IPPB4/415-111/08-4/MO - Ograniczony obowiązek podatkowy rezydenta Wielkiej Brytanii.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 26 stycznia 2009 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB4/415-111/08-4/MO Ograniczony obowiązek podatkowy rezydenta Wielkiej Brytanii.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2008 r. (data wpływu 12 listopada 2008 r.) oraz piśmie z dnia 13 stycznia 2009 r. (data nadania 13 stycznia 2009 r., data wpływu 21 stycznia 2009 r.) uzupełniające braki formalne na wezwanie Nr IPPB4/415-111/08-2/MO z dnia 13 stycznia 2009 r. (data nadania 13 stycznia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ograniczonego obowiązku podatkowego w latach 2005 i 2006 - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ograniczonego obowiązku podatkowego w latach 2005 i 2006.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od listopada 2004 r. Wnioskodawca wraz z żoną mieszkają i pracują w Wielkiej Brytanii, w której również odprowadzają podatki od osiągniętych dochodów. Nie posiadają z Polską ścisłych powiązań osobistych i gospodarczych, tj. nie mają tam żadnych kont bakowych, nieruchomości, itd. Za 2004 r. złożyli w Polsce zeznania podatkowe uwzględniające tylko polskie dochody. W związku z przeniesieniem ośrodka życiowego do Wielkiej Brytanii Wnioskodawca wraz z żoną nie dokonali w Polsce rozliczeń podatkowych za kolejne lata tj. 2005 i 2006 r., powołując się na zawartą umowę między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodów i zysków majątkowych podpisanej w Londynie dnia 16 grudnia 1976 r.

W grudniu 2006 r. z miejscowego urzędu skarbowego Wnioskodawca otrzymał pismo potwierdzające, że jest w Wielkiej Brytanii rezydentem podatkowym od listopada 2004 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1.

Czy uległa zmianie rezydencja podatkowa począwszy od listopada 2004 r.

2.

Czy za 2004 r. Wnioskodawca powinien złożyć korektę zeznania jeśli dochód osiągnięty w listopadzie i grudniu 2004 r. w Wielkiej Brytanii, pomniejszony o przysługujące Wnioskodawcy w Polsce diety, wyniósł zero.

3.

Czy za 2005 i 2006 r. Wnioskodawca powinien rozliczyć się w polskim urzędzie skarbowym, jeśli nie osiągnął w Polsce żadnych dochodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, w art. 15 umowy, w którym przedstawiono sposób opodatkowania z pracy najemnej, strony umówiły się "... wynagrodzenia za pracę i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej mogą być opodatkowane tylko w tym Państwie...". W art. 4 ww. umowy przedstawiono sposób ustalenia miejsca zamieszkania dla celów podatkowych, rozumianego jako położenie ośrodka interesów życiowych.

Według Wnioskodawcy, w związku z tym, iż nie posiada z Polską ścisłych powiązań osobistych i gospodarczych, Jego i Jego żony stałym miejscem zamieszkania jest Wielka Brytania, w której przebywają przez ten cały czas. W związku z powyższym ośrodek życiowy, a co za tym idzie rezydencja podatkowa, została przeniesiona z Polski do Wielkiej Brytanii

Pismem z dnia 13 stycznia 2009 r. Nr IPPB4/415-111/08-2/MO wezwano Wnioskodawcę do uzupełnieniu wniosku poprzez przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego w odniesieniu do wszystkich pytań zawartych we wniosku.

Wnioskodawca pismem z dnia 13 stycznia 2009 r. (data wpływu 21 stycznia 2009 r.) doprecyzował własne stanowisko. Zdaniem Wnioskodawcy uległa zmianie jego rezydencja podatkowa i od końca roku 2004 nie jest polskim rezydentem podatkowym. Nie jest również zobowiązany do korygowania rozliczenia rocznego za rok 2004, gdyż jest ono poprawne. W opinii Wnioskodawcy nie musiał rozliczać się z polskim urzędem skarbowym, gdyż nie jest w Polsce rezydentem podatkowym i nie osiągnął tam żadnych dochodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm. - w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r.), osoby fizyczne podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a powołanej wyżej ustawy).

Stosownie do art. 4 ust. 1 umowy z dnia 16 grudnia 1976 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodów i zysków majątkowych (Dz. U. z 1978 r. Nr 7, poz. 20), określenie "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się państwie" oznacza - z uwzględnieniem ustępów 2 i 3 tego artykułu - każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona. Określenie to nie obejmuje przy tym osoby fizycznej, która podlega opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód ze źródeł w nim położonych.

Definicja ta odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego, obowiązujących do dnia 31 grudnia 2006 r., pojęcie "miejsca zamieszkania" nie zostało zdefiniowane.

Jak stanowi art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Postanowienia art. 4 ust. 2 ww. umowy mają natomiast zastosowanie w sytuacji, gdy w myśl postanowień ust. 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, tzn. gdy zachodzi kolizja ustawodawstw wewnętrznych obu państw w kwestii dotyczącej ustalenia miejsca zamieszkania.

W myśl art. 4 ust. 2 ww. umowy, jeśli osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas stosuje się następujące zasady:

a.

osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b.

jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;

c.

jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, wówczas będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, którego jest obywatelem;

d.

jeżeli miejsca zamieszkania nie można określić zgodnie z postanowieniami litery a), b) oraz c) niniejszego ustępu, właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia. albo inne podobne znamiona. Określenie to nie obejmuje przy tym osoby fizycznej, która podlega opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód ze źródeł w nim położonych.

Rozstrzygające znaczenie ma zatem ustalenie miejsca zamieszkania Wnioskodawcy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż od listopada 2004 r. Wnioskodawca wraz z żoną mieszkają i pracują w Wielkiej Brytanii, w której również odprowadzają podatki od osiągniętych dochodów. Nie posiadają z Polską ścisłych powiązań osobistych i gospodarczych, tj. nie mają tam żadnych kont bakowych, nieruchomości, itd. Za 2004 r. złożyli w Polsce zeznania podatkowe uwzględniające tylko polskie dochody. W grudniu 2006 r. z miejscowego urzędu skarbowego Wnioskodawca otrzymał pismo potwierdzające, że jest w Wielkiej Brytanii rezydentem podatkowym od listopada 2004 r.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż Wnioskodawca w 2004 r. spełniał przesłanki pozwalające uznać Go za osobę posiadającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych zarówno w Polsce jak i w Wielkiej Brytanii. Państwo rezydencji Podatnika należy zatem ustalić zgodnie z regułami kolizyjnymi zawartymi w art. 4 ust. 2 ww. umowy.

Po dokonaniu analizy stopnia powiązań osobistych i gospodarczych Wnioskodawcy, tut. organ stwierdza, iż stosownie do art. 4 ust. 2 lit. a) ww. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, Wnioskodawca posiadał od listopada 2004 r. miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Wielkiej Brytanii.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza to, że Wnioskodawca, do dnia wyjazdu z Polski, miał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a więc podlegał obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Od listopada 2004 r., tj. od dnia wyjazdu z Polski, Wnioskodawca przeniósł swój ośrodek interesów życiowych do Wielkiej Brytanii. W państwie tym przebywał z zamiarem stałego pobytu. W grudniu 2006 r. z miejscowego urzędu skarbowego Wnioskodawca otrzymał pismo potwierdzające, że jest w Wielkiej Brytanii rezydentem podatkowym od listopada 2004 r.

Reasumując, uznać należy, że Wnioskodawca od dnia wyjazdu z Polski, posiadał miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii, co wynika z faktu, iż tam znajdował się Jego ośrodek interesów życiowych. W związku z powyższym Wnioskodawca, od osiąganych od tego momentu dochodów podlegał ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Oznacza to, iż w Polsce podlegały opodatkowaniu wyłącznie dochody z pracy wykonywanej na jej terytorium, na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz dochody z innych źródeł przychodów położonych w kraju, z uwzględnieniem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz fakt, iż w latach 2005 i 2006, Wnioskodawca nie osiągnął żadnych dochodów na terytorium RP, należy stwierdzić, iż nie ma obowiązku złożenia zeznania podatkowego za te lata.

Stwierdzić należy, że Wnioskodawca był zobowiązany do złożenia rocznego zeznania za 2004 r. w Polsce i wykazania w nim wszystkich dochodów osiągniętych w Polsce do dnia przeniesienia swojego ośrodka interesów życiowych do Wielkiej Brytanii, co nastąpiło w związku z wyjazdem w listopadzie 2004 r. W zeznaniu tym Wnioskodawca nie miał obowiązku wykazania dochodów osiągniętych w Wielkiej Brytanii po dniu wyjazdu z Polski, zatem nie ma obowiązku złożenia korekty zeznania za 2004 r.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Jednocześnie informuje się, iż załączone do wniosku dokumenty nie podlegały analizie i weryfikacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl