IPPB3/4510-1099/15-2/JBB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 23 grudnia 2015 r. (data wpływu 28 grudnia 2015 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie udokumentowania nieściągalności wierzytelności - jest prawidłowe.

W dniu 28 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w przypadku gdy podatnik wystąpił do organu postępowania egzekucyjnego o egzekucję jedynie części ustalonej wierzytelności, postanowienie o nieściągalności tej części powoduje, że całą wierzytelność można uznać za nieściągalną.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Dłużnik Spółki zalega z zapłatą za wykonaną usługę, która została udokumentowana fakturą VAT oraz zaliczona do przychodu podatkowego. Należność jest nieprzedawniona (bieg przedawnienia został przerwany zgodnie z art. 123 Kodeksu Cywilnego). Spółce znana jest okoliczność, że dłużnik utracił płynność finansową i nie posiada majątku pozwalającego zaspokoić wierzycieli. Z uwagi na wysoką kwotę wierzytelności powodującą automatycznie wysokie koszty sądowe (które w przyszłości najprawdopodobniej nie będą możliwe do ściągnięcia od dłużnika) Spółka wystąpiła z pozwem o zapłatę jedynie części wartości faktury. Nakaz zapłaty został wydany przez sąd. Spółka złożyła do komornika nakaz zapłaty wraz z wnioskiem egzekucyjnym. Niewykluczone, że Spółka otrzyma postanowienie o umorzeniu postępowania wydane w trybie art. 824 ust. 1 pkt 3 k.p.c., tj. jeżeli jest oczywiste, że z egzekucji nie uzyska się sumy wyższej od kosztów egzekucyjnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku otrzymania postanowienia o umorzeniu postępowania wydanego w trybie art. 824 ust. 1 pkt 3 k.p.c. w odniesieniu do części wierzytelności, Spółka będzie uprawniona do zaliczenia na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do kosztów uzyskania przychodów całej wierzytelności posiadanej wobec dłużnika, a więc również tej części wierzytelności, w stosunku do której Spółka nie prowadziła postępowania egzekucyjnego.

Zdaniem Wnioskodawcy, w ocenie Spółki, nie ulega wątpliwości, że w stosunku do tej części wierzytelności, która została skierowana przez Spółkę na drogę postępowania egzekucyjnego, w momencie otrzymania postanowienia o umorzeniu postępowania wydanego w trybie art. 824 ust. 1 pkt 3 k.p.c., spełnione zostaną przesłanki do zaliczenia tej części wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ nieściągalność wierzytelności w tej części została udokumentowana.

Ponadto, Spółka stoi na stanowisku, że wobec stwierdzenia nieskuteczności egzekucji względem części wierzytelności, także pozostałą część wierzytelności będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a w związku z art. 16 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W ocenie Spółki podjęte zostały wszelkie działania, które zgodnie z art. 16 ust. 2 pkt 1 miały na celu udokumentowanie nieściągalności wierzytelności. Strona powierzyła ściągnięcie wierzytelności profesjonalnym instytucjom zajmującym się windykacją należności (kancelaria prawna oraz komornik). Zdaniem Spółki orzeczenie o bezskuteczności egzekucji względem części wierzytelności jest wystarczające do stwierdzenia, że cała wierzytelność jest nieściągalna, a prowadzenie dalszych czynności mających na celu odzyskanie reszty wierzytelności byłoby bezcelowe i doprowadziłoby do nieracjonalnego podwyższenia kosztów. Skoro w odniesieniu do części wierzytelności wiadomo, że z egzekucji nie uzyska się sumy wyższej od kosztów egzekucyjnych, to oczywiste jest, że nawet, gdyby cała kwota wierzytelności była objęta postępowaniem egzekucyjnym, także nie uzyskanoby dodatkowych środków.

Takie stanowisko znajduje potwierdzenie także w stanowiskach Ministra Finansów, np.:

* pismo Ministerstwa Finansów z dnia 3 listopada 1999 r., sygn. PB3-2099-IP-722-314/99: "W przypadku gdy podatnik wystąpi do organu postępowania egzekucyjnego o egzekucję jedynie części ustalonej wierzytelności, postanowienie o nieściągalności tej części powoduje, że całą wierzytelność można uznać za nieściągalną. Dowodem zatem do uznania całej wierzytelności za koszty uzyskania przychodów będzie postanowienie o nieściągalności części tej wierzytelności wydane przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego";

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 11.03.2014, sygn. IPTPB3/423-23/14-2/KJ:

"Spółka będzie miała prawo zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów całe wierzytelności udokumentowane postanowieniami o nieściągalności części wierzytelności tego samego dłużnika, jeżeli wierzytelności te były wcześniej zarachowane jako przychody należne zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ich nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w art. 16 ust. 2 ww. ustawy oraz nie zostały przedawniona zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 20 ww. ustawy."

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.