IPPB3/4510-166/15-2/EŻ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2015 r. (data wpływu 27 lutego 2015 r.) w sprawie o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikowania składników majątkowych jako odrębnych środków trwałych - jest prawidłowe.

W dniu 27 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikowania składników majątkowych (stacje dokujące, jednostki centralne, laptopy, netbooki, monitory, drukarki, urządzenia wielofunkcyjne i inne urządzenia peryferyjne) jako odrębnych środków trwałych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółka jest domem maklerskim, prowadzącym działalność maklerską w oparciu o przepisy ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 94, z późn. zm.). Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Spółka w swojej ofercie posiada m.in. następujące usługi:

* przyjmowanie i przekazywanie zleceń nabycia lub zbycia instrumentów finansowych,

* wykonywanie zleceń nabycia lub zbycia instrumentów finansowych na rachunek dającego zlecenie,

* nabywanie lub zbywanie na własny rachunek instrumentów finansowych,

* zarządzanie portfelami, w skład których wchodzi jeden lub większa liczba instrumentów finansowych,

* doradztwo inwestycyjne,

* oferowanie instrumentów finansowych,

* przechowywanie lub rejestrowanie instrumentów finansowych, w tym prowadzenie rachunków papierów wartościowych i rachunków zbiorczych, oraz prowadzenie rachunków pieniężnych,

* wymiana walutowa,

* sporządzanie analiz inwestycyjnych, analiz finansowych oraz innych rekomendacji o charakterze ogólnym dotyczących transakcji w zakresie instrumentów finansowych

* doradztwo dla przedsiębiorstw w zakresie struktury kapitałowej, strategii przedsiębiorstwa lub innych zagadnień związanych z taką strukturą lub strategią,

* doradztwo i inne usługi w zakresie łączenia, podziału oraz przejmowania przedsiębiorstw.

Spółka wykorzystuje sprzęt komputerowy pozwalający na usprawnienie funkcjonowania jej bieżącej działalności. W związku z powyższym, Wnioskodawca nabywa różnego rodzaju urządzenia elektroniczne tj. jednostki centralne komputerów stacjonarnych, monitory, stacje dokujące, laptopy, netbooki, drukarki, urządzenia wielofunkcyjne (kopiarka, drukarka, skaner), inne urządzenia peryferyjne (np. myszy komputerowe, klawiatury itp.). Urządzenia te wykorzystywane są przez pracowników Spółki do świadczenia różnego rodzaju usług bezpośrednio dla klientów jak i na potrzeby wewnętrzne. Urządzenia nabywane przez Spółkę są gotowe do użytku w dniu przyjęcia ich do używania, zaś ich przewidywany okres używania jest dłuższy niż rok.

Spółka nabywa sprzęt komputerowy zarówno w zestawach, jak i jako osobne urządzenia, np. zakupuje osobno stację dokującą i monitor. Bardzo często też zakup danego zestawu nie oznacza, że będzie on wykorzystywany tylko i wyłącznie na danym stanowisku przez jednego pracownika.

Uwarunkowania techniczne wszystkich ww. urządzeń nabywanych przez Spółkę umożliwiają ich podłączenie do różnych zestawów komputerowych, w zależności od bieżących potrzeb Spółki. Dotyczy to również sytuacji, gdy dane urządzenie (np. monitor) początkowo zostało nabyte w ramach danego zestawu komputerowego. Prawidłowe działanie urządzenia nie jest bowiem uwarunkowane podłączeniem do innego określonego urządzenia, każde z ww. urządzeń może działać z powodzeniem z wieloma innymi urządzeniami (zespołami komputerowymi).

Nabywając poszczególne urządzenia, Spółka zakłada współpracę tych urządzeń w różnych konfiguracjach.

W zależności od potrzeb pracownicy Spółką mogą wykorzystywać różnego rodzaju konfiguracje sprzętowe, np.:

* netbook z dodatkowym monitorem,

* stacja dokująca z laptopem i monitorem / monitorami,

* jednostka centralna z dwoma lub więcej monitorami,

* laptop/jednostka centralna z urządzeniem wielofunkcyjnym lub drukarką.

Z uwagi na powyższe uwarunkowania, Spółka nie ma możliwości przyporządkowania poszczególnych urządzeń (jednostek centralnych, monitorów, laptopów, netbooków, drukarek, urządzeń wielofunkcyjnych oraz urządzeń peryferyjnych) do poszczególnych zestawów komputerowych.

W związku ze stosowaniem odmiennych technologii przez producentów poszczególnych urządzeń oraz z uwagi na zmieniające się potrzeby użytkowników, poszczególne rodzaje urządzeń wchodzących standardowo w skład zespołów komputerowych wykorzystywanych przez Spółkę, użytkowane są przez różne okresy czasu. Przykładowo, jednostki centralne komputerów stacjonarnych są zastępowane częściej z uwagi na szybszy postęp technologiczny i utratę potrzebnych możliwości obliczeniowych. Z kolei monitory ciekłokrystaliczne z reguły pracują o wiele dłużej, a tym samym nie wymagają częstej wymiany.

Opisane powyżej transakcje będą również realizowane przez Spółkę w przyszłości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy nabywane przez Spółkę urządzenia elektroniczne (stacje dokujące, jednostki centralne, laptopy, netbooki, monitory, drukarki, urządzenia wielofunkcyjne i inne urządzenia peryferyjne) można - w świetle okoliczności przedstawionych w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego - uznać za odrębne środki trwałe, niezależnie od tego, czy zostaną zakupione w zestawach lub osobno, jeżeli zakłada się, że urządzenia te mogą współpracować w różnych konfiguracjach lub z innymi urządzeniami i nie są przyporządkowane na stałe do konkretnego zestawu komputerowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, nabywane przez Spółkę urządzenia elektroniczne (stacje dokujące, jednostki centralne, laptopy, netbooki, monitory, drukarki, urządzenia wielofunkcyjne i urządzenia peryferyjne) można - w świetle okoliczności przedstawionych w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego - uznać za odrębne środki trwałe, niezależnie od tego, czy zostaną zakupione w zestawach lub osobno, jeżeli zakłada się, że urządzenia te mogą współpracować w różnych konfiguracjach lub z innymi urządzeniami i nie są przyporządkowane na stałe do konkretnego zestawu komputerowego.

1. Klasyfikacja rzeczy jako środków trwałych w rozumieniu przepisów podatkowych

Zgodnie z art. 16a ustawy o CIT, amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o CIT (umowy leasingu), zwane środkami trwałymi.

Przepis ten określa zamknięty katalog przesłanek, które muszą być spełnione łącznie, aby rzeczy wymienione powyżej mogły zostać przez danego podatnika zakwalifikowane do kategorii środków trwałych, które podlegają amortyzacji na zasadach wskazanych w art. 16d-16 m ustawy o CIT.

Szczegółowe zasady klasyfikacji środków trwałych, w tym również na potrzeby podatkowe, zostały uwzględnione w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. z 2010 r. Nr 242, poz. 1622 z późn. zm., dalej: "rozporządzenie KŚT").

2. Aspekty prawne oraz obiektywne okoliczności pozwalające na zaklasyfikowanie poszczególnych urządzeń elektronicznych jako odrębne środki trwałe

2.1. Uwarunkowania prawne pozwalające na zaklasyfikowanie poszczególnych urządzeń elektronicznych jako odrębnych środków trwałych.

Załącznik do rozporządzenia KŚT w grupowaniu 491 określa, że środkiem trwałym są zestawy komputerowe, obejmujące maszyny i urządzenia do wprowadzenia, przetwarzania, przechowywania i wyprowadzania informacji cyfrowych lub analogowych, w szczególności jednostki centralne, jednostki pamięci, jednostki zasilające, urządzenia wejścia, w tym m.in. rejestratory, skanery, urządzenia wyjścia, urządzenia wejścia-wyjścia: konsole operatorskie, monitory ekranowe, urządzenia transmisji i ochrony danych. Zgodnie z treścią załącznika do rozporządzenia KŚT, obiektem może być cały zespół służący do przetwarzania informacji, złożony z jednostki centralnej i podłączonych do niej jednostek zewnętrznych, względnie poszczególna maszyna i urządzenie wydzielone w osobne jednostki.

Z treści przywołanego załącznika do rozporządzenia KŚT wynika, iż odrębnym obiektem (środkiem trwałym) może być nie tylko cały zespół komputerowy, ale również pojedyncze urządzenie wydzielone jako odrębna jednostka.

Artykuł 16a ustawy o CIT stanowi, iż za środek trwały mogą być uznane nabyte urządzenia o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, powyższe warunki są spełnione w przypadku urządzeń nabywanych przez Spółkę.

Zgodnie z brzmieniem powyżej przytoczonych przepisów ustawy o CIT, jednym z istotnych kryteriów zakwalifikowania składników majątku do środków trwałych podlegających amortyzacji jest również ich kompletność i zdatność do użytku w dniu przyjęcia do używania.

Obiektem kompletnym i zdatnym do użytku zgodnie z jego przeznaczeniem (a więc środkiem trwałym w rozumieniu przepisów podatkowych) jest takie urządzenie, które jest kompletne i dzięki temu można korzystać z jego wszystkich funkcji. O kompletności danego urządzenia można mówić w szczególności w przypadku, gdy występuje ono jako samodzielny, odrębny obiekt. W dalszej części uzasadnienia niniejszego wniosku o interpretację Spółka przedstawia kryteria pozwalające na uznanie nabywanych urządzeń za odrębne środki trwałe.

2.2. Obiektywne okoliczności pozwalające na zaklasyfikowanie poszczególnych urządzeń elektronicznych jako odrębne środki trwałe.

Należy podkreślić, iż standaryzacja i rozwój technologiczny urządzeń elektronicznych i komputerowych, jak np. wprowadzenie netbooków, smartfonów, tabletów, możliwość współpracy laptopa z dowolnym monitorem oraz wyraźny spadek cen sprzętu elektronicznego spowodowały, że niektóre podzespoły sprzętu komputerowego (urządzenia peryferyjne) uznawane niegdyś jako niesamodzielne części składowe zestawu komputerowego, mogą być obecnie wykorzystywane jako samodzielne i zdatne do użytkowania urządzenia.

Dlatego też te same urządzenia, które do tej pory stanowiły część zestawu komputerowego, mogą być swobodnie wykorzystywane w innych zespołach urządzeń, przez dowolną liczbę użytkowników oraz w różnych miejscach. Dotyczy to np. takich urządzeń jak monitory, drukarki, urządzenia wielofunkcyjne (drukarka, kopiarka, skaner), czy też inne urządzenia peryferyjne (np. myszy komputerowe, klawiatury itp.).

Warto również dodać, iż z uwagi na stosowanie odmiennych technologii oraz zmieniające się potrzeby użytkowników, poszczególne rodzaje urządzeń wchodzących standardowo w skład zespołu komputerowego, użytkowane są przez różne okresy czasu. Przykładowo, jednostki centralne komputerów stacjonarnych są wymieniane częściej z uwagi na szybszy postęp technologiczny i utratę potrzebnych możliwości obliczeniowych, w sytuacji gdy monitory ciekłokrystaliczne (LCD) mogą pracować o wiele dłużej.

Kluczową przesłanką pozwalającą na sklasyfikowanie danego urządzenia jako odrębnego środka trwałego (nawet jeżeli zostało ono nabyte w ramach zespołu komputerowego) jest również ustalenie, że urządzenie to nie jest ściśle przyporządkowane do danego zespołu komputerowego. Jeżeli bowiem uwarunkowania techniczne oraz wewnętrzne uwarunkowania Spółki pozwalają na wykorzystywanie danego urządzenia w połączeniu z różnymi zestawami komputerowymi, urządzenie takie powinno zostać sklasyfikowane jako odrębny środek trwały.

Podsumowując, o możliwości zaklasyfikowania poszczególnych urządzeń elektronicznych jako odrębnych środków trwałych przemawiają w szczególności następujące aspekty:

* uwarunkowania techniczne sprawiające, że różne urządzenia mogą być wykorzystywane w różnych konfiguracjach sprzętowych,

* sposób wykorzystania poszczególnych urządzeń przez podatnika, tj. założenie, że poszczególne urządzenia będą mogły być wykorzystywane w różnych konfiguracjach sprzętowych, co z kolei skutkuje brakiem możliwości przyporządkowania danego urządzenia do konkretnego zestawu komputerowego,

* różne okresy wykorzystywania składników wchodzących w skład zestawu komputerowego (z uwagi na odmienną dynamikę postępu technicznego poszczególnych urządzeń).

3. Stanowisko prezentowane przez organy podatkowe oraz sądy administracyjne

Stanowisko Spółki dotyczące zasad klasyfikacji poszczególnych urządzeń komputerowych i elektronicznych jako samodzielnych środków trwałych znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych w imieniu Ministra Finansów oraz w orzecznictwie sądów administracyjnych.

Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 15 kwietnia 2013 r., sygn. IPPB3/423-37/13-2/PK1, przychylił się do stanowiska wnioskodawcy i uznał, że: "(...) Jeśli jednak prawidłowe działanie urządzenia nie jest uwarunkowane podłączeniem do innego określonego urządzenia, może ono działać z powodzeniem z wieloma innymi urządzeniami oraz Spółka zakłada współpracę tych urządzeń w różnych konfiguracjach, to takie urządzenie stanowi samodzielny środek trwały".

Natomiast Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 27 lipca 2009 r., sygn. IBPBI/2/423-549/09/BG, zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, uznając, iż " (...) kryterium niezbędnym dla uznania, że urządzenie stanowi samodzielny środek trwały jest możliwość współpracy takiego urządzenia z innymi urządzeniami i brak stałego przyporządkowania takiego urządzenia do danego zespołu zależnych od siebie urządzeń".

Z kolei Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w prawomocnym wyroku z dnia 8 lipca 2008 r., sygn. I SA/Łd 98/08 wskazuje, że: "Kompletność środka trwałego bywa także rozumiana jako zdolność środka trwałego do samoistnego działania. Na tym tle sporne było m.in. ewentualne kwalifikowanie do odrębnych środków trwałych drukarek komputerowych. W większości przypadków przyjmuje się, że ponieważ drukarka nie pracuje samodzielnie, nie jest możliwe uznanie jej za odrębny środek trwały (por. wyrok NSA z dnia 3 kwietnia 1998 r., sygn. akt i SA/Lu 265/97, publ. LEX). Postęp technologiczny sprawia jednak, że nie nożna generalnie stawiać takiej tezy. Niektóre urządzenia, również niemogące działać bez współpracy z innymi urządzeniami, są odrębnymi środkami trwałymi, np. przyczepy samochodowe. Zarówno drukarka, jak i inne urządzenia peryferyjne mogą więc stanowić odrębne środki trwałe, jeżeli mogą funkcjonować z wieloma urządzeniami podstawowymi, co sprawia, że w istocie takiego rodzaju środki mają przymiot kompletności.

Stanowisko takie zaprezentowane zostało m.in. w wyroku z dnia 24 kwietnia 2000 r., sygn. akt I SA/Wr 671/98 (publ. Monitor Podatkowy 002/3/30), w którym NSA uznał, że gdy z okoliczności faktycznych wynika, że nabyta przez podatnika drukarka współpracuje tylko z jednym zespołem komputerowym, wówczas jako urządzenie peryferyjne tegoż zespołu, nie może być przez podatnika uznana za środek trwały, a tym samym koszt nabycia takiej drukarki, która ulepsza jedynie zespół komputerowy jako środek trwały, podwyższa jego wartość. Jeżeli natomiast drukarka może współpracować z różnymi komputerami podatnika należy uznać, że jest ona obiektem kompletnym i zdatnym do użytku niezależnie od podłączenia do konkretnego komputera, nie stanowiąc urządzenia peryferyjnego żadnego z nich".

Przedstawione powyżej stanowisko Spółki zostało również potwierdzone w innych interpretacjach indywidualnych oraz wyrokach, m.in.:

* w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 lutego 2011 r., sygn. IPPB5/423-767/10-4//IŚ,

* w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 25 lutego 2011 r., sygn. IBPBI/2/423-1725/10/PP,

* w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 września 2002 r. sygn. akt i SA/Łd 2184/00.

