IPPB3/423-81/09-2/GJ - Skutki podatkowe nieodpłatnego korzystania z nieruchomości Skarbu Państwa.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 19 lutego 2009 r. (data wpływu 23 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w skutków podatkowych nieodpłatnego korzystania z nieruchomości Skarbu Państwa - jest prawidłowe.

W dniu 23 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego korzystania z nieruchomości Skarbu Państwa.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością ze 100 % udziałem jednostki samorządu terytorialnego jakim jest Miasto, powstałą w 2003 r. w wyniku przekształcenia zakładu budżetowego, na mocy art. 21 ust. 1 i 3 pkt 2 ustawy z dnia 15 marca 2002 r. o ustroju miasta. (Dz. U. Nr 41, poz. 361 z późn. zm.)

W celu realizacji swojej podstawowej działalności polegającej na świadczeniu usług przewozowych komunikacji miejskiej, wykonując swoją działalność przewozową pasażerów tramwajami na podstawie umowy użyczenia, zawartej z miasto. W, w imieniu, którego występuje Zarząd, korzysta z nieruchomości (gruntów oraz stojących na nich budynków podstacji trakcyjnych), będących własnością miasta. W Podstacje trakcyjne stanowią fragment infrastruktury służącej do zasilania w energię ektryczną sieci trakcyjnej, nieodzowną do świadczenia usług przewozowych tramwajami. Dodatkowo, na podstawie zawartego porozumienia z Zarządem Mienia Skarbu Państwa, który administruje i zarządza mieniem Skarbu Państwa, Spółka korzysta z terenów znajdujących się w obrębie pętli tramwajowych.

Niezależnie od tego, Spółka bezumownie lecz faktycznie korzysta z gruntów w obrębie pasów drogowych, na których przebiegają tory i sieć trakcyjna będące własnością Spółki. Pasy drogowe należą do Skarbu Państwa lub miasta, w zależności od statusu dróg publicznych.

W związku z powyższym powstaje pytanie:

Czy nieodpłatne korzystanie przez Spółkę z nieruchomości Skarbu Państwa lub Miasta (na podstawie umów użyczenia lub bezumownie) stanowi dla Spółki przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) - dalej u.p.d.o.p. - do podlegających opodatkowaniu przychodów z działalności zalicza się wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez zakłady budżetowe, gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych, spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Co do zasady otrzymanie nieodpłatnego świadczenia (np. w postaci użytkowania środka trwałego) oznacza powstanie przychodu w wartości rynkowej ceny takiej usługi - czyli w wartości równoważnej opłacie za wynajem, dzierżawę, koniecznej do zapłacenia w przypadku podpisania umowy z podmiotem świadczącym tego rodzaju usługi. Jednak ustawodawca zapisał wyjątek od tej zasady, dotyczący między innymi spółek użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego.

Termin "spółka użyteczności publicznej" znaleźć można w zasadzie jedynie w kontekście przekształcania samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej w spółki użyteczności publicznej. Zdaniem Spółki ustawodawca miał jednak na myśli wszystkie przedsiębiorstwa użyteczności publicznej, realizujące zadania własne gminy. Stanowisko takie prezentuje także Pierwszy Śląski Urząd Skarbowy w Sosnowcu w interpretacji PSUS/OPBI/423/140/04/MJ z 3 września 2004 r.

Przy definiowaniu pojęcia "spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego" należy kierować się przepisami następujących ustaw:

Przez jednostkę użyteczności publicznej rozumie się jednostkę utworzoną przez resortowego ministra bądź centralny organ administracji rządowej, wojewodę, samorząd terytorialny (gminę, powiat, województwo) zaliczaną m.in. do działów:

Każda z takich jednostek, bez względu na formę prawną, wielkość i zakres działalności, nastawiona jest na ścisłą współpracę z podmiotami samorządu terytorialnego przy świadczeniu swoich usług.

Szczególne znaczenie odgrywa gospodarka komunalna, realizująca zadania o charakterze użyteczności publicznej, których celem jest bieżące i nieprzerwane zaspokajanie potrzeb ludności w zakresie:

Zadań tych gmina nie wykonuje we własnym zakresie, lecz przez zakłady budżetowe lub za pośrednictwem powołanych w tym celu spółek handlowych (z o.o. lub akcyjnych), w których jest jedynym bądź jednym ze wspólników. Spółki te, mimo że działają na podstawie przepisów Kodeksu Spółek Handlowych, nie decydują samodzielnie o wysokości cen i opłat za świadczone przez siebie usługi, czy też za korzystanie z obiektów i urządzeń użyteczności publicznej, służących świadczeniu tych usług. Ceny usług są ustalane jako rekompensata poniesionych kosztów świadczenia tych usług uwzględniająca rozsądny zysk.

Mimo zbieżności zadań własnych gmin i spółek komunalnych, a także ścisłych związków funkcjonalnych i finansowych między nimi, gmina i spółki są odrębnymi podmiotami stosunków cywilnoprawnych.

Spółki komunalne tworzone przez gminy względnie powołane na skutek przekształcenia zakładów budżetowych działają na ogólnych zasadach dla nich przewidzianych, lecz z uwzględnieniem szczególnych przepisów, w tym ustaw samorządowych, ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz ustawy o gospodarce komunalnej.

Zatem spółki prawa handlowego, których udziałowcami są jednostki samorządu terytorialnego, wykonujące ww. zadania zaliczane są do spółek użyteczności publicznej.

Wnioskodawca spełnia ww. definicje spółki użyteczności publicznej gdyż:

1. jest następcą prawnym działającego wcześniej zakładu budżetowego Miasta W,

2. posiada status jednoosobowej spółki Miasta, której podstawowym celem i przedmiotem działania jest wykonanie zadania własnego Miasta, tekst jedn. bieżące zaspakajanie zbiorowych potrzeb społeczności lokalnej w zakresie transportu zbiorowego tramwajowego, wynikającego z art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym (tekst jedn. z 2001 r. Dz. U. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.),

Miasto jest zaś:

Mając na względzie przedstawione wyżej okoliczności Spółka stoi na stanowisku, że jako spółka użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostki samorządu terytorialnego używając nieodpłatnie środki trwałe, w tym grunty, od Skarbu Państwa lub miasta., zgodnie z wyłączeniem zawartym w art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p. nie powinna wykazywać przychodu do opodatkowania z tego tytułu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Spółkę oceny swego stanowiska.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock