IPPB3/423-94/14-2/MS1

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2014 r. (data wpływu: 30 stycznia 2014 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie amortyzacji środków trwałych przy zastosowaniu obniżonych, a następnie zmienionych stawek amortyzacyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 30 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie amortyzacji środków trwałych przy zastosowaniu obniżonych, a następnie zmienionych stawek amortyzacyjnych.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenia przyszłe.

Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej "p.d.o.p.") dokonuje odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej "ustawa o p.d.o.p."). Ewidencja środków trwałych i wartości niematerialnych prawnych (dalej "Ewidencja") prowadzona przez Spółkę zawiera informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych.

Wprowadzając do Ewidencji środek trwały, Spółka dokonuje wyboru metody oraz stawki amortyzacyjnej.

Spółka stosuje liniową metodę amortyzacji, o której mowa w art. 16i ustawy o p.d.o.p. - dla takich środków trwałych stawka amortyzacji nie przekracza (jest równa lub niższa) stawki z wykazu stawek amortyzacyjnych (załącznik nr 1 do ustawy o p.d.o.p., dalej "Wykaz") oraz, w mniejszym zakresie, inne metody amortyzacji przewidziane przepisami ustawy o p.d.o.p. Niniejsze zapytanie dotyczy jednak wyłącznie środków trwałych, które są objęte metodą amortyzacji wynikającą z art. 16i ustawy o p.d.o.p.

Spółka nie stosuje podwyższonych stawek amortyzacji zgodnie z art. 16i ust. 2 ustawy o p.d.o.p. Odpisy amortyzacyjne dokonywane są comiesięcznie.

Spółka zamierza wydłużyć okres amortyzacji, poprzez obniżenie stawek amortyzacyjnych, a w przyszłości podwyższyć je do pierwotnie stosowanych stawek amortyzacyjnych lub do stawek amortyzacyjnych niższych od stawek pierwotnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p. Spółka może obniżać stosowane stawki amortyzacyjne równe stawkom z Wykazu do dowolnej wysokości (w tym do 0%).

2. Czy po obniżeniu stawek amortyzacyjnych, Spółka będzie uprawniona do podwyższenia tych stawek do dowolnego poziomu, nie wyższego jednak niż wartość wynikająca z Wykazu.

3. Czy zmiany o których mowa pytaniu nr 1 i 2 dla środków trwałych wprowadzonych do Ewidencji Spółka może dokonywać jedynie w pierwszym miesiącu roku podatkowego.

4. Czy dla środków trwałych nowowprowadzanych do Ewidencji, Spółka może zastosować niższą niż w Wykazie stawkę amortyzacji (w tym 0%) i stosować ją od pierwszego odpisu amortyzacyjnego.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka może obniżać stosowane obecnie stawki amortyzacyjne równe stawkom z Wykazu do dowolnej wysokości (w tym do 0%),

Zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p., podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawki amortyzacyjne dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Powyższy przepis przewiduje możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej dla środków trwałych. Obniżenie stawki amortyzacyjnej może być stosowane zarówno wobec środków trwałych wprowadzanych do Ewidencji, tj. dla tych, których amortyzację podatnik dopiero rozpoczyna, jak i środków trwałych już ujętych w Ewidencji, od których już wcześniej dokonywane były odpisy amortyzacyjne.

Przepis ten przewiduje obniżanie stawek amortyzacyjnych podanych w Wykazie, a zatem ma on zastosowanie jedynie do tych środków trwałych, w stosunku do których podatnik podjął decyzję o stosowaniu liniowej metody amortyzacji, o której mowa w art. 16i ustawy o p.d.o.p. Stawki amortyzacji można obniżyć od środków trwałych, dla których zastosowano metodę liniową amortyzacji zarówno przy zastosowaniu stawki podanej z Wykazu, jak również stawki niższej.

Zdaniem Spółki, z uwagi na to, że przepisy ustawy o p.d.o.p. nie wskazują ograniczenia, do jakiej wartości stawka ta może ulec obniżeniu, może być obniżona również do zera. Na prawidłowość takiego stanowiska wskazuje w szczególności uzasadnienie do ustawy wprowadzającej art. 16i ust. 5 (ustawa z 27 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), w którym wyjaśniono, cel wprowadzenia ww. przepisu: "Wprowadzono też możliwość zmniejszenia stawek amortyzacyjnych z Wykazu w dowolnej wysokości oraz w wybranym przez podatnika momencie. (...) Podatnicy będą mogli w okresie ponoszenia strat podatkowych zaplanować maksymalnie obniżone stawki amortyzacyjne i powrócić do stawek, tj. wyższych kosztów podatkowych, w okresie osiągania dochodów, a tym samym odpowiednio wpływać na wysokość straty podatkowej i dochodu do opodatkowania."

Powyższe uzasadnienie wprowadzonych zmian do ustawy o p.d.o.p. wyraźnie wskazuje, że intencją ustawodawcy było umożliwienie podatnikom regulowanie dokonywanych zmian w wysokości odpisów amortyzacyjnych nie tylko poprzez wydłużenie tego okresu amortyzacji (zmniejszenie stawki, w tym do zera), lecz również ponowne jej zwiększenie, pod warunkiem, że zwiększenie nie przekroczy wartość stawki amortyzacyjnej wskazanej w Wykazie. Możliwość obniżania stawek amortyzacyjnych do zera jest powszechnie i spójnie potwierdzana interpretacjami wydawanymi przez organy podatkowe. Przykładem w tym zakresie może być indywidualna interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 25 kwietnia 2013 r. (sygn. ILPB4/423-32/13-2/DS).

Artykuł 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p. pozwala zatem na obniżanie oraz ponowne zwiększanie stawki amortyzacji, do wartości nie wyższej niż wskazana w Wykazie. Przepis ten nie wprowadza jednocześnie żadnych ograniczeń co do podwyższenia stawek. Oznacza to, że stawki te można podwyższać do dowolnej wielkości, nie wyższej jednak niż stawka z Wykazu. W szczególności, można podwyższyć stawki obniżone uprzednio na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p. zarówno do poziomu przewidzianego w Wykazie, jak również do poziomu niższego.

Zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p., wprowadzanie zmiany wysokości stawki amortyzacyjnej (in minus jak i in plus) może mieć miejsce:

* dla nowowprowadzanych do Ewidencji środków trwałych - począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji (w tym przypadku możliwe jest jedynie obniżenie stawki z Wykazu);

* dla środków trwałych już ujętych w Ewidencji - od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

W konsekwencji, chcąc dokonać zmiany w wysokości stawki amortyzacyjnej jej zmiana powinna być dokonana z zachowaniem powyższych terminów. Oznacza to, że Spółka aby obniżyć stawki amortyzacyjne na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p. z efektem na dany rok podatkowy (tzn. tak, aby obniżone stawki miały zastosowanie w danym roku podatkowym), powinna w pierwszym miesiącu danego roku podatkowego i przed dokonaniem pierwszego w danym roku podatkowym odpisu amortyzacyjnego ująć w Ewidencji nowe, obniżone stawki amortyzacyjne.

Powyższe stanowisko potwierdza Minister Finansów w wydawanych indywidualnych interpretacjach podatkowych, przykładowo w indywidualnej interpretacji z dnia 25 kwietnia 2013 r. (sygn. ILPB4/423-32/13-2/DS) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, że " (...) przepis nie zabrania obniżenia stawki amortyzacyjnej danego środka trwałego nawet kilka razy. Podatnik może zatem dokonać zmiany stawki (tekst jedn.: jej zmniejszenia bądź zwiększenia uprzednio obniżonej) począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Ma on w tej sytuacji możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym tylko zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych." dalej organ wydający interpretację stwierdził również, że " (...) podatnik ma prawo obniżyć stawkę amortyzacyjną również do poziomu 0%."

Taki sam pogląd został przedstawiony przez Ministra Finansów w wielu innych wydanych indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego m.in. w indywidualnej interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 grudnia 2012 r., sygn. IPPB3/423-728/12-2/k.k., Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 4 kwietnia 2013 r., sygn. ITPB4/423-14/13/TK.

Natomiast odnośnie środków trwałych, które Spółka będzie dopiero wprowadzała do Ewidencji, Spółka będzie mogła przyjąć dowolną stawkę amortyzacji, nie wyższą niż stawka przewidziana w Wykazie. Powyższe wynika wprost z treści art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p. W szczególności, dla środków trwałych, które zostaną dopiero ujęte w Ewidencji, Spółka będzie mogła przyjąć stawkę 0%.

Podsumowując:

I. Spółka może obniżać stosowane obecnie stawki amortyzacyjne równe stawkom z Wykazu lub niższe od stawek z Wykazu do dowolnej wysokości (w tym do 0%),

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.