4. Analiza charakterystyki urządzeń elektronicznych nabywanych przez Spółkę w kontekście spełniania kryteriów uznania poszczególnych urządzeń za odrębne środki trwałe

Jak wykazano powyżej, decydujące znaczenie w kontekście uznania danych urządzeń za odrębne środki trwałe mają:

Niewątpliwie uwarunkowania techniczne poszczególnych urządzeń nabywanych przez Spółkę, tj. jednostek centralnych komputerów stacjonarnych, monitorów, stacji dokujących, laptopów, netbooków, drukarek, urządzeń wielofunkcyjnych oraz innych urządzeń peryferyjnych (np. myszy komputerowych, klawiatur itp.) umożliwiają podłączenie każdego z tych urządzeń do różnych zestawów komputerowych w ramach dowolnych konfiguracji sprzętowych. Tym samym, w analizowanym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) spełniony jest warunek wskazany w punkcie 1 powyżej.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, Spółka nabywa sprzęt komputerowy zarówno w zestawach, jak i jako osobne urządzenia, np. zakupuje osobno jednostkę centralną i monitor. Bardzo często też zakup danego zestawu nie oznacza, że będzie on wykorzystywany tylko i wyłącznie na danym stanowisku przez jednego pracownika. Prawidłowe działanie urządzenia nie jest bowiem uwarunkowane podłączeniem do innego określonego urządzenia, każde z ww. urządzeń może działać z powodzeniem z wieloma innymi urządzeniami (zespołami komputerowymi).

Nabywając poszczególne urządzenia, Spółka zakłada współpracę tych urządzeń w różnych konfiguracjach.

W zależności od potrzeb pracownicy Spółką mogą wykorzystywać różnego rodzaju konfiguracje sprzętowe, np.:

* netbook z dodatkowym monitorem,

* stacja dokująca z laptopem i monitorem / monitorami,

* jednostka centralna z dwoma lub więcej monitorami,

* laptop / jednostka centralna z urządzeniem wielofunkcyjnym lub drukarką.

Powyższy sposób użytkowania nabywanego sprzętu komputerowego przez Spółkę, tj. założenie, że poszczególne urządzenia mogą być użytkowane w różnych konfiguracjach sprzętowych, nie pozwala na przypisanie poszczególnych urządzeń do konkretnego zestawu komputerowego. Oznacza to, że w przedstawionym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) spełniony jest również warunek wskazany w punkcie 2 powyżej.

W związku ze stosowaniem odmiennych technologii przez producentów poszczególnych urządzeń oraz z uwagi na zmieniające się potrzeby użytkowników, poszczególne rodzaje urządzeń wchodzących standardowo w skład zespołów komputerowych wykorzystywanych przez Spółkę, użytkowane są przez różne okresy czasu. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) w praktyce skutkuje to tym, iż Spółka z większą częstotliwością wymienia urządzenia, które podlegają szybszemu postępowi technicznemu (np. jednostki centralne wymieniane są częściej niż monitory). W związku z powyższym, spełniony jest również warunek wskazany w punkcie 3 powyżej.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Spółki, w okolicznościach wskazanych w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego spełnione są wszystkie kryteria pozwalające na zaklasyfikowanie poszczególnych urządzeń nabywanych przez Wnioskodawcę jako odrębne środki trwałe.

W świetle powyższego Spółka stoi na stanowisku, iż nabywane przez nią urządzenia elektroniczne (stacje dokujące, jednostki centralne, laptopy, netbooki, monitory, drukarki, urządzenia wielofunkcyjne i urządzenia peryferyjne) można uznać za odrębne środki trwałe, niezależnie od tego, czy zostaną zakupione w zestawach lub osobno, jeżeli zakłada się, że urządzenia te mogą współpracować w różnych konfiguracjach lub z innymi urządzeniami i nie są przyporządkowane na stałe do konkretnego zestawu komputerowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, w tym zakresie odstąpiono od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.