IPPB3/4510-1044/15-2/MW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2015 r. (data wpływu 9 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* obniżenia stawek amortyzacyjnych w stosunku do nowo nabytych środków trwałych oraz momentu tego obniżenia (pytanie nr 1) - jest prawidłowe,

* obniżenia stawek amortyzacyjnych w stosunku do amortyzowanych już środków trwałych oraz momentu tego obniżenia (pytanie nr 2) - jest prawidłowe,

* określenia dopuszczalnej granicy obniżenia poziomu stawek amortyzacyjnych (pytanie nr 3) - jest prawidłowe,

* związku stosowanych stawek amortyzacyjnych dla celów podatkowych z faktycznym okresem ekonomicznej użyteczności środków trwałych (pytanie nr 4) - jest prawidłowe,

* zaliczenia odpisów amortyzacyjnych dokonanych w wydłużonym okresie amortyzacji do kosztów uzyskania przychodów (pytanie nr 5) - jest prawidłowe,

* ustalenia kosztów uzyskania przychodów ze sprzedaży bądź likwidacji środka trwałego przy zastosowanych zmienionych podatkowych stawkach amortyzacyjnych (pytanie nr 6) - jest prawidłowe,

* obniżenia stawek amortyzacyjnych tylko dla wybranych środków trwałych z danej grupy czy rodzaju oraz momentu tego obniżenia (pytanie nr 7) - jest prawidłowe,

* dalszego obniżenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych lub ich podwyższenia oraz momentu tego obniżenia bądź podwyższenia (pytanie nr 8) - jest prawidłowe.

W dniu 9 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasad amortyzacji środków trwałych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest komandytariuszem spółki Sp. z o.o. Sp.k. (dalej: Spółka lub Spółka komandytowa), prowadzącej działalność gospodarczą na terytorium Specjalnej Strefy Ekonomicznej.W stosunku do środków trwałych i wartości niematerialnych obecnie ujętych w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (dalej: Ewidencja) dla celów podatkowych Spółka zasadniczo dokonuje odpisów amortyzacyjnych metodą liniową przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiącego Załącznik nr 1 do ustawy o p.d.o.p. (dalej: Wykaz).

Spółka w stosunku do niektórych/wybranych środków trwałych planuje obniżyć stawki amortyzacyjne z Wykazu. W przyszłości Spółka planuje modyfikować tak obniżone stawki amortyzacyjne poprzez ich podwyższanie lub obniżanie, jednakże w żadnym przypadku nie dojdzie w wyniku takiej modyfikacji do zmiany stawki na stawkę wyższą niż stawka przewidziana w ustawie o p.d.o.p. w Wykazie.

W przyszłości do nowo nabywanych środków trwałych Spółka również planuje stosować obniżone stawki amortyzacyjne od momentu wprowadzenia ich do Ewidencji.

Spółka rozważa również w przyszłości sprzedaż lub likwidację niektórych środków trwałych amortyzowanych metodą liniową, co do których stosowane będą obniżone stawki amortyzacyjne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka będzie mogła zastosować obniżone stawki amortyzacyjne w stosunku do nowych środków trwałych od samego początku, czyli począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do Ewidencji.

2. Czy Spółka będzie mogła dokonać obniżenia stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych znajdujących się w ewidencji począwszy od pierwszego miesiąca każdego kolejnego roku podatkowego.

3. Czy obniżenie stawek amortyzacyjnych, o którym mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p., może zostać dokonane do dowolnej wysokości (np. nawet do poziomu 0,1%).

4. Czy wymagane jest istnienie związku stosowanych stawek amortyzacyjnych dla celów podatkowych z faktycznym okresem ekonomicznej użyteczności środków trwałych.

5. Czy odpisy amortyzacyjne dokonane w wydłużonym okresie amortyzacji (w porównaniu do okresu standardowego amortyzacji według stawek wynikających z Wykazu) będą dla Wnioskodawcy w każdym przypadku stanowić koszty uzyskania przychodu.

6. Czy w momencie sprzedaży bądź likwidacji wybranych środków trwałych Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów podatkową wartość netto tych środków trwałych (równą wydatkom na ich nabycie lub wytworzenie pomniejszoną o sumy odpisów amortyzacyjnych dokonywanych zgodnie z przepisami podatkowymi) także w sytuacji, gdy z uwagi na odmienne stawki amortyzacji przyjęte dla potrzeb podatkowych i rachunkowych, wartość ta będzie różnić się od księgowej wartości netto danych aktywów.

7. Czy Spółka będzie mogła obniżyć stawki amortyzacyjne tylko dla niektórych/wybranych środków trwałych z danej grupy czy rodzaju począwszy od pierwszego miesiąca kolejnego roku podatkowego lub od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, amortyzując pozostałe środki trwałe należące do tej samej grupy czy rodzaju według stawek amortyzacyjnych dotychczas stosowanych.

8. Czy Spółka będzie mogła począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego dokonać dalszego obniżenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych lub dowolnego podwyższenia jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z Wykazu.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Spółka będzie mogła stosować obniżone stawki amortyzacyjne w stosunku do nowych środków trwałych od samego początku, czyli począwszy od miesiąca wprowadzenia ich do Ewidencji.

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ Spółka komandytowa prowadzi księgi podatkowe, stąd też obniżenie stawki amortyzacji będzie skutkowało ujęciem obniżonych odpisów amortyzacyjnych w rozliczeniu podatkowym Wnioskodawcy do celów ustawy o p.d.o.p., proporcjonalnie do udziału w zysku w Spółce komandytowej.

Spółka komandytowa bez względu na to, kto jest komplementariuszem lub komandytariuszem musi prowadzić księgi rachunkowe bez względu na rozmiary działalności. Zakres podmiotów, które są zobowiązane do prowadzenia ksiąg rachunkowych wynika z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 330). Stanowi on miedzy innymi, że księgi rachunkowe powinny prowadzić spółki handlowe (osobowe i kapitałowe, w tym również w organizacji) oraz spółki cywilne, z zastrzeżeniem pkt 2, a także inne osoby prawne, z wyjątkiem Skarbu Państwa i Narodowego Banku Polskiego, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły, co najmniej równowartość w walucie polskiej 1.200.000 euro.

Spółka komandytowa, której zasady funkcjonowania są uregulowanie w art. 102-124 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1030 z późn. zm.) jest zatem osobową spółką handlową, która zawsze musi prowadzić księgi rachunkowe, niezależnie od kwoty uzyskanego przychodu.

W związku z powyższym, mimo, że to nie Spółka, a wspólnicy Spółki komandytowej są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych, to jednak Spółka komandytowa jest zobowiązana do prowadzenia ksiąg rachunkowych, w tym ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w której powinny zostać zawarte informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami ustawy o p.d.o.p.

Zgodnie z art. 16i ust. 1 ustawy o p.d.o.p., odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych. Natomiast na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p. podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Powyższy przepis art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p. wskazuje, iż obniżenie stawek amortyzacyjnych dotyczy zarówno środków trwałych wprowadzanych po raz pierwszy do ewidencji jak i środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji. W odniesieniu do nowych środków trwałych dopiero co wprowadzanych do ewidencji zmiana stawek amortyzacyjnych (tekst jedn.: ich obniżenie do wartości niższych niż określone w Wykazie jak miało to miejsce w przypadku Spółki) może już nastąpić począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do Ewidencji. W praktyce oznacza to, iż obniżenie stawek amortyzacyjnych dla wprowadzanych po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, brak jest podstaw do przyjęcia odmiennego stanowiska niż zaprezentowane powyżej.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że przyjęte przez nią stanowisko znajduje swoje odzwierciedlenie m.in. w:

* interpretacji indywidualnej sygn. IBPBI/1/423-66/14/ZK wydanej 28 stycznia 2015 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach "Dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji zmiana stawki amortyzacyjnej, czyli jej obniżenie, następuje począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji.",

* interpretacji indywidualnej sygn. IBPBI/2/423-1725/13/SD wydanej 31 marca 2014 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w której organ podatkowy w pełnym zakresie uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe, zgodnie z którym Spółka (...) będzie mogła dokonać obniżenia stawek amortyzacyjnych, o którym mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p., dla środków trwałych wprowadzanych do rejestru środków trwałych począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji.";

* interpretacji indywidualnej sygn. ITPB3/423-511a/I3/PST wydanej dnia 17 stycznia 2014 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w której to organ podatkowy potwierdził, iż zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy podatnik ma prawo (...) obniżyć stawkę amortyzacyjną dla nowych środków trwałych począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji.";

* interpretacji indywidualnej sygn. IPPB3/423-24/13-2/MS1 wydanej 22 lutego 2013 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w której organ podatkowy w pełnym zakresie uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe, zgodnie z którym "zmiana stawek amortyzacyjnych może zatem nastąpić (...) w odniesieniu do środków trwałych wprowadzanych do ewidencji po raz pierwszy (wówczas ma to miejsce począwszy od miesiąca, w którym środki trwałe wprowadzono do ewidencji). "

Podsumowując, w opinii Wnioskodawcy, Spółka będzie mogła stosować obniżone stawki amortyzacyjne w stosunku do nowych środków trwałych wprowadzanych po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały ujęte w Ewidencji.

Ad. 2

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Spółka będzie mogła obniżyć stawki amortyzacyjne dla środków trwałych znajdujących się już w ewidencji środków trwałych począwszy od pierwszego miesiąca każdego kolejnego roku podatkowego.

Zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p. podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Drugie zdanie przywołanego powyżej artykułu stanowi m.in., że podatnik może obniżyć stawki amortyzacyjne dla środków trwałych znajdujących się w ewidencji od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Jednocześnie ustawodawca nie przewiduje jakichkolwiek innych ograniczeń czasowych w zakresie możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych stosowanych dla potrzeb amortyzacji środków trwałych już znajdujących się w ewidencji. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, jego stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowo Wnioskodawca pragnie wskazać, że przyjęte przez niego stanowisko znajduje swoje odzwierciedlenie m.in. w:

* interpretacji indywidualnej sygn. IBPBI/1/423-68/14/ZK wydanej 28 stycznia 2015 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach obniżenie stawki amortyzacyjnej, które odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji, powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

* interpretacji indywidualnej sygn. IBPBI/2/423-1727/13/SD wydanej 31 marca 2014 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w której organ podatkowy w pełnym zakresie uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe, zgodnie z którym "zmiana stawek amortyzacyjnych (...) może być dokonana od pierwszego miesiąca każdego roku podatkowego, nie później jednak niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku podatkowym odpisu amortyzacyjnego.";

* interpretacji indywidualnej sygn. ILPB3/423-511b/13/PST wydanej dnia 17 stycznia 2014 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w której organ podatkowy uznał, iż zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy podatnik ma prawo (...) obniżyć stawkę amortyzacyjną (...) dla środków trwałych już wprowadzonych do ewidencji począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.";

* interpretacji indywidualnej sygn. ILPB4/423-33/13-2/ŁM wydanej 25 kwietnia 2013 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, w którym organ podatkowy wskazał, iż "powołany w zdaniu pierwszym przepis nie zabrania obniżenia stawki amortyzacyjnej danego środka trwałego nawet kilka razy. Podatnik może zatem dokonać zmiany stawki (tekst jedn.: jej zmniejszenia bądź zwiększenia uprzednio obniżonej) począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego".

W związku z powyższym, w opinii Wnioskodawcy, w stosunku do środków trwałych już znajdujących się w Ewidencji, Spółka będzie mogła zastosować obniżone stawki amortyzacyjne od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa o p.d.o.p. nie określa jaka jest dopuszczalna granica obniżenia wysokości stawek amortyzacyjnych, a zatem Spółka będzie mogła obniżyć stawkę amortyzacyjną nawet do poziomu 0,1%.

W myśl art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p., podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego.

W opinii Wnioskodawcy, przepis ten wyraża generalną zasadę zezwalającą podatnikom na obniżanie stawek amortyzacyjnych stosowanych w odniesieniu do środków trwałych. Jednocześnie ustawodawca nie przewiduje w tym zakresie żadnych dodatkowych obostrzeń, w szczególności nie wskazuje w jakichkolwiek regulacjach obowiązujących w zakresie p.d.o.p. minimalnego poziomu stawek amortyzacyjnych, które mogłyby być zastosowane przez podatnika w przypadku ich obniżenia. W konsekwencji brak jest jakiegokolwiek limitu, do którego podatnik może obniżyć wysokość stawek amortyzacyjnych, co pozwala na dowolne ustalenie ich poziomu, przy założeniu, że będą one nie wyższe niż stawki określone w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że przyjęte przez niego stanowisko znajduje swoje odzwierciedlenie m.in. w:

* interpretacji indywidualnej sygn. IBPBI/1/423-68/14/ZK wydanej dnia 28 stycznia 2015 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w której organ podatkowy wyraźnie stwierdził, iż "Stawki amortyzacyjne dotyczące tych środków mogą być obniżone nawet do poziomu 0%, przy czym wysokość obniżenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika";

* interpretacji indywidualnej sygn. IPPB3/423-94/14-2/MS1 wydanej dnia 11 kwietnia 2014 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w której organ w całości uznał za prawidłowy pogląd wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może obniżać stosowane obecnie stawki amortyzacyjne równe stawkom z Wykazu lub niższe od stawek z Wykazu do dowolnej wysokości (w tym do 0%)";

* interpretacji indywidualnej sygn. IBPBI/2/423-1718/SD wydanej dnia 31 marca 2014 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w której organ potwierdził prawidłowość stanowiska wnioskodawcy, zgodnie z którym "w konsekwencji brak jest jakiegokolwiek limitu, do którego podatnik może obniżyć wysokość stawek amortyzacyjnych, co pozwala na dowolne ustalenie ich poziomu, w tym do 0%".

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma dowolność w kształtowaniu poziomu obniżonych stawek amortyzacyjnych w stosunku do środków trwałych.

Ad. 4

W ocenie Wnioskodawcy, nie jest wymagane istnienie związku stosowanych stawek amortyzacyjnych dla celów podatkowych z faktycznym okresem ekonomicznej użyteczności środków trwałych, w wyniku czego stawki amortyzacyjne stosowane przez Spółkę mogą kształtować się na dowolnym, ustalonym przez Spółkę poziomie (przy założeniu, że nie będą wyższe niż stawki określone w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiącym załącznik do ustawy o p.d.o.p.).

Artykuł 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p. stanowiący podstawę prawną dla obniżenia stawek amortyzacyjnych nie wskazuje na konieczność występowania związku pomiędzy określaną przez podatnika obniżoną stawką amortyzacyjną a okresem ekonomicznej użyteczności środka trwałego, dla którego stawka amortyzacyjna jest obniżana. Również inne przepisy ustawy o p.d.o.p. nie formułują obowiązku uwzględniania okresu ekonomicznej użyteczności środka trwałego przy określaniu przez podatnika stawki amortyzacyjnej dla danego środka trwałego. W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, stawki amortyzacyjne mogą być kształtowane według uznania podatnika, jednak na poziomie nie wyższym niż wynikałoby to z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, niezależnie od okresu ekonomicznej użyteczności danego środka trwałego.

Wnioskodawca chciałby jednocześnie wskazać, że zaprezentowane przez niego stanowisko znajduje swoje odzwierciedlenie m.in. w:

* interpretacji indywidualnej sygn. ILPB4/423-467/14-2/DS wydanej dnia 12 grudnia 2014 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, w której organ podatkowy uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: "nie jest wymagane istnienie związku stosowanych stawek amortyzacyjnych dla celów podatkowych z faktycznym okresem ekonomicznej użyteczności środków trwałych, w wyniku czego stawki amortyzacyjne stosowane przez Spółkę mogą kształtować się na dowolnym, ustalonym przez Spółkę poziomie",

* interpretacji indywidualnej sygn. ITPB3/423-511d/13/PST wydanej dnia 17 stycznia 2014 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w której organ podatkowy uznał, że "zmiana stawki amortyzacji dla danego środka trwałego jest dowolne i pozostaje w gestii podatnika, zatem nie pozostaje w związku z faktycznym okresem ekonomicznej użyteczności środków trwałych";

* interpretacji indywidualnej sygn. IPPB5/423-1236/12-2/RS wydanej dnia 19 lutego 2013 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w której organ podatkowy stwierdził, że spółka może "niezależnie od obowiązujących w Spółce zasad rachunkowości, obniżać do dowolnej wysokości (nawet bliskiej zeru) stawki amortyzacji podatkowej w stosunku do stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych".

W konsekwencji, stawki amortyzacyjne mogą być obniżane według uznania podatnika, niezależnie od okresu ekonomicznej użyteczności danego środka trwałego.

Ad. 5

Zdaniem Wnioskodawcy odpisy amortyzacyjne dokonane w wydłużonym okresie amortyzacji (w porównaniu do okresu standardowego amortyzacji według stawek wynikających z Wykazu) będą w każdym przypadku stanowić dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu w okresie dokonania odpisu za dany okres.

W szczególności, zdaniem Wnioskodawcy nie wystąpi w takim przypadku konieczność odniesienia kosztu amortyzacji do okresu, w którym wystąpił przychód z tytułu wyprodukowanych z wykorzystaniem środków trwałych wyrobów/usług. Powyższe wynika wprost z art. 15 ust. 6 ustawy o p.d.o.p., zgodnie z którym kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16. Należy pokreślić, że planowane przez Spółkę obniżanie i podwyższanie stawek amortyzacyjnych będzie przeprowadzane zgodnie z powołanymi powyżej przepisami ustawy o p.d.o.p., w konsekwencji, dokonywane odpisy amortyzacyjne, bez względu na zastosowaną dla ich kalkulacji w danym roku podatkowym stawkę amortyzacyjną (zgodną z przepisami), będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu w okresie, za który dokonywany jest odpis. Bez znaczenia pozostanie przy tym poziom czy rodzaj przychodów generowanych w okresie stosowania stawek obniżonych czy stawek podstawowych z Wykazu.

Ad. 6

Zdaniem Wnioskodawcy, w momencie sprzedaży bądź likwidacji wybranych środków trwałych, będzie miała on prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów podatkową wartość netto tych środków trwałych (równą wydatkom na ich nabycie lub wytworzenie pomniejszonym o sumę odpisów amortyzacyjnych dokonywanych zgodnie z przepisami podatkowymi). Wnioskodawca będzie miał to prawo także w sytuacji, gdy z uwagi na odmienne stawki amortyzacji przyjęte dla potrzeb podatkowych i rachunkowych, podatkowa wartość netto będzie różnić się od księgowej wartości netto danych aktywów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.

Zgodnie zaś z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.p., są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Powyższe oznacza, że do kosztów uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych zalicza się wydatki na ich nabycie lub wytworzenie (zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami), pomniejszone o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.p.

Powyższe ma również zastosowanie do możliwości rozpoznania kosztów uzyskania przychodów, w przypadku gdy likwidacja nie jest związana z utratą przez te środki przydatności gospodarczej na skutek zmiany rodzaju prowadzonej działalności.

Jednocześnie Wnioskodawca zaznacza, iż zarówno w przypadku sprzedaży, jak i likwidacji wartość nieumorzona dla celów podatkowych może różnić się od wartości nieumorzonej dla celów rachunkowych. W konsekwencji, w przypadku likwidacji lub sprzedaży wybranych środków trwałych, wartość rozpoznana przez Wnioskodawcę jako koszt uzyskania przychodów, zgodnie z zasadami przedstawionymi powyżej, może różnić się od kwoty kosztów wykazanych z tego tytułu dla potrzeb rachunkowych. Zdaniem Wnioskodawcy różnica ta wynika z odrębności przepisów podatkowych i rachunkowych w analizowanym zakresie i nie będzie wpływać na prawo Wnioskodawcy do rozpoznania wysokości kosztów uzyskania przychodów.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że w rozważanym zdarzeniu przyszłym będzie on miał prawo do rozpoznania jako koszt uzyskania przychodu wartości początkowej pomniejszonej o dokonane odpisy amortyzacyjne wg przyjętych stawek amortyzacyjnych dla celów podatkowych.

Stanowisko Wnioskodawcy znalazło swoje odzwierciedlenie m.in. w interpretacji indywidualnej sygn. ITPB3/423-511g/13/PST wydanej dnia 17 stycznia 2014 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w której organ podatkowy wskazał, iż "treść tego przepisu (art. 9 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. - przyp. Wnioskodawcy) przesądza o bezpośrednim podporządkowaniu ewidencji księgowej (rachunkowej) potrzebom podatkowym. (...) Spółka winna mieć na uwadze, pierwszeństwo zasad zawartych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych oraz w przepisach wykonawczych tej ustawy. Biorąc pod uwagę powyższe rozważania (...) należy stwierdzić, że w sytuacji sprzedaży środka trwałego kosztem uzyskania przychodów będzie wartość jego nabycia bądź wytworzenia, przy czym w przypadku, gdy środek trwały podlega amortyzacji, koszty te zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, są pomniejszane o dokonane odpisy amortyzacyjne - bez znaczenia pozostaje fakt różnicy między wartością dla potrzeb podatkowych i rachunkowych (bilansowych) wynikającą z zastosowania zmienionych podatkowych stawek amortyzacyjnych. Natomiast w sytuacji likwidacji środka trwałego, spowodowanej zdarzeniami niezwiązanymi ze zmianą rodzaju działalności Spółki, koszty mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 w wysokości niezamortyzowanej wartości środka trwałego (strata), także w tym przypadku bez znaczenia pozostaje fakt różnicy między wartością dla potrzeb podatkowych i rachunkowych (bilansowych) wynikającą z zastosowania zmienionych podatkowych stawek amortyzacyjnych."

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone również w interpretacjach indywidualnych wydanych przez: Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 12 grudnia 2014 r., sygn. ILPB4/423-467/14-2/DS oraz z dnia 18 kwietnia 2008 r., sygn. ILPB3/423-92/08-3/HS, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 lutego 2013 r., sygn. IPPB5/423-1236/12-2/RS.

Ad. 7

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Spółka będzie mogła obniżyć stawki amortyzacyjne tylko dla niektórych/wybranych środków trwałych z danej grupy czy rodzaju począwszy od pierwszego miesiąca kolejnego roku podatkowego lub od miesiąca, w którym wprowadzono je po raz pierwszy do Ewidencji.

W opinii Wnioskodawcy, art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p. wyraża generalną zasadę zezwalającą podatnikom na obniżanie stawek amortyzacyjnych stosowanych w odniesieniu do poszczególnych środków trwałych. Jednocześnie ustawodawca nie przewiduje w tym zakresie żadnych dodatkowych obostrzeń, w szczególności nie wskazuje, iż w przypadku obniżenia stawek amortyzacyjnych musi ono zostać zastosowane do wszystkich środków trwałych zaklasyfikowanych do określonej grupy czy rodzaju. Użycie przez ustawodawcę sformułowania "dla poszczególnych środków trwałych" wskazuje na możliwość indywidualnego obniżenia stawki amortyzacyjnej dla każdego indywidualnie wybranego przez Spółkę środka trwałego. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy możliwe jest obniżanie stawek amortyzacyjnych indywidualnie dla poszczególnych środków trwałych. W praktyce oznacza to, iż środki trwałe zaklasyfikowane do tej samej grupy/rodzaju mogą być amortyzowane według różnych stawek amortyzacyjnych.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że przyjęte przez niego stanowisko znajduje swoje odzwierciedlenie m.in. w:

* interpretacji indywidualnej sygn. IBPBI/2/423-1723/13/SD wydanej dnia 31 marca 2014 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w której organ podatkowy potwierdził prawidłowość stanowiska wnioskodawcy, zgodnie z którym "Spółka będzie mogła dokonać obniżenia stawek amortyzacyjnych, o którym mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p., jedynie w odniesieniu do wybranych/pojedynczych środków trwałych zaklasyfikowanych do danej grupy czy rodzaju, amortyzując pozostałe środki trwałe należące do tej samej grupy, czy rodzaju przy użyciu stawek amortyzacyjnych dotychczas stosowanych."

* interpretacji indywidualnej sygn. ITPB3/423-511e/13/PST wydanej dnia 17 stycznia 2014 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w której organ podatkowy uznał, iż "obniżenie stawki dla danego środka trwałego jest dowolne i pozostaje w gestii podatnika. Mając na uwadze (...) przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy podatnik ma prawo (...) obniżyć stawkę amortyzacyjną od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego (lub w momencie pierwszego wprowadzenia do ewidencji) jedynie w odniesieniu do wybranych/pojedynczych środków trwałych zaklasyfikowanych do danej grupy czy rodzaju, amortyzując pozostałe środki trwałe należące do tej samej grupy czy rodzaju przy użyciu stawek amortyzacyjnych dotychczas stosowanych";

* interpretacji indywidualnej sygn. IPPB3/423-24/13-2/MS1 wydanej dnia 22 lutego 2013 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w której organ podatkowy potwierdził prawidłowość stanowiska wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może według własnego uznania - z zachowaniem terminów, o których mowa w art. 16i ust. 5 u.p.d.o.p. - obniżyć do dowolnej wysokości (nawet bliskiej zeru) stawki amortyzacji podatkowej w stosunku do stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu, dla poszczególnych wybranych lub wszystkich środków trwałych (tekst jedn.: zarówno w odniesieniu do nowo wprowadzonych do ewidencji środków trwałych jak i takich, które już podlegają amortyzacji dla celów podatkowych), dla których przyjęto liniową metodę amortyzacji."

W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego lub w momencie pierwszego wprowadzenia do ewidencji Spółka może dokonać obniżenia stawek amortyzacyjnych, o którym mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p., jedynie w odniesieniu do wybranych/pojedynczych środków trwałych zaklasyfikowanych do danej grupy czy rodzaju, amortyzując pozostałe środki trwałe należące do tej samej grupy czy rodzaju przy użyciu stawek amortyzacyjnych dotychczas stosowanych.

Ad. 8

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie mogła począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego dokonać dowolnego podwyższenia lub dalszego obniżenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych.

Artykuł 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p. stanowi, że podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, podatnicy mogą stosować stawki amortyzacyjne w przedziale mieszczącym się pomiędzy stawkami określonymi w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącymi górną ich granicę a wartością ustaloną na najniższym poziome, tj. w praktyce równą zero. Jednocześnie cytowany powyżej przepis nie wprowadza jakichkolwiek ograniczeń w zakresie modyfikowania (tekst jedn.: zwiększenia lub dalszego zmniejszania) uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej, jednakże w żadnym przypadku wartość nowej zmodyfikowanej stawki nie może przekroczyć wartości stawki wykazanej w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych. Wnioskodawca pragnie przy tym wskazać, iż jedyne ograniczenia wprowadzone przez ustawodawcę w omawianym zakresie dotyczą momentu, od którego podatnik może dokonać zmiany stosowanych stawek amortyzacyjnych, określonego jako pierwszy miesiąc każdego następnego roku podatkowego. W praktyce oznacza to, iż zmiana stawek amortyzacyjnych według zasad wskazanych powyżej może być dokonana, od pierwszego miesiąca każdego roku podatkowego, nie później jednak niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku podatkowym odpisu amortyzacyjnego.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż stawki amortyzacyjne mogą być zmieniane i ustalane na dowolnym poziomie pod warunkiem, że ich wysokość nie przekroczy wartości określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, przy czym jak wskazano powyżej zmiana ich wysokości może być dokonana od pierwszego miesiąca każdego roku podatkowego nie później jednak niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku podatkowym odpisu amortyzacyjnego.

Stanowisko Wnioskodawcy znalazło swoje odzwierciedlenie m.in. w:

* interpretacji indywidualnej sygn. IBPBI/2/423-1726/13/SD wydanej dnia 31 marca 2014 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w której organ w pełnym zakresie potwierdził prawidłowość stanowiska wnioskodawcy, zgodnie z którym "stawki amortyzacyjne mogą być zmieniane i ustalane na dowolnym poziomie pod warunkiem, że ich wysokość nie przekroczy wartości określonych w Wykazie, przy czym (...) zmiana ich wysokości może być dokonana od pierwszego miesiąca każdego roku podatkowego, nie później jednak niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku podatkowym odpisu amortyzacyjnego";

* interpretacji indywidualnej sygn. ILPB4/423-352/13-2/MC wydanej dnia 28 listopada 2013 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, zgodnie z którą "od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego Spółka może dokonać dalszego dowolnego obniżenia wcześniej już obniżonych stawek amortyzacyjnych lub podwyższenia stawek amortyzacyjnych, jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiącego Załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych";

* interpretacji indywidualnej sygn. ITPB3/423-261a/13/MK wydanej dnia 10 września 2013 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w której organ podatkowy wskazał, iż przedsiębiorca, który wybrał metodę amortyzacji określoną w art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ma możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy. Podstawowym warunkiem jest to, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w ww. Wykazie. Wysokość obniżenia/podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika. Dla środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji, zmiana stawki amortyzacyjnej powinna nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego".

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie mogła dokonać dowolnego podwyższenia lub dalszego obniżenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych począwszy od pierwszego miesiąca kolejnego roku podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

* obniżenia stawek amortyzacyjnych w stosunku do nowo nabytych środków trwałych oraz momentu tego obniżenia (pytanie nr 1) - jest prawidłowe,

* obniżenia stawek amortyzacyjnych w stosunku do amortyzowanych już środków trwałych oraz momentu tego obniżenia (pytanie nr 2) - jest prawidłowe,

* określenia dopuszczalnej granicy obniżenia poziomu stawek amortyzacyjnych (pytanie nr 3) - jest prawidłowe,

* związku stosowanych stawek amortyzacyjnych dla celów podatkowych z faktycznym okresem ekonomicznej użyteczności środków trwałych (pytanie nr 4) - jest prawidłowe,

* zaliczenia odpisów amortyzacyjnych dokonanych w wydłużonym okresie amortyzacji do kosztów uzyskania przychodów (pytanie nr 5) - jest prawidłowe,

* ustalenia kosztów uzyskania przychodów ze sprzedaży bądź likwidacji środka trwałego przy zastosowanych zmienionych podatkowych stawkach amortyzacyjnych (pytanie nr 6) - jest prawidłowe,

* obniżenia stawek amortyzacyjnych tylko dla wybranych środków trwałych z danej grupy czy rodzaju oraz momentu tego obniżenia (pytanie nr 7) - jest prawidłowe,

* dalszego obniżenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych lub ich podwyższenia oraz momentu tego obniżenia bądź podwyższenia (pytanie nr 8) - jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Natomiast w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartych w nich stanowisk organów podatkowych nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.