IPPB3/423-723/14-2/GJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 10 lipca 2014 r. (data wpływu 16 lipca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (dalej: "Spółka" lub "Wnioskodawca") jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie produkcji i replikacji płyt w formacie DVD i BD, które następnie sprzedaje odbiorcom w kraju i za granicą. Spółka posiada też zarejestrowany oddział (dalej: "Oddział") świadczący usługi rachunkowo-księgowe. W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca zatrudnia na podstawie umów o pracę licznych pracowników.

W kwietniu 2011 r. w stosunku do jednego z pracowników Oddziału zajmującego stanowisko menadżerskie - kierownika działu księgowości (dalej: Pracownik lub były Pracownik), Spółka wystąpiła z propozycją rozwiązania umowy o pracę za porozumieniem stron. Propozycja ta została powtórzona i skonkretyzowana w dniu 19 maja 2011 r., jednakże Pracownik nie wyraził na nią zgody. Dlatego też w dniu 30 maja 2011 r. Wnioskodawca złożył Pracownikowi oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę z zachowaniem 4-miesięcznego okresu wypowiedzenia. Jako przyczynę wypowiedzenia wskazano redukcję zatrudnienia w grupie zawodowej Pracownika związaną z późn. zm. organizacyjnymi u pracodawcy poprzez likwidację stanowiska pracy.

Pracownik nie zgodził się z decyzją Wnioskodawcy i wniósł odwołanie do Sądu Pracy I instancji. Sąd Rejonowy uwzględnił powództwo byłego Pracownika i zasądził od Spółki na jego rzecz odszkodowanie za nieuzasadnione rozwiązanie umowy o pracę w wysokości wynagrodzenia byłego Pracownika za okres czterech miesięcy, tj. kwotę 101 370,36 zł wraz z odsetkami ustawowymi biegnącymi od dnia doręczenia pozwu oraz zwrot kosztów procesowych poniesionych przez byłego Pracownika. Od wyroku Sądu Rejonowego Wnioskodawca wniósł apelację. Sąd II instancji oddalił jednak apelację Spółki.

Spółka uiściła 14 maja 2014 r. na rzecz byłego Pracownika całą kwotę zasądzoną tytułem odszkodowania wraz z odsetkami ustawowymi oraz tytułem zwrotu kosztów procesu.

W związku z powyższym, Spółka pragnie potwierdzić możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty odszkodowania za nieuzasadnione rozwiązanie umowy o pracę wraz z odsetkami ustawowymi oraz tytułem zwrotu kosztów procesu sądowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów całą kwotę odszkodowania za nieuzasadnione rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem wraz z odsetkami ustawowymi wypłaconego Pracownikami na podstawie prawomocnego wyroku sądowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów całą kwotę odszkodowania za nieuzasadnione rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem wraz z odsetkami ustawowymi wypłaconego Pracownikami na podstawie prawomocnego wyroku sądowego.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851, dalej: "ustawa o p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Z analizy przepisów podatkowych wynika, iż Spółka może zaliczyć określone wydatki do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem, że wydatki te:

* zostały poniesione przez Spółkę,

* są definitywne (bezzwrotne),

* pozostają w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,

* poniesione zostały w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* zostały właściwie udokumentowane,

* nie zostały wymienione w katalogu negatywnym, zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. (Tak m.in. J. Marciniuk (red), Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, Warszawa 2011, s.227).

W kontekście powyższego, nie ulega wątpliwości, iż poniesione przez Spółkę wydatki w związku z prowadzoną przeciwko niej sprawą o odszkodowanie za nieuzasadnione rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem wraz z odsetkami ustawowymi na rzecz bylego Pracownika na podstawie prawomocnego wyroku sądowego mają związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą oraz zostały poniesione w celu zachowania źródła przychodów.

Nie ulega wątpliwości, iż szeroko rozumiane sprawy pracownicze mają ścisły związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Bez czynnika ludzkiego niemożliwe byłoby funkcjonowanie żadnego podmiotu gospodarczego. Zatrudnianie pracowników służy osiągnięciu przychodów, a co najmniej zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. W toku prowadzonej działalności nieuniknione są spory pomiędzy pracodawcą a pracownikami oraz wiążący się z tym w niektórych przypadkach obowiązek wypłaty na rzecz pracowników/byłych pracowników różnego rodzaju odszkodowań wynikający bądź bezpośrednio z przepisów prawa pracy, bądź z wyroku sądowego. Wydatki takie stanowią nieodłączny i nieunikniony wynik ryzyka związanego z prowadzoną działalnością.

W orzecznictwie sądów administracyjnych i pismach organów podatkowych nie istnieją wątpliwości co do tego, iż koszty pracownicze obejmujące nie tylko wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie, ale również diety, inne należności za czas podróży służbowej, wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników, świadczenia medyczne oraz inne wydatki na rzecz pracowników są co do zasady kosztami podatkowymi związanymi z prowadzoną działalnością oraz ponoszonymi w celach wskazanych przez ustawodawcę w art. 15 ust. 1 p.d.o.p. (Zob. np. interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 19 grudnia 2012 r., sygn.: IPTPB3/423-350/12-3/MF).

W tym kontekście warto zwrócić również uwagę na brzmienie art. 15 ust. 4g ustawy o p.d.o.p., Skoro przepis ten dokładnie określa zasadę zaliczania kosztów pracowniczych do określonych okresów podatkowych, jednoznacznie przesądza o tym, że wydatki na rzecz pracowników są uznawane przez ustawodawcę za koszty uzyskania przychodów (Tak m.in. WSA w Olsztynie w wyroku z 7 stycznia 2010 r., sygn. akt I SA/Ol 768/09).

Poza tym, warto wskazać, iż w niniejszej sprawie nie ma znaczenia fakt, iż płatność jest dokonywana na rzecz osoby, która nie jest już aktualnie zatrudniona. Przykładowo NSA w wyroku z dnia 17 listopada 2011 r., sygn. akt: II FSK 882/10, w analogicznej sprawie dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odszkodowania wypłaconego na podstawie wyroku sądowego byłemu pracownikowi z tytułu nieprawidłowego rozwiązania umowy o pracę, orzekł, iż: "(,..) skoro Sąd powszechny zasądził od zakładu pracy na rzecz pracownika świadczenie (...) to stanowi ono koszt uzyskania przychodu w momencie wypłaty. W takim wypadku nie ma znaczenia fakt, że płatność jest dokonywana na rzecz osoby, która nie jest aktualnie zatrudniona".

Tym samym NSA potwierdził prawo Skarżącej do zaliczenia omawianych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Analogiczne stanowisko zajął NSA w wyroku z dnia 10 kwietnia 2014 r., sygn. akt: II FSK 1122/12. W sprawie, która także dotyczyła możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na wypłatę odszkodowania dla byłego pracownika w związku z rozwiązaniem umowy o pracę, NSA potwierdził prawo do zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, stwierdzając: "Odszkodowanie zapłacone przez skarżącą Spółkę (...) miało swoją podstawę prawną w przepisach prawa pracy i stanowiło ekwiwalent należności przysługujących pracownikowi od pracodawcy z tytułu rozwiązania umowy o pracę. Wydatek poniesiony na pokrycie odszkodowania na rzecz byłego pracownika należy zatem traktować podobnie, jak wypłatę wynagrodzenia i innych należności wynikających z umowy o pracę".

Warto również zwrócić uwagę na wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 24 maja 2012 r., sygn. akt I SA/Rz 321/12, w którym Sąd uznał, iż: "z wykładni zewnętrznej systemowej wynika, że przepisy prawa pracy nakładają na pracodawcę obowiązki określonych świadczeń, w tym między innymi odpraw (rekompensat) czy odszkodowań związanych ze zwalnianiem pracowników. (...) Odszkodowanie, jak wynika ze stanu faktycznego, było w istocie realizacją należności przysługujących pracownikowi od spółki z tytułu rozwiązania umowy o pracę. Wypłata odszkodowania przez spółkę winna być zatem traktowana tak jak wypłata z tytułu należności wynikających z umowy o pracę. Fakt, że Spółka dokonywała wypłaty na rzecz byłego pracownika (tekst jedn.: po rozwiązaniu umowy o pracę), zdaniem Sądu, nie ma znaczenia dla oceny charakteru tej wypłaty i jej związku z należnościami wynikającymi z umowy o pracę. Wypłata należności wynikających z umowy o pracę winna być traktowana jak wydatek poniesiony w celu uzyskania przychodów, niezależnie od tego czy jest dokonywana na rzecz aktualnego, czy byłego pracownika Spółki, jest to bowiem należność uzgodniona między stronami za wykonywaną na rzecz Spółki pracę. Wydatek z tytułu odszkodowania za nieprawidłowe rozwiązanie umowy o pracę nie został też wymieniony w art. 16 ust. 1 jako wyłączony z kosztu uzyskania przychodów".

Podsumowując, we wskazanych powyżej wyrokach sądy administracyjne jednoznacznie potwierdzały prawo pracodawców do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na wypłatę byłym pracownikom odszkodowań związanych z rozwiązaniem umowy o pracę.

Należy również podkreślić, iż art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. nie wyłącza z kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez pracodawcę na wypłatę pracownikowi odszkodowania za nieuzasadnione rozwiązanie umowy o pracę ani nie zawiera żadnych ograniczeń kwotowych w tym zakresie.

Gdyby intencją ustawodawcy było wprowadzenie jakiegokolwiek ograniczenia w omawianym zakresie, to znalazłoby to z pewnością odzwierciedlenie w ustawie, tak jak ma to miejsce w stosunku, np. do jednorazowych odszkodowań z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych w wysokości określonej przez właściwego ministra (art. 16 ust. 1 pkt 16 ustawy o p.d.o.p.) czy odszkodowań z tytułu niewykonania nakazów właściwych organów nadzoru i kontroli dotyczących uchybień w w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (art. 16 ust. 1 pkt 19 lit. b ustawy o p.d.o.p.).

W stosunku do istniejących ustawowych ograniczeń w zaliczeniu danych wydatków do kosztów uzyskania przychodów nieuprawniona jest również wykładnia rozszerzająca obejmująca na zasadzie analogii inne odszkodowania wypłacane pracownikom. W konsekwencji, brak takiego wyłączenia oznacza możliwość pełnego zaliczenia wydatków na wypłatę pracownikowi odszkodowania za nieuzasadnione rozwiązanie umowy o pracę do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem spełnienia wszystkich pozostałych wymogów wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.

Spółka również zaznacza, iż zajmowane przez nią stanowisko, poza wskazanymi powyżej wyrokami sądów administracyjnych, jest również podzielane przez organy podatkowe w wydawanych w analogicznych sprawach interpretacjach indywidualnych. Tytułem przykładu warto wskazać; interpretację indywidualną Dyrektora izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 maja 2013 r., sygn.: IPPB3/423-797/11-5/13/S/GJ; interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 19 grudnia 2012 r., sygn,: IPTPB3/423-350/12-3/MF czy interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 13 stycznia 2012 r., sygn.: ITPB3/423-314/09/12-S/AW.

Wobec powyższego, zdaniem Spółki, za prawidłowe należy uznać stanowisko, zgodnie z którym Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów całą kwotę odszkodowania za nieuzasadnione rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem wraz z odsetkami ustawowymi wypłaconego byłemu Pracownikowi na podstawie prawomocnego wyroku sądowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

O możliwości obciążania podatkowych kosztów uzyskania przychodów przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.) - dalej u.p.d.o.p.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Powołany przepis ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna). Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Kosztami uzyskania przychodów są wyłącznie takie koszty, które spełniają kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1, tj.:

* zostały poniesione przez podatnika,

* ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,

* nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Pierwsza z wymienionych przesłanek odnosi się do możliwości przypisania faktu poniesienia kosztu do osoby podatnika. Kosztem uzyskania przychodu mogą być wyłącznie koszty obciążające samego podatnika - wartość ciężarów, jakie ponosi podatnik w toku prowadzenia działalności (funkcjonowania). Poniesienie kosztu jest co do zasady związane z faktycznym i definitywnym przesunięciem określonej wartości z majątku podatnika do majątku innego podmiotu.

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł - obiektywnie oceniając - oczekiwać takiego efektu.

Katalog wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów zawarty w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma charakter zamknięty. Ujęte w nim wyłączenia mają różny charakter i pełnią różne funkcje. W szczególności, część spośród nich prowadzi do bezwzględnego wyłączenia określonych rodzajów kosztów z kategorii kosztów podatkowych, część służy limitowaniu wysokości rozpoznawanych przez podatników rodzajów kosztów uzyskania przychodów (uniemożliwia zaliczenie do kosztów podatkowych wartości przewyższających ustalony przez ustawodawcę poziom wydatków), część - "przesunięciu" momentu rozpoznawania określonych kosztów, wykluczeniu ich związku albo powiązaniu ich z konkretnym przychodem lub momentem podatkowym.

Ze względu na powyższe stwierdzić należy, że koszt który spełnia łącznie omówione powyżej przesłanki nosi miano kosztu uzyskania przychodów. Należy przy tym podkreślić, że ocena spełnienia ww. warunków może być dokonana wyłącznie w odniesieniu do konkretnego, ustalonego co do rodzaju i wartości, a zatem definitywnego kosztu podatnika.

W niniejszej sprawie, rozpoznaniu organu podlegała kwestia zaliczenia w poczet kosztów uzyskania przychodów odszkodowania za nieuzasadnione rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem wraz z odsetkami ustawowymi wypłaconego byłemu pracownikowi na podstawie wyroku sądowego.

Spółka wskazuje na możliwość zaliczenia powyższych kwot do kosztów podatkowych z następujących powodów:

Na poparcie swojego stanowisko Spółka wskazała wyroki sądowe i interpretacje organów administracyjnych.

Odnosząc się do powyższego, należy uznać, że odszkodowanie za nieuzasadnione wypowiedzenie umowy o pracę nie zostało wymienione w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., wśród kosztów, które ustawodawca wyłączył z kosztów uzyskania przychodów. Z tego jednak nie wynika, że spełnia ono kryteria wymienione w art. 15 ust. 1 ustawy.

Decydującym kryterium przy kwalifikacji prawnej danego kosztu, jako kosztu uzyskania przychodów w rozumieniu tego przepisu, pozostaje kryterium celu poniesienia kosztu. Kryterium to wiąże się z zamiarem działania podatnika zdeterminowanym na osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła, tym samym z istnieniem związku przyczynowego, który wyraża się we wpływie (bezpośrednim lub pośrednim) ponoszonego kosztu na powstanie lub zwiększenie osiąganego przychodu lub we wpływie na zachowanie albo zabezpieczenie jego źródła. W tym więc kontekście istotne jest, aby ocena zachowania podatnika, kwalifikującego określony koszt jako koszt podatkowy, dokonywana była również z perspektywy związku tego wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz wiedzy o związkach przyczynowych, to jest: w tym zakresie, że dany wydatek (koszt) może obiektywnie przyczynić się do realizacji pożądanego celu (osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia jego źródła), co jednak oczywiście nie oznacza, że cel ten zostanie osiągnięty (por. uchwała NSA z 25 czerwca 2012 r., II FPS 2/12; dostępna na stronie internetowej: http://orzeczenia. nsa.goy.pl/).

Analizując wydatek w postaci odszkodowania przez pryzmat wymienionych wyżej przesłanek wynikających z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. należy uznać, że między wydatkiem - tu odszkodowaniem a przychodem związek nie występuje. Argumentacja Spółki opiera się na takim rozumowaniu: koszty pracownicze stanowią koszt funkcjonowania firmy; w toku prowadzonej działalności nieuniknione są spory z pracownikami, dlatego też wypłata odszkodowania stanowi nieodłączny i nieunikniony wynik ryzyka związanego z prowadzoną działalnością. Rozwiązanie umowy z pracownikiem zostało podyktowane likwidacją stanowiska pracy. A zatem wypłacone odszkodowanie wykazuje związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą oraz zostało poniesione w celu zachowania źródła przychodów.

Organ nie podziela wniosków wysnutych przez Spółkę w zakresie związku zapłaty odszkodowania z zachowaniem źródła przychodów.

Generalnie rozważając związek przyczynowy pomiędzy wydatkiem a zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów, którym jest działalność gospodarcza, należy stwierdzić, że kosztami ponoszonymi w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, są koszty ponoszone w celu utrzymania w sprawności źródła przychodów, jego uchowania i uchronienia tak, aby mogło funkcjonować i dawać przychody w przyszłości. To także koszty ponoszone w celu podtrzymania istnienia źródła przychodów, skutecznej realizacji przedsięwzięć, uczynienia źródła przychodów mocnym i trwałym, odpornym na działanie czynników obniżających jego sprawność. Przy takim rozumieniu kosztów na zabezpieczenie źródła przychodów nie można racjonalnie powiązać wydatków poniesionych na wypłatę odszkodowania z zachowaniem lub zabezpieczeniem przychodów. Należy zauważyć, iż celem poniesionego przez Spółkę kosztu związanego z zasądzonym przez Sąd odszkodowaniem wypłaconym byłemu pracownikowi Spółki - nie jest uzyskanie przychodu, ani zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Istotą sporu była zasadność rozwiązania umowy o pracę oraz wysokość odszkodowania przyznanego niepracującemu już w Spółce pracownikowi za nieuzasadnione według wyroku sądowego rozwiązanie z nim umowy o pracę. Celem zapłaty było zatem zwolnienie się Spółki z zobowiązania. Kwota odszkodowania, choć wynika z wcześniej łączącego strony stosunku pracy, nie jest jednak wypłaconym zaległym wynagrodzeniem pracownika, ale swoistą dolegliwością (sankcją) za niezgodne z prawem działanie pracodawcy, skutkami którego nie można obciążać budżetu państwa poprzez obniżenie podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

A zatem w ocenie organu wydatek poniesiony na wypłatę odszkodowania nie spełnia przesłanek art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i Spółka nie może zaliczyć go do kosztów podatkowych.

W zakresie wskazanych przez Spółkę wyroków sądowych organ zauważa, że:

Nie kwestionując w żaden sposób i nie podważając znaczenia tego orzecznictwa jako zawierającego istotne wskazówki co do interpretacji przepisów prawa oraz ich zastosowania, istnienie tego orzecznictwa nie odbiera organowi wydającemu interpretację prawa do samodzielnej oceny zdarzeń i wykładni przepisów w sprawach innych niż ta, w której konkretny wyrok zapadł. Organ wydający interpretację ma wręcz obowiązek dokonania samodzielnej oceny przedstawionego we wniosku zagadnienia (por. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 lipca 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 585/13).

* wyroki sądów administracyjnych wiążą strony postępowania w konkretnej sprawie; jest to o tyle zrozumiałe, że aby w ogóle móc stwierdzić, że sprawa rozstrzygana przez sąd jest identyczna, tożsama należałby dokładnie znać stan faktyczny porównywanej sprawy, co jest niemożliwe;

* nawet gdyby przyjąć, że z dużym prawdopodobieństwem że jakiś wyrok zapadł w tożsamej sprawie, to pamiętać należy, że wyroki sądów administracyjnych co do zasady nie stanowią źródła prawa. Wydając interpretację indywidualną organ podatkowy zobligowany jest do działania w oparciu o przepisy prawa, o czym stanowi art. 120 w zw. z art. 14h Ordynacji podatkowej.

* każdy skład orzekający w danej sprawie może, ale nie musi podzielać nawet dominującej linii orzeczniczej, a często zdarza się że nawet ukształtowana linia orzecznictwa ulega zmianie.

Jak wskazuje Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 maja 2011 r., sygn. akt. I FSK 781/10 "Konieczność uwzględnienia przy wydawaniu interpretacji orzecznictwa sądów administracyjnych nie może być rozumiana jako automatyczne powielenie stanowiska zaprezentowanego w powołanych przez stronę orzeczeniach".

"Sam fakt, że organ dokonał odmiennej oceny powołanego orzecznictwa (...), nie wskazuje, że organ prowadził postępowanie w sposób nie budzący zaufania (por. wyrok a dnia 10 stycznia 2012 r.r. WSA w Gliwicach, sygn. akt III SA/GL 1850/11).

Odnośnie do wskazanych przez Spółkę rozstrzygnięć organów podatkowych, organ zauważa, że interpretacje IPPB3/423-797/11-5/13/S/GJ oraz ITPB3/423-314/09/12-S/AW zostały wydane przy uwzględnieniu wyroków sądowych uchylających pierwotne interpretacje, wiążących w konkretnych sprawach. Z kolei interpretacja nr IPTB3/423-350/12-3/MF dotyczyła innej niż niniejsza sprawy. Wydatek w postaci odszkodowania wynikał wprost z postanowień umowy o pracę między podatnikiem a pracodawcą, które z woli stron były korzystniejsze dla pracownika aniżeli postanowienia Kodeksu pracy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.