IPPB3/423-970/13-2/JBB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko #61485; przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2013 r. (data wpływu 2 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy zapłacony podatek "u źródła" jest dla Spółki kosztem uzyskania przychodu - jest prawidłowe.

W dniu 2 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy zapłacony podatek "u źródła" jest dla Spółki kosztem uzyskania przychodu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej T. SA. zawiera różnego rodzaju umowy z kontrahentami zagranicznymi w tym z kontrahentami ze Szwajcarii dotyczące zakupu usług niematerialnych, np. związane z przeniesieniem praw do transmisji sportowych. Tym samym Spółka dokonuje zakupu usług niematerialnych i zgodnie z przepisami prawa podatkowego pobiera i przekazuje podatek dochodowy u źródła, z tytułu uzyskanych na terytorium Polski, przychodów przez podatników nie mających miejsca zamieszkania na terytorium naszego kraju (osoby zagraniczne). W umowach, które zawiera T. strony ustalają kwotę należną, która winna być przekazana kontrahentowi zagranicznemu, kontrahenci nie przyjmują do wiadomości informacji, że stosownie do przepisów prawa podatkowego krajowego i umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, Spółka winna obowiązkowo potrącić i przekazać na konto urzędu skarbowego podatek u źródła w wysokości 20%, chyba że posiada przed dokonaniem wypłaty certyfikat rezydencji, to wtedy w wysokości zgodnej z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania. Jednak w zwyczajach biznesowych występują sytuacje, gdzie dla dobra wzajemnych kontaktów, Spółka, (kontrahent nie podpisałby umowy i nie byłoby emisji na antenie) zobowiązana zostaje przekazać kontrahentowi ustaloną w umowie kwotę należną bez pomniejszenia o podatek u źródła. Aby postępować zgodnie z przepisami prawa podatkowego Spółka odprowadza podatek u źródła za kontrahenta. Następnie dokonuje tzw. ubruttowienia, czyli kwotę należności wraz z zapłaconym za kontrahenta podatkiem zalicza do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka jest uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, całości płatności należnej kontrahentowi, w tym dodatkowego elementu kosztowego o równowartości podatku u źródła, którego ciężar ekonomiczny spoczywa na Spółce.

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji, gdy z zapisów umowy między stronami wynika fakt że spółka polska odprowadza za kontrahenta, podatek od należności licencyjnych, to ma prawo na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów całość płatności należnej kontrahentowi, w tym dodatkowego elementu kosztowego który stanowi równowartość podatku u źródła, którego ciężar ekonomiczny ponosi Spółka.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Polski siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Polski. Przepis art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT stanowi, iż podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Polski przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z należności licencyjnych ustala się w wysokości 20% przychodów. Na podstawie art. 21 ust. 1 ww. ustawy podatnik dokonujący wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT w tym od należności licencyjnych ma obowiązek pobrania w dniu dokonania wypłaty zryczałtowanego podatku dochodowego (podatku u źródła) od tych wypłat.

W przedstawionym stanie faktycznym Spółka pobiera i odprowadzą jako płatnik podatek u źródła.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zdaniem Spółki z przepisu tego wynika, że podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem że:

* są to koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów,

* są to koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* nie są wydatkami wymienionymi w art. 16 ust. 1 ustawy.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, Spółka na mocy postanowień umów, dotyczących zakupu praw niematerialnych i prawnych, zobowiązała się do zapłaty określonej w umowie kwoty. Nie ulega wątpliwości, że wydatki dotyczące zakupu praw do audycji telewizyjnych i do zakupu praw do transmisji audycji sportowych nadawanych na antenie T. S.A stanowią koszty uzyskania przychodu w Spółce tym samym i zapłacony podatek u źródła jako bezsprzecznie związany z prowadzoną działalnością gospodarczą i osiąganym przychodem stanowi także koszt uzyskania przychodu dla Spółki.

Taki rodzaj kosztów nie został wymieniony w katalogu kosztów nie stanowiących kosztów uzyskania przychodu zgodnie z art. 16 ustawy o CIT.

Ponadto Spółka występuje w charakterze płatnika, odprowadza podatek od dochodu podmiotu, na rzecz którego dokonuje określonych wypłat, to podatek ten należy traktować jako element wypłaty. Zasadna jest też analogia do wynagrodzeń pracowniczych, od których pracodawca potrąca podatek i odprowadza do urzędu skarbowego, a ma prawo całą kwotę należnych wynagrodzeń zaliczyć do kosztów podatkowych.

Podsumowując, zdaniem Spółki w sytuacji, gdy umowa z kontrahentem zawiera zapis o należnej mu kwocie wynagrodzenia, zapłacony z własnych środków za kontrahenta podatek stanowi koszt uzyskania przychodu. Podobnie w przypadkach, gdy brak jest umowy np. posiadamy tylko zamówienie a wydatek realizowany jest bezpośrednio na podstawie cen stosowanych przez kontrahenta. Dlatego też, zapłacony podatek staje się kosztem działalności poniesionym przez Spółkę, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Potrącenie podatku kontrahentowi od wynegocjowanej kwoty należności w umowie z reguły skutkowałoby zerwaniem umowy i odmową realizacji usługi na rzecz T. tym samym Spółka nie mogłaby realizować zadań ustawowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.