IPPB3/423-730/10-5/GJ - Możliwość powstania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w przypadku wypłaty przez spółkę akcyjną dywidendy rzeczowej poprzez przekazanie na rzecz akcjonariusza własności udziałów w spółce z o.o.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 27 września 2010 r. (data wpływu 1 października 2010 r.), uzupełnionym o pełnomocnictwo (data wpływu 11 października 2010 r.) i odpis z KRS o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenia przyszłe:

Wnioskodawca (dalej Spółka) jest jednoosobową spółką akcyjną, której jedynym akcjonariuszem (posiadającym 100% akcji) jest spółka P. S.A. w siedzibą w K. Wnioskodawca jest jedynym wspólnikiem spółki E sp. z o.o. z siedzibą we W (posiadającym 100% udziałów tj. 1.000 udziałów o wartości nominalnej 500,00 zł każdy, o łącznej wartości nominalnej 500.000,00 zł). Spółka objęła posiadane przez siebie udziały przy powstaniu sp. z o.o. w zamian za wkład pieniężny w wysokości 500,00 zł za jeden udział tj. w wysokości 500.000,00 zł za 1.000 udziałów. Udziały sp. z o.o. zostały więc objęte przez Spółkę po cenie nominalnej. Zwyczajne Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy Spółki w dniu 29 lipca 2010 r. podjęło uchwałę o utworzeniu funduszu celowego, nazwanego Funduszem Dywidendowym - stanowiącego kapitał rezerwowy na pokrycie szczególnych wydatków. Środki zgromadzone na tym Funduszu mogą być przeznaczone na sfinansowanie dywidend wypłacanych w przyszłości na rzecz akcjonariusza. O użyciu Funduszu Dywidendowego może zgodnie z kodeksem spółek handlowych zdecydować wyłącznie Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy Spółki. Na Fundusz Dywidendowy została przekazana część środków kapitału zapasowego Spółki oraz zysk wypracowany przez Spółkę w 2009 r., wynikający z zatwierdzonego sprawozdania finansowego Spółki za ten okres. W trakcie obrad Zwyczajnego Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy Spółki jedyny akcjonariusz wyraził zainteresowanie kwestią możliwości podjęcia uchwały o wypłacie dywidendy w formie rzeczowej tj. w postaci posiadanych przez Spółkę udziałów w spółce Sp. z o.o. Statut Spółki dopuszcza wypłatę dywidendy w formie niepieniężnej. Uchwała Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy w tym zakresie nie została jednak podjęta, z uwagi na konieczność poddania analizie zagadnień prawnych oraz prawno-podatkowych związanych z wypłatą dywidendy w formie rzeczowej. W celu wypłaty dywidendy rzeczowej Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy Spółki podjęłoby w przyszłości uchwałę o wypłacie dywidendy rzeczowej w postaci udziałów Sp. z o.o., określając dzień dywidendy, dzień wypłaty dywidendy oraz wartość wypłacanej dywidendy, zgodną z wartością rynkową udziałów będących jej przedmiotem. Wartość rynkowa udziałów sp. z o.o. posiadanych przez Spółkę zostanie ustalona w drodze wyceny dokonanej przez rzeczoznawcę, lecz z całą pewnością będzie ona wyższa niż wartość nominalna udziałów. Spółka szacuje, iż wartość rynkowa wszystkich 1.000 udziałów wyniesie mniej więcej od 1.000.000,00 zł do 2.000.000,00 zł, wobec ich wartości nominalnej 500.000,00 zł. Uchwała o wypłacie dywidendy rzeczowej nie dotyczyłaby wypłaty dywidendy w formie pieniężnej oraz wyrażenia zgody i woli akcjonariusza na przekazanie na jego rzecz udziałów w sp. z o.o. w zamian za wypłatę dywidendy pieniężnej. Nie doszłoby zatem do spełnienia świadczenia rzeczowego zamiast wykonania zobowiązania pieniężnego (wypłaty dywidendy pieniężnej) - czyli tzw. datio in solutum, o którym mowa w art. 453 kodeksu cywilnego. Uchwała jednoznacznie wskazywałaby udziały w sp. z o.o. jako przedmiot dywidendy wypłacanej na rzecz akcjonariusza. Czynność przeniesienia własności udziałów w wykonaniu uchwały podjętej przez Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy zostałaby dokonana przez zarząd Spółki w formie pisemnej z podpisami notarialnie poświadczonymi (zgodnie z art. 180 kodeksu spółek handlowych).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podjęcie przez Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy uchwały o wypłacie dywidendy w formie rzeczowej (tekst jedn. w postaci posiadanych przez Spółkę udziałów w spółce sp. z o.o.) i wypłata dywidendy rzeczowej poprzez przekazanie na rzecz akcjonariusza własności udziałów w Sp. z o.o. spowoduje w Spółce powstanie przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w tym przychodu z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw.

Stanowisko Wnioskodawcy:

W opinii Spółki wypłata jedynemu akcjonariuszowi Spółki dywidendy w formie rzeczowej nie spowoduje w Spółce powstania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zaprezentowane powyżej stanowisko Podatnika wynika z analizy przepisów art. 12 i art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przepis art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji przychodu, na podstawie której można byłoby jednoznacznie określić, czy w zaprezentowanym stanie faktycznym po stronie Spółki powstanie przychód. Przepis ten wskazuje jedynie przykładowy katalog sytuacji, w których mamy do czynienia z przychodem. Analiza wymienionych w tym przepisie zdarzeń, powodujących u podatnika powstanie przychodu, prowadzi do wniosku, iż jest to determinowane uzyskaniem przez podatnika przysporzenia majątkowego powodującego przyrost jego aktywów. Tezę taką potwierdza treść wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 14 maja 1998 r. (sygn. akt: SA/Sz 1305/97), zgodnie z którym " (...) z istoty podatku dochodowego wynika, że jest on ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem - jako źródłem dochodu - jest tylko ta wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa. Otrzymanymi pieniędzmi lub wartościami pieniężnymi są zatem w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 1 omawianej ustawy tylko takie wartości, które powiększają aktywa majątkowe podatnika, a więc którymi może on rozporządzać jak własnymi". W przypadku wypłaty dywidendy w formie niepieniężnej po stronie Spółki nie powstanie żadne przysporzenie majątkowe. Spółka nie otrzyma od wspólników żadnych świadczeń. Majątek Spółki nie zwiększy się. Jedyną zmianą będzie rodzaj aktywów, które pozostaną w Spółce, co nie powoduje powstania przysporzenia majątkowego i powstania przychodu. Nie dojdzie również do zwolnienia się Spółki z żadnych zobowiązań pieniężnych. Na podstawie uchwały Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy Spółki o wypłacie dywidendy w formie przeniesienia udziałów sp. z o.o., Spółka będzie zobowiązana do wydania akcjonariuszowi tych udziałów. Spowoduje to spełnienie zobowiązania wynikającego z uchwały, a w związku z tym jego wygaśnięcie. W takim przypadku nie mamy wiec do czynienia ze zwolnieniem z długu ani z przypadkiem spełnienia innego świadczenia w miejsce wykonania zobowiązania pierwotnego, o którym mowa w art. 453 kodeksu cywilnego. Przekazanie przez Spółkę własności udziałów w Sp. z o.o. na rzecz jedynego akcjonariusza będzie miało takie same skutki, w zakresie prawa handlowego jak i podatkowego, jak wypłata dywidendy w formie pieniężnej. Brak jest podstaw prawnych do twierdzenia, iż obie formy wypłaty dywidendy różnią się pomiędzy sobą pod względem skutków podatkowych. Przepisy ustawy kodeks spółek handlowych nie wskazują w jakiej formie wypłacana ma być dywidenda na rzecz akcjonariuszy. W tym zakresie ustawodawca pozostawił akcjonariuszom, działającym jako Walne Zgromadzenie, pełną dowolność. Skoro więc wypłata dywidendy pieniężnej nie powoduje powstania po stronie spółki przychodu, w tym przychodu z tytułu odpłatnego zbycia rzeczy lub praw, również w przypadku dywidendy rzeczowej nie mamy do czynienia z powstaniem takiego przychodu. Argument podnoszony przez organy podatkowe na rzecz przyjęcia koncepcji, w której przychód po stronie spółki wypłacającej dywidendę w formie rzeczowej powstaje w związku z tym, iż spółka zmuszona byłaby dokonać sprzedaży udziałów w celu uzyskania środków pieniężnych na wypłatę dywidendy rzeczowej, w niniejszym stanie faktycznym nie może mieć zastosowania. Spółka posiada bowiem zabezpieczone środki na wypłaty dywidend w formie Funduszu Dywidendowego. Nie musi więc poszukiwać na nią środków sprzedając swój majątek. Ponadto wypłata dywidendy w formie pieniężnej będzie wynikała wyłącznie z woli Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy Spółki wyrażonej w formie uchwały, na którą Spółka nie ma żadnego wpływu. Wypłata dywidendy rzeczowej nie stanowi odpłatnego zbycia rzeczy lub praw, o której mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z przepisami kodeksu spółek handlowych wypłata dywidendy jest świadczeniem na rzecz akcjonariuszy, które dla Spółki ma charakter nieodpłatny. Taki charakter wypłaty dywidendy wynika ze sposobu jej uregulowania w kodeksie spółek handlowych. Są to świadczenia wynikające z ustawy, należne akcjonariuszom z tytułu posiadania akcji w Spółce. W takim przypadku nie mamy do czynienia z umową wzajemną. Wypłata dywidendy nie jest więc czynnością prawną wzajemną czy odpłatną. W związku z tym nie można jej zakwalifikować jako odpłatnego zbycia praw w rozumieniu art. 14 ust. 1 ustawy. Przepis art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie ma więc w tym przypadku zastosowania. Należy jednocześnie stwierdzić, iż fakt przeniesienia własności udziałów sp. z o.o. przez Spółkę na rzecz akcjonariusza w formie odrębnego oświadczenia woli w formie pisemnej z podpisami notarialnie poświadczonymi wynika z przepisów prawa (art. 180 kodeksu spółek handlowych). Nie ma to żadnego wpływu na kwalifikację podatkową zdarzenia, którego dotyczy wniosek. Sytuacja w tym przypadku jest podobna do wniesienia nieruchomości w formie aportu, gdzie do przeniesienia własności nieruchomości na Spółkę niezbędny jest odrębny akt notarialny, lecz własność nieruchomości przenoszona jest na podstawie czynności pierwotnej tj. umowy spółki. Potwierdzenie stanowiska Wnioskodawcy odnaleźć można w wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej Warszawie decyzji z 11 grudnia 2006 r. (sygn. 1401/BP-I/4230Z-111/06/TS), która w analogicznym stanie faktycznym stwierdza, że: "Spółka nie dokonuje więc odpłatnego zbycia praw majątkowych, wypłacając dywidendę w postaci niepieniężnej, w rozumieniu art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych". Stanowisko Podatnika zaprezentowane w niniejszym wniosku potwierdza również treść wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 kwietnia 2010 r. w sprawie o sygn. akt: III SA/Wa 374/10. Oczywistym jest, iż powyższe orzeczenia nie stanowią źródeł prawa podatkowego, jednak wobec potrzeby jednolitej wykładni prawa podatkowego powinny być brane pod uwagę przez organy skarbowe w procesie stosowania prawa, również przy wydawaniu indywidualnych interpretacji prawa podatkowego w związku z zasadą budzenia zaufania podatnika do organów podatkowych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Rozstrzygając kwestię oceny skutków prawnopodatkowych "wypłaty" dywidendy rzeczowej, należy w pierwszej kolejności sięgnąć do definicji dywidendy w spółce akcyjnej według przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks Spółek Handlowych (k.s.h.)- (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.), a następnie odnieść to pojęcie do przepisów podatkowych.

Rozróżnia się tzw. ogólne prawo do dywidendy, które jest uprawnieniem udziałowym i powstaje z chwilą pojawienia się zysku w spółce oraz konkretne roszczenie o wypłatę dywidendy, które ma charakter obligacyjny i powstaje w chwili podjęcia przez walne zgromadzenie uchwały o podziale zysku. Zgodnie z przepisem art. 347 § 1 k.s.h. akcjonariusze spółki akcyjnej mają prawo do udziału w zysku wykazanym w sprawozdaniu finansowym, zbadanym przez biegłego rewidenta, który został przeznaczony przez walne zgromadzenie do wypłaty akcjonariuszom. Jeśli walne zgromadzenie podejmuje uchwałę o wypłacie dywidendy, spółka ma obowiązek wypłacić dywidendę akcjonariuszowi. W sytuacji, gdy spółka nie wypłaci dywidendy, akcjonariusz może dochodzić tego roszczenia na drodze sądowej. "Dywidenda" jest pojęciem w ustawie niezdefiniowanym. W doktrynie definiuje się je jako czysty zysk w spółce lub ściślej jako część zysku w spółce przeznaczoną do podziału między akcjonariuszy. Z osiągnięciem zysku w spółce mamy do czynienia wówczas, gdy występuje nadwyżka aktywów nad pasywami spółki. Będzie to miało miejsce w sytuacji, gdy wszystkie wartości majątkowe posiadane przez spółkę (np. nieruchomości, ruchomości, udziały w innych spółkach itp.), łącznie ze środkami pieniężnymi na rachunkach bankowych i w kasie przewyższają sumę zobowiązań i kapitału zakładowego spółki. " Czysty zysk" stanowi różnica pomiędzy kwotą zysku brutto i naliczonych podatków (dochodowych, VAT, od nieruchomości itd.).

Przepisy prawa handlowego nie określają, w jakiej formie ma być wypłacona dywidenda na rzecz akcjonariuszy spółki. Na gruncie tych przepisów dopuszczalna jest zatem wypłata dywidendy zarówno w formie pieniężnej jak i niepieniężnej. Podjęcie decyzji w zakresie wypłaty dywidendy niepieniężnej może być podyktowane różnymi względami, np. brakiem gotówki na wypłatę dywidendy, także pochodzącej z zewnętrznych źródeł finansowania np. pożyczki czy kredytu. Spółka może także za bardziej racjonalne z ekonomicznego punktu widzenia uznać przekazanie określonych składników swoich aktywów akcjonariuszowi uprawnionemu do dywidendy niż ich zbycie a dopiero następnie wypłatę gotówki (w tym przypadku oszczędza np. na kosztach związanych ze zbyciem majątku).

Odnosząc się do kwestii dywidendy na gruncie ustaw o podatku dochodowym na wstępie należy stwierdzić, że ustawy podatkowe, w tym ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) określają zdarzenia, które powodują powstanie obowiązku podatkowego czyli powinności przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem tych zdarzeń. Ustalają, kiedy i w jakich sytuacjach powstanie obowiązek podatkowy. Oznacza to, że powstaje on w okolicznościach wskazanych przez prawo, niezależnie od woli podlegających mu osób czy podmiotów. Na gruncie ustaw podatkowych abstrakcyjny obowiązek podatkowy przekształca się w skonkretyzowane zobowiązanie podatkowe, czyli zobowiązanie do zapłacenia podatku.

Z powyższego wynika, że podstawową przesłanką, której zaistnienie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego a następnie zobowiązania podatkowego jest zaistnienie określonego w przepisach zdarzenia.

