IPPB3/423-934/11-2/GJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2011 r. (data wpływu 03.10. 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych częściowej wypłaty dywidendy w formie niepieniężnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych częściowej wypłaty dywidendy w formie niepieniężnej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z o.o. jest polskim rezydentem podatkowym, tj. posiada siedzibę w Polsce i podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania. Spółka wchodzi w skład Grupy Kapitałowej, a Jej jedynym udziałowcem ("Udziałowiec") jest Spółka Akcyjna posiadająca 100% udziałów w Spółce. Spółka dysponuje niepodzielonym zyskiem z lat ubiegłych, który jest księgowany jako kapitały zapasowe i rezerwowe oraz niepodzielonym zyskiem z 2010 r..

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka w 2006 r. nabyła pakiet 514.665 akcji innej spółki kapitałowej - spółki A. S.A. ("Akcje"). Akcje zostały nabyte za gotówkę. Posiadane przez Spółkę Akcje wykazywane są w bilansie w aktywach trwałych w pozycji długoterminowych aktywów finansowych. W związku z planowanym podziałem zysku Spółki (w tym zysków z lat ubiegłych) rozważane jest podjęcie uchwały zgromadzenia wspólników Spółki o wypłacie dywidendy na podstawie art. 191 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r.

Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.) na rzecz Udziałowca. Zamiarem Spółki jest dokonanie wypłaty dywidendy częściowo w formie pieniężnej, częściowo zaś w formie niepieniężnej w postaci posiadanych Akcji. Ponieważ umowa Spółki dopuszcza przekazanie dywidendy udziałowcom w dowolnej formie, powyższa uchwała będzie bezpośrednio określać wartość dywidendy wypłaconej w części w formie gotówkowej oraz w części w formie niepieniężnej w postaci pakietu posiadanych Akcji.

Wartość przekazanej dywidendy nie będzie przekraczać maksymalnej kwoty dywidendy, którą może wypłacić Spółka na podstawie art. 192 Kodeksu spółek handlowych. Wartość godziwa przekazanych Udziałowcowi w wyniku powyższej uchwały Akcji odpowiadać będzie wyrażonej w jednostkach pieniężnych kwocie dywidendy wynikającej z tej uchwały.

Wartość godziwa Akcji przewyższa ich wartość księgową wynikającą z historycznej ceny nabycia Akcji. W celu przekazania dywidendy niepieniężnej na rzecz Udziałowca, Spółka planuje podjęcie następujących czynności prawnych:

* podjęcie uchwały walnego zgromadzenia Spółki o wypłacie dywidendy na rzecz Udziałowca w części w formie pieniężnej i w części w formie niepieniężnej. Mając na uwadze art. 192 Kodeksu spółek handlowych, uchwała ta będzie określać wyrażoną w złotych kwotę dywidendy niepieniężnej w celu zapewnienia, że nie przekroczy ona przewidzianej w regulacjach kodeksowych dopuszczalnej wartości.

* zawarcie przez Spółkę oraz Udziałowca umowy przeniesienia własności Akcji w wykonaniu uchwały zgromadzenia wspólników Spółki o przekazaniu dywidendy na Udziałowca.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, zdarzenie przyszłe polegające na wypłacie przez Spółkę dywidendy w części w formie niepieniężnej w postaci posiadanych Akcji spowoduje powstanie po stronie Spółki przychodu podatkowego w rozumieniu art. 12 ust. 1 z uwzględnieniem art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłata dywidendy zarówno w formie pieniężnej, jak i niepieniężnej jest zdarzeniem neutralnym w podatku dochodowym po stronie Spółki, w szczególności nie skutkuje powstaniem przychodu do opodatkowania w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. - dalej "u.p.d.o.p.") po stronie Spółki (podmiotu wypłacającego dywidendę).

Na gruncie ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks Spółek Handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm., dalej jako: "k.s.h.") dopuszczalne jest aby umowa spółki przewidywała zarówno pieniężną jak i niepieniężną formę dystrybucji dywidendy. Dopuszczalność przyznawania dywidendy w formie niepieniężnej potwierdza zarówno doktryna, jaki praktyka gospodarcza oraz wydawane przez sądy administracyjne orzeczenia, w tym m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 29 kwietnia 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 374/10.

