprze. Wszelkie podejmowane przez Wnioskodawczynię działania, miały na celu znalezienie pracy oraz zdobycie nowych znajomych na terytorium Wielkiej Brytanii w celu zrealizowania zamiaru stałego pobytu w tym państwie.

Rozpatrując obowiązek podatkowy w okresie od 1 stycznia 2006 r., należy wskazać na zamiar stałego pobytu. Wnioskodawczyni opuszczając Cypr wybrała Wielką Brytanię jako terytorium stałego pobytu. Od tego momentu wszelkie działania podejmowane przez Wnioskodawczynię ukierunkowane były na związaniu swojego centrum interesów osobistych, gospodarczych z Wielką Brytanią. W tym celu Wnioskodawczyni podejmowała starania w celu znalezienia pracy, poszukiwania nowych znajomych w Wielkiej Brytanii. Zatrudnienie w Polsce na jedną drugą etatu miało charakter tymczasowy.

Wyjeżdżając do Zjednoczonego Królestwa Wnioskodawczyni posiadała w kraju lokal mieszkalny, jak również jako miejsce zameldowania w dalszym ciągu wskazany był adres rodziców (domu rodzinnego). Jednakże posiadany lokal traktowany był przez Wnioskodawczynię jako inwestycja, która w przyszłości przyniesie zysk z powodu wzrostu cen nieruchomości, natomiast wskazany adres zameldowania u rodziców od długiego czasu nie odzwierciedlał stanu faktycznego.

Przebywając w Zjednoczonym Królestwem, Wnioskodawczyni będąc stanu wolnego, bez dzieci, wynajęła mieszkanie, pozostaje w stosunku pracy, posiada rachunek bankowy (z którego opłaca w formie stałego zlecenia rachunki za telefon, Internet), numer ubezpieczenia społecznego (prawo do darmowej opieki medycznej), grono znajomych i przyjaciół, jak również od grudnia 2007 r. pozostaje w stałym związku, który zamierza w najbliższym czasie sformalizować, posiada również certyfikat rezydencji.

W świetle przytoczonych wyżej unormowań prawnych oraz biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny, należy stwierdzić, iż Wnioskodawczyni spełnia przesłanki pozwalające uznać Ją za osobę podlegającą w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w latach 2003 - 2006.

Począwszy od 1 stycznia 2007 r. w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych pojawiła się definicja miejsca zamieszkania.

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 1 powołanej wyżej ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r., obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy) podlegają w Polsce osoby fizyczne jeśli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r.) osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - w myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r.) uważa się osobę fizyczną, która:

Powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a powołanej wyżej ustawy).

Biorąc pod uwagę kryteria wyznaczania miejsca zamieszkania w Polsce obowiązujące po 1 stycznia 2007 r. uznać należy, że żaden z warunków, od których zależy posiadanie miejsca zamieszkania w Polsce, nie został spełniony. Wnioskodawczyni spędza w Polsce mniej niż 183 dni oraz jak wynika z opisu stanu faktycznego nie posiada w Polsce centrum interesów osobistych ani gospodarczych.

Reasumując, w latach 2003 - 2008 oraz latach następnych, o ile nie ulegną zmianie, okoliczności wynikające z przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawczyni podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, t. j. obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.