IPPB3/423-676/11-2/MC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2011 r. (data wpływu 22 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na usługi prawnicze - jest prawidłowe.

W dniu 22 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na usługi prawnicze.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka jest właścicielem budynku, z którego czerpie przychody z tytułu najmu powierzchni magazynowej i biurowej. W celu zawarcia odpowiednich umów najmu, Spółka ponosi koszty usług prawniczych, na które składają się między innymi przygotowywanie treści umów, aneksów, dokumentów towarzyszących, udział w negocjacjach z potencjalnymi najemcami, opiniowanie postanowień umownych proponowanych przez najemców, bądź potencjalnych najemców, a także doradztwo prawne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W którym momencie Spółka powinna rozpoznać, jako koszty uzyskania przychodów, koszty usług prawniczych.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty usług prawniczych Spółka powinna rozpoznawać w dacie ich poniesienia jako koszty pośrednio związane z przychodami Spółki. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Niewątpliwie koszty usług prawniczych związane są z całokształtem działalności Spółki i stanowią jej nieodzowny element. Z uwagi jednak na fakt, że ich poniesienie nie warunkuje uzyskania przychodu przez Spółkę z tytułu danej umowy najmu, a niejednokrotnie koszty usług prawniczych zostaną poniesione mimo późniejszego niezawarcia danej umowy najmu, nie mogą być traktowane jako koszty bezpośrednio związane z przychodami Spółki wygenerowanymi z danej umowy najmu.

Ustawodawca nie zdefiniował pojęcia kosztów pośrednio związanych z przychodem, jednak przyjmuje się, że są to koszty związane z całokształtem działalności podatnika i których nie można powiązać z konkretnym przychodem. Należy zauważyć, że Spółka w swojej działalności posługuje się pewnymi modelami zawieranych umów najmu. W takim przypadku efekt pracy prawnika przy stworzeniu danego modelu umowy może zostać wykorzystany dla celów wielu umów najmu i trudno przypisać koszt usług prawniczych do konkretnego strumienia przychodów Spółki. Podobnie jest w przypadku, gdy dane postanowienia umowne są specyficzne dla danej grupy najemców, a inne są zupełnie niepowtarzalne. Także w takim przypadku trudno jest rozdzielić pracę prawnika pomiędzy konkretnie zawarte umowy najmu. Nie sposób też pominąć kosztów tych usług prawniczych, które nie zakończyły się zawarciem umowy najmu z danym najemcą ze względu na wycofanie się Spółki bądź potencjalnego najemcy. Niemniej, koszty te były konieczne w ramach prowadzonych negocjacji. Ponadto niemożliwe jest przypisanie do konkretnego przychodu kosztów opinii prawnych czy doradztwa prawnego świadczonego nierzadko bez związku z zawartymi umowami najmu, skoro z reguły tego typu opiniowanie czy doradztwo związane jest z podejmowaniem ogólnych decyzji biznesowych czy strategii wyszukiwania potencjalnych najemców, a także wariantów oferowanych im warunków w celu zwiększenia szans ich pozyskania. Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka uważa, że nie sposób przypisać konkretnego przychodu do ponoszonych kosztów z tytułu usług prawniczych, a zatem koszty te stanowią koszty pośrednie Spółki.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącane w dacie ich poniesienia. Z kolei art. 15 ust. 4e ustawy o CIT stanowi, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W świetle powyższego Spółka stoi na stanowisku, że koszty usług prawniczych stanowią koszt uzyskania przychodów Spółki w dacie ich poniesienia, a zatem w dniu, na który ujęto ten koszt jako koszt w księgach rachunkowych Spółki w rachunku zysków i strat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.