Na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych dywidenda pieniężna jest przychodem udziałowca (akcjonariusza) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych i podlega opodatkowaniu w momencie jej wypłaty. Dywidenda jest kwotą wynikającą z wypracowanego zysku osoby prawnej i jest wypłacana z tej części osiągniętego dochodu, która pozostanie po opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Wypłata dywidendy w formie gotówki nie może powodować opodatkowania podatkiem dochodowym tej samej wartości po raz drugi u tego samego podatnika. Na poziomie spółki wypłacającej dywidendę, zysk netto powstaje jako różnica zysku brutto i podatku dochodowego. Zatem w spółce wypłacającej dywidendę pieniężną nie powstaje przychód do opodatkowania. Wypłata dywidendy pieniężnej powoduje wygaśniecie zobowiązania spółki do jej wypłaty. Podobnie wygaśnięcie zobowiązania z tytułu dywidendy następuje przy wypłacie dywidendy rzeczowej. Ale jednocześnie taka "wypłata" dywidendy wiąże się z czynnością, która skutkuje przeniesieniem własności rzeczy. Należy podkreślić, że przy dywidendzie niepieniężnej mamy de facto do czynienia z dwiema czynnościami prawnymi: jedną czynnością jest jednostronna uchwała w zakresie wypłaty dywidendy o określonej wartości. Drugą czynnością niezbędną do skutecznej realizacji uchwały jest przeniesienie własności aktywów innych niż środki pieniężne.

Organ nie podziela stanowiska Wnioskodawcy w zakresie braku przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie dywidendy rzeczowej. Przy czym nie sama "wypłata" dywidendy podlega opodatkowaniu, lecz zdarzenie polegające na przeniesieniu własności aktywów ze Spółki na akcjonariusza.

Ustawodawca w wykazie zdarzeń uznanych przez niego za przychody u podatników podatku dochodowego od osób prawnych zawartych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wymienia wypłaty dywidendy rzeczowej jako zdarzenia rodzącego taki przychód. Należy jednak zauważyć, że katalog wymienionych w tym przepisie zdarzeń rodzących przychód nie ma charakteru wyczerpującego, lecz jedynie przykładowy. Świadczy o tym użycie przez ustawodawcę w art. 12 ust. 1 sformułowania, że przychodami są "w szczególności" zdarzenia gospodarcze w przepisie tym wymienione. Jednocześnie sposób ustalania wielkości przychodu będącego następstwem zbywania rzeczy lub praw majątkowych, a więc przenoszenia własności takich rzeczy lub praw majątkowych, wskazuje art. 14 ustawy. Stanowi on, że przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, a jeżeli cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, to przychód ten określa organ podatkowy w wysokości ich wartości rynkowej. W tym miejscu wskazać należy, iż pojęcie "zbycie" nie oznacza tylko umowy sprzedaży w rozumieniu Kodeksu cywilnego, w której z jednej strony następuje wydanie rzeczy, a z drugiej zapłata ceny tj. określonej kwoty pieniężnej. Cena nie zawsze musi być wyrażona w pieniądzu. Może również przybrać postać zwolnienia danego podmiotu (dłużnika) z ciążących na nim zobowiązań wobec innego podmiotu.

W przedmiotowej sprawie w pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć, czy dojdzie do skutecznego przeniesienia własności udziałów posiadanych przez Spółkę na jej akcjonariusza. Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że tak. W tym zakresie zostanie podjęta uchwała Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy o wypłacie dywidendy rzeczowej i wypłata dywidendy rzeczowej nastąpi przez przekazanie na rzecz akcjonariusza własności udziałów w. Czynność przeniesienia własności udziałów w wykonaniu ww. uchwały zostanie dokonana przez zarząd Spółki w formie pisemnej z podpisami notarialnie poświadczonymi zgodnie z art. 180 k.s.h. Art. 180 kodeksu spółek handlowych stanowi, że zbycie udziału, jego części lub ułamkowej części udziału oraz jego zastawienie powinno być dokonane w formie pisemnej z podpisami notarialnie poświadczonymi. Z powyższego wynika, że sama uchwała w zakresie wypłaty dywidendy rzeczowej jest niewystarczająca. Musi być dodatkowa czynność przeniesienia własności udziałów. Zbycie udziałów w przedmiotowej sprawie nie będzie umową sprzedaży w rozumieniu art. 535 kodeksu cywilnego, zgodnie z którym przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Tak rozumiejąc umowę sprzedaży należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie przeniesienie własności udziałów nie ma charakteru umowy sprzedaży. Spółka tytułem dokonanego zbycia nie otrzyma od akcjonariusza zapłaty w formie przekazania mu bezpośrednio czy w drodze przelewu konkretnej kwoty środków pieniężnych. Przeniesienie własności udziałów nastąpi w celu wykonania obowiązku Spółki wypłaty dywidendy wobec akcjonariusza z tytułu podjętej uchwały o wypłacie dywidendy. Udziały w stanowią składnik aktywów. Biorąc powyższe pod uwagę w ocenie organu w pełni uprawnione jest stanowisko, że przeniesienie własności udziałów jako "wypłata" dywidendy rzeczowej wypełnia hipotezę art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdzie mowa o " odpłatnym zbyciu rzeczy lub praw majątkowych". Czynność prawna jest odpłatna, jeżeli podmiot, który dokonał przysporzenia otrzymuje w zamian korzyść majątkową stanowiącą ekwiwalent tego przysporzenia. W ocenie organu Spółka osiąga korzyść majątkową o konkretnym wymiarze. Poprzez zbycie udziałów Spółka "otrzymuje" ekwiwalent w postaci zmniejszenia się jej zobowiązań.