Z uwagi na fakt, że postanowienia ustawowe nie przesądzają o wyższości jednej formy wypłaty dywidendy nad drugą, należy przyjąć, że obie formy są równorzędne i postanowienia k.s.h. mogą być odnoszone w równym stopniu do każdej z nich. Dywidendę pieniężną i niepieniężną różnicuje jedynie rodzaj aktywów, które są wydawane w wykonaniu uchwały o wypłacie dywidendy.

Powszechnie uznaje się w doktrynie prawa handlowego, że to z chwilą podjęcia uchwały zgromadzenia wspólników o podziale zysku, abstrakcyjne prawo majątkowe wspólnika do dywidendy konkretyzuje się w postaci roszczenia obligacyjnego wierzyciela (wspólnika) do dłużnika (spółki). Zatem zarówno o powstaniu, jaki o treści roszczenia wspólnika będzie decydować przede wszystkim brzmienie stosownej uchwały zgromadzenia wspólników. W konsekwencji świadczenie, do jakiego Spółka zostanie zobowiązana na mocy podjętej uchwały wspólników ab initio jest określone jako niepieniężne i nie będzie prowadzić do sytuacji, w której można by mówić o datio in solutum, utożsamianej z instytucją świadczenia w miejsce wykonania, o której mowa w art. 453 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm. - dalej "k.c."). Ponadto, z cywilistycznego punktu widzenia, niezależnie od formy wypłaty dywidendy pozostaje utrzymany jednostronny charakter zobowiązania Spółki względem Udziałowca, wynikający z przepisów ustawowych, umowy spółki i uchwały zgromadzenia wspólników.

Wypłata dywidendy nie wynika z umowy zawartej pomiędzy Udziałowcem i Spółką w rozumieniu prawa cywilnego, a jest świadczeniem dłużnika (Spółki) na rzecz wierzyciela (Udziałowca), któremu nie towarzyszy żadne świadczenie wzajemne Udziałowca. Wobec tego Spółka wypłacająca dywidendę nie rozpozna żadnego przysporzenia majątkowego, gdyż Udziałowiec jako beneficjent świadczenia w momencie jego otrzymania nie jest zobowiązany do jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego, które mogłoby być zakwalifikowane zgodnie z art. 12 ust. 1 u.p.d.o.p jako przychód należny Spółki. Zatem wykonanie tego zobowiązania w formie wypłaty dywidendy czy to pieniężnej, czy też niepieniężnej jest świadczeniem jednostronnym, ponieważ skutkuje powstaniem przysporzenia majątkowego jedynie po stronie otrzymującego dywidendę Udziałowca. Wydanie posiadanych Akcji na rzecz Udziałowca w ramach dywidendy niepieniężnej nie będzie również stanowić odpłatnego zbycia tych aktywów. W rozumieniu art. 14 ust. 1 u.p.d.o.p., przychód z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych stanowi ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Opodatkowaniu podlegają zatem przesunięcia majątkowe o charakterze odpłatnym pomiędzy podatnikami, wskutek dwustronnej czynności prawnej. Wobec tego pomimo, iż w rezultacie wypłaty dywidendy niepieniężnej nastąpi przeniesienie prawa własności do Akcji na rzecz Udziałowca, to czynność dystrybucji dywidendy ma charakter jednostronny i po stronie Spółki nie powstanie przychód z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 14 ust. 1 u.p.d.o.p. Wypłata dywidendy nie następuje bowiem w wyniku umowy zawartej pomiędzy Spółką i Udziałowcem w znaczeniu prawa cywilnego, a uchwały o wypłacie dywidendy nie należy utożsamiać z umową w rozumieniu art. 14 u.p.d.o.p. Takie stanowisko znajduje potwierdzenie w wyroku z dnia 25 marca 2010 r., wydanym przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach (sygn. akt I SA/Ke 120/10).

