IPPB3/423-933/13-2/EŻ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 13 listopada 2013 r. (data wpływu 21 listopada 2013 r.) w sprawie o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 21 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów czynszu najmu samochodu osobowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawcą jest polską spółką kapitałową wchodzącą w skład Grupy X., opodatkowaną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości osiąganych dochodów. Rok podatkowy Spółki jest tożsamy z rokiem kalendarzowym. Spółka jest również zarejestrowanym polskim podatnikiem VAT czynnym.

W toku prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wynajmuje oraz dzierżawi samochody osobowe. W związku z tym Wnioskodawca ponosi koszty czynszu najmu, dzierżawy tych samochodów oraz koszty eksploatacyjne tj. wydatki na paliwo, mycie i inne. Z uwagi na rozbieżności interpretacyjne w zakresie stosowania art. 16 ust. 5 ustawy opdop w odniesieniu do obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów dla najmowanych oraz dzierżawionych samochodów, które są samochodami osobowymi w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zdaniem Spółki konieczne jest uzyskanie w tym zakresie interpretacji podatkowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy kwoty czynszu najmu/dzierżawy zapłacone przez Spółkę z tytułu najmu/dzierżawy samochodu będą stanowić koszt podatkowy w wysokości czynszu/opłaty z tytułu najmu/dzierżawy, czy też mogą być kosztem podatkowym pod warunkiem prowadzenia dla danego samochodu ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 16 ust. 5 ustawy opdop i w konsekwencji stawać się kosztem podatkowym do wysokości nieprzekraczającej iloczynu przejechanych kilometrów tych samochodów wykazanych w ewidencji przebiegu pojazdu i stawki za jeden kilometr przebiegu pojazdu.

Zdaniem Wnioskodawcy kwoty czynszu najmu/ dzierżawy zapłacone przez Spółkę z tytułu najmu, dzierżawy samochodu osobowego winny stanowić dla niej koszt podatkowy bezpośrednio, bez konieczności prowadzenia dla danego samochodu ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 16 ust. 5 ustawy opdop i w konsekwencji być zaliczane do kosztów podatkowych w pełnej wysokości.

Wydatki ponoszone przez Spółkę są kosztem uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy opdop. Przepis ten w zdaniu pierwszym w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r. stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Za koszty uzyskania przychodu należy zatem, zgodnie z utrwalonymi już poglądami judykatury uważać takie wydatki, których poniesienie przez podatnika były spowodowane racjonalnym dążeniem i obiektywną możliwością osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia tego źródła, i które nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy opdop.

Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek - poza wyraźnie wskazanymi w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego lub pośredniego związku z przychodem i racjonalnością działania dla osiągnięcia tego przychodu. Sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest jednoznaczny, należy rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku. Kosztami uzyskania przychodów są zatem wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, jeżeli są one racjonalnie uzasadnione, a każdy wydatek powinien być oceniany z tego punktu widzenia. Przedstawione uregulowania wskazują jednoznacznie na to, że musi istnieć źródło przychodów oraz związek przyczynowy między wydatkami i przychodami. Zatem z punktu widzenia omawianej definicji każdy wydatek poniesiony przez podatnika dla oceny, czy mieścił się w kategorii kosztów wymagał rozważenia w aspekcie celowości (racjonalności działań) oraz istnienia związku przyczynowego z uzyskiwanym przez niego przychodem. Zatem kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę przede wszystkim przeznaczenie wydatku (jego celowość, racjonalność, zasadność, niezbędność) oraz możliwość przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła.

Poniesione przez Spółkę wydatki związane z najmem/dzierżawą samochodów osobowych dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej są kosztem podatkowym na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy opdop, ponieważ najem, dzierżawa pojazdów służy zapewnieniu Spółce jej niezakłóconego funkcjonowania w zakresie celu jej działalności gospodarczej. Związek przyczynowo-skutkowy między omawianymi wydatkami, a przychodami jest oczywisty, ponieważ żadna firma nie może funkcjonować bez samochodów służących prowadzeniu jej spraw i w konsekwencji generowaniu wyższych przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy czynsz najmu/dzierżawy samochodów nie mieści się w pojęciu kosztów, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 opdop. Zgodnie z treścią przywołanego przepisu nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu.

Opłaty czynszowe nie stanowią kosztów o charakterze eksploatacyjnym. "Koszty używania" samochodu osobowego w rozumieniu powołanego art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy opdop oznaczają koszty eksploatacji samochodów osobowych. Świadczy o tym część przytoczonego przepisu po średniku "wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu". Przebieg pojazdu nie może być utożsamiany w jakikolwiek sposób z opłatami, które nie podlegają tego rodzaju statystycznej kalkulacji. Potwierdzają to również zapisy ewidencji przebiegu pojazdu. Takie wymagania określone zostały w art. 16 ust. 5 ustawy opdop, zgodnie z którymi podatnik, aby zaliczyć w koszty tego rodzaju wydatki obowiązany jest prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, która powinna zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za jeden kilometr przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za jeden kilometr przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy) i jego dane. W razie braku tej ewidencji wydatki z tytułu używania samochodów nie stanowią kosztu uzyskania przychodów. Przepisu tego jednoznacznie wynika, że "koszty używania", o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy opdop odnoszą się do kosztów eksploatacyjnych samochodów osobowych związanych z ilością przejechanych kilometrów i pojemnością silnika. To w odniesieniu do tych danych następuje określenie "stawki za jeden kilometr przebiegu". Potwierdzają to również limity wynikający z rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. Nr 27, poz. 271 z późn. zm.) odnoszone do przebiegu pojazdu za 1 kilometr oraz pojemności skokowej silnika. Bez wpływu na ukształtowaną w ten sposób stawkę pozostaje to czy podatnik został zobowiązany do zapłaty czynszu w związku z korzystaniem z samochodów osobowych niestanowiących składników jego majątku.

Potwierdzeniem argumentacji wskazanej przez Spółkę jest orzecznictwo sądowe na przykład wyroki: NSA z dn. 16.03.2012 sygnaturze II FSK 2030/10, NSA z dnia 17 października 2012 r. o sygnaturze II FSK 467/11, NSA z 20 sierpnia 2013 r. o sygnaturze II FSK 2446/11, II FSK 2447/11.

Mając na uwadze treść powyższych przepisów prawa podatkowego Wnioskodawca uważa, kwoty czynszu najmu, dzierżawy zapłacone przez Spółkę z tytułu najmu, dzierżawy samochodu winny stanowić dla niej koszt podatkowy bezpośrednio, bez konieczności prowadzenia dla danego samochodu w tym zakresie ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 16 ust. 5 ustawy opdop i w konsekwencji stawać się kosztem podatkowym w wysokości faktycznie poniesionych wydatków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, w tym zakresie odstąpiono od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.