IPPB3/423-715/10-2/AG - Konsekwencje podatkowe przejęcia pożyczki odnośnie możliwości zaliczenia odsetek od przejętego długu do kosztów uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2010 r. (data wpływu 4 października 2010 r.) w sprawie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych przejęcia pożyczki odnośnie pytania numer 1 - jest prawidłowe.

W dniu 4 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych przejęcia pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka celem intensyfikacji prowadzonej działalności gospodarczej nabyła w czerwcu 2010 r., nieruchomość budowlaną. Sprzedawca do czasu przedmiotowej transakcji był pożyczkobiorcą względem "osoby trzeciej". Przed dokonaniem zakupu pomiędzy spółką, sprzedawcą nieruchomości oraz pożyczkodawcą ("osoba trzecia") względem sprzedawcy strony zawarły porozumienie wskazujące, że z chwilą dokonania zakupu nieruchomości spółka ostatecznie wstąpi w obowiązki pożyczkobiorcy w stosunku do umowy pożyczki jaka uprzednio zawarł sprzedawca z "osobą trzecią". Sprzedawca nieruchomości oraz spółka jako jej nabywca ustalili w umowie kupna-sprzedaży, że rozliczenie finansowe transakcji obejmuje również zobowiązanie jakie z tytułu zawartej umowy pożyczki z "osobą trzecią" miał do tego dnia (data zakupu nieruchomości) sprzedawca. W związku z powyższym w dniu zakupu nieruchomości i podpisaniu aktu notarialnego wypełniły się warunki trójstronnego porozumienia zawartego uprzednio, a o którym powyżej. Spółka jako dłużnik wstąpiła ostatecznie w prawa i obowiązki wynikające z zawartej umowy pożyczki.

Przejęcie długu obejmowało zarówno część należności głównej długu pozostającego na dzień podpisania umowy kupna-sprzedaży nieruchomości jak i skapitalizowane w stosunku do tej części odsetki. W związku z powyższym w efekcie końcowym operacja przejęcia długu wypełniła ekonomiczny efekt zapłaty części ceny za nabywaną nieruchomość. Pozostała część została przez spółkę uregulowana poprzez zapłatę pieniężną bądź przekazania przez spółkę na rzecz sprzedawcy własnych praw majątkowych w postaci wierzytelności posiadanych względem innych podmiotów.

W związku z powyższym przejęcie przez spółkę ciążącego na sprzedawcy długu z tytułu zaciągniętej u osoby trzeciej pożyczki dokonane zostało w bezpośrednim związku z zakupem nieruchomości, dzięki której w przyszłości spółka ma zamiar osiągać dochody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Przejęcie przez spółkę jako nabywcę nieruchomości długu od sprzedawcy zoptymalizowało całość procesów finansowych w związku z dokonaną transakcją. Bez dokonania tego przejęcia spółka nie byłaby w stanie dokonać przedmiotowej transakcji nabycia nieruchomości bądź też w efekcie końcowym nabycie to byłoby mniej optymalne finansowo dla spółki.

Po nabyciu nieruchomości zgodnie z ustaleniami pomiędzy spółką a wierzycielem z tytułu przejętej przez spółkę pożyczki spółka dokonała spłaty części należności głównej (dług z tytułu pożyczki) jak i odsetek jakie zostały naliczone od dnia przejęcia długu do czasu jego uregulowania a dotyczące należności głównej. Spółka pragnie podkreślić, że w stosunku do pożyczkodawcy nie jest podmiotem powiązanym w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Koszt odsetek od przejętego długu został poniesiony po zakupie nieruchomości, która zgodnie z przepisami stanowi środek trwały przyjęty przez spółkę na stan majątku trwałego w dniu zakupu.

