IPPB3/4510-213/15-2/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 13 marca 2015 r. (data wpływu 20 marca 2015 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe.

W dniu 20 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej jako: Spółka) jest spółką z siedzibą na terytorium Polski, będącą dystrybutorem wyrobów farmaceutycznych oraz kosmetycznych na rynku polskim. Spółka należy do międzynarodowej grupy - B. (dalej jako: Grupa). Spółka jest zarejestrowana w Polsce jako czynny podatnik VAT. Głównymi klientami Spółki są hurtownie oraz apteki (dalej jako: Klienci), będące, co do zasady, czynnymi podatnikami VAT.

Spółka dostarcza towary do swoich Klientów (tekst jedn.: wyroby farmaceutyczne i kosmetyczne), na podstawie zawartych umów. W ramach współpracy z Klientami uzgodniono, że w przypadku, gdy Klienci nie zdołają sprzedać towarów zakupionych w Spółce ostatecznym odbiorcom w ustalonym terminie, Spółka odkupi te towary od Klientów (tzw. sprzedaż powrotna). Odkupienie przez Spółkę niesprzedanych przez Klientów towarów wynika ze specyfiki prowadzonej przez Spółkę działalności. Gdyby Spółka nie zgodziła się na odkupienie niesprzedanych przez Klientów towarów, Klienci w ogóle nie składaliby zamówień w Spółce lub mogliby je znacznie ograniczyć. Ze względu na fakt, iż odkupywane przez Spółkę od Klientów towary, co do zasady, charakteryzują się bliskim upływem terminu przydatności, Spółka nie ma możliwości ich dalszej sprzedaży. W konsekwencji, wyroby te podlegają zniszczeniu.

W celu optymalizacji kosztów zniszczenia, Spółka porozumiewa się z Klientami w kwestii zniszczenia towarów. Intencją Spółki jest, aby w przypadku odkupienia towarów od Klienta przez Spółkę, towar był niszczony przez Klienta, ale w imieniu i na rzecz Spółki. Takie rozwiązanie pozwala na uniknięcie konieczności transportu towarów do Spółki oraz zaangażowania zasobów Spółki w proces zniszczenia, a w konsekwencji jest bardziej efektywne i prowadzi do obniżenia kosztów związanych z procesem zniszczenia.

Sprzedaż powrotna towarów na rzecz Spółki (tekst jedn.: odkupienie przez Spółkę towarów, które zostały uprzednio przez nią: sprzedane Klientowi) oraz świadczenie usług zniszczenia towarów należących do Spółki dokumentowana jest fakturą wystawioną przez Klienta.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w przedstawionym stanie faktycznym - na podstawie art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. - Spółce przysługuje prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu odkupienia towarów od Klientów (w ramach tzw. sprzedaży powrotnej) oraz dokonania przez Klientów zniszczenia odkupionych przez Spółkę towarów (w imieniu i na rzecz Spółki).

2. Jeśli odpowiedź na pierwsze pytanie byłaby twierdząca, to czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że - na podstawie art. 15 ust. 4d w zw. z art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p. - Spółka jest uprawniona do zaliczenia wydatków z tytułu odkupienia towarów od Klientów (w ramach tzw. sprzedaży powrotnej) oraz dokonania przez Klientów zniszczenia odkupionych przez Spółkę towarów (w imieniu i na rzecz Spółki) do kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia tych wydatków, tj. w dacie zaksięgowania tych wydatków w księgach rachunkowych Spółki, na podstawie faktur otrzymanych od Klientów.

3. Czy w przedstawionym stanie faktycznym, Spółce - na podstawie art. 86 ust. 1 UPTU - przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu zakupu od Klientów:

* towarów w ramach tzw. sprzedaży powrotnej oraz

* usług zniszczenia odkupionych towarów (wykonywanych przez Klientów w imieniu i na rzecz Spółki).

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy odnoszącego się do zagadnień poruszonych w pytaniach nr 1 i 2. Ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 dokonana zostanie odrębnym postępowaniu.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad I.

Wydatki, które Spółka ponosi na rzecz Klientów z tytułu odkupienia towarów (w ramach tzw. sprzedaży powrotnej) oraz dokonania przez Klientów zniszczenia odkupionych przez Spółkę towarów (w imieniu i na rzecz Spółki), spełniają kryteria, o których mowa w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., a jako takie powinny stanowić koszty uzyskania przychodów dla Spółki.

Zgodnie z art. 15 u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powyższego wynika, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione nakłady i wydatki związane bezpośrednio lub pośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest poprawienie sytuacji ekonomicznej podatnika oraz osiągnięcie przez niego przychodu, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

W praktyce przyjmuje się, iż, wydatek może stanowić koszt uzyskania przychodu, jeśli spełnione są następujące kryteria:

* wydatek został poniesiony przez podatnika,

* wydatek jest definitywny (rzeczywisty),

* wydatek pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* wydatek został poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* wydatek został właściwie udokumentowany,

* wydatek nie został wymieniony w katalogu wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe podejście potwierdzają interpretacje organów podatkowych (przykładowo: interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 12 grudnia 2014 r., sygn. IBPBI/2/423-1355/14/SD; interpretacja Dyrektora izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 października 2014 r., sygn. IPPB5/423-569/14-2/AS).

Spółka stoi na stanowisku, iż wydatki, które ponosi na rzecz Klientów z tytułu odkupienia towarów (w ramach tzw. sprzedaży powrotnej) oraz dokonania przez Klientów zniszczenia odkupionych przez Spółkę towarów (w jej imieniu i na jej rzecz), spełniają powyżej wskazane kryteria, a tym samym Spółka jest uprawiona do zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

Pierwszym z warunków, jaki musi zostać spełniony, aby możliwe było zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest jego poniesienie. Poniesienie wydatku z majątku podatnika oznacza, że wydatek został pokryty z zasobów majątkowych podatnika (a nie z zasobów majątkowych innego podmiotu). Z warunkiem tym związane jest bezpośrednio tzw. kryterium definitywności, tj. aby wydatek mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów musi on zostać nie tylko faktycznie poniesiony, ale musi mieć on również charakter definitywny (ostateczny). Jak wskazał bowiem NSA w wyroku z dnia z 16 kwietnia 2014 r. (sygn. akt II FSK 1163/12)"wydatek musi zostać faktycznie poniesiony przez podatnika w sensie realnym, tzn. musi nastąpić uszczuplenie jego zasobów finansowych, z których wydatek jest dokonywany W sytuacji, gdy podatnik w ogóle nie poniesie kosztu, ponieważ wydatki ponoszone są przez inny podmiot w ogóle nie pojawi się też koszt podatkowy (wydatek nie został definitywnie poniesiony z majątku podatnika)". Należy podkreślić, iż wydatki, z tytułu odkupienia towarów (w ramach tzw. sprzedaży powrotnej) oraz dokonania przez Klientów zniszczenia odkupionych przez Spółkę towarów (w imieniu i na rzecz Spółki) są ponoszone z majątku Spółki (a nie z majątku innego podmiotu). Jednocześnie Spółce nie przysługuje prawo ubiegania się o zwrot lub refundację wydatków poniesionych na rzecz Klientów z tytułu odkupienia towarów (w ramach tzw. sprzedaży powrotnej) oraz zniszczenia odkupionych towarów. W rezultacie należy uznać, iż wydatki, które ponoszone są przez Spółkę na rzecz Klientów z tytułu odkupienia towarów (w ramach tzw. sprzedaży powrotnej) oraz dokonania przez Klientów zniszczenia odkupionych przez Spółkę towarów (w imieniu i na rzecz Spółki) spełniają powyżej wskazane kryteria "poniesienia" oraz "definitywności", pozwalające na zaliczenie tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Kolejnym warunkiem, jaki musi zostać spełniony, aby możliwe było uznanie, iż poniesiony wydatek podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, jest związek wydatku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą. Wydatek stanowi koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów istnieje racjonalny związek przyczynowo-skutkowy o charakterze bezpośrednim bądź pośrednim. Innymi słowy, aby wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów konieczne jest ustalenie, że poniesiony wydatek może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu przez podatnika bądź będzie służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów tego podatnika - w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości.

Zdaniem Spółki nie ulega wątpliwości, że koszty związane z odkupieniem przez Spółkę towarów od Klientów (w ramach tzw. sprzedaży powrotnej) oraz dokonaniem przez Klientów zniszczenia odkupionych przez Spółkę towarów (w imieniu i na rzecz Spółki) służą zachowaniu oraz zabezpieczeniu źródła przychodów Spółki.

Należy wskazać, iż możliwość współpracy z Klientami związana jest ściśle z zagwarantowaniem im możliwości odprzedaży niesprzedanych towarów. Z jednej strony ponoszone przez Spółkę koszty związane z odkupieniem towarów (w przypadku ich niesprzedania przez Klientów ostatecznym odbiorcom) mają na celu zachęcenie Klientów do systematycznego składania zamówień towarów w Spółce oraz stworzenie korzystnych warunków do kontynuowania współpracy, a tym samym mają na celu osiąganie przez Spółkę jak największych przychodów ze sprzedaży. Z drugiej strony, w sytuacji, w której Spółka nie zgodziłaby się na odkupienie od Klientów niesprzedanych przez nich towarów, podmioty te mogłyby zaprzestać zakupu towarów w Spółce i nawiązać relacje handlowe z innymi dostawcami konkurencyjnymi w stosunku do Spółki, pozbawiając tym samym Spółkę przychodów ze sprzedaży oraz osłabiając jej pozycję na rynku. Tym samym należy uznać, iż wydatki na odkupienie towarów służą również zabezpieczeniu źródła przychodów Spółki (mają bowiem na celu utrzymanie współpracy z Klientami).

Jednocześnie należy wskazać, iż dokonywanie przez Spółkę jednorazowo sprzedaży większej ilości towarów do Klientów przekłada się na mniejsze koszty manipulacyjne sprzedaży (takie jak obsługa zamówień, transport, itp.) niż dokonywanie większej liczby transakcji sprzedaży obejmujących mniejszą ilość towarów. Spółka zakłada przy tym, że Klient, który zakupił: u niej większą ilość towarów będzie dążył do sprzedania jak największej ilości towarów ostatecznym klientom (tekst jedn.: Spółka przyjmuje, że Klient podejmie wszelkie niezbędne działania, celem zbycia jak największej ilości towarów ostatecznym klientom).

Tym samym, z perspektywy biznesowej, dla Spółki korzystniejszym rozwiązaniem jest sprzedaż Klientom większej partii towarów, a następnie odkupienie od Klientów części towarów (w przypadku ich niesprzedania przez Klientów ostatecznym klientom w określonym terminie) niż prowadzenie sprzedaży na mniejszą skalę. Spółka bowiem w ten sposób minimalizuje koszty obsługi transakcji sprzedaży, co przyczynia się do osiągania przez nią zwiększonych przychodów ze sprzedaży.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy uznać, iż wydatki na odkupienie towarów od Klientów mają na celu zachowanie i zabezpieczenie źródła przychodów Spółki obecnie i w przyszłości. Takie stanowisko potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 21 marca 2014 r. (sygn. IPPB3/423-1044/13-2/GJ). W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym Wnioskodawca wskazał, że jest dystrybutorem płyt CD i DVD. W ramach współpracy z Kontrahentami Wnioskodawca uzgodnił, że w przypadku gdy Kontrahenci nie zdołają sprzedać części nośników, które zakupili uprzednio od innych dostawców (podmiotów trzecich), Wnioskodawca je od nich odkupi. Ze względu na uwarunkowania biznesowe dotyczące ograniczeń w obrocie tymi towarami, Wnioskodawca zasadniczo nie miał możliwości dalszej sprzedaży odkupionych płyt. W konsekwencji, podlegały one zniszczeniu. W interpretacji organ podatkowy potwierdził, że wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na odkupienie od Kontrahentów niesprzedanych nośników powinny być traktowane jako koszty uzyskania przychodów.

