IPPB3/423-676/09-2/MS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 2 grudnia 2009 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB3/423-676/09-2/MS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 4 września 2009 r. (data wpływu 7 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych wniesienia przez Wnioskodawcę do spółki komandytowej znaków towarowych, w części dotyczącej:

* znaku słownego A. - jest prawidłowe,

* znaku słowno-graficznego C. oraz jego odmian i wersji, których Wnioskodawca nie zgłosił do Urzędu Patentowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych wniesienia przez Wnioskodawcę do spółki komandytowej znaków towarowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka S.A. (dalej "Spółka" lub ",A.") posiada m.in. prawa do znaków towarowych oraz do wzorów przemysłowych (dalej: "Znaki Towarowe") w rozumieniu ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm., dalej: "Ustawa PWP").

W celu ochrony prawnej posiadanych Znaków Towarowych A. ponosiła wydatki związane z uzyskaniem praw ochronnych na te Znaki. Wydatki te obejmowały m.in. koszty wynagrodzeń za przejęcie praw autorskich do projektów znaków, wynagrodzenie rzecznika patentowego, opłaty za zgłoszenie znaków w Urzędzie Patentowym itp. (dalej łącznie "opłaty rejestracyjne"). Wymienione opłaty rejestracyjne były ujęte w bilansie Spółki lub też były odnoszone bezpośrednio w koszty.

Rozpoznawalność oraz pozycja rynkowa produktów Spółki oparta jest zasadniczo o dwie podstawowe marki, tj. A. oraz C. Spółka posiada zarejestrowane prawo ochronne na znak słowny A. (dalej "znak A.") oraz znak słowno-graficzny C. (dalej "znak C."). Obydwa znaki posiadają liczne odmiany i wersje. Znak C. jest używany w wersjach zmodyfikowanych, co do których Spółka nie zgłosiła rejestracji praw ochronnych. Ponadto Spółka jest w trakcie uzyskiwania praw ochronnych na znak słowny C. w tzw. trybie krajowym (w Urzędzie Patentowym RP) oraz w trybie międzynarodowym (Urząd UE w Allicante), jednakże uzyskanie praw ochronnych w odniesieniu do znaku towarowego słownego nie jest pewne, ze względu na pojawiające się sprzeciwy podmiotów gospodarczych z krajów Unii Europejskiej.

Spółka rozważa wniesienie Znaków Towarowych (w tym znaku A. oraz znaku C.) do spółki komandytowej (dalej: "Spółka Osobowa" lub "Nowa Spółka") w formie wkładu niepieniężnego. Na obecnym etapie Spółka rozważa wniesienie Znaków Towarowych jako składników majątku będących odrębnymi aktywami.

Reorganizacja nakierowana jest na wzrost efektywności działalności Grupy A. dzięki koncentracji poszczególnych podmiotów na ich indywidualnych kompetencjach (tj. produkcji soków i napojów, zarządzania Znakami Towarowymi, produkcji mrożonek). Celem działalności Nowej Spółki (która zostanie właścicielem Znaków Towarowych) będzie efektywne zarządzanie działalnością marketingową w Grupie A. oraz maksymalizowanie wartości rynkowej tychże praw.

Marki A. oraz C. będą podlegały wycenie do wartości rynkowych przez wyspecjalizowany w tym zakresie podmiot.

Spółka Osobowa będzie wykorzystywać Znaki Towarowe wniesione wkładem niepieniężnym w ramach swojej działalności gospodarczej poprzez udzielanie licencji na odpłatne korzystanie z przedmiotowych praw.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

W związku z wyżej opisanym zdarzeniem przyszłym Spółka wnosi o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej prawa podatkowego, poprzez potwierdzenie prawidłowości stanowiska Spółki, zgodnie z którym:

1.

zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. dalej, jako "ustawa o p.d.o.p.") w sytuacji, w której Spółka posiada zarejestrowane prawo ochronne do znaku C. zasadne jest alokowanie wartości rynkowej wynikającej z wyceny marki C. dokonanej przez niezależny profesjonalny podmiot wyłącznie do znaku C. niezależnie od faktu, iż Spółka używa w działalności gospodarczej kolejnych wersji znaku słowno-graficznego C.

2.

zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy o p.d.o.p. za wartość początkową znaków A. oraz C. dla potrzeb amortyzacji podatkowej w Spółce Osobowej należy przyjąć wartość tych znaków określoną przez wspólnika w akcie notarialnym wnoszącym wkład do Spółki Osobowej, jednak nie wyższą niż wartość rynkowa na dzień wniesienia wkładu,

3.

