IPPB3/423-707/11-2/GJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 26 sierpnia 2011 r. (data wpływu 29 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 29 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność jako towarzystwo funduszy inwestycyjnych, w oparciu o przepisy ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych. Zgodnie z art. 45 ww. ustawy głównym przedmiotem działalności Spółki jest tworzenie funduszy inwestycyjnych ("fundusze") i zarządzanie nimi, w tym pośrednictwo W zbywaniu i odkupywaniu jednostek uczestnictwa, oraz reprezentowanie funduszy w stosunku do podmiotów trzecich. Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. Spółka, jako towarzystwo funduszy inwestycyjnych, jest organem utworzonych przez siebie funduszy (organ osoby prawnej, jaką jest fundusz).

Podstawowym źródłem przychodów Spółki jest wynagrodzenie z tytułu zarządzania funduszami inwestycyjnymi, jego wysokość jest obliczana zgodnie z brzmieniem statutów poszczególnych funduszy i uzależniona od wysokości ich aktywów, będącej wynikową wartości poszczególnych jednostek uczestnictwa.

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółka zawarła z L., spółką prawa irlandzkiego (dalej "Licencjodawca"), umowę mającą za przedmiot korzystanie z systemu MFACT, który jest oprogramowaniem komputerowym, służącym między innymi do wyceny wartości jednostek uczestnictwa otwartych funduszy inwestycyjnych. Umowa z Licencjodawcą została zawarta na okres do dnia 23 września 2013 r.

W 2011 r., po przeprowadzeniu analizy ekonomicznej, Spółka podjęła decyzję o powierzeniu wyceny funduszy otwartych nowemu usługodawcy, który posługiwać się będzie w tym celu innym oprogramowaniem niż system MFACT. Decyzja ta spowodowana była spodziewanymi znacznymi oszczędnościami, które sięgnąć mogą kilkudziesięciu procent dotychczas ponoszonych kosztów. Nowy usługodawca rozpoczął świadczenie usług na rzecz Spółki w czerwcu 2011 r.

W związku ze zmianą usługodawcy system MFACT nie będzie wykorzystywany w działalności Spółki po dniu 30 września 2011 r. Do tego czasu system MFACT wykorzystywany będzie do generowania danych archiwalnych w związku z obowiązkowym sporządzaniem i przeglądem sprawozdań półrocznych otwartych funduszy inwestycyjnych zarządzanych przez Spółkę. W związku z powyższym Spółka wypowiedziała umowę zawartą z licencjodawcą ze skutkiem na dzień 30 września 2011 r.

Zgodnie z ustaleniami poczynionymi z Licencjodawcą, Spółka zobowiązana jest uiścić na jego rzecz wynagrodzenie za korzystanie z systemu MFACT za okres do końca września 2011 r. Ponadto w związku z wcześniejszym rozwiązaniem umowy Spółka zobowiązana jest wypłacić Licencjodawcy świadczenie o charakterze odszkodowawczym. Spółka otrzymała od Licencjodawcy w związku z odszkodowaniem notę obciążeniową.

W związku z powyższym zadano pytania:

Niniejsza interpretacja dotyczy przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych; w zakresie podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Spółka stoi na stanowisku, że w przedstawionym stanie faktycznym odszkodowanie wypłacane przez Spółkę na rzecz Licencjodawcy w związku z wcześniejszym rozwiązaniem umowy jest kosztem uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.;

Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem organów podatkowych i sądów administracyjnych, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki;

* wydatek musi zostać poniesiony z własnych zasobów majątkowych podatnika,

* wydatek musi być definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie zostanie zwrócona podatnikowi w jakikolwiek sposób;

* wydatek musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarz wydatek musi zostać poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przez podatnika przychodów;

* wydatek musi być właściwie udokumentowany;

* wydatek nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

We wskazanym stanie faktycznym niewątpliwym jest, że:

* odszkodowanie poniesione zostanie z własnych zasobów majątkowych Spółki;

* wartość odszkodowania nie zostanie zwrócona Spółce w jakikolwiek sposób;

* wypłata przez Spółkę odszkodowania pozostaje w związku: z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą;

* odszkodowanie wynika z ustaleń poczynionych z Licencjodawcą, potwierdzonych na piśmie;

* odszkodowanie zostanie prawidłowo udokumentowane (umowa, nota obciążeniowa).

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 22 u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług. Wskazania jednak wymaga, iż odszkodowanie w związku wcześniejszym rozwiązaniem umowy nie zostało w powyższym przepisie wymienione. W tym stanie rzeczy, ze względu na zamknięty charakter katalogu wyłączeń zawartego w art. 16 ust. 1 pkt 22 u.p.d.o.p. stwierdzić należy, że wydatek ten nie został przez ustawodawcę wyłączony z kategorii kosztów uzyskania przychodów.

Należy przy tym mieć na uwadze, iż zasadą generalną, wynikającą z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., jest uznawanie wszystkich kosztów ponoszonych w celu uzyskania przychodów albo zabezpieczenia lub zachowania ich źródła do kosztów uzyskania przychodów. Wyjątki od tej zasady zawarte w art. 16 u.p.d.o.p., nie powinny być interpretowane rozszerzająco.

Wydatek, aby mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, musi zostać poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Istotne jest, aby kwalifikując z perspektywy art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. dany wydatek jako koszt podatkowy, uwzględniać również bezpośrednie motywy determinujące decyzję o odstąpieniu od umowy, wypłatę odszkodowania i następnie podjęcie, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, działań które są zdecydowanie bardziej korzystne dla podatnika. Przy uwzględnieniu powyższego, kwota odszkodowania wynikającego z umowy, a zastrzeżona na wypadek jej rozwiązania przed upływem okresu, na który została zawarta, może stanowić koszty uzyskania przychodu (por. wyrok WSA w Lublinie z dnia 4 grudnia 2009 r., sygn. I SA/Lu 536/09, publ. LEX nr 554027). Zdaniem Spółki sytuacja ta zachodzi w przedmiotowym stanie faktycznym, gdyż oszczędności wynikające z wcześniejszego rozwiązania umowy zostaną przeznaczone na działalność gospodarczą Spółki, co niewątpliwie przełoży się na uzyskanie lub zabezpieczenie przychodów W przyszłości.

Ponadto wskazać należy, że w obecnych realiach gospodarczym poszukiwanie rozwiązań, które redukują koszty działalności, jest niezbędne dla utrzymania konkurencyjności na rynku. Przedsiębiorca, którego koszty są zbyt wysokie w stosunku do konkurencyjnych przedsiębiorców, nie będzie w stanie przedstawić potencjalnym kontrahentom warunków zbliżonych cenowo do innych ofert na rynku, skutkiem czego jego przychody zmniejszą się. Redukowanie kosztów działalności Spółki jest więc działaniem mającym na celu także zabezpieczenie jej przychodów w przyszłości.

W sytuacji, gdy zapłata kary umownej bądź odszkodowania ma na celu zminimalizowanie strat jest dla podatnika rozwiązaniem korzystniejszym niż kontynuowanie wykonania umowy wydatek ten można zakwalifikować jako koszt uzyskania przychodu co potwierdził również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 17 maja 2007 r., sygn. I SA/Kr 1590/05 (publ. Rzeczposp. PCD 2007/6/146 oraz wyrok WSA w Poznaniu z 29 lipca 2010 r., sygn. I SA/Po 265/10, publ. LEX nr 599724).

Stanowisko prezentowane przez Spółkę znajduje także potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych w imieniu Ministra Finansów, tj.;

* Piśmie Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 19 lipca 2010 r. (sygn. IBPBI/2/423-627/10/MS), w którym w sytuacji gdy "racjonalnym działaniem było odstąpienie od umowy zapłata związanej z nim kary umownej oraz zakup surowca u innych dostawców" stwierdzono, że "zapłacona przez Spółkę kara umowna z tytułu odstąpienia od umowy stanowi - w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - koszt uzyskania przychodów";

* Piśmie Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 22 września 2009 r. (sygn. ILPB3/423-476/09-2/ŁM), w którym stwierdzono, że "zapłacona przez Spółkę kara umowna z tytułu niewykonania Umowy kontraktacji stanowi-w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych-koszt uzyskania przychodów w stanie faktycznym, w którym Spółka przedstawiła informacje, które wskazują, iż (...) racjonalnym było odstąpienie od umowy oraz zapłata kary umownej";

* Piśmie Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 25 listopada 2009 r. sygn. ILPB1/415-949/09-2/AK) w którym stwierdzono "mając na względzie (...) fakt; iż zerwanie umowy miało na celu zawarcie nowej umowy na lepszych warunkach należy uznać, iż zapłacona kara umowna stanowić będzie koszt uzyskania przychodów". Interpretacja ta wydana została w związku z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednak ze względu na fakt; iż przepis ten stanowi regulację identyczną do przepisu art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., wnioski z niej wynikające mają zdaniem Spółki zastosowanie do z przedstawionego stanu faktycznego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Spółkę oceny swego stanowiska.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym/w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock