IPPB3/423-923/13-2/MS1

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2013 r. (data wpływu: 18 listopada 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości amortyzacji środków trwałych przy zastosowaniu obniżonych, a następnie zmienionych stawek amortyzacyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 18 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości amortyzacji środków trwałych przy zastosowaniu obniżonych, a następnie zmienionych stawek amortyzacyjnych.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenia przyszłe.

a. X. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: "Spółka" lub "Wnioskodawca") jest częścią Grupy X., jednego z wiodących producentów i dostawców bloczków z betonu komórkowego oraz zbrojonych wielkoformatowych elementów stosowanych w branży budowlanej.

b. Spółka posiada w ewidencji środków trwałych oraz wartości i niematerialnych prawnych szereg składników majątkowych, stanowiących środki trwałe. Dla celów podatkowych, w momencie przekazania ww. składników majątkowych do używania w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka wprowadzała te składniki do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz rozpoczynała - od następnego miesiąca - dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od ich wartości początkowej. Nie można wykluczyć, że w przyszłości Spółka będzie nabywać lub wytwarzać we własnym zakresie kolejne nowe składniki majątkowe, a następnie - zgodnie z opisanymi powyżej zasadami - będzie wprowadzać je do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych w celu dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

c. Spółka rozważa skorzystanie w przyszłości z możliwości obniżania stosowanych przez nią stawek amortyzacyjnych zarówno w odniesieniu do: (i) nowych (wybranych lub wszystkich) środków trwałych, które zostaną przez Spółkę nabyte lub wytworzone we własnym zakresie w przyszłości, jak i (ii) do tych środków trwałych (wszystkich lub wybranych), które zostały już wprowadzone przez Spółkę do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

d. Spółka nie wyklucza również w przyszłości podwyższenia lub dalszego obniżania uprzednio już obniżonych stawek amortyzacyjnych.

Podkreślić jednak należy, iż po zastosowaniu obniżonych stawek amortyzacyjnych, Spółka nadal będzie dokonywała odpisów amortyzacyjnych, tj. Wnioskodawca nie zamierza stosować w przyszłości stawek amortyzacyjnych wynoszących 0% (zero), choć obniżone stawki mogą być w niektórych przypadkach bliskie zeru (tekst jedn.: wynosić 0,1% lub nawet 0,01%). W przyszłości - z zachowaniem terminu, o którym mowa w art. 16i ust. 5 u.p.d.o.p. - Spółka zamierza także dowolnie podwyższać uprzednio obniżone stawki amortyzacyjne w odniesieniu do niektórych lub wszystkich środków trwałych.

Wskazać należy, że wysokość stawek amortyzacyjnych po ich podwyższeniu nie przekroczy maksymalnych stawek wskazanych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych (dalej: "Wykaz"), który stanowi Załącznik nr 1 do u.p.d.o.p.

e. Podkreślenia wymaga, że planowane na przyszłość zmiany wysokości stosowanych przez Spółkę stawek amortyzacyjnych (tekst jedn.: ich obniżanie i podwyższanie), będą odnosiły się wyłącznie do środków trwałych amortyzowanych dla celów podatkowych według tzw. metody liniowej (tekst jedn.: metody przewidzianej w art. 16i ust. 1 w związku z art. 16h ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p.), zgodnie z którą odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie.

f. Rok podatkowy Spółki jest zgodny z rokiem kalendarzowym, tj. rozpoczyna się 1 stycznia i kończy 31 grudnia każdego roku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym Spółka może według własnego uznania i niezależnie od stawek amortyzacyjnych wynikających z obowiązującej w Spółce polityki rachunkowości - z zachowaniem terminów, o których mowa w art. 16i ust. 5 u.p.d.o.p. - obniżyć do dowolnej wysokości (nawet bliskiej zeru) stawki amortyzacji podatkowej w stosunku do stawek amortyzacyjnych stosowanych przez Spółkę, dla wybranych lub wszystkich środków trwałych (zarówno w odniesieniu do nowo wprowadzanych do ewidencji środków trwałych, jak i takich, które już podlegają amortyzacji dla celów podatkowych), dla których przyjęto liniową metodę amortyzacji.

2. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym Spółka będzie mogła według własnego uznania - z zachowaniem terminów, o których mowa w art. 16i ust. 5 u.p.d.o.p. - podwyższyć uprzednio obniżone stawki amortyzacji podatkowej dla wybranych lub wszystkich środków trwałych amortyzowanych metodą liniową, do dowolnej wysokości, niezależnie od stawek amortyzacyjnych wynikających z obowiązującej w Spółce polityki rachunkowości, nie wyższej jednak niż stawki amortyzacyjne wskazane w Wykazie.

3. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym Spółka może obniżyć stawki amortyzacji podatkowej środków trwałych, amortyzowanych metodą liniową, począwszy od miesiąca, w którym środki trwałe wprowadzono do ewidencji lub od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego, jak i dokonać dalszych zmian stawek amortyzacyjnych środków trwałych (tekst jedn.: podwyższyć je lub po raz kolejny obniżyć) począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z normą art. 16a u.p.d.o.p., amortyzacji podlegają, co do zasady, środki trwałe stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.

W myśl art. 16f ust. 1 u.p.d.o.p., podatnicy prowadzący działalność gospodarczą dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych. Przedmiotowych odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z normą art. 16i ust. 1 u.p.d.o.p., dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie i na zasadach, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. (tzw. metoda amortyzacji liniowej).

Zgodnie z treścią art. 16i ust. 5 u.p.d.o.p.:

"Podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego".

Mając na uwadze powyższe regulacje, należy wskazać, że podatnicy amortyzujący środki trwałe wykorzystywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej z zastosowaniem metody liniowej mogą:

obniżyć stosowane dla celów podatkowych stawki amortyzacyjne w stosunku do stawek określonych w Wykazie.

Przepis art. 16i ust. 5 u.p.d.o.p. wyraża zatem generalną zasadę zezwalającą podatnikom na obniżenie stawek amortyzacji podatkowej środków trwałych amortyzowanych metodą liniową. Co więcej ustawodawca nie przewidział dodatkowych, ustawowych ograniczeń w ww. zakresie - w szczególności:

* nie określił minimalnego poziomu, do którego można obniżyć stawki amortyzacji podatkowej. W tym kontekście należy podkreślić, iż w przypadku obniżania stawek amortyzacyjnych dla celów podatkowych podatnik nie jest związany innymi ograniczeniami poza ograniczeniami wynikającymi bezpośrednio z przepisów podatkowych, w tym w szczególności wysokością stawek wynikających z zasad polityki rachunkowości. Oznacza to, że podatnik może - jeśli uzna to za stosowne - obniżyć stawkę amortyzacyjną poniżej poziomu wynikającego z przyjętej przez niego polityki rachunkowości;

* nie określił wprost, czy ww. obniżenie stawek amortyzacji podatkowej powinno dotyczyć wszystkich środków trwałych zakwalifikowanych do danej grupy/typu środków trwałych, czy też może dotyczyć środków trwałych indywidualnie wybranych przez podatnika. W tym kontekście, wskazać jednak należy na posłużenie się w ww. przepisie zwrotem "mogą obniżać (...) stawki dla poszczególnych środków trwałych", co wskazuje że ewentualne obniżenie stawek amortyzacyjnych dotyczyć może zarówno wszystkich jak i tylko wybranych ("poszczególnych") środków trwałych, i to do podatnika należy wybór środków trwałych, w stosunku do których dokona on obniżenia wysokości stawek amortyzacyjnych.

Mając na uwadze powyższe rozważania, uznać należy, że wolą ustawodawcy było pozostawienie podatnikowi prawa podjęcia indywidualnej/swobodnej decyzji w ww. zakresie. Potwierdzeniem prawidłowości powyższego stanowiska jest m.in. treść uzasadnienia projektu zmian do u.p.d.o.p., w szczególności wprowadzających ww. art. 16i ust. 5 u.p.d.o.p. (Druk nr 411 z dnia 17 kwietnia 2002 r.), gdzie stwierdzono: "Wprowadzono też możliwość zmniejszenia stawek amortyzacyjnych z Wykazu w dowolnej wysokości oraz w wybranym przez podatnika momencie. Taka zmiana podyktowana była koniecznością (...) stworzenia mocniejszego instrumentu polityki podatkowej prowadzonej przez podatników. Podatnicy będą mogli w okresie ponoszenia strat podatkowych zaplanować maksymalnie obniżone stawki amortyzacyjne i powrócić do stawek, tj. wyższych kosztów podatkowych, w okresie osiągania dochodów, a tym samym odpowiednio wpływać na wysokość straty podatkowej i dochodu do opodatkowania."

Na poparcie powyższego stanowiska Spółka pragnie powołać się także na liczne interpretacje indywidualne wydane przez organy podatkowe. Przykładowo:

* w interpretacji indywidualnej z dnia 26 sierpnia 2013 r. (sygn. ILPB4/423-182/13-2/DS) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wskazał, że: "(...) stosownie do art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka może obniżyć stawki amortyzacyjne dla wybranych środków trwałych położonych poza terytorium specjalnej strefy ekonomicznej przy czym wysokość obniżenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii Spółki (również do wysokości 0% rocznie). Obniżenia stawki amortyzacyjnej można dokonać począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.";

* w interpretacji indywidualnej z dnia 11 października 2012 r. (sygn. IPPB5/423-623/12-2/RS) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał, że: "Możliwość obniżania lub podwyższania uprzednio obniżonych stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniemjakichkolwiek okoliczności, taką decyzję podejmuje podatnik. Wysokość obniżenia/podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych Wnioskodawca może, obniżać lub podwyższyć wcześniej obniżone dla poszczególnych środków trwałych stawki amortyzacyjne wynikające z Wykazu stawek amortyzacyjnych począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Oznacza to, że Spółka mając, np. kilka, kilkanaście środków trwałych tego samego rodzaju może stosować obniżoną stawkę przykładowo jedynie w stosunku do jednego z tych środków, pozostałe zaś amortyzować według stawek amortyzacyjnych dotychczas stosowanych. Podstawowym warunkiem jest to, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w ww. Wykazie. Wysokość obniżenia/podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika.

* w interpretacji indywidualnej z dnia 21 marca 2012 r. (sygn. IBPBI/2/423-1508/11/MS) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził, że: "(...) Spółka stosownie do art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych może obniżyć stawki amortyzacyjne dla wybranych środków trwałych wykorzystywanych w działalności gospodarczej obecnie amortyzowanych oraz wprowadzonych do ewidencji w przyszłości nawet do poziomu 0%, przy czym wysokość obniżenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna pozostaje w gestii podatnika. Prawem Spółki jest także podwyższenie wcześniej obniżonej stawki amortyzacyjnej dla poszczególnych środków trwałych, przy czym maksymalny pułap podwyższenia stanowi poziom stawek wynikających z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych.";

* w interpretacji indywidualnej z dnia 9 stycznia 2012 r. (sygn. IPTPB3/423-263/11-4/PM) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi potwierdził, iż: "Możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. (...) W konsekwencji przedsiębiorca, który wybrał metodę amortyzacji określoną w art. 16i cyt. ustawy ma zatem możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy. Podstawowym warunkiem jest to, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w ww. Wykazie. Wysokość obniżenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika.";

* w interpretacji indywidualnej z dnia 15 lutego 2011 r. (sygn. ILPB4/423-304/10-2/DS) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wyraził pogląd, że: "(...) możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. Ponadto, wysokość obniżenia lub podwyższenia dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika. Wnioskodawca może, na podstawie art. 16i ust. 5 ww. ustawy, obniżyć, bądź podwyższyć dla poszczególnych środków trwałych stawkę amortyzacyjną wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych, (...)".

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Spółki, nie powinno budzić wątpliwości, iż Spółka może według własnego uznania - z zachowaniem terminów, o których mowa w art. 16i ust. 5 u.p.d.o.p. - obniżyć do dowolnej wysokości (nawet bliskiej zeru) stawki amortyzacji podatkowej w stosunku do stawek amortyzacyjnych stosowanych przez Spółkę, dla wybranych lub wszystkich środków trwałych (tekst jedn.: zarówno w odniesieniu do nowo wprowadzanych do ewidencji środków trwałych, jak i takich, które już podlegają amortyzacji dla celów podatkowych), dla których przyjęto liniową metodę amortyzacji.

Dodatkowo, zdaniem Spółki, powyższa możliwość nie jest ograniczona w jakikolwiek sposób wysokością stawek amortyzacyjnych wynikających z obowiązującej w Spółce polityki rachunkowości.

Ad. 2. Spółka stoi na stanowisku, iż do swobodnej decyzji podatnika należy także podwyższenie, uprzednio obniżonych, podatkowych stawek amortyzacyjnych, do dowolnej wysokości, niezależnie od stawek amortyzacyjnych wynikających z obowiązującej w Spółce polityki rachunkowości, nie wyższej jednak niż stawki amortyzacyjne określone w Wykazie.

Zdaniem Spółki, możliwość podwyższenia stawek amortyzacji do wysokości nieprzekraczającej stawek określonych w Wykazie istnieje, pomimo braku jednoznacznej normy prawnej wyrażonej expressis verbis w ww. zakresie. Przepisem regulującym zasady postępowania w przedmiotowym zakresie jest zdaniem Spółki, art. 16i ust. 5 zd. 2 u.p.d.o.p. Poprzez zastosowanie w treści ww. przepisu określenia "zmiana", ustawodawca wskazał bowiem, że dopuszcza możliwość zmiany stawek amortyzacyjnych, nie wskazując na możliwy kierunek ww. zmiany. Zgodnie zaś ze słownikową definicją, termin "zmiana" należy rozumieć jako "wymiana, zastąpienie" - tj. zarówno jako obniżenie, jak i podwyższenie. Zdaniem Spółki, także wykładnia celowościowa przepisów u.p.d.o.p. dotyczących amortyzacji podatkowej środków trwałych prowadzi do wniosku, że racjonalny ustawodawca zezwala podatnikom na dokonywanie podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych. W przeciwnym razie stosowne ograniczenie zostałoby wprost zawarte w treści u.p.d.o.p.

Potwierdzeniem prawidłowości powyższego stanowiska jest wskazywany już wyżej fragment uzasadnienia projektu zmian do u.p.d.o.p., wprowadzającego art. 16i ust. 5 u.p.d.o.p. (Druk nr 411 z dnia 17 kwietnia 2002 r.) cytowany w uzasadnieniu do stanowiska Spółki w zakresie pierwszego pytania, w którym wprost wskazano na możliwość "powrotu" do stawek amortyzacyjnych w okresie osiągania dochodów (tekst jedn.: na możliwość zwiększenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych).

Co więcej, skoro (jak wskazano w uzasadnieniu stanowiska Spółki w zakresie pierwszego pytania) przepisy u.p.d.o.p. zezwalają obniżać stawki amortyzacyjne "poszczególnych" (tekst jedn.: wybranych przez podatnika) środków trwałych, uznać należy, iż analogiczne zasady znajdą zastosowanie do podwyższenia stawek amortyzacyjnych.

Spółka stoi zatem na stanowisku, że możliwe będzie podwyższenie, wedle decyzji/uznania podatnika, wszystkich lub wybranych, uprzednio obniżonych, stawek amortyzacji podatkowej - jednakże, stawki amortyzacyjne obowiązujące po podwyższeniu nie mogą przekroczyć stawek wynikających z Wykazu. Podwyższenie stawek amortyzacyjnych powinno mieć miejsce z uwzględnieniem terminów wskazanych w art. 16i ust. 5 u.p.d.o.p.

Stanowisko Spółki w tym zakresie znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach prawa podatkowego wydanych przez organy podatkowe. Przykładowo:

* w interpretacji indywidualnej z dnia 26 sierpnia 2013 r. (sygn. ILPB4/423-182/13-2/DS) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał, że: "Stosownie zaś do treści art. 16i ust. 5 ww. ustawy, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Zatem, powołany w zdaniu pierwszym przepis nie zabrania obniżenia stawki amortyzacyjnej danego środka trwałego nawet kilka razy. Podatnik może zatem dokonać zmiany stawki, tj. jej zmniejszenia bądź zwiększenia uprzednio obniżonej począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Ma w tej sytuacji możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym tylko zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.";

* w interpretacji indywidualnej z dnia 9 marca 2012 r. (sygn. IPPB5/423-1196/11-2/RS) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, że: "Możliwość obniżania lub podwyższania uprzednio obniżonych stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności, taką decyzję podejmuje podatnik. Wysokość obniżenia/podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych. Wnioskodawca może, obniżać lub podwyższyć wcześniej obniżone dla poszczególnych środków trwałych stawki amortyzacyjne wynikające z Wykazu stawek amortyzacyjnych, począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.";

* w interpretacji indywidualnej z dnia 9 stycznia 2012 r. (sygn. IPTPB5/423-263/11-4/PM) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi wskazał zaś, iż: "W kolejnych latach podatkowych podatnik ma prawo do podwyższenia uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych. W konsekwencji przedsiębiorca, który wybrał metodę amortyzacji określoną w art. 16i cyt. ustawy ma zatem możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy. Podstawowym warunkiem jest to, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w ww. Wykazie.";

* natomiast w interpretacji indywidualnej z dnia 1 lipca 2010 r. (sygn. IBPBI/2/423-840/10/AP) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach podkreślił, że: "Możliwość obniżania lub podwyższania uprzednio obniżonych stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności, decyzję taką podejmuje podatnik. Wysokość obniżenia/podwyższenia stawki amortyzacyjnej dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych. Wnioskodawca może, obniżać lub podwyższyć wcześniej obniżone dla poszczególnych środków trwałych stawki amortyzacyjne wynikające z Wykazu stawek amortyzacyjnych, począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.".

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Spółki, nie ulega wątpliwości, że Spółka może według własnego uznania - z zachowaniem terminów, o których mowa w art. 16i ust. 5 u.p.d.o.p. - podwyższyć uprzednio obniżone stawki amortyzacji podatkowej dla wybranych lub wszystkich środków trwałych amortyzowanych metodą liniową, do dowolnej wysokości, niezależnie od stawek amortyzacyjnych wynikających z obowiązującej w Spółce polityki rachunkowości, nie wyższej jednak niż stawki amortyzacyjne wskazane w Wykazie.

Ad. 3. Jak zostało wykazane powyżej, podatnicy mają prawo do dowolnego obniżania/podwyższania stosowanych dla celów podatkowych stawek amortyzacyjnych, w granicach wyznaczonych stawkami wynikającymi z Wykazu. Zgodnie z treścią art. 16i ust. 5 zd. 2 u.p.d.o.p., zmiany stawki amortyzacyjnej (tekst jedn.: obniżenia stawki amortyzacyjnej lub podwyższenia uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej) dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

W opinii Spółki, zmiana stawek amortyzacyjnych może zatem nastąpić zarówno w odniesieniu do środków trwałych wprowadzanych do ewidencji po raz pierwszy (wówczas ma to miejsce począwszy od miesiąca, w którym środki trwałe wprowadzono do ewidencji), jak i środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji (wówczas zmiana stawek amortyzacyjnych środków trwałych, tj. podwyższenie lub obniżenie stawki, dokonuje się począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego).

Stanowisko Spółki w tym zakresie znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach prawa podatkowego, wydanych przez organy podatkowe. Przykładowo:

* w interpretacji indywidualnej z dnia 19 lutego 2013 r. (sygn. IPPB5/423-1236/12-2/RS) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazał, że: "(...) w odniesieniu do momentu dokonywania zmian stawek amortyzacyjnych od ww. środków trwałych ustawodawca w cytowanym wyżej art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie pozostawia wątpliwości, kiedy może nastąpić ww. zmiana stawek z Wykazu, stwierdzając, iż: w odniesieniu do środków trwałych pozostających już w ewidencji - zmiany stawki dokonuje się począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego, w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji - zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym te środki zostały wprowadzone do ewidencji. Moment zmiany stawki został więc zdefiniowany jasno - jako "pierwszy miesiąc każdego następnego roku podatkowego" lub jako "miesiąc, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji".";

* w interpretacji indywidualnej z dnia 11 października 2012 r. (sygn. IPPB5/423-623/12-2/RS) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie podkreślił, iż: "Stosownie do art. 16i ust. 5 ww. ustawy, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik może zatem dokonać zmiany stawki począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Ma w tej sytuacji możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym tylko zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych. Co istotne, zmiana, o której mowa w powołanym przepisie, dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna może być obniżona, jak i rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji.";

* w interpretacji indywidualnej z dnia 1 czerwca 2012 r. (sygn. IPPB3/423-131/12-2/k.k.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie potwierdził, że: "Moment zmiany stawki został zdefiniowany jasno - "miesiąc, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji" lub "pierwszy miesiąc każdego następnego roku podatkowego". Przepis art. 16i ust. 5 u.p.d.o.p. dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna może być obniżona, jak i rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. W związku z powyższym, zmiana stawki amortyzacyjnej dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji (tekst jedn.: obniżenie stawki) może nastąpić począwszy od miesiąca, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji. Natomiast w odniesieniu do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji zmiana stawki amortyzacyjnej (tekst jedn.: obniżenia w stosunku do stawek z Wykazu lub podwyższenia uprzednio obniżonej stawki) powinna nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.";

* w interpretacji indywidualnej z dnia 25 lutego 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu (sygn. ILPB4/423-325/10-2/DS) wyraził pogląd, iż: "(...) stwierdzić należy, iż zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji. Dla środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji, zmiana stawki amortyzacyjnej powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.";

* w interpretacji indywidualnej z dnia 2 grudnia 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPB5/423-586/10-4/JC) podkreślił natomiast, iż: "Zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno odnośnie środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i odnośnie środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji. Dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji zmiana stawki amortyzacyjnej, czyli jej obniżenie może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Natomiast możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej, a także zwiększenia uprzednio obniżonej odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji i powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.";

Mając powyższe na uwadze, w opinii Spółki nie ulega wątpliwości, iż Spółka może obniżyć stawki amortyzacji podatkowej środków trwałych amortyzowanych metodą liniową począwszy od miesiąca, w którym środki trwałe wprowadzono do ewidencji lub od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego, jak i dokonać dalszych zmian stawek amortyzacyjnych środków trwałych (tekst jedn.: podwyższyć je lub po raz kolejny obniżyć) począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.