Spółka Osobowa, w której księgach będą wykazane znaki A. oraz C., będzie dokonywała odpisów amortyzacyjnych od tych znaków od wartości początkowej ustalonej w sposób określony w pytaniu 1 oraz 2 od miesiąca następującego po miesiącu, w którym znaki A. oraz C. zostaną wprowadzone do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych Spółki Osobowej, a odpisy te w proporcji odpowiedniej do posiadanych przez A. udziałów w zyskach Spółki Osobowej będą stanowiły koszt uzyskania przychodów A. na podstawie art. 5 ust. 1 i 2 w powiązaniu z art. 15 ust. 6 Ustawy o CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. nr 1

Zdaniem Spółki, zasadne jest alokowanie wartości rynkowej wynikającej z wyceny marki C. wyłącznie do prawa ochronnego znaku C., na który Spółka posiada zarejestrowane prawa ochronne.

Zgodnie z art. 120 ust. 1 i 2 Ustawy PWP, znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa. Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne.

Co do zasady, na mocy art. 129 Ustawy PWP nie udziela się praw ochronnych na oznaczenia, które nie mają dostatecznych znamion odróżniających. Jednakże zgodnie z art. 134 Ustawy PWP udzielenie przedsiębiorcy prawa ochronnego na znak towarowy dla określonych towarów nie wyklucza udzielenia mu prawa na taki sam znak również dla towarów identycznych lub podobnych, a także udzielenia mu prawa ochronnego na podobny znak towarowy dla znaków identycznych lub podobnych.

Z przepisów Ustawy PWP wynika, że rejestracja każdej zmiany w zakresie istniejącego znaku towarowego wymaga ustanowienia nowego prawa ochronnego do znaku towarowego. Na przykład objęcie ochroną tego samego znaku towarowego ze zmienionym odcieniem dotychczasowej barwy wymaga dokonania ponownego zgłoszenia rejestracyjnego tego znaku towarowego do Urzędu Patentowego.

W opinii Spółki funkcją gospodarczą znaku towarowego jest wywołanie u odbiorców pewnych skojarzeń i odczuć dotyczących towarów lub usług. Oznacza to, że odbiorcy przypisują pewne cechy i właściwości towarom tylko na podstawie umieszczonego na nich znaku towarowego.

Zdaniem Spółki, te skojarzenia i odczucia wywoływane są właśnie przez znak C., natomiast jego kolejne wersje (mimo pewnych modyfikacji graficznych) nie zmieniają tych skojarzeń i odczuć, bezcelowe byłoby bowiem tworzenie przez Spółkę kolejnego znaku słowno-graficznego, który budziłby kompletnie nowe skojarzenia i odczucia.

Zdaniem Spółki, znak C. istniejący od kilku lat na rynku posiada istotną wartość rynkową dzięki poniesionym wydatkom marketingowym oraz skutecznym działaniom reklamowym. Sam fakt używania zarejestrowanego Znaku Towarowego w zmodyfikowanych wersjach (bez zgłaszania do ochrony w Urzędzie Patentowym wszystkich kolejnych modyfikacji i wersji Znaku Towarowego) jest bez znaczenia. Wartość wynikająca ze Znaku Towarowego oznacza właściwie wartość marki tj. oznaczenia pod jakim dany produkt jest sprzedawany, natomiast sama forma graficzna Znaku Towarowego nie jest uwzględniana w wycenie rynkowej Znaku Towarowego. Zmiana więc szaty graficznej Znaku Towarowego nie powoduje więc, że Znak Towarowy nie jest wykorzystywany dalej w działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe, tj. przede wszystkim fakt, iż wartość rynkowa marki C. wynika ze znaku C., na podstawie art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy o p.d.o.p. zasadne jest alokowanie wartości marki wynikającej z wyceny niezależnego podmiotu w odniesieniu do prawa ochronnego znaku C., na który Spółka posiada zarejestrowane prawo ochronne.

Ad. 2.

Zdaniem Spółki w przypadku wniesienia wkładem niepieniężnym znaków A. oraz C. do Spółki Osobowej ich wartość początkowa powinna zostać ustalona zgodnie z wartością określoną przez wspólników Spółki Osobowej w akcie notarialnym wnoszącym wkład do Spółki Osobowej, jednak nie wyższą od ich wartości rynkowej.

Zdaniem Spółki nie istnieją przepisy prawa podatkowego, które wskazywałyby, w jaki sposób należy ustalić wartość początkową wartości niematerialnych i prawnych wnoszonych przez osobę prawną do spółki osobowej na potrzeby kalkulacji odpisów amortyzacyjnych od tych wartości niematerialnych i prawnych rozpoznawanych jako koszt uzyskania przychodów przez wspólników spółki osobowej.

W opisanym przyszłym stanie faktycznym będące przedmiotem wkładu znaki A. oraz C. będą stanowić wartości niematerialne i prawne w rozumieniu art. 16b ust. 1 Ustawy o CIT. W związku z brakiem jakichkolwiek regulacji prawa podatkowego w zakresie ustalania wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych wnoszonych do spółki osobowej, zdaniem Spółki posiłkować się należy przepisem art. 16g ust. 1 pkt 4 Ustawy o CIT, zgodnie z którym "za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się ustaloną przez podatnika na dzień wniesienia wkładu lub udziału wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą od ich wartości rynkowej z dnia wniesienia wkładu".

Zdaniem Spółki, co prawda powyższy przepis odnosi się bezpośrednio jedynie do wkładów niepieniężnych wnoszonych do spółek kapitałowych oraz spółdzielni, ale Ustawa o CIT nie zawiera uregulowań określających wprost sposób ustalania wartości początkowej wkładów niepieniężnych wnoszonych do spółek osobowych. Zatem, ponieważ sposób ustalenia wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych wniesionych do spółki osobowej nie został bezpośrednio określony, w opisanej sytuacji należy odpowiednio zastosować zacytowany przepis art. 16g ust. 1 pkt 4 Ustawy o CIT, ustalając wartość początkową wartości niematerialnych i prawnych w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Nowej Spółki, w wysokości ustalonej przez podatnika na dzień wniesienia wkładu, nie wyższej jednak niż wartość rynkowa wartości niematerialnej i prawnej na ten dzień.

Równocześnie Spółka pragnie zauważyć, iż powyższe stanowisko znajduje także potwierdzenie w świetle uregulowań art. 22g ust. 1 pkt 4 Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity z dnia 31 stycznia 2000 r. Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 z późn. zm.; dalej "Ustawa o PIT"). Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 4 Ustawy o PIT, w przypadku nabycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w postaci wkładu niepieniężnego wniesionego do spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej (takiej jak Spółka Osobowa) za wartość początkową uważa się ustaloną przez wspólników na dzień wniesienia wkładu lub udziału, wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu.

W związku z powyższym, zasadne jest stwierdzenie, że dla potrzeb ustalenia wartości początkowej rzeczy i praw wniesionych przez osobę prawną jako wkładu do spółki komandytowej należy stosować odpowiednio przepis art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT. Skutkiem tego, wartość początkowa znaków A. oraz C. powinna zostać ustalona na podstawie ich wartości określonych w akcie notarialnym (wynikającej z wyceny dokonanej przez niezależny profesjonalny podmiot), na podstawie którego następuje ich wniesienie do Nowej Spółki, jednak w wysokości nie wyższej, niż wartość rynkowa tych znaków towarowych na dzień wniesienia wkładu do Spółki Osobowej.

Powyższe stanowisko znajduje swoje potwierdzenie w szeregu interpretacji podatkowych wydanych przez różne organy podatkowe. Jako przykłady można wymienić:

* interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 grudnia 2008 r. (sygn. IPPB3/423-1484/08-2/MS), który uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, że " (...) wartość początkowa znaku towarowego wnoszonego w postaci wkładu powinna zostać ustalona w ewidencji Spółki Komandytowej zgodnie z jej wartością określoną przez wspólników Spółki Komandytowej (w akcie notarialnym) na dzień wniesienia wkładu, jednak nie wyższą od wartości rynkowej".

* interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 listopada 2008 r. (sygn. IPPB3/423-1250/08-2/MS), który uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, stwierdzające iż "wartość początkowa (...) wartości niematerialnych i prawnych wnoszonych w postaci wkładu powinna zostać ustalona w ewidencji spółki komandytowej zgodnie z ich wartością określoną przez wspólników spółki komandytowej (w akcie notarialnym) na dzień wniesienia wkładu, jednak nie wyższą od wartości rynkowej".

* interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 listopada 2008 r. (sygn. IPPB3/423-1249/08-4/MS), który uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, iż "Z uwagi na brak szczegółowych unormowań dotyczących sposobu określenia wartości początkowej (a co za tym idzie podstawy, od której dokonywane będą odpisy amortyzacyjne dla celów podatkowych) składników majątkowych wnoszonych przez osoby prawne będące wspólnikami spółki osobowej, zdaniem Spółki zastosowanie powinna znaleźć zasada określona w przepisach ustawy o p.d.o.p. dotycząca wnoszenia wkładów niepieniężnych do spółki kapitałowej (art. 16g ust. 1 pkt 4). Zgodnie z tym przepisem za wartość początkową wartości niematerialnych i prawnych uważa się ustaloną przez podatnika na dzień wniesienia wkładu wartość poszczególnych wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej z dnia wniesienia wkładu. Przepis ten odnosi się do ustalenia wartości początkowej środków trwałych wartości niematerialnych i prawnych nabytych w formie aportu przez podatników podatku dochodowego".

* interpretację wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 stycznia 2008 r. (sygn. IP-PB3-423-411/07-4/AG), w której uznał za prawidłowe stanowisko spółki zgodnie z którym "w wyniku braku regulacji w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, odnoszących się wprost do wyceny innych niż środki trwale składników majątkowych przedsiębiorstwa wnoszonego aportem do Spółki i bezpośrednim odwołaniu się do ustawy o rachunkowości w art. 4a pkt 2 ww. ustawy, w analizowanej sytuacji do ewidencji dla potrzeb podatkowych, Spółka powinna wprowadzić składniki majątkowe w wartości nieprzekraczającej ich wartości rynkowej, analogicznie do rozwiązań proponowanych w ustawie o rachunkowości (...)".

Ad. 3

Spółka Osobowa, w której Spółka będzie wspólnikiem będzie uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej znaków A. oraz C. wniesionych w ramach ZCP ustalonej według zasad opisanych w pytaniu nr 1 oraz nr 2 od miesiąca następującego po miesiącu, w którym wartości te zostaną wprowadzone do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych Spółki Osobowej, a odpisy te będą stanowiły koszt podatkowy Spółki w proporcji odpowiedniej do posiadanych przez nią udziałów w zyskach Spółki Osobowej.

Zgodnie z treścią art. 5 Ustawy o CIT przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy i praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału (tj. udziału w zysku). Powyższe zasady stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Na podstawie art. 2 ustawy o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.) spółki komandytowe są zobowiązane prowadzić księgi rachunkowe, bez względu na wysokość obrotów, jeżeli choćby jednym z jej wspólników jest osoba prawna. W prowadzonych przez spółkę komandytową księgach rachunkowych powinna znajdować się również ewidencja środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, zawierająca informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych stanowiących podatkowy koszt uzyskania przychodów poszczególnych wspólników.

Natomiast w świetle art. 15 ust. 6 Ustawy o CIT kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia wartości niematerialnych i prawnych dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami podatkowymi (art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 Ustawy o CIT).

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 16b Ustawy o CIT znaki A. oraz C. wniesione aportem jako składniki majątku będą stanowić nabyte przez Spółkę Osobową wartości niematerialne i prawne, które w chwili przyjęcia do użytkowania będą zdatne do użytku oraz będą wykorzystywane dla potrzeb działalności gospodarczej przez okres dłuższy niż rok. W konsekwencji, będą one podlegały amortyzacji podatkowej. Przedmiotowe Znaki Towarowe zostaną ujęte w ewidencji wartości niematerialnych i prawnych Spółki Osobowej. Nowa Spółka będzie dokonywać obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z zasadami określonymi w art. 16m Ustawy o CIT.

Spółka będzie rozpoznawała amortyzację znaków A. oraz C. jako koszt uzyskania przychodu (w proporcji do posiadanego udziału w zysku Spółki Osobowej) począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym znaki A. oraz C. zostaną ujęte w ewidencji wartości niematerialnych i prawnych Spółki Osobowej.

Zgodnie bowiem z art. 16h ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT, odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych dokonuje się co do zasady od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym wartości te wprowadzono do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.

Jednocześnie, zgodnie z art. 16d ust. 2 Ustawy o CIT, wartości niematerialne i prawne wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż miesiącem, w którym Spółka Osobowa będzie mogła rozpocząć amortyzowanie praw do zarejestrowanych znaków towarowych (tj. znaku A. oraz znaku C.) będzie miesiąc następujący po miesiącu wprowadzenia praw do zarejestrowanych znaków towarowych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

W związku z tym, dla określenia momentu rozpoczęcia dokonywania odpisów amortyzacyjnych bez znaczenia będzie data przerejestrowania prawa do zarejestrowanych Znaków Towarowych A. oraz C. ze Spółki na Nową Spółkę.

Zgodnie z art. 162 ustawy PWP prawo ochronne na znak towarowy jest zbywalne i podlega dziedziczeniu. Jednocześnie, zgodnie z art. 62 ust. 2 tej ustawy, przeniesienie prawa do znaku towarowego wymaga formy pisemnej pod rygorem nieważności.

Stanowisko akceptujące możliwość rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytułu amortyzacji znaków towarowych (na które zostały udzielone prawa ochronne) od miesiąca następującego po miesiącu ich nabycia w postaci aportu znajduje odzwierciedlenie m.in. w artykule Departamentu Podatków Bezpośrednich pt. "Skutki podatkowe otrzymania przez spółkę znaku towarowego, wchodzącego w skład przedsiębiorstwa, wniesionego do niej tytułem wkładu niepieniężnego" zamieszczonym w Biuletynie Skarbowym Ministra Finansów nr 4/2007. Zgodnie ze stanowiskiem Departamentu, "jeżeli w związku z wniesieniem do spółki z o.o. przedsiębiorstwa, w skład którego wchodzi również zarejestrowany znak towarowy, zachowana jest forma notarialna, mająca pierwszeństwo przed formą pisemną, to w takim przypadku dochodzi także do skutecznego przeniesienia na spółkę prawa do tego znaku, czyli nabycie tego prawa. (...) Skoro zgodnie z art. 16b ust. 1 u.p.d.o.p. amortyzacji podlegają nabyte, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu ich przyjęcia do używania prawa, o których mowa w Prawie własności przemysłowej, to w konsekwencji spółka, do której został wniesiony wkład obejmujący prawo do znaku towarowego, może na podstawie art. 16b ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.p. dokonywać amortyzacji tego prawa. Bez znaczenia w tym przypadku pozostaje to, czy i kiedy dokonany zostanie wpis w rejestrze patentowym przeniesienia prawa do znaku towarowego."

Podobnie uznał również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacjach z dnia 6 czerwca 2008 r., sygn. IP-PB3-423-411/08-4/MS oraz z dnia 3 czerwca 2009 r., sygn. IPPB5/423-112/09-2/MB, stwierdzając, że "jeżeli w związku z wniesieniem do spółki przedsiębiorstwa, w skład którego wchodzi również zarejestrowany znak towarowy, zachowana jest forma notarialna, mająca pierwszeństwo nad formą pisemną to w takim przypadku dochodzi również do skutecznego przeniesienia na spółkę prawa do znaku towarowego. Wpis do rejestru patentowego stanowi jedynie przesłankę domniemania co do praw własności, nie decyduje jednak oprawie do korzystania."

Zdaniem Spółki, powyższe interpretacje potwierdzają stanowisko Spółki również w sytuacji, gdy Znaki Towarowe wniesione są aportem jako odrębne składniki majątkowe (a nie w ramach przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, jak to ma miejsce w wyżej powołanych pismach.

W konsekwencji, na podstawie art. 5 ust. 2 Ustawy o CIT, odpisy amortyzacyjne dokonywane przez Spółkę Osobową od wartości początkowej znaków A. oraz C. (ustalonych zgodnie z pytaniem 1 oraz 2) wniesionych do Spółki Osobowej jako część ZCP będą traktowane jako koszt uzyskania przychodów Spółki proporcjonalnie do posiadanego przez Spółkę udziału w zysku Spółki Osobowej począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym znaki te zostaną ujęte w ewidencji wartości niematerialnych i prawnych Spółki Osobowej.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje:

Dokonując analizy przedmiotowego wniosku organ podatkowy przyjął za Wnioskodawcą, iż obydwa znaki posiadają liczne odmiany i wersje, ale jedynie Znak C. jest używany w wersjach zmodyfikowanych, których Spółka nie zgłosiła rejestracji praw ochronnych przez co nie są one objęte ww. prawami ochronnymi.

Podkreślić należy, że w przypadku spółek osobowych ustawa z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037, dalej - "k.s.h."), nie zawiera jakichkolwiek ograniczeń względem przedmiotu aportów i dlatego należy przyjąć, że przedmiot aportu może stanowić własność rzeczy, praw, usługi, świadczenie pracy, a nawet prawa niezbywalne (jeśli nie są przenoszone na spółkę, ale wnoszone konstytutywnie, czyli ustanawiane na rzecz spółki).

Z treści powyższego wynika, że na gruncie k.s.h. zdolność aportowa przypada m.in. udziałowi we współwłasności, użytkowaniu wieczystemu, autorskim prawom majątkowym, znakowi towarowemu, prawu najmu i dzierżawy (jednak tylko w przypadku ich konstytutywnego ustanowienia na rzecz spółki), udziałom, akcjom, obligacjom, wierzytelnościom wspólnika, wiadomościom i doświadczeniu o charakterze technicznym, nadającemu się bezpośrednio do zastosowania w procesie produkcji (know-how).

W konsekwencji przedmiotem aportu mogą być zarówno prawa ochronne na znaki towarowe A. oraz C. jak również odmiany i wersje Znaku C., których Wnioskodawca nie zgłosił do Urzędu Patentowego. Jednocześnie nie ma znaczenia czy składniki aportu będą wykorzystywane w działalności gospodarczej przyjmującego aport.

Kwestie dotyczące określenia wartości niematerialnych i prawnych, zasady ustalania ich wartości początkowej stanowiącej podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych, zasady dokonywania tych odpisów uregulowane są w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. dalej: "ustawa o p.d.o.p.").

Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 6 tejże ustawy, przez wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji, z zastrzeżeniem art. 16c, rozumie się nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.) - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1.

Artykuł 16g ust. 1 pkt 4 ustawy o p.d.o.p. stanowi, iż za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki kapitałowej, a także udziału w spółdzielni - ustaloną przez podatnika na dzień wniesienia wkładu lub udziału wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.

Jednocześnie stosownie do brzmienia art. 16d ust. 2 ustawy o p.d.o.p., składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

W konsekwencji, zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 tejże ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów,

W świetle powyższego należy stwierdzić, że Znak A. w wersji pierwotnej oraz w późniejsze wersje i odmiany w pełni korzystają z praw ochronnych wynikających z rejestracji znaku towarowego i spełniają warunki określone w art. 16b ust. 1 pk 6 ustawy o p.d.o.p., czyli stanowią wartości niematerialne i prawne w rozumieniu tejże ustawy. Powyższe skutkuje prawem do określenia wartości początkowej Znaku A. zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 4 cytowanej ustawy, w wartości ustalonej przez podatnika na dzień wniesienia wkładu, nie wyższej jednak od ich wartości rynkowej. Odpisy amortyzacyjne dokonywane przez spółkę osobową od tak ustalonej wartości początkowej Znaku A. stanowić będą koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy w części odpowiadającej udziałowi w spółce osobowej, na podstawie art. 5 ustawy o p.d.o.p.

Zgodnie z art. 5 ust. 1ustawy o p.d.o.p., przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 3, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy i praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że udziały wspólników w przychodach są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku (art. 5 ust. 2).

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza wnieść aportem do spółki osobowej rozpoznane w swoich księgach jako wartość niematerialna i prawna - znak towarowy C., korzystający z praw ochronnych oraz wersje i odmiany tego znaku, których rejestracji nie dokonał zgodnie z przepisami ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (tekst jedn. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.). Jednocześnie spółka osobowa obejmie ww. składniki aportu, ale w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej wykorzystywać będzie jedynie odmiany i wersje, które nie zostały zarejestrowane przez Urząd Patentowy.

W świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz powołanych powyżej przepisów, należy stwierdzić, że:

1.

prawa ochronne na znak towarowy C. - wniesione aportem do spółki osobowej,ale nie wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, nie spełniają podstawowego warunku określonego w art. 16b ust. 1 pkt 6. Spółka osobowa nie może więc uznać ich jako wartość niematerialnych i prawnych,

2.

wersje i odmiany znaku C. - pomimo, iż wykorzystywane będą przez spółkę osobową w prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, w związku z brakiem rejestracji, nie korzystają z praw ochronnych określonych w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej, tym samym nie spełniają wymogów uznania ich za wartości niematerialne i prawne na podstawie definicji zawartej w art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o p.d.o.p.

W konsekwencji, spółka osobowa przyjmując prawa ochronne na Znak C. oraz późniejsze jego wersje i odmiany jako składniki aportu, nie będzie miała podstaw prawnych do rozpoznania ich jako wartości niematerialnych i prawnych oraz ustalenia ich wartości początkowej stanowiącej podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych w ujęciu podatkowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie skutków podatkowych wniesienia przez Wnioskodawcę do spółki komandytowej znaków towarowych, w części dotyczącej:

* znaku słownego A. -jest prawidłowe,

* znaku słowno-graficznego C. oraz jego odmian i wersji, których Wnioskodawca nie zgłosił do Urzędu Patentowego-jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl