IPPB3/4510-1141/15-2/MC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 18 grudnia 2015 r. (data wpływu 24 grudnia 2015 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy zapłacona prowizja od udzielonego kredytu inwestycyjnego w związku z nabyciem środka trwałego w części naliczona do dnia przekazania środka trwałego do używania stanowi, zgodnie z art. 16g ust. 3 ustawy o p.d.o.p., element ceny nabycia, natomiast w pozostałej części, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o p.d.o.p., koszt uzyskania przychodu jako nie bezpośrednio związany z przychodem, a zatem potrącalny w momencie poniesienia - jest prawidłowe.

W dniu 24 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy zapłacona prowizja od udzielonego kredytu inwestycyjnego w związku z nabyciem środka trwałego w części naliczona do dnia przekazania środka trwałego do używania stanowi, zgodnie z art. 16g ust. 3 ustawy o p.d.o.p., element ceny nabycia, natomiast w pozostałej części, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o p.d.o.p., koszt uzyskania przychodu jako nie bezpośrednio związany z przychodem, a zatem potrącalny w momencie poniesienia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej: "Wnioskodawca") jest osobą prawną z siedzibą na terytorium Polski, której głównym przedmiotem działalności gospodarczej jest nabywanie i wynajem nieruchomości komercyjnych.Nabywane nieruchomości stanowią zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa o p.d.o.p.) środki trwałe. Zakup nieruchomości komercyjnych finansowany jest kapitałem własnym Wnioskodawcy oraz kredytem inwestycyjnym. Z tytułu udzielenia kredytu banki pobierają jednorazowo prowizję.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zapłacona prowizja od udzielonego kredytu inwestycyjnego w związku z nabyciem środka trwałego w części naliczona do dnia przekazania środka trwałego do używania stanowi, zgodnie z art. 16g ust. 3 ustawy o p.d.o.p., element ceny nabycia, natomiast w pozostałej części, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o p.d.o.p., koszt uzyskania przychodu jako nie bezpośrednio związany z przychodem, a zatem potrącalny w momencie poniesienia.

Zdaniem Wnioskodawcy, prowizja od kredytu inwestycyjnego finansującego nabycie środka trwałego naliczona do dnia przekazania środka używania stanowi element ceny nabycia określonej w art. 16g ust. 3 ustawy o p.d.o.p. Pozostała część prowizji jako koszt niezwiązany bezpośrednio z przychodem na podstawie art. 15 ust. 4d ustawy o p.d.o.p. stanowi koszt uzyskania przychodu w momencie poniesienia.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z kolei zgodnie z art. 15 ust, 4d ustawy o p.d.o.p. koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Prowizja bankowa od udzielenia kredytu inwestycyjnego niewątpliwie stanowi wydatek poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Nie jest również wskazana w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. jako wydatek wyłączony z kosztów uzyskania przychodów. Prowizja bankowa od udzielenia kredytu inwestycyjnego stanowi jednorazowe wynagrodzenie instytucji finansowej tytułem przeprowadzenia procesu kredytowego skutkującego udzieleniem finansowania, a zatem dotyczy okresu, w którym nastąpiło udzielenie kredytu inwestycyjnego.

Jednocześnie, zgodnie z art. 16g ust. 3 ustawy o p.d.o.p. za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Art. 16g ust. 3 ustawy o p.d.o.p. stanowi lex specialis w stosunku do przepisu art. 15 ust. 1 i art. 15 ust. 4d ustawy o p.d.o.p.

W świetle art. 16g ust. 3 ustawy o p.d.o.p. pewne kategorie kosztów związane z zakupem środka trwałego / wartości niematerialnej i prawnej, w tym prowizje naliczone do dnia przekazania środka trwałego / wartości niematerialnej i prawnej do używania stanowią element ceny nabycia, która, z kolei, zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.p. stanowi wartość początkową nabytych odpłatnie środków trwałych. Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.p. od wartości początkowej środków trwałych dokonuje się odpisów amortyzacyjnych, które stanowią koszt uzyskania przychodu.

W tym miejscu należy postawić pytanie, jak należy interpretować pojęcie kosztu naliczonego do dnia przekazania środka trwałego do używania. Ustawa o p.d.o.p. nie definiuje tego pojęcia, które jest kategorią prawa bilansowego odnoszącą się wprost do zasady memoriałowej w zakresie rozpoznawania przychodów i kosztów bilansowych. Zgodnie z ustawą o rachunkowości przychody i koszty powinny zostać przyporządkowane do właściwych okresów. W przypadku prowizji od kredytu bankowego jest ona dla celów bilansowych, zgodnie z zasadą memoriałową naliczana w czasie trwania kredytu i odnoszona w ciężar kosztów odpowiedniego okresu sprawozdawczego.

Mając powyższe dokonując wykładni przepisu art. 16g ust. 3 ustawy o p.d.o.p., należy wprost odnieść się do zasady memoriałowej określonej w art. 6 ust. 1 ustawy o rachunkowości.

Analogicznie, poprzez odwołanie się do ustawy o rachunkowości, interpretowany jest przepis art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o p.d.o.p., stanowiący, iż kosztami uzyskania przychodów nie są naliczone, lecz niezapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.