Powołując się na utrwaloną linią interpretacyjną organów podatkowych oraz orzecznictwo sądów administracyjnych, należy również stwierdzić, że przychód podatkowy kreują jedynie te zdarzenia, które powodują powstanie trwałego przysporzenia majątkowego, rozumianego jako definitywne powiększenie aktywów podatnika (na to wskazują m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 listopada 2003 r., sygn. III SA 3382/02; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 maja 1998 r., sygn. SA/Sz 1305/97; interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w imieniu Ministra Finansów w dniu 21 lutego 2008 r., znak; IP-PB3-423-490/07-2/KB; postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 11 grudnia 2006 raku, znak 1471/DPD2/423-135/06/MB). Wypłata dywidendy jest istotnie czynnością wynikającą wyłącznie z relacji własnościowych (kapitałowych) pomiędzy Spółką a jej Udziałowcem, a nie dokonywaną w ramach działalności gospodarczej Spółki. W rozpatrywanym zdarzeniu przyszłym wypłata dywidendy w formie niepieniężnej, analogicznie jak w niekwestionowanym przypadku wypłaty dywidendy pieniężnej, skutkuje przyrostem aktywów jedynie po stronie otrzymującego dywidendę Udziałowca, co zatem implikuje konieczność rozpoznania przez Niego przychodu podatkowego na podstawie art. 22 ust. 1 u.p.d.o.p.

Natomiast na skutek dystrybucji podlegającej podziałowi kwocie zysku nastąpi po stronie Spółki de facto obniżenie wartości posiadanego przez Nią majątku. Jeżeli zdarzenie prawne (wypłata dywidendy) nie prowadzi do wzrostu aktywów podatnika, a wręcz powoduje ich trwale obniżenie, to ewidentnie nie zaistnieją przesłanki przemawiające za rozpoznaniem przychodu podatkowego. W konsekwencji, tak jak to jest bezspornie uznawane w przypadku wypłaty dywidendy pieniężnej, wypłata dywidendy niepieniężnej nie implikuje skutków w podatku dochodowym po stronie wypłacającej Spółki.

Przepisy u.p.d.o.p. klasyfikują przekazanie dywidendy jako zdarzenie wywołujące skutki podatkowe po stronie udziałowca, jednocześnie nie odnoszą się w żaden sposób do opodatkowania tej instytucji po stronie spółki, która przekazuje dywidendę. W opinii Spółki ten sam przychód nie może stanowić przedmiotu opodatkowania jednocześnie po stronie Udziałowca i Spółki, co doprowadziło by do dwukrotnego opodatkowania tego samego dochodu: po stronie Udziałowca (jako dochodu z udziału w zyskach osób prawnych) oraz po stronie Spółki (jako dochodu ze zbycia majątku). Pogląd taki został również wyrażony w orzeczeniu z dnia 29 kwietnia 2010 r. wydanym przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, sygn. akt III SA/Wa 374/10.

Należy również zwrócić uwagę na fakt, że kwota dywidendy wypłacana jest z tej części osiągniętego dochodu Spółki, która pozostanie po opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. wypłata dywidendy nie jest wydatkiem kwalifikującym się do kosztów podatkowych w świetle u.p.d.o.p, a zysk Spółki, z którego wypłacana jest dywidenda, to dochód Spółki w rozumieniu przepisów u.p.d.o.p., pozostały po zapłaceniu należnych podatków. Zakładając, że w Spółce powstanie przychód podatkowy z tytułu wypłaty dywidendy niepieniężnej, zostanie ewidentnie naruszony zakaz podwójnego opodatkowania tego samego dochodu u tego samego podatnika.

Kwestia wypłaty dywidendy w formie niepieniężnej stanowiła już przedmiot rozstrzygnięcia wojewódzkich sądów administracyjnych. Stanowisko analogiczne do stanowiska Spółki, w zakresie nierozpoznawania przychodu podatkowego po stronie spółki wypłacającej dywidendę w formie niepieniężnej prezentują sądy administracyjne. Wydane zostały w tej sprawie m.in. orzeczenia:

* z dnia 29 kwietnia 2010 r. przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, sygn. akt III SA/Wa 374/10;

* z dnia 7 lipca 2011 r. przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, sygn. akt I SA/Wr 707/11;

* z dnia 23 lutego 2011 r. przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we rocławiu sygn. akt I SA/Wr 1461/10;

* z dnia 3 marca 2011 r. przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, sygn. akt I SA/Po 912/10;

* z dnia 25 marca 2010 r. przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach, sygn. akt I SA/Ke 120/10.

Zgodnie z utrwalającą się linią orzecznictwa sądów administracyjnych zaprezentowaną w powyższych wyrokach, wydanie wspólnikowi majątku rzeczowego spółki na podstawie uchwały o przyznaniu dywidendy (dywidenda niepieniężna) nie generuje po stronie wypłacającej spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu na gruncie u.p.d.o.p., jak również nie istnieją podstawy, aby wypłata dywidendy w gotówce powodowała inne skutki podatkowe niż przekazanie jej w formie niepieniężnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W ocenie organu podatkowego w sytuacji wypłaty części dywidendy w formie niepieniężnej, po stronie Spółki powstanie przychód z tytułu odpłatnego zbycia składników majątkowych na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

Przykładowy wykaz zdarzeń uznanych przez ustawodawcę za przychody w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wymieniony w art. 12 ust. 1-3 ustawy wskazuje, że co do zasady, za przychód podatkowy można uznać każde przysporzenie majątkowe podatnika o charakterze trwałym, których rzeczywiste otrzymanie, a w niektórych przypadkach już sam fakt, że są należne powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego, o ile przysporzenie to nie jest wyłączone z przychodów na mocy art. 12 ust. 4 ustawy. Należy jednocześnie zwrócić uwagę, co potwierdza orzecznictwo sądowe, że przychodem podatkowym jest zarówno nabycie rzeczy, prawa czyli zwiększenie aktywów podmiotu gospodarczego, jak i zwolnienie się z obowiązku ciążącego na tym podmiocie czyli zmniejszenie pasywów. Czynność prawna jest odpłatna, jeżeli podmiot, który dokonał przysporzenia otrzymuje w zamian korzyść majątkową stanowiącą ekwiwalent tego przysporzenia.

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych - k.s.h. (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.) podjęcie uchwały zgromadzenia wspólników o podziale zysku (dywidendy), powoduje, że po stronie wspólnika powstaje roszczenie o wypłatę dywidendy a po stronie spółki uchwała skutkuje powstaniem zobowiązania. Przekazanie składników majątkowych rodzi skutek rozporządzający powodując przejście własności tych składników ze spółki na udziałowca. W ten sposób składniki majątkowe zmieniają właściciela, a spółka zwalnia się z ciążącego na niej zobowiązania.

Dywidenda jest częścią zysku netto (po opodatkowaniu podatkiem dochodowym) spółki kapitałowej przeznaczoną do podziału pomiędzy udziałowców lub akcjonariuszy. Wypłata dywidendy na rzecz udziałowca jest obowiązkiem spółki wynikającym z przepisów kodeksu spółek handlowych. Zgodnie z przepisem art. 191 § 1 k.s.h. wspólnik spółki z ograniczoną odpowiedzialnością ma prawo do udziału w zysku wynikającym z rocznego sprawozdania finansowego i przeznaczonym do podziału uchwałą zgromadzenia wspólników. Z powyższego przepisu wynika, że decyzja w sprawie podziału zysku nie jest decyzją, którą podejmuje spółka. "Zysk do podziału" jest przedmiotem rozporządzeń właściwego w tej sprawie organu spółki - zgromadzenia wspólników. Jeśli zgromadzenie wspólników podejmie uchwałę o podziale dywidendy, spółka ma obowiązek wypłacić dywidendę udziałowcowi. Roszczenie o wypłatę dywidendy, które udziałowiec nabywa w następstwie podjęcia uchwały zgromadzenia wspólników jest uprawnieniem o charakterze obligacyjnym. W sytuacji, gdy spółka nie wypłaci dywidendy, udziałowiec może dochodzić tego roszczenia na drodze sądowej. Przepisy prawa handlowego nie określają, w jakiej formie ma być wypłacona dywidenda na rzecz wspólników spółki. Przepisy te nie zabraniają, aby przedmiotem dywidendy były aktywa inne niż środki pieniężne.

Dopuszczalna jest zatem wypłata dywidendy zarówno w formie pieniężnej jak i niepieniężnej. Podjęcie decyzji w zakresie wypłaty dywidendy niepieniężnej może być podyktowane różnymi względami, np. brakiem gotówki na wypłatę dywidendy, także pochodzącej z zewnętrznych źródeł finansowania np. pożyczki czy kredytu. Spółka może także za bardziej racjonalne z ekonomicznego punktu widzenia uznać przekazanie określonych składników swoich aktywów wspólnikowi uprawnionemu do dywidendy niż ich zbycie a dopiero następnie wypłatę gotówki (w tym przypadku oszczędza np. na kosztach związanych ze zbyciem majątku).

O ile wypłata dywidendy pieniężnej jest dla spółki neutralna podatkowo, o tyle w sytuacji przekazania składników majątkowych, która skutkuje przejściem własności tych składników ze spółki na udziałowca, spółka uzyskuje w zamian za przekazanie składników majątkowych, korzyść majątkową polegającą na zwolnieniu się z obowiązku wypłaty dywidendy. Nie można porównywać i zrównywać wypłaty dywidendy w formie gotówki oraz w formie przeniesienia własności składnika majątkowego. Zarówno uregulowanie zobowiązania w zakresie wypłaty dywidendy, czy to pieniężnej czy niepieniężnej powoduje wygaśnięcie zobowiązania spółki. W obu przypadkach dochodzi również do zmniejszenia pasywów. Należy jednak zauważyć różnicę w wypłacie dywidendy w formie gotówki oraz wypłacie w formie przeniesienia własności składnika majątkowego. Dywidenda jest kwotą wynikającą z wypracowanego zysku osoby prawnej i jest wypłacana z tej części osiągniętego dochodu, która pozostanie po opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Wypłata dywidendy w formie gotówki nie może powodować opodatkowania podatkiem dochodowym tej samej wartości po raz drugi. Na poziomie spółki zysk netto powstaje jako różnica zysku brutto i podatku dochodowego. Zatem w spółce wypłacającej dywidendę pieniężną nie powstaje przychód do opodatkowania. Natomiast zgoła odmienna sytuacja ma miejsce, gdy spółka dokonuje wypłaty dywidendy w formie niepieniężnej, kosztem swojego majątku. Nie można przyjąć, że składnik majątkowy stanowi część wypracowanego zysku i wypłata zysku w postaci przeniesienia własności tego składnika nie podlega opodatkowaniu, podobnie jak gotówka. Przesunięcie składnika majątkowego z aktywów Spółki do aktywów akcjonariusza rodzi skutek rozporządzający powodując przejście własności tych składników.

Z punktu widzenia konsekwencji podatkowych sytuacja jest taka sama, jak ta w której podatnik dokonuje odpłatnego zbycia składnika majątkowego, tym samym osiąga przychód do opodatkowania. Uznanie, że przeniesienie w drodze wypłaty dywidendy własności składnika majątkowego należy traktować na równi z wypłatą dywidendy w gotówce spowodowałoby nierówne traktowanie podatników. Podatnik, który najpierw dokonuje sprzedaży składnika majątkowego, a następnie reguluje swoje zobowiązania z tytułu dywidendy byłby opodatkowany podatkiem dochodowym od osób prawnych, natomiast podatnik, który bezpośrednio w ww. drodze przeniósł własność składnika majątkowego, nie osiągnąłby żadnego przychodu

Biorąc powyższe pod uwagę, należy uznać, że w przedmiotowej sprawie wypłata części dywidendy w formie niepieniężnej w drodze przeniesienia przez Spółkę własności składników majątkowych-tutaj przeniesienia własności Akcji, spowoduje po stronie Spółki powstanie przychodu z odpłatnego zbycia praw rozpoznanego na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z zastrzeżeniem art. 14 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym przychodem z odpłatnego zbycia praw majątkowych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Końcowo organ podatkowy pragnie wyjaśnić, że powołane we wniosku interpretacje indywidualne zostały wydane w indywidualnych sprawach innych wnioskodawców i nie mogą stanowić źródła praw i obowiązków dla innych podatników. W świetle stanowiska zaprezentowanego w niniejszej interpretacji, rozstrzygnięcia w niej zawarte, na podstawie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej mogą być zmienione przez Ministra finansów, z uwagi na ich nieprawidłowość.

Organ prezentując ww. stanowisko w przedmiotowej sprawie nie podziela stanowiska wyrażonego we wskazanych we wniosku nieprawomocnych wyrokach sądowych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.