Należy podkreślić, iż towary (wyroby farmaceutyczne) odkupywane przez Spółkę od Klientów (w ramach tzw. sprzedaży pierwotnej) charakteryzują się, co do zasady, bliskim terminem przydatności. Tym samym, po odkupieniu przez Spółkę towarów od Klientów zasadniczo nie jest możliwe ponowne wprowadzenie tych towarów do obrotu. W konsekwencji, Spółka jest zmuszona dokonać zniszczenia odkupionych towarów. W związku z faktem, iż w interesie Spółki leży ograniczenie kosztów związanych z procesem zniszczenia towarów, Spółka porozumiewa się z Klientami co do procesu zniszczenia towarów (tekst jedn.: w ramach porozumienia, Klienci dokonują zniszczenia towarów w imieniu i na rzecz Spółki).

Takie rozwiązanie jest korzystne dla Spółki, gdyż pozwala ono na uniknięcie konieczności transportowania towarów od Klienta do Spółki, jak również powoduje, że Spółka nie musi angażować własnych zasobów do procesu niszczenia towarów. W konsekwencji, dzięki powierzeniu Klientowi procesu zniszczenia odkupionych towarów, koszty zniszczenia zostają ograniczone. Zdaniem Spółki, chociaż wydatki na zniszczenie towarów nie służą bezpośrednio osiąganiu przychodów przez Spółkę, to jednak przez fakt, że są konsekwencją przyjętego przez Spółkę modelu biznesowego (zakładającego odkupywanie towarów od Klientów), który ma na celu osiąganie przez Spółkę jak największych przychodów ze sprzedaży, to należy uznać, iż istnieje pośredni związek pomiędzy ponoszeniem wydatków na zniszczenie odkupionych od Klientów towarów a osiąganiem przez Spółkę przychodów ze sprzedaży wyrobów kosmetycznych i farmaceutycznych. W konsekwencji, należy uznać, iż wydatki ponoszone przez Spółkę na rzecz Klientów z tytułu zniszczenia odkupionych towarów, podobnie jak wydatki na odkupienie towarów, służą zabezpieczeniu i zachowaniu źródła przychodów Spółki.

Biorąc powyższe pod uwagę należy uznać, iż skoro odkupywanie towarów przez Spółkę od Klientów (przed upływem terminu ich przydatności) służy zwiększeniu przychodów osiąganych przez Spółkę ze sprzedaży, a zniszczenie odkupionych towarów jest, co do zasady, konieczne ze względu na fakt, iż w większości przypadków niemożliwe jest ponowne wprowadzenie odkupionych towarów do obrotu - to wydatki ponoszone przez Spółkę z tytułu odkupienia towarów (w ramach tzw. sprzedaży powrotnej) oraz dokonania przez Klientów zniszczenia odkupionych przez Spółkę towarów (w imieniu i na rzecz Spółki) spełniają kryterium celu, o którym mowa w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. (tekst jedn.: służą zabezpieczeniu i osiąganiu przychodów przez Spółkę), a jako takie powinny być traktowane jako koszty uzyskania przychodów.

Spółka pragnie podkreślić, iż wydatki ponoszone przez nią na rzecz Klientów z tytułu odkupienia towarów (w ramach tzw. sprzedaży powrotnej) oraz dokonania przez Klientów zniszczenia odkupionych przez Spółkę towarów (w imieniu i na rzecz Spółki) są, co do zasady, dokumentowane fakturami wystawianymi przez Klientów oraz protokołami zniszczenia towarów (podpisanymi przez upoważnionych pracowników Klientów). W konsekwencji, należy uznać, iż w odniesieniu do tych wydatków, spełnione jest również kryterium "właściwego udokumentowania", warunkujące zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie Spółka pragnie wskazać, iż wydatki z tytułu odkupienia własnych towarów, jak również wydatki z tytułu zniszczenia własnych towarów nie zostały wskazane przez ustawodawcę jako wydatki podlegające wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów. A zatem, skoro wydatki te nie zostały wymienione w katalogu negatywnym określonym w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., to a contrario należy uznać, iż mogą one zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych, czyli na podstawie art. 15 ust. 1 UPODP. Tym samym, Spółka uważa, że ponoszone przez nią wydatki z tytułu odkupienia towarów (w ramach tzw. sprzedaży powrotnej) oraz zniszczenia towarów przez Klientów (w imieniu i na rzecz Spółki), skoro spełniają przesłanki określone w art. 15 ust. 1 UPODP (co zostało wskazane powyżej), podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, Spółka stoi na stanowisku, że wydatki z tytułu odkupienia towarów od Klientów (w ramach tzw. sprzedaży powrotnej) oraz zniszczenia odkupionych towarów przez Klientów (w imieniu i na rzecz Spółki) spełniają przesłanki, o których mowa w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., a jako takie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów.

Ad 2.

Spółka stoi na stanowisku, iż wydatki z tytułu odkupienia towarów od Klientów (w ramach tzw. sprzedaży powrotnej) oraz dokonania przez Klientów zniszczenia odkupionych przez Spółkę towarów (w imieniu i na rzecz Spółki) powinny być traktowane jako koszty "inne niż bezpośrednio związane z przychodami". W konsekwencji, zdaniem Spółki wydatki te powinny podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, tj. w dacie zaksięgowania tych wydatków w księgach rachunkowych Spółki, na podstawie faktur otrzymanych od Klientów.

Należy wskazać, iż u.p.d.o.p. przewiduje różne zasady zaliczania w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków bezpośrednio związanych z przychodami oraz wydatków "innych niż bezpośrednio związane z przychodami". Zatem kluczowe znaczenie dla określenia, w którym momencie Spółka jest uprawniona do rozpoznania wydatków ponoszonych na rzecz Klientów z tytułu odkupienia towarów (w ramach tzw. sprzedaży powrotnej) oraz dokonania przez Klientów zniszczenia odkupionych przez Spółkę towarów (w imieniu i na rzecz Spółki), ma ustalenie powiązania tych wydatków z przychodami.

Należy podkreślić, iż u.p.d.o.p. nie zawiera definicji kosztów "bezpośrednich" oraz definicji kosztów "innych niż bezpośrednio związane z przychodami". W praktyce przyjmuje się, że z kosztami bezpośrednimi mamy do czynienia w sytuacji, gdy ponoszone koszty bezpośrednio warunkują powstanie przychodu. Zasadnicze znaczenie w przypadku kosztów bezpośrednich ma zatem możliwość ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Natomiast za koszty "inne niż bezpośrednio związane z przychodami" należy uznać te koszty, których nie da się powiązać z konkretnym przychodem, tj. będą to racjonalnie uzasadnione wydatki związane z działalnością podatnika i przyczyniające się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów, w przypadku których nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.

W ocenie Spółki, w przypadku wydatków, które są przez nią ponoszone na rzecz Klientów z tytułu odkupienia towarów (w ramach tzw. sprzedaży powrotnej) oraz dokonania przez Klientów zniszczenia odkupionych towarów (w imieniu i na rzecz Spółki), będziemy mieć do czynienia z kosztami "innymi niż bezpośrednio związane z przychodami". Koszty odkupienia własnych towarów (w ramach tzw. sprzedaży powrotnej) oraz dokonania przez Klientów zniszczenia odkupionych towarów (w imieniu i na rzecz Spółki) nie warunkują bowiem bezpośrednio osiągania przez Spółkę przychodów ze sprzedaży wyrobów farmaceutycznych i kosmetycznych. Niemniej jednak wydatki te w sposób pośredni przyczyniają się do osiągania przez Spółkę przychodów. Należy wskazać, iż Spółka ponosi wydatki na odkupienie własnych towarów od Klientów (w przypadku niesprzedania przez nich towarów ostatecznym klientom) w celu budowania pozytywnych relacji z Klientami i zachęcenia ich do systematycznego składania zamówień na towary w Spółce. Mając bowiem zapewnioną możliwość odprzedaży Spółce niesprzedanych towarów Klienci chętniej dokonują zakupów w Spółce (niż gdyby taką możliwością nie dysponowali), co wpływa na osiąganie przez Spółkę zwiększonych przychodów z tytułu sprzedaży towarów. Z drugiej strony, przyznanie Klientom możliwości odprzedaży Spółce niesprzedanych towarów ma na celu zabezpieczenie źródła przychodów Spółki (gdyby Spółka nie przyznała Klientom takiej możliwości mogliby w ogóle zaprzestać współpracy ze Spółką, lub znacznie ograniczyć zamówienia). Jednocześnie, ze względu na fakt, iż odkupywane towary, co do zasady, nie mogą zostać ponownie wprowadzone do obrotu, Spółka zmuszona jest do ich zniszczenia. W takiej sytuacji, Spółka porozumiewa się z Klientami, że zniszczenie odkupionych przez nią towarów zostanie dokonane przez Klienta w jej imieniu i na jej rzecz. Należy wskazać, iż ponoszenie kosztów zniszczenia towarów jest konieczne, gdyż towary odkupione przez Spółkę zasadniczo nie mogą być ponownie wprowadzone do obrotu.

Mając zatem na uwadze fakt, że odkupywanie towarów przez Spółkę od Klientów służy zabezpieczeniu oraz osiąganiu przez Spółkę przychodów osiąganych przez Spółkę ze sprzedaży, a zniszczenie odkupionych towarów bezpośrednio wiąże się z przyznawaniem Klientom możliwości odprzedaży Spółce niesprzedanych towarów (do zniszczenia towarów dochodzi, gdyż, co do zasady, niemożliwe jest ponowne wprowadzenie odkupionych towarów do obrotu) - to ww. wydatki powinny być traktowane jako koszty "inne niż bezpośrednio związane z przychodami" (czyli jako tzw. koszty "pośrednie"), gdyż pośrednio wiążą się one z przychodem uzyskiwanym przez Spółkę ze sprzedaży towarów.

Potrącalność tzw. kosztów "pośrednich" określa art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p. Zgodnie z tym artykułem, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. W kontekście przywołanego przepisu, wydatki ponoszone przez Spółkę na rzecz Klientów z tytułu odkupienia własnych towarów (w ramach tzw. sprzedaży powrotnej) oraz dokonania przez Klientów zniszczenia odkupionych przez Spółkę towarów (w imieniu i na rzecz Spółki) powinny podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia. Natomiast, stosownie do treści art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p., za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, uważa się, co do zasady, dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury. Tym samym, należy uznać, iż Spółce powinno przysługiwać prawo do zaliczenia wydatków ponoszonych na rzecz Klientów z tytułu odkupienia od nich towarów (w ramach tzw. sprzedaży powrotnej) oraz dokonania przez nich zniszczenia odkupionych towarów (w imieniu i na rzecz Spółki) w momencie zaksięgowania tych wydatków księgach rachunkowych Spółki (na podstawie faktur otrzymanych od Klientów).

Reasumując, skoro wydatki ponoszone przez Spółkę na rzecz Klientów z tytułu odkupienia towarów (w ramach tzw. sprzedaży powrotnej) oraz dokonania przez Klientów zniszczenia odkupionych przez Spółkę towarów (w imieniu i na rzecz Spółki) wiążą się pośrednio z przychodem, jaki Spółka uzyskuje ze sprzedaży towarów, to koszty te powinny być traktowane jako koszty "inne niż bezpośrednio powiązane z przychodami". Tym samym, Spółka uważa, iż wydatki, które ponosi z tytułu odkupienia towarów (w ramach tzw. sprzedaży powrotnej) oraz dokonania przez Klientów zniszczenia odkupionych przez Spółkę towarów (w imieniu i na rzecz Spółki) powinny podlegać zaliczeniu w ciężar kosztów uzyskania przychodów - zgodnie z art. 15 ust. 4d w zw. z art. 14 ust. 4e u.p.d.o.p. - w dacie ich poniesienia, tj. w dacie zaksięgowania tych wydatków w księgach rachunkowych Spółki, na podstawie faktur otrzymanych od Klientów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie pytania nr 1 i 2 uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interprtetacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr z 2012 poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.