IPPB3/423-856/13-2/GJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 15 października 2013 r. (data wpływu 17 października 2013 r.) dotyczącej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na remont powypadkowy samochodu objętego ubezpieczeniem NNW - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na remont powypadkowy samochodu objętego ubezpieczeniem NNW.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prowadząca działalność pod firmą Z. Spółka Doradztwa Podatkowego Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Warszawie, zwana dalej Spółką, podatnikiem, stroną lub wnioskodawcą, zajmuje się aktualnie działalnością w zakresie doradztwa podatkowego oraz świadczenia usług księgowych. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, dla Spółki rokiem podatkowym jest okres od dnia I października do dnia 30 września roku następnego. Na dzień składania przedmiotowego wniosku aktualnie jest to okres od dnia 1 października 2013 r. do dnia 30 września 2014 r. Zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych w roku podatkowym opisanym powyżej, Spółka z uwagi na fakt, iż jest małym podatnikiem, o którym mowa w art. 4a pkt 10p. d. o. p., opłaca kwartalnie. W zakresie podatku od towarów i usług Spółka jest podatnikiem VAT czynnym, zobowiązanym do składania miesięcznych deklaracji. Spółka jest właścicielem samochodu zarejestrowanego jako ciężarowy (z kratką) VW Polo, rok produkcji 2002, zwany dalej samochodem ciężarowym, który to samochód ciężarowy jest przez stronę wykorzystywany przy prowadzeniu działalności gospodarczej. W dniu 4 marca 2013 r. podczas kolizji drogowej, z winy uczestnika ruchu drogowego (osoby fizycznej) na terenie miasta Białegostoku, w którym Spółka ma Oddział, samochód ciężarowy uległ uszkodzeniu. Następnie samochód ciężarowy został naprawiony i Spółka na jego naprawę poniosła wydatki w kwocie łącznej netto w wysokości 6 303,71 zł, które zaliczyła do kosztów uzyskania przychodu. Natomiast podatek naliczony wyszczególniony w fakturach dokumentujących poniesione wydatki związane z naprawą powypadkową odliczyła od podatku należnego. Na dzień kolizji drogowej samochodu ciężarowego Spółka posiadała dla niniejszego samochodu zawartą w firmie G. S.A. umowę na ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej (OC) oraz dobrowolną umowę na ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków (NNW). W kwietniu 2013 r. strona otrzymała od firmy E. S.A. w ramach ubezpieczenia OC sprawcy wypadku odszkodowanie w 100,00% pokrywające wydatki w kwocie netto poniesione przez wnioskodawcę na naprawę samochodu ciężarowego, które zaliczyła do przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na naprawę powypadkową samochodu ciężarowego objętego dobrowolnym ubezpieczeniem od następstw nieszczęśliwych wypadków (NNW), z tytułu którego otrzymał odszkodowanie od ubezpieczyciela sprawcy kolizji drogowej, Spółka miała prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w roku podatkowym trwającym w okresie od dnia 1 października 2012 r. do dnia 30 września 2013 r.

Zdaniem Spółki, co do zasady zgodnie z art. 15 ust. p.d.o.p. kosztami uzyskania przychodów są wszelkie wydatki poniesione przez Spółkę w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, pod warunkiem, że wydatki te nie zostały wymienione przez ustawodawcę w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Z uwagi na fakt, że samochód ciężarowy jest przez Spółkę wykorzystywany przy prowadzeniu działalności gospodarczej należy uznać, że spełniony jest pierwszy warunek. Co do warunku drugiego należy wskazać, że ustawodawca ustalił, że nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów wydatki z tytułu naprawy powypadkowej pojazdu, jeżeli nie był objęty dobrowolnym ubezpieczeniem. Ograniczenie to nie ma zastosowania w powyższej sprawie z uwagi na fakt, że w dniu powstania szkody, samochód ciężarowy był objęty dobrowolnym ubezpieczeniem od następstw nieszczęśliwych wypadków (NNW). Należy zatem uznać, ze wydatki poniesione przez Spółkę na naprawę powypadkową samochodu ciężarowego objętego dobrowolnym ubezpieczeniem od następstw nieszczęśliwych wypadków (NNW), z tytułu którego Spółka otrzymała odszkodowanie od ubezpieczyciela sprawcy kolizji drogowej, Spółka miała prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym trwającym w okresie od 1 października 2012 r. do 30 września 2013 r. Podobne stanowisko zostało zaprezentowane było przez Ministra Finansów w interpretacjach indywidualnych, w tym w interpretacji indywidualnej nr ILPB3/423-954/09-03/DS z dnia 14 stycznia 2010 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 50 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) dalej u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym. A contrario, jeżeli samochód jest objęty dobrowolnym ubezpieczeniem, strata w zakresie wskazanym w przepisie oraz koszt remontu powypadkowego jest kosztem uzyskania przychodów.

Podatnicy wykorzystujący samochody w działalności gospodarczej płacą następujące ubezpieczenia:

Ustawodawca w przepisie art. 16 ust. 1 pkt 50 u.p.d.o.p. nie wymienia nazwy ubezpieczenia i nie wskazuje wprost, które z trzech ww. ubezpieczeń jest niezbędne, aby remont powypadkowy był kosztem podatkowym. W przepisie mowa jest jedynie o ubezpieczeniu dobrowolnym. Z uwagi na to, że ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej jest ubezpieczeniem obowiązkowym dla każdego posiadacza samochodu, należy rozważyć, czy posiadanie każdego ubezpieczenia dobrowolnego, a więc AC i NNW uprawnia podatnika do zaliczenia wydatków na naprawy powypadkowe samochodu do kosztów uzyskania przychodów.

Kwestie ubezpieczeń zostały uregulowane w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) w art. 805-834 oraz ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 950 z późn. zm.).

Według kodeksu cywilnego ubezpieczenia można podzielić na osobowe i majątkowe.

Ubezpieczenia osobowe to ubezpieczenia zapewniające pokrycie potrzeb finansowych wynikłych w skutek określonych zdarzeń w życiu człowieka (choroba, kalectwo, dożycie określonego wieku lub śmierci). W art. 829 kodeksu cywilnego ubezpieczenia osobowe dzieli się na ubezpieczenia na życie - śmierci osoby ubezpieczonej lub dożycia przez nią określonego wieku oraz ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków - uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia lub śmierci wskutek nieszczęśliwego wypadku. Przedmiotem ubezpieczeń osobowych niezależnie od grupy (ubezpieczenia na życie czy ubezpieczenie następstw nieszczęśliwych wypadków) są określone dobra osobiste człowieka. Przy ubezpieczeniu następstw nieszczęśliwych wypadków zdarzeniem ubezpieczeniowym jest nieszczęśliwy wypadek, powodujący skutki określone w warunkach ubezpieczenia. Takim skutkiem może być śmierć albo uszkodzenia ciała albo rozstrój zdrowia (inwalidztwo częściowe lub całkowite).

Z kolei ubezpieczenia majątkowe to ubezpieczenia dotyczące mienia. Mają one na celu pokrywanie strat materialnych, powstałych w wyniku szkody.

Odnosząc powyższy podział ubezpieczeń dobrowolnych, na ubezpieczenia osobowe i majątkowe według kryterium przedmiotu ubezpieczenia określony w kodeksie cywilnym i usankcjonowany również w ustawie o działalności ubezpieczeniowej, do przepisu art. 16 ust. 1 pkt 50 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy uznać, że mowa w nim o ubezpieczeniu dobrowolnym majątkowym, nie zaś o ubezpieczeniu osobowym, do którego należy również ubezpieczenie następstw nieszczęśliwych wypadków. Ustawodawca mówi w art. 16 ust. 1 pkt 50 u.p.d.o.p. o stratach powstałych wyniku utraty lub likwidacji samochodu oraz o remoncie powypadkowym tego samochodu. Zaliczenie do kosztów podatkowych powyższych strat materialnych uzależnia od posiadania ubezpieczenia pokrywającego te straty. Ubezpieczeniem pokrywającym straty materialne jest ubezpieczenie AC.

Z uwagi na powyższe, wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na naprawę powypadkową samochodu ciężarowego objętego dobrowolnym ubezpieczeniem od następstw nieszczęśliwych wypadków, które przepisem art. 16 ust. 1 pkt 50 u.p.d.o.p. są wprost wyłączone z kosztów uzyskania przychodów, Spółka nie mogła zaliczyć do kosztów podatkowych. Jednocześnie na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a u.p.d.o.p. nie podlega zaliczeniu do przychodów zwrot tych wydatków w postaci odszkodowania od ubezpieczyciela sprawcy kolizji drogowej.

Końcowo odnosząc się do wskazanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, w której jego zdaniem, zostało zaprezentowane stanowisko podobne do stanowiska Spółki w niniejszej sprawie, że wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na naprawę powypadkową samochodu ciężarowego objętego dobrowolnym ubezpieczeniem od następstw nieszczęśliwych wypadków, w zakresie których Spółka otrzymała odszkodowanie miała prawo zaliczyć do kosztów podatkowych organ zauważa, że wskazana interpretacja dotyczyła wydatków na naprawy powypadkowe pojazdów, które są klasyfikowane jako "ciągniki siodłowe". Jak słusznie zauważył wnioskodawca i potwierdził to w interpretacji Minister Finansów, dyspozycją art. 16 ust. 1 pkt 50 ww. ustawy objęte są jedynie samochody osobowe, ciężarowe i specjalne. Tym samym, ograniczenie, o którym mowa w tym przepisie nie obejmuje napraw powypadkowych ciągników siodłowych. Wydatki ponoszone przez spółkę sklasyfikowano do kosztów podatkowych na podstawie art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., ponieważ naprawiane pojazdy są wykorzystywane przez spółkę do świadczenia usług transportowych i w zakresie których nie ma zastosowania ograniczenie wynikające z treści art. 16 ust. 1 pkt 50 u.p.d.o.p. W konsekwencji, powinny one zostać uznane za koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów (lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w opisanym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock