IPPB3/423-671/14-2/KK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2013 r. (data wpływu 30 czerwca 2014 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy zapłata ceny nabycia praw w drodze potracenia (kompensaty) wzajemnych zobowiązań i wierzytelności pieniężnych stanowi uregulowanie ceny nabycia Praw w rozumieniu art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest prawidłowe.

W dniu 30 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy zapłata ceny nabycia praw w drodze potracenia (kompensaty) wzajemnych zobowiązań i wierzytelności pieniężnych stanowi uregulowanie ceny nabycia Praw w rozumieniu art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: "Wnioskodawca") w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi telekomunikacyjne, głównie w zakresie telefonii komórkowej oraz usługi dostępu do sieci Internet. Wnioskodawca ma siedzibę w Polsce i jest polskim rezydentem podatkowym, opodatkowanym w Polsce od całości swoich dochodów.

Wnioskodawca jest komandytariuszem spółki komandytowej z siedzibą w Polsce - X. Sp. z o.o. Sp.k. (dalej: "Spółka komandytowa"). Wnioskodawca jest także 100% udziałowcem spółki kapitałowej z siedzibą na Cyprze (dalej: "Spółka cypryjska")

Spółka cypryjska dokona sprzedaży na rzecz Spółki komandytowej praw ochronnych na znaki towarowe (potencjalnie również praw ze zgłoszenia znaków towarowych, praw autorskich do znaków towarowych z prawami zależnymi, praw z rejestracji wzorów przemysłowych oraz praw ze zgłoszenia wzorów przemysłowych, dalej łącznie: "Prawa"). Prawa ochronne w przeważającej większości dotyczą znaków towarowych zarejestrowanych w Urzędzie Patentowym RP. Pojedyncze prawa ochronne dotyczą znaków towarowych zarejestrowanych w Urzędzie Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego.

Cena nabycia Praw zostanie ustalona na podstawie wyceny dokonanej przez profesjonalnego rzeczoznawcę.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że:

* prawa zostały nabyte w celu gospodarczego wykorzystania;

* przewidywany okres używania Praw będzie dłuższy niż rok;

* prawa będą wykorzystywane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o CIT.

W związku z powyższym, co do zasady, Prawa zostaną zakwalifikowane przez Spółkę komandytową jako wartości niematerialne i prawne oraz wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki komandytowej dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Zapłata ceny nabycia Praw zostanie uiszczona w gotówce lub, potencjalnie, nastąpi w formie potrącenia (kompensaty) wzajemnych wierzytelności (zobowiązań) stron, np. ze zobowiązaniem do wydania przedmiotu pożyczki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym zapłata ceny nabycia Praw w drodze potrącenia (kompensaty) wzajemnych zobowiązań i wierzytelności pieniężnych stanowi uregulowanie ceny nabycia Praw w rozumieniu art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zapłata ceny nabycia Praw w drodze potrącenia (kompensaty) wzajemnych zobowiązań i wierzytelności pieniężnych stanowi uregulowanie ceny nabycia Praw w rozumieniu art. 15b ustawy o CIT.

Należy wskazać, że na gruncie przepisów ustawy o CIT spółki komandytowe (tekst jedn.: spółki osobowe nie posiadające osobowości prawnej) nie są podatnikami podatku dochodowego. W takim przypadku podatnikami w zakresie dochodów uzyskiwanych z działalności prowadzonej przez spółki komandytowe są odpowiednio wspólnicy tych spółek.

Zgodnie bowiem z treścią art. 5 ust. 1 ustawy o CIT podatnicy z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Jednocześnie zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o CIT wskazane powyżej zasady stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

W związku z powyższym, wykazywane przez Spółkę komandytową m.in. przychody i koszty uzyskania przychodów będą podlegać łączeniu z przychodami i kosztami uzyskania przychodów Wnioskodawcy proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału) w Spółce komandytowej. W konsekwencji, także koszty z tytułu podatkowych odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej nabytych Praw będą podlegać łączeniu z kosztami podatkowymi Wnioskodawcy proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału) w Spółce komandytowej.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy CIT, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów.

W przypadku, gdy termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, wówczas zgodnie z treścią art. 15b ust. 2 ustawy o CIT zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z dokumentów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie.

Zgodnie z treścią art. 15b ust. 6, przepisy art. 15b ust. 1-5 ustawy o CIT stosuje się odpowiednio, w przypadku nabycia lub wytworzenia środków trwałych albo nabycia wartości niematerialnych i prawnych, do tej części odpisów amortyzacyjnych, które podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów.

Odnosząc się do kwestii nabycia wartości niematerialnych i prawnych, ustawodawca wskazał w art. 15b ust. 7 ustawy o CIT, że w przypadku, gdy termin, o którym mowa w art. 15b ust. 1 lub 2 ustawy o CIT, upływa nie później niż w miesiącu następującym po miesiącu wprowadzenia ich do ewidencji, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się odpisy amortyzacyjne od tych wartości niematerialnych i prawnych w części, w jakiej ich cena nabycia wynikająca z dokumentów, o których mowa w ust. 1, została uregulowana w terminie określonym w ust. 1 lub 2. Jeżeli zobowiązanie zostało uregulowane w terminie późniejszym, podatnik w miesiącu uregulowania togo zobowiązania zwiększa koszty uzyskania przychodów o kwotę odpisów amortyzacyjnych, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie zdania poprzedniego.

Mając na uwadze treść wyżej przywołanych przepisów, należy podkreślić, że wprowadzając przepis art. 15b ustawy o CIT ustawodawca nie wyjaśnił, co należy rozumieć pod pojęciem "uregulowania" ceny nabycia wartości niematerialnej i prawnej.

Zdaniem Wnioskodawcy, pojęcie "uregulowania" należy rozumieć szeroko i poza zapłatą w gotówce mieszczą się w nim także inne sposoby uregulowania zobowiązania, w tym także poprzez potrącenie (kompensatę). Za taką wykładnią przemawia również fakt, że ustawodawca posłużył się pojęciem uregulowania" ceny, które zasadniczo jest pojęciem szerszym od pojęcia "zapłaty".

Mając na uwadze cel, jaki przyświecał ustawodawcy, wprowadzając przepis art. 15b ustawy o CIT, czyli usunięcie w gospodarce zatorów płatniczych, należy uznać, iż pod pojęciem "uregulowania" należy rozumieć taką sytuację, w której zobowiązania wynikające z faktury będące podstawą do ujęcia danego kosztu w kosztach podatkowych, ostatecznie wygaśnie, a nabywcy nie będzie można już uznać za dłużnika z tytułu zobowiązania wynikającego z takiej faktury. W ocenie Wnioskodawcy, pod pojęciem "uregulowania" nie należy zatem rozumieć tylko i wyłączenie dokonania zapłaty zobowiązania w gotówce. Gdyby bowiem celem ustawodawcy było takie właśnie uregulowanie, w treści przepisu art. 15b ustawy o CIT, ustawodawca użyłby pojęcia "zapłata", a nie "uregulowanie". W konsekwencji, za uregulowanie zobowiązania wynikającego z faktury będącej podstawą do ujęcia danego kosztu w kosztach podatkowych (poprzez odpisy amortyzacyjne), należy także uznać sytuację, w której zobowiązanie to wygaśnie na skutek jego potrącenia (kompensaty) z wierzytelnością przysługującą nabywcy prawa (WNiPu) w stosunku do zbywcy. Należy bowiem podkreślić, w skutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem (do wysokości wierzytelności niższej) i w konsekwencji, w tym zakresie żadnej ze stron nie można już uznać za dłużnika strony przeciwnej.

Biorąc pod uwagę powyższe, przez termin "uregulowanie", o którym mowa w powołanych wyżej przepisach art. 15b ustawy o CIT, należy więc rozumieć każdą dopuszczalną prawnie formę efektywnego spełnienia świadczenia skutkującą wygaśnięciem zobowiązania, a zatem także potrącenie (kompensata).

Analogiczne stanowisko prezentowane jest powszechnie w wydawanych aktualnie interpretacjach indywidualnych, np. interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 7 sierpnia 2013 r. (ILPB4/423-170/13-4/DS).

Reasumując, w opinii Wnioskodawcy, zapłata ceny nabycia Praw w drodze potracenia (kompensaty) wzajemnych zobowiązań i wierzytelności pieniężnych stanowi uregulowanie ceny nabycia Praw w rozumieniu art. 15b ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr z 2012 poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.