IPPB3/4510-270/15-2/GJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2015 r. (data wpływu 13 marca 2015 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 13 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe

A. Sp. z o.o. (dalej; "Spółka") jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej "VAT"), podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych (dalej; "CIT"), którego głównym profilem działalności jest produkcja i dystrybucja systemów kuchennych, w tym zlewozmywaków kuchennych. Spółka posiada flotę samochodową, składającą się z pojazdów stanowiących środki trwałe będące własnością Spółki oraz pojazdów przez nią leasingowanych.

Samochody użytkowane są przez pracowników Spółki lub inne osoby współpracujące ze Spółką na podstawie umów innego rodzaju niż umowa o pracę, w tym umów cywilnoprawnych. Celem udostępnienia samochodów przez Spółkę jest użytkowanie ich przez pracowników oraz osoby współpracujące do celów bezpośrednio związanych z działalnością Spółki - związanych z wykonywaniem przez te osoby obowiązków służbowych lub innych obowiązków wynikających z umowy zawartej ze Spółką (głównie w celach wykonywania czynności związanych z przedstawicielstwem handlowym).

Spółka nie prowadzi jednak szczegółowej kontroli oraz ewidencji wykorzystywania samochodów przez pracowników oraz osoby współpracujące również do celów innych niż bezpośrednio związane z działalnością Spółki. W związku z powyższym pracownikom Spółki doliczana jest do przychodu stanowiącego podstawę opodatkowania w podatku dochodowym od osób fizycznych kwota ryczałtu (zgodnie z art. 12 ust. 2a do 2c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm., w brzmieniu od dnia 1 stycznia 2015 r.) z tytułu możliwości korzystania z samochodów również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą Spółki. W przypadku osób współpracujących ze Spółką na podstawie umów innego rodzaju niż umowa o pracę, wartość otrzymywanego przez te osoby wynagrodzenia uwzględnia udostępnienie tym osobom przez Spółkę samochodów. W ocenie Spółki, możliwość korzystania z samochodów również do celów innych niż bezpośrednio związane z działalnością Spółki ma ponadto uatrakcyjnić warunki pracy, pośrednio służy więc pozafinansowemu motywowaniu kadry i zatrzymaniu jej w Spółce. W przypadku korzystania z samochodu w celach prywatnych, zgodnie z polityką samochodową Spółki, pracownik zobowiązany jest do ponoszenia kosztów paliwa.

Z uwagi na trudności związane ze szczegółową kontrolą oraz ewidencjowaniem wydatków związanych z udostępnianymi samochodami Spółka podjęła decyzję o nieodliczaniu całości VAT naliczonego od wydatków związanych z flotą samochodową. W związku z tym, zgodnie z art. 86a ust. 1 w zw. z ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.; dalej "ustawa o VAT"), Spółka odlicza 50% podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z samochodami, w tym wydatków dotyczących ich nabycia (ceny nabycia), opłat leasingowych, a także innych wydatków dotyczących eksploatacji pojazdów (koszty części, napraw, myjni, itp.). Od dnia 1 lipca 2015 r., Spółka zmierza również odliczać 50% VAT naliczonego od nabytego paliwa i olejów napędowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w stanie faktycznym opisanym powyżej, kwota podatku VAT naliczonego niepodlegająca odliczeniu od ceny nabycia samochodów stanowiących środki trwałe zwiększa wartość początkową stanowiącą podstawę amortyzacji samochodów będących środkami trwałymi Spółki.

2. Czy w stanie faktycznym opisanym powyżej, inne niż cena nabycia wydatki związane z eksploatacją samochodów (w tym m.in. raty leasingowe) mogą podlegać w całości zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów Spółki.

3. Czy w stanie faktycznym opisanym powyżej, kwota podatku VAT niepodlegająca odliczeniu od wydatków związanych z eksploatacją samochodów może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Zdaniem Spółki, kwota podatku VAT niepodlegająca odliczeniu od ceny nabycia samochodów zwiększa wartość początkową stanowiącą podstawę amortyzacji samochodów będących środkami trwałymi Spółki. Zgodnie z art. 16g ust. 3 ustawy o CIT, w ocenie Spółki, właściwe jest zaliczenie do wartości początkowej nabytych samochodów kwoty VAT naliczonego, niepodlegającej odliczeniu zgodnie z przepisami ustawy o VAT.

2. Zdaniem Spółki, inne niż cena nabycia wydatki związane z eksploatacją samochodów (w tym m.in. raty leasingowe) mogą być przez Spółkę w całości zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Wydatki związane z eksploatacją samochodów (zarówno stanowiących własność Spółki, jak i leasingowanych) stanowią bowiem koszty poniesione przez Spółkę w celu osiągnięcia przychodów, mogą więc zostać w całości zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

3. Zdaniem Spółki, również kwota podatku VAT niepodlegająca odliczeniu od wydatków związanych z eksploatacją samochodów może być zaliczona przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów. W sytuacji, gdy w związku z posiadanymi samochodami Spółka jest uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków eksploatacyjnych, również kwota naliczonego, niepodlegająca odliczeniu zgodnie z przepisami ustawy o VAT, może zostać przez Spółkę zaliczona do kosztów uzyskania przychodów.

Ad. 1

Zgodnie z art. 15 ust. 1 oraz ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 2014 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.; dalej "ustawa o CIT"), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów (z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT), w tym również odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywane zgodnie z przepisami ustawy.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 pkt 2, amortyzacji podlegają m.in. środki transportu o przewidywanym okresie użytkowania dłuższym niż rok, w tym samochody, stanowiące własność podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z działalnością albo oddane do użytkowania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 16g ust. 3 ustawy o CIT, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarowi usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarowi usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę powyższe, przepis art. 16g ust. 3 ustawy o CIT zezwala na zaliczenie kwoty podatku naliczonego do wartości początkowej środka trwałego, jeżeli przy nabyciu tego środka trwałego podatnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia tego podatku. W ten sposób kwota podatku naliczonego w zakresie, w jakim podatek nie podlega odliczeniu może być kosztem uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne od środka trwałego.

Zgodnie z ogólnymi zasadami odliczenia VAT naliczonego od wydatków na nabycie pojazdów samochodowych oraz wydatków eksploatacyjnych z nimi związanych (art. 86a ust. 1 i nast.), co do zasady odliczeniu przysługuje kwota 50% VAT naliczonego od tych wydatków, chyba że cechy konstrukcyjne tych pojazdów lub sposób ich wykorzystania eliminują możliwość używania ich w celu innym niż związany z działalnością gospodarczą (co jest bardzo szczegółowo regulowane przez ustawę).

W sytuacji Spółki, pojazdy nie spełniają wymogów określonych w ustawie o VAT uprawniających do pełnego odliczenia VAT naliczonego od nabycia przedmiotowych pojazdów. Tym samym, zgodnie z przepisami, Spółka odlicza jedynie 50% VAT naliczonego od ceny brutto ich nabycia.

Podsumowując powyższe, Spółka uważa, że samochody stanowiące własność Spółki prawidłowo są przez nią zaliczane do środków trwałych, od których dokonywane są odpisy amortyzacyjne. Stanowią one bowiem środki transportu, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, a celem ich nabycia było wykorzystywanie w prowadzonej działalności gospodarczej (możliwość wykorzystywania ich na cele niezwiązane bezpośrednio z działalnością Spółki jest jedynie efektem ubocznym udostępnienia ich pracownikom i innym osobom współpracującym). Opierając się na art. 16g ust. 3 ustawy o CIT, w ocenie Spółki właściwe jest więc zaliczenie do wartości początkowej nabytych samochodów również 50% VAT naliczonego, którego zgodnie z przepisami ustawy o VAT, Spółka nie może odliczyć.

Ad. 2

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Oznacza to, że wszystkie poniesione wydatki, oprócz enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, stanowić mogą koszty uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Są to zatem takie koszty, które spełniają kumulatywnie poniższe warunki:

Wobec powyższego Spółka wskazuje, że oddanie w użytkowanie pracownikom oraz innym osobom współpracującym ze Spółką ma w jej ocenie związek z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą, a więc służy osiągnięciu, zachowaniu lub zabezpieczeniu źródeł przychodu. Związek ten ma dwojaki charakter.

Przede wszystkim, samochody służą do wykonywania obowiązków służbowych przez pracowników, a także do wykonywania innych zobowiązań wobec Spółki przez osoby współpracujące z nią na innych zasadach. W tym zakresie samochody będą służyć do tzw. ogólnej działalności, związanej z obsługą administracyjno-techniczną Spółki (dojazd na spotkania, zaopatrzenie, etc.), ale też np. do poszukiwania klientów (przez przedstawicieli handlowych, których miejscem pracy nie jest biuro). Działania te pozwalają na usprawnienie wykonywania obowiązków służbowych przez pracowników oraz przedstawicieli handlowych współpracujących ze Spółką, w ocenie Spółki wpływając w ten sposób bezpośrednio na możliwość osiągania i wysokość osiąganych przez Spółkę przychodów.

Ponadto, możliwość korzystania z samochodów poza godzinami pracy / w sposób niekolidujący z obowiązkami względem Spółki, stanowi element pozafinansowego wynagrodzenia pracowników i innych osób współpracujących ze Spółką. W przypadku pracowników świadczenie to wycenione jest na określoną kwotę i w tej kwocie jest doliczane do przychodu pracownika. Natomiast w przypadku osób współpracujących ze Spółką na podstawie umów innego rodzaju niż umowa o pracę, kwota ta jest niejako wkalkulowana w wysokość wynagrodzenia otrzymywanego przez te osoby z tytułu zawartych przez nie ze Spółką umów.

W ocenie Spółki nie sposób twierdzić, że możliwość korzystania z samochodów poza obowiązkami pracowniczymi, stanowiący element pozafinansowego motywowania kadry (zarówno pracowników, jak i innych osób), nie ma związku z osiągnięciem źródeł przychodu, ich zachowaniem lub zabezpieczeniem. W ocenie Spółki, ten element wynagrodzenia pełni podobną rolę do wynagrodzenia w formie pieniężnej, wpływa bezpośrednio na związanie kadry ze Spółką, zwiększa ich lojalność, zadowolenie z warunków pracy, a tym samym - zmniejsza rotacje kadrowe i zapewnia obsadę stanowisk przez osoby o odpowiednich kompetencjach. Dla Spółki wymienione efekty stanowią niezaprzeczalnie czynniki zabezpieczające / zachowujące / sprzyjające osiąganiu źródeł przychodu i są uzasadnione ekonomicznie (w przeciwnym przypadku Spółka nie zgodziłaby się na wykorzystywanie pojazdów w takim charakterze).

Biorąc pod uwagę powyższe, wydatki ponoszone w związku z wykorzystywaniem samochodów (zarówno stanowiących własność Spółki, jak i leasingowanych), mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tej działalności na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż spełniają warunki określone w tym przepisie i zostaną właściwie udokumentowane.

Ad 3

Jak wskazano w pkt 1 niniejszego uzasadnienia, zgodnie z regulacjami art. 86a ust. 1 i następne, Spółka uprawniona jest do odliczenia 50% VAT naliczonego od wydatków związanych z eksploatacja samochodów (kosztów paliwa, oleju napędowego, myjni, napraw, etc.). W pozostałej części (również 50%), VAT naliczony z mocy ustawy o VAT nie podlega odliczeniu.

Co do zasady, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, ale jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:

Brzmienie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje, że Spółka będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nie tylko wartości netto wynikających z faktur dokumentujących poniesienie wydatków dotyczących użytkowania samochodu (eksploatacyjnych), ale również podatku od towarów i usług w tej części, w jakiej Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, w związku z brzmieniem art. 86a ust. 1 oraz następne ustawy o VAT.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, zdaniem Spółki, w sytuacji, gdy w związku z posiadanymi samochodami Spółka jest uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków eksploatacyjnych samochodów, kwota VAT naliczonego od tych wydatków, w tej części, w jakiej Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało odliczenie na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Spółkę oceny swego stanowiska.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym/w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock