IPPB3/423-96/09-2/MS - Podstawa obliczenia wysokości przysługującego spółce zwolnienia w związku z prowadzeniem działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 17 lutego 2009 r. (data wpływu 20 lutego 2009 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie zasady obliczania wysokości przysługującego Spółce zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 12 i art. 16 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych -jest prawidłowe.

W dniu 20 lutego 2009 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasady obliczania wysokości przysługującego Spółce zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 12 i art. 16 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych.

W przedmiotowym wniosku został przestawiony następujący stan faktyczny:

Spółka z o.o. (dalej: Spółka) otrzymała zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: ŁSSE), które dotyczą dwóch nowych inwestycji. Poniżej Spółka przedstawia warunki określone w poszczególnych zezwoleniach:

Zezwolenie nr 110 z dnia 28 listopada 2007 r.

Zezwolenie nr 124 z dnia 19 czerwca 2006 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy do podstawy obliczenia wysokości przysługującego Spółce zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 192 o podatku dochodowym od osób prawnych oraz w art. 12 i art. 16 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.; dalej: ustawa o sse), należy brać pod uwagę kwotę wydatków inwestycyjnych ustaloną w zezwoleniach jako warunek prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, czy też wartość faktycznie poniesionych wydatków inwestycyjnych w odniesieniu do każdego z projektów także w części przewyższającej kwotę wydatków inwestycyjnych określoną w zezwoleniu.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki, do obliczenia wielkości pomocy publicznej udzielanej w formie zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.; dalej: ustawa o pop) uwzględnia się wszystkie poniesione przez Spółkę wydatki inwestycyjne kwalifikujące się do objęcia pomocą w odniesieniu do każdej inwestycji, tzn. także tę część tych wydatków która przewyższa kwotę wydatków inwestycyjnych określoną w zezwoleniu na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Spółka opiera swoje stanowisko na treści zezwoleń udzielonych Spółce na działalność w łsse, jak również na analizie przepisów prawa, w trybie których wydano oba zezwolenia, regulujących działalność w sse. Spółka zauważa, iż zgodnie z § 8 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. Nr 232, poz. 1548) do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia (przed 30 grudnia 2000 r.), stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej.

Zgodnie z art. 12 ustawy o sse, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 tej ustawy, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione z podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Warunki ww. zwolnienia dochodów z działalności gospodarczej osób prawnych z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych zostały określone w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p. Na mocy tego przepisu, zwolnione z podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o sse, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Stosownie do § 3 ust. 1 rozporządzenia łsse, pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p. stanowi pomoc regionalną z tytułu:

Jednocześnie § 3 ust. 7 rozporządzenia łsse stanowi, iż pomoc przeznaczona na nowe inwestycje może być udzielana wraz z pomocą na tworzenie nowych miejsc pracy, pod warunkiem ze łącznie wielkość tych pomocy nie przekracza maksymalnej wielkości pomocy określonej w § 4, przy czym dopuszczalną wielkość pomocy określa się jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy i wyższej kwoty kosztów: nowej inwestycji lub dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników.

W ocenie Spółki, za stanowiskiem prezentowanym przez powyżej przemawia również celowościowa wykładnia przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych.

Strefy powitały w celu rozwoju regionów poprzez ich zaktywizowanie gospodarcze. Utożsamienie minimalnej kwoty wydatków inwestycyjnych z maksymalną granicą ustalania podstawy zwolnienia z podatku dochodowego spowodowałoby, iż przedsiębiorcy nie mieliby motywacji do zwiększania swych inwestycji w strefie ponad minimalny pułap. W efekcie, osiągnięcie celu istnienia stref ekonomicznych byłoby znacznie utrudnione. Ponadto, dla optymalizacji wydatków, przedsiębiorca zmuszony byłby ponieść nakłady w wysokości dokładnie równej minimalnemu pułapowi - co biorąc pod uwagę charakter procesu inwestycyjnego jest w praktyce niezwykle trudne do osiągnięcia.

Zdaniem Spółki, należy stwierdzić, że poniesienie na terenie strefy wydatków inwestycyjnych o wartości przewyższającej wielkości określone w poszczególnych zezwoleniach stanom konieczny warunek dla prowadzenia działalności w strefie. W zezwoleniach określono jedynie minimalną kwotę wydatków, które zobowiązany jest ponieść przedsiębiorca, aby uzyskać możliwość zwolnień podatkowych, w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej na terenie strefy. Świadczą o tym słowa "w wysokości co najmniej (..) w terminie do dnia (...)" (vide pkt II.1 zezwoleń).

Wskazuje to, że wysokość zwolnienia z opodatkowania należy obliczać w oparciu o rzeczywiste nakłady inwestycyjne (nawet jeśli będą one wyższe niż nakłady minimalne, określone w zezwoleniach), a nie minimalne nakłady inwestycyjne określone w zezwoleniach warunkujące uzyskanie zwolnienia. Interpretacja językowa zwrotu zawartego w zezwoleniu winna by uznana za oczywistą - Spółka jest zobowiązana do zrealizowania inwestycji w kwocie "nie mniejszej niż" określony w zezwoleniu pułap minimalny.

W ocenie Spółki, jako wydatki inwestycyjne stanowiące podstawę do zwolnienia od podatku spółka będzie mogła traktować również wydatki inwestycyjne w rozumieniu § 6 ust. 1 rozporządzenia łsse przekraczające kwoty określone w poszczególnych zezwoleniach, ani w powołanych przepisach prawnych, ani w zezwoleniu nie określono w sposób kwotowy maksymalnej wartości zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych. Fakt przekroczenia przez wydatki inwestycyjne minimalnych wartości określonych w zezwoleniach nie wyklucza i nie będzie wykluczał objęcia nadwyżki pomocą regionalną. Wręcz przeciwnie, gdyby inwestycje spółki nie przekroczyły tej wartości, spółka nie spełniłaby warunków określonych w zezwoleniach.

Spółka nadmienia, iż podobne do zaprezentowanego przez Spółkę stanowisko w analizowanej kwestii było prezentowane w licznych interpretacjach prawa podatkowego wydawanych przez organy podatkowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10,09-402 Płock.