IPPB3/423-589/12-2/PK1

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 10 sierpnia 2012 r. (data wpływu: 13 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów ponoszonych w związku z uiszczeniem opłat z tytułu korzystania ze znaku towarowego - jest prawidłowe.

W dniu 13 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów ponoszonych w związku z uiszczeniem opłat z tytułu korzystania ze znaku towarowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej zwana ".Spółką") używa znaku towarowego wspólnego do całej grupy B. Jak wynika z uzyskanych przez Spółkę informacji w roku 2012 Spółka, w wyniku kontroli przeprowadzonej w B. Inc w USA przez tamtejsze władze podatkowe, zostanie obciążona opłatą za korzystanie ze znaku towarowego za lata 2008-2011. Znak towarowy jest własnością amerykańskiej spółki B., która dotychczas nie pobierała opłat, ale z ustaleń kontroli w Stanach Zjednoczonych wynika, że opłaty takie pobierać powinna. Opłata za korzystanie ze znaku towarowego będzie zafakturowana w całości na europejską centralę B. z siedzibą w Niemczech, a następnie niemiecka Spółka refakturuje opłatę na pozostałe spółki europejskie, w tym na Wnioskodawcę.

Wysokość opłaty uzależniona jest od uzyskanych przez Spółkę przychodów i wynosi 0, 5% wartości przychodów uzyskanych w danym roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opłata z tytułu korzystania ze znaku towarowego:

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie. Natomiast koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Z kolei za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Przez koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć koszty, których związek z przychodami ma charakter pośredni, tj. gdy nie jest możliwe ustalenie, jakich przychodów dotyczą Są to przede wszystkim koszty ogólnego zarządu, związane z zapewnieniem funkcjonowania przedsiębiorstwa (M. Wilk, Komentarz do art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, System Informacji Prawnej LEX 2012).

Opłaty z tytułu korzystania ze znaku towarowego są przykładem kosztu poniesionego w celu osiągnięcia długofalowych korzyści, a nie konkretnego, jednorazowego przychodu. Dlatego też, zdaniem Spółki, opłaty z tytułu korzystania ze znaku towarowego należy zakwalifikować do kosztów pośrednich, a co za tym idzie, powinny zostać potrącone w dacie ich poniesienia.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych znak towarowy o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą zaliczyć należy do wartości niematerialnych i prawnych.

Z kolei art. 16g ust. 14 ww. ustawy stanowi, że wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw; jeżeli wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę, przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia.

W świetle powyższych przepisów, w sytuacji, gdy wysokość opłaty za korzystanie ze znaku towarowego określona jest jako procent od obrotu, nie będzie ona stanowiła wartości niematerialnej i prawnej podlegającej amortyzacji. Jej wartość początkowa wyniesie bowiem zero, a zatem nie będzie podstawy do dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Spółka stoi zatem na stanowisku, że całość kosztów poniesionych w związku z korzystaniem ze znaku towarowego należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie w wyrokach WSA, w wyroku z dnia 26 stycznia 2011 r. sygn. I SA/Kr 1695/10 sąd stwierdził, że "opłata licencyjna za korzystanie ze znaku towarowego podlega uwzględnieniu w kosztach uzyskania przychodów w dacie poniesienia wydatku, lecz jedynie w tej części, która uzależniona jest od wysokości uzyskanego przez spółkę obrotu"; a także w interpretacjach organów podatkowych (m.in. interpretacja indywidualna z dnia 28 maja 2009 r. nr ITPB3/423-125/09/MT, interpretacja indywidualna z dnia 17 lutego 2009 r. nr IBPBI/2/423-1083/08/MO, interpretacja indywidualna z dnia 14 kwietnia 2008 r. nr IP-PB3-423-175/08-2/DG, interpretacja indywidualna z dnia 12 września 2005 r. nr DP/P1/423-0085/05/AP).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.