IPPB3/423-818/10-7/14/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów, uwzględniając prawomocny od dnia 3 maja 2014 r. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie sygn. akt I SA/Lu 3/14 z dnia 12 marca 2014 r. (data wpływu 5 czerwca 2014 r.), stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2010 r. (data wpływu 12 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów dotyczących opłaty wstępnej - jest prawidłowe.

W dniu 12 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów dotyczących opłaty wstępnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 18 maja 2010 r. Spółka zawarła umowę leasingu operacyjnego. Przedmiotem leasingu jest naczepa cysterna do przewozu CO2 wykorzystywana w prowadzeniu działalności gospodarczej. Podstawowy okres umowy leasingu wynosi 36 miesięcy. Zgodnie z umową naczepa będzie odebrana do używania w 3 tygodniu 2011 r. tj. w styczniu 2011 r. Z tytułu zawarcia umowy leasingu Spółka jako korzystający zobowiązała się płacić finansującemu opłatę wstępną, opłaty leasingowe i wartość końcową.

Zgodnie z ogólnymi warunkami umowy jeżeli nabycie przedmiotu leasingu wymagać będzie zawarcia pisemnej umowy sprzedaży z Dostawcą, umowa taka zostanie zawarta po dokonaniu przez korzystającego zapłaty opłaty wstępnej oraz innych uzgodnionych opłat wymagalnych przed zaciągnięciem przez finansującego zobowiązań wobec dostawcy. Raty leasingowe będą płacone na podstawie faktur VAT począwszy od miesiąca lutego 2011 r. Opłata wstępna zgodnie z umową została wniesiona w maju 2010 r. na podstawie faktury VAT a więc ze znacznym, kilkumiesięcznym wyprzedzeniem w stosunku do momentu wydania przedmiotu umowy leasingu. Rok obrotowy Spółki trwa od 1 lipca danego roku kalendarzowego do 30 czerwca następnego roku kalendarzowego. Wniesienie opłaty wstępnej miało miejsce w roku obrotowym trwającym od 1 lipca 2009 r. do 30 czerwca 2010 r., a realizacja umowy leasingu rozpocznie się w roku obrotowym trwającym od 1 lipca 2010 r. do 30 czerwca 2011 r.

W dniu 21 stycznia 2011 r. (data wpływu do BKIP w Płocku) pismem z dnia 18 stycznia 2011 r.stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 12 stycznia 2011 r. znak IPPB3/423-818/10-2/MS, Wnioskodawca poinformował, że opłata wstępna będąca przedmiotem zapytania o interpretację dotyczy leasingu, który dla celów podatkowych kwalifikowany jest do leasingu operacyjnego, natomiast dla celów bilansowych kwalifikowany jest do leasingu finansowego. W związku z tym w księgach rachunkowych opłata wstępna zwiększy cenę nabycia leasigowanego środka trwałego i obciążać będzie koszty sukcesywnie poprzez odpisy amortyzacyjne nabytych środków trwałych.

Po rozpatrzeniu przedmiotowego wniosku organ podatkowy wydał w dniu 11 lutego 2011 r. indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego nr IPPB3/423-818/10-4/MS uznającą stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcy za nieprawidłowe, stwierdzając, że:

Opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób prawnych stron umowy leasingu operacyjnego reguluje rozdział 4a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Przepis art. 17b ustawy warunkuje możliwość zaliczenia do przychodów finansującego i odpowiednio kosztów uzyskania przychodów u korzystającego opłat ustalonych w podatkowej umowie leasingu operacyjnego, ponoszonych przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych od spełnienia przesłanek określonych w ust. 1 pkt 1 i 2 decydujących o uznaniu umowy za podatkową umowę leasingu operacyjnego. Powołany przepis nie określa dokładnie momentu (czasu), w którym korzystający może zaliczyć w koszty uzyskania przychodów wynikające z umowy wydatki (opłata wstępna, czynsz oraz inne opłaty). Znajdują tu zatem zastosowanie reguły ogólne określone w art. 15 ust. 4-4e ustawy, w którym przyjęto dwie odrębne zasady dotyczące ustalania momentu rozpoznania danego kosztu, kwalifikowanego jako koszt uzyskania przychodu. Są nimi: zasada dotycząca kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami oraz zasada dotycząca kosztów uzyskania przychodów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

Opłaty leasingowe, co do zasady, zaliczane są do tzw. pośrednich kosztów uzyskania przychodów, których nie można przyporządkować do określonego przychodu. Opłata wstępna tak jak i pozostałe opłaty wynikające z umowy leasingowej są opłatami za używanie przedmiotu leasingu.

Na podstawie art. 15 ust. 4d zdanie pierwsze, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e).

Z powyższego przepisu wynika, że pojęcie dnia, na który ujęto koszt, powinno być rozumiane zgodnie z przepisami o rachunkowości, określającymi, do jakich okresów rozrachunkowych przyporządkowane są koszty i przychody. Kluczowe znaczenie ma tu zasada współmierności, zgodnie z którą w księgach rachunkowych firmy trzeba ująć wszystkie osiągnięte, przypadające na jej rzecz przychody i obciążające ją koszty związane z tymi przychodami dotyczące danego roku obrotowego, niezależnie od terminu ich zapłaty, przy czym nie jest istotna ani data wystawienia przez kontrahenta faktury, ani moment jej faktycznego zaksięgowania (rozumianego jako czynność techniczno-rachunkowa). Innymi słowy przyporządkowanie księgowe danego kosztu do okresu sprawozdawczego zgodnie z przepisami o rachunkowości pozwala na określenie dnia, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy.

Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy należy uznać, że w sytuacji, gdy Spółka rachunkowo rozlicza opłatę wstępną w czasie równym okresowi jego ekonomicznej użyteczności, również podatkowo powinna rozliczać ją w tym samym czasie.

Na powyższą interpretację Spółka w dniu 1 marca 2011 r. (data wpływu 4 marca 2011 r.) złożyła wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, na które w odpowiedzi z dnia 22 marca 2011 r., nr IPPB3/423-818/10-6/MS Organ podtrzymał swoje stanowisko zawarte w interpretacji indywidualnej zakresie w jakim organ uznał jej stanowisko za nieprawidłowe.

W dniu 20 kwietnia 2011 r. (otrzymaną w dniu 26 kwietnia 2011 r.)Wnioskodawca złożył za pośrednictwem tut. Organu skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na ww. interpretację i wniósł o jej uchylenie.

Zaskarżonej interpretacji indywidualnej zarzucono naruszenie przepisów art. 15 ust. 4d, art. 15 ust. 4e i art. 17b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. Nr 54, poz. 654 z 2000 r. z późn. zm.) przez uznanie za nieprawidłowe stanowiska Skarżącego, zgodnie z którym opłatę wstępną z tytułu umowy leasingu należy zaliczyć jednorazowo do kosztów uzyskania przychodu w momencie jej poniesienia, art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. Nr 8, poz. 60 z 2005 r. z późn. zm.) przez naruszenie obowiązku dążenia do zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego, przez pominięcie jednolitej linii orzecznictwa sądowego.

Wyrokiem z dnia 6 lipca 2011 r., sygn. akt I SA/Lu 354/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę.

W powyższym wyroku Sąd stwierdził, że "Zgodnie z art. 15 ust. 4d zd. 1 pdp, koszty pośrednie są potrącane wdacie ich poniesienia, a więc stosownie do ust. 4e-w dniu ich zaksięgowania, ale ten moment rozliczenia podatkowego nie obejmuje kosztów dotyczących okresu przekraczającego rok podatkowy i w sytuacji, gdy nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego - takie koszty ustawodawca nakazuje rozliczyć proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą (ust 4 d zd. 2).

Koszty podatkowe poniesione przez Spółkę w maju 2010 r. tytułem "opłaty wstępnej" na podstawie umowy leasingu z 18 maja 2010 r. "umożliwiającej Spółce osiąganie przychodów używania cysterny w okresie od lutego 2011 r. do lutego 2013 r. (podstawowy okres umowy leasingu - 36 miesięcy), niewątpliwie dotyczą, związane są z okresem przekraczającym rok podatkowy, w którym poniosła ten wydatek, a w dacie wydatku nie można byłoby określić jaka jego część dotyczy roku podatkowego, w którym dokonała zapłaty tej opłaty.

Już z tej przyczyny zawarta w interpretacji ocena uznająca stanowisko Spółki za nieprawidłowe, ze wskazaniem art. 15 ust. 4b pdp, zgodna jest z prawem.

Sąd podziela wykładnię art. 15 ust. 4d i art. 15 ust. 4e pdp dokonaną w wyrokach NSA z 19 marca 2010 r. - II FSK 1731/08 (Lex 598896) i z 23 marca 2010 r. - II FSK 1733/08 (Lex 564512), do których odwołano się w wyroku NSA z 15 grudnia 2010 r. - FSK 1294/09 (Lex 672635). Zauważa przy tym, że przy wykładni tych przepisów należy mieć na uwadze treść art. 15 ust. 1 pdp, przepisy zawarte w rozdziale 4a tej ustawy (obowiązującym od 1 października 2001 r.) przepisy zawarte w tytule XVII¹ trzeciej księgi kodeksu cywilnego (obowiązującym od 9 grudnia 2000 r.) oraz, że zasady (politykę) rachunkowości przyjęte przez podatnika zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości nie mogą zmieniać zasad opodatkowania wynikających z ustaw podatkowych, a tym bardziej, że zasad tych nie można kształtować w drodze umów cywilnoprawnych.

W obrocie gospodarczym w Polsce od ponad 20 lat powszechnie funkcjonują różne formy leasingu opisane szczegółowo w piśmiennictwie (Jerzy Poczybut "Umowa leasingu w prawie krajowym i międzynarodowym" - I wydanie 1994 r.) i po ukształtowaniu w praktyce umów leasingu (ang.: najem, dzierżawa) ustawodawca stopniowo normował te umowy w przepisach prawa cywilnego, a następnie ich skutki w przepisach prawa podatkowego (ostatnio uwzględniając sytuację, gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej - Dz. U. 2011.106.622).

Istotą umowy leasingu, odróżniającą ją od umów najmu, dzierżawy lub sprzedaży na raty, jest jej element kredytowy - zobowiązanie finansującego do nabycia rzeczy i zobowiązanie korzystającego do zapłaty w uzgodnionych ratach wynagrodzenia równego co najmniej cenie rzeczy lub równego co najmniej wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego (art. 7091 k.c.).

Z punktu widzenia art. 15 ust. 1 pdp wynagrodzenie z tytułu umowy leasingu, przy spełnieniu warunków określonych w art. 17b pdp, płacone zawsze w formie rat (opłat), jest dla korzystającego kosztem uzyskania przychodu nie z tytułu zawarcia umowy, lecz z tytułu korzystania z cudzej rzeczy. W tej części są kosztem podatkowym opłaty również w sytuacji wskazanej w art. 17f pdp, czyli gdy strony umowy postanowią, że odpisów amortyzacyjnych w podstawowym okresie umowy dokonywać będzie korzystający. W takim przypadku z kosztów podatkowych włączona jest jedynie część opłaty stanowiąca spłatę wartości początkowej rzeczy lub prawa.

Nie ma sporu co do tego, że opłaty za używanie podlegających amortyzacji środków trwałych są pośrednimi kosztami uzyskania przychodów z tytułu używania tych środków i jeżeli dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jak ich część dotyczy danego roku podatkowego, wówczas potrącane są proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą (art. 15 ust. 4d pd p).

W ocenie Sądu, dla podatkowego rozpoznania kosztu nie ma znaczenia w jaki sposób strony umowy określą należne finansującemu wynagrodzenie za używanie przedmiotu leasingu, bo każda wpłata jest opłatą na poczet wynagrodzenia. Bez znaczenia jest również termin płatności poszczególnych rat (opłat), bo - poza częścią stanowiącą spłatę wartości początkowej w przypadku leasingu na warunkach wskazanych w art. 17f pdp -. stanowią one koszt podatkowy dotyczący zwykle okresu przekraczającego rok podatkowy. W przypadku skarżącej koszt "opłaty wstępnej", dotyczyć będzie przewidywanych przychodów osiąganych od momentu wydania jej przedmiotu leasingu i przez kolejne 30 miesięcy używania tego przedmiotu.

W ocenie Sądu, doszukiwanie się jakiegoś szczególnego charakteru "opłaty wstępnej", w sytuacji, gdy przepisy ustawowe są jasne i uwzględniające wolę stron zawierających umowę, jest pozaprawną stymulacją zakresu obowiązku podatkowego wynikającego wprost z tych przepisów.

Nie ma przy tym podstaw prawnych do uznania, aby jakkolwiek nazwana, rata (opłata) ponoszona na rzecz finansującego nie stanowiła jego wynagrodzenia (przychodu) i kosztu podatkowego korzystającego, chyba, że wolą stron, którą przejawiają nie tylko w treści umowy, ale i zapisach swych ksiąg podatkowych, umowa zawarta jest na warunkach wskazanych w art. 17f pdp.

W dniu 31 października 2011 r. Skarżąca złożyła od ww. wyroku, za pośrednictwem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Wyrokiem z dnia 17 grudnia 2013 r., sygn. akt II FSK 2906/11 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Lublinie.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Nie ulega wątpliwości, że wstępna opłata leasingowa związana jest pośrednio z określonymi przychodami, dlatego wydatek ten zaliczany jest do kosztów uzyskania przychodu w sposób określony w art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p. Spornym jest natomiast to, czy wydatek ten potrącany jest w dacie jego poniesienia (zasada określona w zdaniu pierwszym przywołanego przepisu), czy też zalicza się go proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczy (wyjątek wprowadzony w zdaniu drugim przywołanego przepisu).

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, stanowisko sądu pierwszej instancji oparte jest o błędne założenie, że wstępna opłata leasingowa stanowi wynagrodzenie finansującego, podobne do raty leasingowej. Stąd też należy rozliczać ją w sposób określony w art. 15 ust. 4d zd. 2 u.p.d.o.p. Zagadnienie to było już wielokrotnie przedmiotem rozpoznania przez Naczelny Sąd Administracyjny w sprawach zakończonych wyrokami: z dnia 15 września 2011 r., sygn. akt II FSK 451/10, z dnia 15 grudnia 2010 r., sygn. akt II FSK 1294/09, z 9 marca 2012 r., sygn. akt II FSK 1591/10, z dnia 14 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 2120/11, z dnia 19 stycznia 2011 r., sygn. akt II FSK 1646/09, z dnia 17 maja 2011 r., sygn. akt II FSK 59/10. Naczelny Sąd Administracyjny w niniejszym składzie w pełni podziela stanowisko wyrażone w przywołanych wyrokach, w myśl którego wstępna opłata leasingowa ma charakter samoistny i bezzwrotny względem rat leasingowych uiszczanych w okresie trwania umowy. W rezultacie należy ją wiązać nie tyle z całą umową rozumianą w wymiarze czasowym, co z momentem jej zawarcia (wyrok z dnia 14 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 2 120/1 1). Jak zauważył Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 7 czerwca 2013 r. (sygn. akt II FSK 1981/11), "dotyczy ona bowiem nie tyle samego trwania usługi

leasingu, lecz. w ogóle prawa do skorzystania z niego, skoro od jej uiszczenia uzależnione je o odmiennym charakterze aniżeli raty leasingowe dlatego należy zaliczyć ją do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo, tak jak uczyniła to Spółka, a nie proporcjonalnie do okresu trwania umowy leasingu.

Po ponownym rozpoznaniu sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w dniu 12 marca 2014 r. wyrokiem sygn. akt I SA/Lu 3/14 uchylił zaskarżoną interpretację i stwierdził, co następuje:

Stosownie do art. 190 ustawy z dnia 30 sierpnia 2.002 r. p.p.s.a. sąd, któremu sprawa została przekazana, związany jest wykładnią prawa dokonaną w tej sprawie przez Naczelny Sąd Administracyjny. Zaskarżona interpretacja nie odpowiada prawu. Kwestią sporną w niniejszej sprawie jest, czy opłatę wstępną, przewidzianą w umowie leasingu, należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w chwili jej poniesienia i ujęcia w księgach rachunkowych (art. 15 ust. 4d zd. 1 i art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p.), czy też zaliczyć ją proporcjonalnie do długości okresu, którego wydatek ten dotyczy (art. 15 ust. 4 zd. 2 u.p.d.o.p.).

Zagadnienie to było już wielokrotnie przedmiotem rozpoznania przez Naczelny Sąd Administracyjny, m.in. w sprawach zakończonych wyrokami: z dnia 15 września 2011 r., sygn. akt II FSK 451/10, z dnia 15 grudnia 2010 r., sygn. akt II FSK 1294/09, z dnia 9 marca 2012 r., sygn. akt II FSK 1591/10, z dnia 14 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK2120/11, z dnia 19 stycznia 2011 r., sygn. akt II FSK 1546/09, z dnia 17 maja 2011 r., sygn. akt II FSK 59/10 i z dnia 7 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 1981/11). Zgodnie z jednolitą linią orzeczniczą, od charakteru raty inicjalnej zależy sposób jej rozliczenia w czasie, jako kosztu uzyskania przychodu, na podstawie art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p. Z treści tego przepisu wynika bowiem, że zasadą jest potrącanie kosztów pośrednich w dacie ich poniesienia, chyba że spełnione zostaną łącznie dwie przesłanki wskazane w zdaniu drugim tego przepisu, czyli koszt pośredni dotyczy okresu przekraczającego rok podatkowy i nie jest możliwe określenie, jaka jego część dotyczy danego roku podatkowego. Tylko wówczas ustawodawca nakazuje rozliczyć dany koszt proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczy. Wyjątek określony w zdaniu drugim przepisu nie ma zatem zastosowania, jeżeli koszt może być przypisany do konkretnego okresu krótszego niż rok.

Rozważając więc kwestię możliwości jednorazowego zaliczenia w koszty uzyskania przychodu raty inicjalnej (wstępnej opłaty leasingowej) umowy leasingu zawartej na okres dłuższy niż rok, należy w każdym przypadku rozważyć, czy rata ta dotyczy całego okresu na jaki została zawarta umowa. Charakter opłaty wstępnej może wynikać zarówno z jej funkcji jaką pełni w trakcie negocjowania i zawierania umowy leasingu, jak i z treści samej umowy. W sytuacji, gdy wstępna opłata leasingowa ma charakter opłaty samoistnej, bezzwrotnej niezależnej od pozostałych rat leasingowych uiszczanych w trakcie trwania umowy, zaś jej poniesienie jest warunkiem koniecznym do realizacji urnowy leasingu, to winna zostać zaliczona do kosztów jednorazowo, w dacie poniesienia kosztu bez konieczności rozliczania jej w czasie. Opłata taka jest kosztem jednorazowym, związanym z zawarciom umowy leasingu oraz wydaniem jej przedmiotu, również w sensie czasowym i nie można uznać, że dotyczy całego okresu, na jaki została zawarta umowa. Natomiast w sytuacji, gdy z charakteru raty inicjalnej (bądź z treści umowy) wynika, że dotyczy całej umowy leasingu i pobierana jest na poczet usługi wykonywanej przez okres jej trwania (np. zawiera prowizję, wynagrodzenie dla finansującego, czy kaucję) wówczas nie może być uzna na za koszt jednorazowy, w momencie poniesienia. Taka opłata winna być więc rozliczona proporcjonalnie do czasu trwania umowy leasingu, stosownie do zdania drugiego art. 15 ust. 4b u.p.d.o.p.

W rozpoznawanej sprawie wstępna opłata leasingowa ma charakter samoistny i bezzwrotny względem rat leasingowych uiszczanych w okresie trwania umowy. Jest to zatem opłata jednorazowa o odmiennym charakterze aniżeli raty leasingowe - dlatego należy zaliczyć ją do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo, tak jak uczyniła to spółka, a nie proporcjonalnie do okresu trwania umowy leasingu, jak wskazywał organ podatkowy.

W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy, po uwzględnieniu prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 12 marca 2014 r., sygn. akt I SA/Lu 3/14 w świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. Skłodowskiej 40,20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.