Przyjmując stanowisko Spółki, pod względem podatkowym doszłoby do zrównania wypłaty dywidendy w formie gotówki oraz w formie przeniesienia własności składnika majątkowego. Jednocześnie doszłoby do zróżnicowania zdarzeń rodzących ten sam skutek rozporządzający w postaci przejścia własności składników majątkowych, ale skutek ten byłby różnie kwalifikowany podatkowo, w zależności od treści uchwały o wypłacie dywidendy. Realizacja uchwały o wypłacie dywidendy pieniężnej w drodze zastosowania instytucji datio in solutum powodowałaby opodatkowanie tej dywidendy po stronie Spółki. Realizacja uchwały, która "jednoznacznie wskazywałaby udziały w jako przedmiot dywidendy wypłacanej na rzecz akcjonariusza" nie powodowałaby powstania obowiązku podatkowego.

W ocenie organu, zarówno uregulowanie zobowiązania w zakresie wypłaty dywidendy, czy to pieniężnej czy niepieniężnej powoduje wygaśnięcie zobowiązania Spółki. W obu przypadkach dochodzi również do zmniejszenia pasywów. Należy jednak zauważyć różnicę w wypłacie dywidendy w formie gotówki oraz wypłacie w formie przeniesienia własności składnika majątkowego. Nie można przyjąć, że składnik majątkowy stanowi część wypracowanego zysku i wypłata zysku w postaci przeniesienia własności tego składnika nie podlega opodatkowaniu, podobnie jak gotówka. Przesunięcie składnika majątkowego z aktywów Spółki do aktywów akcjonariusza rodzi skutek rozporządzający powodując przejście własności tych składników. Powoduje to uzyskanie przychodu podatkowego na podstawie art. 12 ust. 1 w związku z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Reasumując, w ocenie organu podatkowego w Spółce powstanie przychód podatkowy z tytułu odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych w wysokości wartości rynkowej udziałów, a jednocześnie odpowiadającej wartości dywidendy przeznaczonej do "wypłaty".

W odniesieniu do powołanego przez Spółkę rozstrzygnięcia organu podatkowego i sądu co do zasady nie stanowią one źródła prawa i nie są wiążące dla Organu. Ponadto powołane we wniosku rozstrzygnięcia zapadły w indywidualnych sprawach, przy odmiennych stanach faktycznych.

Decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 grudnia 2006 r. (sygn. 1401/BP-I/4230Z-111/06/TS), w której Dyrektor Izby Skarbowej występował jako organ wydający decyzję w trybie odwoławczym, a nie jako organ podatkowy wydający interpretację indywidualną w imieniu Ministra Finansów, nie obejmowała swym zakresem zdarzenia przedstawionego w przedmiotowym wniosku, lecz jedynie sytuację analogiczną. Wskazany wyrok sądowy jest jednostkowy i nieprawomocny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.