Dodatkowo spółka zaznacza, że udzielona uprzednio sprzedawcy pożyczka, przejęta ostatecznie z datą podpisania aktu notarialnego dotyczącego nabycia nieruchomości przez spółkę, udzielona była w walucie obcej. W treści samego aktu notarialnego jak i wcześniej zawartego trójstronnego porozumienia wyraźnie wskazano, że przejęcie tej pożyczki następuje również w walucie obcej; w akcie notarialnym wskazano kwotę przejętego długu w walucie obcej. Dług ten został przez spółkę częściowo spłacony po oddaniu środka trwałego (przedmiot zakupu z aktu notarialnego) do użytku. Spłaty dokonano w walucie obcej wraz z odsetkami naliczonymi za okres wskazany powyżej.

W związku z wyżej opisanym stanem faktycznym Spółka wniosła o potwierdzenie,

że odsetki odpowiadające kwocie przejętej pożyczki naliczone za okres od dnia przejęcia długu do dnia zapłaty stanowią dla spółki koszt uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (czy odsetki naliczone za okres od przejęcia długu do dnia ich zapłaty stanowią koszt uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...) - pytanie nr 1.

Dodatkowo spółka stawia pytanie czy w zaistniałej sytuacji różnice kursowe jakie wystąpią w momencie spłaty przejętej pożyczki liczone od daty przejęcia tego długu będą stanowiły koszty uzyskania przychodu (ujemne różnice kursowe) bądź przychody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych (dodatnie różnice kursowe) - pytanie nr 2.

Niniejsza interpretacja stanowi odpowiedź na pytanie numer 1.

Pytanie numer 2 jest przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Stanowisko wnioskodawcy.

Zdaniem spółki odsetki dotyczące długu w jaki spółka wstąpiła we wskazanych okolicznościach w dniu zakupu nieruchomości / dotyczące okresu od dnia przejęcia długu do dnia ich zapłaty stanowią koszt uzyskania przychodu (art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 z późn. zm.).

Bez dokonania całej operacji - tu: zakupu nieruchomości, której częścią było przejęcie długu sprzedawcy jako elementu uregulowania zapłaty za nabywaną nieruchomość spółka nie mogłaby rozpocząć realizacji przychodów związanych z wynajmowaniem tej nieruchomości. Bezsprzecznie więc istnieje nierozerwalny związek zapłaconych odsetek z osiąganym przychodem i działanie spółki było racjonalne z punktu widzenia biznesowego. Spółka pragnie podkreślić, że co do zasady o prawie podatnika do uznania odsetek za koszt uzyskania przychodu decyduje cel ich poniesienia - tu: nabycie nieruchomości służącej generowaniu przychodów. W wyniku przejęcia długu związanego z nabyciem przedmiotowej nieruchomości istnieje związek z samą pożyczką a przychodami, jakie podatnik ma możliwość do osiągnięcia bądź też wprost je osiąga.

Potwierdzeniem takiego stanowiska jest m.in. wyrok NSA z dnia 5 sierpnia 2010 r. (II FSK 385/10) czy wyrok z 7 grudnia 2009 r. (III SA/Wa 1483/09).

Odmienne stanowisko prowadziłoby do paradoksalnej sytuacji, że spółka nabywając składniki majątku wykorzystywane następnie do prowadzonej działalności gospodarczej część z poniesionych z tym nabyciem kosztów nie jest w stanie rozliczyć w rachunku podatkowym czy to poprzez odpisy amortyzacyjne czy to poprzez koszt rozpoznawany bezpośrednio. W sytuacji gdyby spółka w 100% dokonała zapłaty za przedmiot nabycia poprzez rachunek bankowy koszty te, zgodnie z przepisami prawa podatkowego, stanowiłyby koszty uzyskania przychodu w jednej ze wskazanych powyżej form co do sposobu i okresu ich rozliczenia. Podobnie w sytuacji gdyby celem sfinansowania zakupu spółka zaciągnęłaby kredyt - wówczas odsetki związane z jego spłatą również stanowiłyby element kosztowy całej operacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w zakresie pytania numer 1 za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.