IPPB4/415-117/09-2/MO - Zasady opodatkowania wynagrodzenia pracownika holenderskiej firmy oddelegowanego do pracy w Polsce.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2009 r. (data wpływu 16 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad opodatkowania wynagrodzenia pracownika holenderskiej firmy, oddelegowanego do pracy w Polsce - jest prawidłowe.

W dniu 16 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad opodatkowania wynagrodzenia pracownika holenderskiej firmy, oddelegowanego do pracy w Polsce.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest rezydentem podatkowym Holandii, zatrudnionym przez spółkę, która ma swoją siedzibę w Holandii (dalej: Spółka holenderska) i nie posiada zakładu ani stałej placówki na terenie Polski. Począwszy od 26 stycznia 2009 r. Wnioskodawca został oddelegowany na okres ok. trzech miesięcy (do 24 kwietnia 2009 r.) do pracy w Polsce w spółce z o.o. (Spółka polska), która nie jest własnością Spółki holenderskiej. Wnioskodawca ocenił, że Jego pobyt na terytorium Polski nie przekroczy 183 dni w 2009 r., ani w dowolnym okresie 12 miesięcy, rozpoczynającym się lub kończącym w roku 2009.

Podstawą zatrudnienia Wnioskodawcy w Polsce pozostaje umowa ze Spółką holenderską, która wypłaca mu wynagrodzenie z tego tytułu. Ponadto, podlega systemowi ubezpieczeń społecznych w Holandii. Zgodnie z informacjami Wnioskodawcy część wynagrodzenia jest ponoszona przez Spółkę polską. Nie ma jednak relacji umownej ze Spółką polską.

W 2009 r. oraz latach następnych Wnioskodawca pozostanie holenderskim rezydentem podatkowym, tekst jedn. Jego miejsce zamieszkania dla celów podatkowych będzie znajdowało się w Holandii.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego powyżej stanu faktycznego dochody Wnioskodawcy za pracę w Polsce, wypłacane przez Spółkę holenderską, będą podlegać opodatkowaniu w Polsce.

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie wypłacone przez Spółkę holenderską nie będzie podlegać opodatkowaniu w Polsce.

Opodatkowanie dochodów ze stosunku pracy uzyskiwanego przez holenderskiego rezydenta podatkowego za pracę w Polsce reguluje Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (dalej Umowa).

Zgodnie z art. 15 Umowy, płace, wynagrodzenia i inne świadczenia o podobnym charakterze, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Holandii z tytułu zatrudnienia, będą opodatkowane tylko przez Holandię, chyba że osoba ta wykonuje pracę w Polsce. Jeżeli praca ta jest tam wykonywana, to takie wynagrodzenia świadczone za tę pracę mogą być opodatkowane w Polsce.

Jednakże, niezależnie od powyższych postanowień, wynagrodzenia, jakie osoba fizyczna mająca miejsce zamieszkania w Holandii osiąga z pracy najemnej podejmowanej na terytorium Polski, mogą być opodatkowane tylko w Holandii, jeżeli:

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z faktem, iż wszystkie powyższe warunki zostały spełnione, tekst jedn. fizyczny pobyt Wnioskodawcy w Polsce nie przekroczy 183 dni w dowolnym 12-miesięcznym okresie rozpoczynającym się lub kończącym w roku 2009 oraz wynagrodzenie wypłacane jest przez spółkę holenderską, która nie posiada zakładu na terytorium Polski, wynagrodzenie za pracę nie będzie podlegało opodatkowaniu w Polsce, lecz w Holandii.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 4a tej ustawy przepis art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W myśl art. 15 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieganiu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu podpisanej w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120 z późn. zm.) z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18, 19, 20 i 21 uposażenia, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca najemna wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca najemna jest tak wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. Konwencji bez względu na postanowienia ustępu 1 wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. umowy, wynagrodzenia pracowników mających miejsce zamieszkania w Holandii podlegają opodatkowaniu tylko w Holandii, chyba, że praca wykonywana jest na terytorium Polski. Natomiast art. 15 ust. 2 umowy określa wyjątek od powyższej zasady, zgodnie z którym wynagrodzenia pracowników podlegają opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, czyli w Holandii, o ile łącznie zostaną spełnione określone w tym artykule warunki. Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków powoduje, iż wynagrodzenie pracowników podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 umowy, czyli w państwie, w którym praca jest wykonywana (w Polsce) oraz w państwie miejsca zamieszkania podatnika (w Holandii). Zastosowanie znajduje wówczas metoda unikania podwójnego opodatkowania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest rezydentem podatkowym Holandii, zatrudnionym przez Spółkę holenderską, nie posiadającą zakładu ani stałej placówki na terenie Polski. Wnioskodawca został oddelegowany do pracy w Polsce na okres nie przekraczający 183 dni w roku podatkowym. Podstawą zatrudnienia Wnioskodawcy w Polsce pozostaje umowa ze Spółką holenderską, która wypłaca mu wynagrodzenie z tego tytułu.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż zostały spełnione wszystkie warunki art. 15 ust. 2 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów, w związku z tym dochody Wnioskodawcy za pracę wykonywaną w Polsce, wypłacane przez Spółkę holenderską będą podlegać opodatkowaniu w miejscu zamieszkania tekst jedn. w Holandii.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-ego Maja 10, 09-402 Płock.