IPPB3/423-705/10-2/JG - Koszty uzyskania przychodów a wydatki poniesione przez dom maklerski na nabycie świadectw pochodzenia oraz opłaty zastępczej,

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 4 stycznia 2011 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB3/423-705/10-2/JG Koszty uzyskania przychodów a wydatki poniesione przez dom maklerski na nabycie świadectw pochodzenia oraz opłaty zastępczej,

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2010 r. (data wpływu 4 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów dotyczących świadectw pochodzenia oraz opłaty zastępczej w zakresie:

* pytania nr 1 - jest nieprawidłowe,

* pytania nr 3 i 4 - jest prawidłowe.

W zakresie pytania nr 2 wniosek Spółki jest bezprzedmiotowy.

UZASADNIENIE

W dniu 4 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów dotyczących świadectw pochodzenia oraz opłaty zastępczej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Dom Maklerski Banku zamierza rozpocząć świadczenie usług brokerskich w zakresie obrotu energią elektryczną realizowanego przez giełdy towarowe, w szczególności przez Towarową Giełdę Energii S.A. Zgodnie z art. 38b ustawy o giełdach towarowych DM pośrednicząc w obrocie energią elektryczną działałby w imieniu własnym, ale na rachunek klienta. Schemat działań podejmowanych przez DM wyglądałby następująco: działając w imieniu własnym, ale na rachunek klienta dającego zlecenie DM nabywałby albo zbywałby energię elektryczną. W przypadku otrzymania zlecenia sprzedaży DM będzie nabywał energię elektryczną od swego klienta i następnie będzie sprzedawał energię elektryczną na rzecz TGE albo na rzecz odbiorców końcowych w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawa energetycznego (Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 z późn. zm.). Zgodnie z art. 9a ust. 1 Prawa energetycznego przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej lub jej obrotem i sprzedające tę energię odbiorcom końcowym, przyłączonym do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jest obowiązane uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi Urzędu Regulacji świadectwo pochodzenia, o którym mowa w art. 9e ust. 1 (świadectwo wytworzenia energii w odnawialnym źródle energii - dalej: świadectwo pochodzenia), albo uiścić opłatę zastępczą obliczoną w sposób określony w ust. 2 tej ustawy. Z kolei na podstawie art. 9a ust. 8 Prawa energetycznego przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej lub jej obrotem i sprzedające tę energię odbiorcom końcowym przyłączonym do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązane uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi URE świadectwa pochodzenia z kogeneracji, o których mowa w art. 9l ust. 1 ustawy (potwierdzenie wytworzenia energii elektrycznej w wysokosprawnej kogeneracji, czyli równoczesnym wytwarzaniu ciepła i energii elektrycznej lub mechanicznej w trakcie tego samego procesu technologicznego), dla energii elektrycznej wytworzonej w jednostkach kogeneracji znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo uiścić opłatę zastępczą obliczoną w sposób określony w ust. 8a ustawy - Prawo energetyczne. Opłaty zastępcze, o których mowa powyżej, stanowią dochód Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej i należy je uiścić na wyodrębnione rachunki tego funduszu do dnia 31 marca każdego roku za poprzedni rok kalendarzowy. W związku z powyższym DM jako sprzedawca energii odbiorcom końcowym zobowiązany będzie uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi Urzędu Regulacji odpowiednią ilość świadectw pochodzenia i świadectw pochodzenia z kogeneracji (dalej łącznie nazywanych świadectwami pochodzenia) albo uiścić opłatę zastępczą. Jednocześnie należy zauważyć, że Prezes URE na wniosek podmiotów którym przysługują prawa majątkowe wynikające ze świadectw pochodzenia energii umarza, w drodze decyzji, te świadectwa w całości lub w części. Stosownie do art. 9e ust. 13 Prawa energetycznego dom maklerski wykonując obowiązek w odniesieniu do realizowanych na TGE transakcji nabycia energii elektrycznej na zlecenie odbiorców końcowych, może złożyć do Prezesa URE wniosek o umorzenie świadectw pochodzenia należących do innego podmiotu, któremu przysługują wynikające z tych świadectw prawa majątkowe, dołączy pisemną zgodę tego podmiotu na zaliczenie tych ile świadectw do wypełnienia obowiązku przez towarowy dom maklerski lub dom maklerski. Oznacza to, że jeśli odbiorca końcowy (np. spółka obrotu) zleca DM nabycie energii elektrycznej na TGE co technicznie wygląda w ten sposób, że DM nabywa energię do TGE i następnie sprzedaje ją swemu klientowi co oznacza, że po stronie DM jako podmiotu sprzedającego energię elektryczną odbiorcy końcowemu powstaje obowiązek umorzenia świadectw pochodzenia albo zapłaty opłaty zastępczej. Przepisy Prawa Energetycznego umożliwiają spełnienie tego obowiązku przez DM w wyniku umorzenia świadectw pochodzenia będących własnością odbiorcy końcowego klienta DM.

W myśl art. 9a ust. 1d Prawa energetycznego realizacja zlecenia nabycia energii elektrycznej na giełdzie towarowej przez TDM lub DM może nastąpić po złożeniu przez składającego zlecenie zabezpieczenia na pokrycie kosztów wykonania przez TDM lub DM obowiązku umorzenia świadectw pochodzenia energii elektrycznej. Wysokość zabezpieczenia oraz sposób jego złożenia określa umowa zawarta między TDM lub DM a składającym zlecenie. DM zamierza wprowadzić odpowiednie postanowienia do swoich regulaminów, zgodnie z którymi odbiorcy końcowi zlecający nabycie energii elektrycznej będą zobowiązani do poniesienia na rzecz DM opłaty odpowiadającej wielkości opłaty zastępczej, o ile nie umorzą świadectw pochodzenia wydając przy tym zgodę na zaliczenie tych świadectw do wypełnienia obowiązku przez DM.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1.

Czy wydatki poniesione przez DM na nabycie świadectw pochodzenia albo na opłatę zastępczą stanowią dla DM koszt uzyskania przychodu... 2. Przy założeniu, że wydatki na nabycie świadectw pochodzenia albo na opłatę zastępczą stanowią koszt uzyskania przychodu to w jakim momencie należy zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów... 3. Jakie będą skutki na gruncie podatku dochodowego po stronie DM zaliczenie umorzenie świadectw pochodzenia klientów do wypełnienia obowiązków DM wynikających ze sprzedaży energii elektrycznej na rzecz tych klientów będących odbiorcami końcowymi...4. Jakie będą skutki podatkowe na gruncie podatku dochodowego pobrania przez DM opłaty odpowiadającej wielkości opłaty zastępczej.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Ad. pytania 1)

W celu uznania, że dany wydatek poniesiony przez podatnika stanowi koszt uzyskania przychodu muszą spełnione być dwa warunki. Po pierwsze, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) wydatek powinien być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz po drugie, stosownie do art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. nie powinien być umieszczony na liście wydatków nie będących kosztem uzyskania przychodów. Związek wynikającej wprost z przepisów prawa konieczności poniesienia opłaty zastępczej z osiąganiem przychodów z tytułu sprzedaży energii elektrycznej jest niewątpliwy co oznacza, że pierwsza przesłanka jest spełniona. Drugą przesłankę także należy uznać, za spełnioną gdyż w katalogu wydatków zdyskwalifikowanych jako koszty uzyskania przychodu ustawodawca nie wymienia opłaty zastępczej. Co prawda w art. 16 ust. 1 pkt 19 u.p.d.o.p. wskazane zostały jako wydatki niestanowiące kup kary, opłaty i odszkodowania z tytułu nieprzestrzegania przepisów w zakresie ochrony środowiska, lecz opłata zastępcza z pewnością nie ma charakteru penalnego, a tym bardziej nie stanowi sankcji z tytułu nieprzestrzegania przepisów w zakresie ochrony środowiska. W rezultacie, należy uznać, że zasadnym jest zaliczenie wydatków na opłatę zastępczą do kosztów uzyskania przychodów. Stanowisko to znajduje poparcie w indywidualnych interpretacjach wydanych przez organy podatkowe m.in. interpretacje wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 13 marca 2008 r. (ITPB3/423-214a/07/AT) oraz z dnia 28 marca 2008 r. (ITPB3/423-38/08/AM); interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 4 kwietnia 2008 r. (ILPB3/423-65/08-2/MM) i interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 25 sierpnia 2008 r. (IBPB3/423-459/08/AK).

Ad. pytania 2)Wnioskodawca, na podstawie Prawa energetycznego jest obowiązany albo uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki świadectwo pochodzenia potwierdzające wytworzenie energii elektrycznej w odnawialnym źródle energii albo uiścić opłatę zastępczą. W celu realizacji wymienionych powyżej obowiązków ustawowych, Spółka może ponosić wydatki na nabycie praw majątkowych wynikających ze świadectw pochodzenia, które w myśl przepisu art. 2 pkt 2 lit. d) ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 121, poz. 1019 z późn. zm.) są towarem giełdowym dopuszczonym do obrotu na danej giełdzie towarowej (w tym przypadku - Towarowej Giełdzie Energii). Należy podkreślić, że nie można zatem towaru giełdowego wiązać w sposób bezpośredni ze sprzedażą energii elektrycznej, gdyż związek ten przybiera raczej charakter funkcjonalny wynikający z obowiązującego w Polsce systemu gospodarki paliwami i energią. W konsekwencji, wydatków na nabycie świadectw pochodzenia nie można bezpośrednio łączyć z przychodami Wnioskodawcy z tytułu sprzedaży energii elektrycznej, wobec czego wydatki te stanowią pośrednie koszty uzyskania przychodów i w myśl postanowień art. 15 ust. 4d ustawy są potrącalne w dacie ich poniesienia. Analogiczna kwalifikacja dotyczy opłaty zastępczej stanowiącej alternatywny sposób wywiązania się z prawnego obowiązku odpowiedniego udziału energii elektrycznej pochodzącej z odnawialnego źródła energii w całkowitej rocznej sprzedaży energii elektrycznej odbiorcom końcowym. Za dzień poniesienia kosztu uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p.). Zastosowanie znajdują tutaj przepisy ustawy o rachunkowości. Powyższy pogląd znajduje potwierdzenie w następujących interpretacjach wydanych przez organy podatkowe: interpretacje wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 13 marca 2008 r. (ITPB3/423-214a/07/AT) oraz z dnia 28 marca 2008 r. (ITPB3/423-38/08/AM), interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 4 kwietnia 2008 r. (ILPB3/423-65/08-2/MM) i interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 25 sierpnia 2008 r. (IBPB3/423-459/08/AK).

Ad. pytania 3) W związku z tym, że DM będzie sprzedawał energię elektryczną odbiorcom końcowym zobowiązany będzie uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi URE odpowiednią ilość świadectwami pochodzenia albo uiścić opłatę zastępczą. Jednocześnie należy zauważyć, że Prezes URE na wniosek podmiotów którym przysługują prawa majątkowe wynikające ze świadectw pochodzenia energii umarza, w drodze decyzji, te świadectwa w całości lub w części. Stosownie do art. 9e ust. 13 Prawa energetycznego dom maklerski wykonując obowiązek w odniesieniu do realizowanych na TGE transakcji nabycia energii elektrycznej na zlecenie odbiorców końcowych, może złożyć do Prezesa URE wniosek o umorzenie świadectw pochodzenia należących do innego podmiotu, któremu przysługują wynikające z tych świadectw prawa majątkowe, o ile dołączy pisemną zgodę tego podmiotu na zaliczenie tych ile świadectw do wypełnienia obowiązku przez towarowy dom maklerski lub dom maklerski. Jeśli odbiorca końcowy (np. spółka obrotu) zleca DM nabycie energii elektrycznej na TGE co technicznie wygląda w ten sposób, że DM nabywa energię do TGE i następnie sprzedaje ją swemu klientowi co oznaczą że po stronie DM jako podmiotu sprzedającego energię elektryczną odbiorcy końcowemu powstaje obowiązek umorzenia świadectw pochodzenia albo zapłaty opłaty zastępczej. Przepisy Prawa energetycznego umożliwiają spełnienie tego obowiązku przez DM w wyniku umorzenia świadectw pochodzenia będących własnością odbiorcy końcowego klienta DM. Należy podkreślić, że obowiązek, który spoczywa na DM wynikać będzie właśnie z tego, że zbywa energię elektryczną na rzecz tego odbiorcy końcowego. W związku z tym w przedmiotowej sytuacji po stronie DM w wyniku spełnienia obowiązku wynikającego ze sprzedaży energii elektrycznej nie powstanie przychód z tytułu świadczeń nieodpłatnych, gdyż odbiorca końcowy klient DM zezwalając na umorzenie świadectwa spełnia de facto obowiązek, który wynika z faktu nabycia przez niego energii elektrycznej. W związku z tym, umorzenia przez klienta DM ROŚ świadectw pochodzenia energii ze wskazaniem, że umorzenie jest zaliczane na poczet spełnienia obowiązków wynikających z art. 9a Prawa energetycznego będzie neutralne podatkowo. Jednocześnie wydatki poniesione przez klientów DM na nabycie świadectw pochodzenia, które będą przedmiotem umorzenia będą stanowić koszty uzyskania przychodu.

Ad. pytania 4)Kwoty pieniężne równe wysokości opłat zastępczych złożone przez klientów DM staną się opłatami należnymi DM za usługę brokerską po przekazaniu przez klienta informacji, o ilości energii elektrycznej zużytej na cele własne oraz informacji odniesienie umorzonych świadectw pochodzenia. DM wystawi wówczas fakturę na kwotę netto równą wysokości należnej opłaty zastępczej powiększoną o należny podatek VAT. W dacie wystawienia faktury wynikającej z regulaminu DM, Wnioskodawca rozpozna przychód równy kwocie opłaty zastępczej. Opłata poniesiona przez klienta na rzecz DM stanowić będzie po jego stronie jako wydatek związany z prowadzoną działalnością gospodarczą koszt uzyskania przychodu. Jednocześnie opłata zastępcza poniesiona przez DM na rzecz NFOŚiGW stanowić będzie koszt uzyskania przychodu wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie pytania nr 3 i 4 uznaje się za prawidłowe w zakresie skutków podatkowych dotyczących Wnioskodawcy.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie pytania nr 1 uznaje się za nieprawidłowe. W związku z tym, wniosek Spółki w zakresie pytania nr 2 jest bezprzedmiotowy.

W związku z powyższym stwierdzam, co następuje:

Jak wynika ze złożonego wniosku Dom Maklerski X S.A. (dalej: Wnioskodawca) zamierza rozpocząć świadczenie usług brokerskich w zakresie obrotu energią elektryczną realizowanego przez giełdy towarowe, w szczególności przez Towarową Giełdę Energii SA, pośrednicząc w obrocie energią elektryczną, na rachunek klienta dającego zlecenie.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 26 października 2000 r. (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 48, poz. 284 z późn. zm.) o giełdach towarowych, przez dom maklerski rozumie się domy maklerskie, jeżeli dokonują czynności w zakresie obrotu towarami giełdowymi. Przez towarowy dom maklerski (pkt 8) - rozumie się spółkę akcyjną albo spółkę z ograniczona odpowiedzialnością z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, prowadzącą działalność maklerską w zakresie obrotu towarami giełdowymi.

Towarami giełdowymi w rozumieniu ww. ustawy (pkt 2) są dopuszczone do obrotu na danej giełdzie towarowej lub do obrotu organizowanego zgodnie z odrębnymi przepisami:

a.

oznaczone co do gatunku rzeczy,

b.

rożne rodzaje energii,

c.

limity wielkości produkcji lub emisji zanieczyszczeń,

d.

prawa majątkowe wynikające ze świadectw pochodzenia, o których mowa w art. 9e ust. 1 i art. 9l ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 z późn.),

e.

niebędace instrumentami finansowymi prawa majątkowe, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od ceny lub wartości oznaczonych co do gatunku rzeczy, określonych rodzajów energii, mierników i limitów wielkości produkcji, emisji zanieczyszczeń lub praw majątkowych, o których mowa w lit. d).

Natomiast przez transakcję giełdową (pkt 3 lit. b) - rozumie się umowę dotyczącą towarów giełdowych, zawartą na giełdzie w czasie i w sposób przewidziany dla zawierania takich umów przez zleceniodawców, którzy zawarli umowę ze spółkami handlowymi prowadzącymi działalność maklerską, o której mowa w art. 38 ust. 2 pkt 2, w zakresie obrotu towarami giełdowymi, o których mowa w pkt 2 lit. a).

W myśl art. 38 ust. 2 pkt 2 ustawy o giełdach towarowych, działalność maklerska obejmuje wykonywanie czynności związanych z obrotem towarami giełdowymi, polegającymi na nabywaniu lub zbywaniu towarów giełdowych na cudzy rachunek (podkr. Organu) na zasadach określonych w art. 38b, w tym dokonywaniu rozliczeń transakcji zleceniodawców (podkr. Organu).

Natomiast art. 38b ww. ustawy, stanowi, iż w umowie o świadczenie usług brokerskich w zakresie obrotu towarami giełdowymi towarowy dom maklerski zobowiązuje się wobec dającego zlecenie do zawierania umów nabycia lub zbycia towarów giełdowych w imieniu własnym, lecz na rachunek dającego zlecenie (podkr. Organu). Zaś w ust. 2 tegoż przepisu wskazano, że w umowie o świadczenie usług brokerskich w zakresie obrotu towarami giełdowymi, o których mowa w art. 2 pkt 2 lit. b)-e), towarowy dom maklerski zobowiązuje się do prowadzenia rachunku lub rejestru towarów giełdowych oraz rachunku pieniężnego, służącego do obsługi realizacji jego zobowiązań wobec dającego zlecenie.

Zgodnie z art. 50a omawianej ustawy, działalność maklerska, o której mowa w art. 38 ust. 2 pkt 2 i 4, w zakresie obrotu towarami giełdowymi, o których mowa w art. 2 pkt 2 lit. a), może być prowadzona także przez niebędące towarowymi domami maklerskimi spółki handlowe.

Natomiast zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 z późn. zm.) przedsiębiorstwo energetyczne, odbiorcy końcowi oraz towarowe domy maklerskie lub domy maklerskie, o których mowa w ust. 1a, w zakresie określonym w przepisach wydanych na podstawie ust. 9, są obowiązane:

1.

uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki świadectwo pochodzenia, o którym mowa w art. 9e ust. 1, lub w art. 9o ust. 1, dla energii elektrycznej wytworzonej w źródłach znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub

2.

uiścić opłatę zastępczą, w terminie określonym w ust. 5, obliczoną w sposób określony w ust. 2.

W art. 9a ust. 8 tej ustawy, ustawodawca określił, że przedsiębiorstwo energetyczne, odbiorca końcowy oraz towarowy dom maklerski lub dom maklerski (...) w zakresie określonym w przepisach wydanych na podstawie ust. 10, są obowiązane:

1.

uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki świadectwo pochodzenia z kogeneracji, o którym mowa w art. 9l ust. 1, dla energii elektrycznej wytworzonej w jednostkach kogeneracji znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub

2.

uiścić opłatę zastępczą, w terminie określonym w ust. 5, obliczoną w sposób określony w ust. 8a.

Ponadto jak wynika z art. 9a ust. 1a ww. ustawy, obowiązek, o którym mowa w ust. 1 i 8, wykonują m.in. towarowy dom maklerski lub dom maklerski, o którym mowa w art. 2 pkt 8 i 9 ustawy o giełdach towarowych, w odniesieniu do transakcji realizowanych na zlecenie odbiorców końcowych na giełdzie towarowej.

Zgodnie z art. 9a ust. 1d ustawy - Prawo energetyczne, realizacja zlecenia nabycia energii elektrycznej na giełdzie towarowej przez towarowy dom maklerski lub dom maklerski może nastąpić po złożeniu przez składającego zlecenie zabezpieczenia na pokrycie kosztów wykonania przez towarowy dom maklerski lub dom maklerski obowiązków, o których mowa w ust. 1 i 8, w zakresie określonym w ust. 1a pkt 3. Wysokość zabezpieczenia oraz sposób jego złożenia określa umowa zawarta między towarowym domem maklerskim lub domem maklerskim a składającym zlecenie.

Jak wskazuje sam Wnioskodawca, stosownie do art. 9e ust. 13 i ust. 13a ww. ustawy, Prezes Urzędu Regulacji Energetyki na wniosek przedsiębiorstwa energetycznego, odbiorcy końcowego oraz towarowego domu maklerskiego lub domu maklerskiego, o których mowa w art. 9a ust. 1a, którym przysługują prawa majątkowe wynikające ze świadectw pochodzenia umarza, w drodze decyzji, te świadectwa w całości lub części), dom maklerski wykonując obowiązek w odniesieniu do realizowanych na TGE transakcji nabycia energii elektrycznej na zlecenie odbiorców końcowych, może złożyć do Prezesa URE wniosek o umorzenie świadectw pochodzenia należących do innego podmiotu, któremu przysługują wynikające z tych świadectw prawa majątkowe (podkr. Organu), pod warunkiem, że dołączy pisemną zgodę tego podmiotu do wypełnienia tego obowiązku przez dom maklerski.

W myśl art. 9e ust. 6 ustawy - Prawo energetyczne, prawa majątkowe wynikające ze świadectw pochodzenia są zbywalne i stanowią towar giełdowy, o którym mowa w art. 2 pkt 2 lit. d) ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Kosztami uzyskania przychodów będą zatem takie koszty, które spełniają łącznie następujące warunki:

* zostały poniesione przez podatnika,

* pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,

* nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

* zostały właściwie udokumentowane.

Skoro świadectwa pochodzenia i prawa majątkowe wynikające z tych świadectw przysługują innemu podmiotowi (klientowi na zlecenie którego działa dom maklerski) wydatki ponoszone na nabycie świadectw pochodzenia albo na opłatę zastępczą, nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodu domu maklerskiego, ponieważ działa on na rachunek dającego zlecenie. Wydatek faktycznie ponosi dający zlecenie. Dom maklerski zobowiązuje się m.in. do prowadzenia rachunku pieniężnego służącego do obsługi realizacji jego zobowiązań wobec dającego zlecenie.

Dodatkowo należy zauważyć, że ustawodawca w art. 38e ustawy o giełdach towarowych ustanowił, że towarowy dom maklerski może nabywać towary giełdowe we własnym imieniu i na własny rachunek. To samo dotyczy spółek handlowych, albowiem zgodnie z art. 50a ust. 2 ww. ustawy, spółki handlowe, mogą w obrocie giełdowym nabywać na rachunek własny towary giełdowe, o których mowa w art. 2 pkt 2 lit. a).

Jednakże w przedmiotowym wniosku, jak wskazuje sama Spółka, mamy do czynienia, ze świadczeniem usług brokerskich. Brokerem jest podmiot świadczący określone usługi (z reguły pośrednictwa) działający na cudzy rachunek (w przeciwieństwie do np. dealera, czyli podmiotu działającego na własny rachunek).

W świetle powyższych przepisów nieuzasadnione jest stanowisko Wnioskodawcy, iż kosztami uzyskania przychodów domu maklerskiego są wydatki poniesione na nabycie świadectw pochodzenia lub na opłatę zastępczą, ponieważ jak wynika z wyżej powołanych przepisów dom maklerski występuje w transakcji opisanej we wniosku tylko jako pośrednik.

Odnosząc się natomiast do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, że wydane one zostały w indywidualnych sprawach innych podatników i nie stanowią źródła prawa. Ponadto powołane interpretacje zostały wydane w odmiennym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, aniżeli przedstawiony we wniosku. Żadna z nich nie dotyczy kosztów uzyskania przychodów domu maklerskiego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl