IPPB3/423-586/11-2/MC - CIT w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup gadżetów reklamowych opatrzonych logo spółki.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 12 lipca 2011 r. (data wpływu 19 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup gadżetów reklamowych opatrzonych logo Spółki - jest prawidłowe

W dniu 19 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup gadżetów reklamowych opatrzonych logo Spółki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest jednym z wiodących podmiotów na rynku, prowadzących działalność w segmencie sprzedaży hurtowej towarów. Głównymi klientami Wnioskodawcy są mikro - i mali przedsiębiorcy (dalej zwani: "Klienci"). Z uwagi na okoliczność, iż w branży w jakiej działa Wnioskodawca na powyższym rynku występuje duża konkurencja, Wnioskodawca podejmuje szereg działań marketingowych w zakresie zwiększenia sprzedaży, m.in. prowadzi sprzedaż premiową, reklamę w środkach masowego przekazu, wywiesza banery, plakaty itp. W celu uatrakcyjnienia własnej oferty w trakcie akcji marketingowych, Wnioskodawca nieodpłatnie przekazuje Klientom gadżety reklamowe jak np. zegary, długopisy, podkładki, breloki, kubki, filiżanki, bilonownice, koszulki, bluzy czy zapaski kucharskie. Wszystkie przekazywane towary opatrzone są logo Wnioskodawcy lub logo marek własnych Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki poniesione na zakup gadżetów reklamowych opatrzonych logo Wnioskodawcy stanowią koszty uzyskania przychodów stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: Ustawa o CIT).

Zdaniem Wnioskodawcy, zakupione gadżety reklamowe, opatrzone logo Wnioskodawcy, przekazywane następnie klientom jako koszty związane z reklamą będą stanowiły koszt podatkowy.

Stosownie bowiem do art. 15 ust. 1 Ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów określonych w art. 16 ust. 1 Ustawy.

Zatem, aby można było uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodu niezbędne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek:

* poniesienie go w celu osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów;

* brak wymienienia danego wydatku w katalogu wyłączeń określonym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT

Zgodnie z wykładnią art. 15 ust. 1 i ust. 4b Ustawy, a także utrwalonym poglądem doktryny i orzecznictwa, jako wydatki "poniesione w celu osiągnięcia przychodów" powinny być kwalifikowane wszystkie wydatki dzięki poniesieniu, których zgodnie z zasadami racjonalności ekonomiczne, podatnik może oczekiwać uzyskania przychodów. Zgodnie z uchwałą 7 Sędziów NSA z dnia 16 czerwca 2007 r. (sygn. akt II FPS 08/06): "Ustawodawca posłużył się pojęciem "przychodów", a nie "przychodu ". Liczba mnoga, w której użyto tego słowa, wskazuje, że aby wydatek można było uznać za koszt w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., nie jest konieczne wykazanie zależności między nim, a powstaniem lub powiększeniem konkretnego, mierzalnego przychodu". Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 18 marca 2008 r. (sygn. akt I SA/Po 1466/08), potwierdził prezentowane powyżej stanowisko: "Związek pomiędzy kosztem, a przychodem może być bezpośredni lub pośredni koszty bezpośrednie obejmują wydatki, które są ściśle związane z danymi przychodami, jakie osiąga podmiot gospodarczy. Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje uzyskanie tych przychodów. W przypadku tego rodzaju kosztów nie zachodzi bezpośrednia relacja z przychodami. koszty takie chociaż niewątpliwie związane z osiąganymi przychodami nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami" Z tego wynika, że nie jest konieczne wykazanie w każdym przypadku bezpośredniego związku między wydatkiem a przychodem.

Wydatek, który został poniesiony w celu (decydujący jest zamiar podatnika - cel poniesienia wydatku) uzyskania przychodów i jednocześnie nie został wymieniony w negatywnym katalogu wydatków wyłączonych z kosztów podatkowych, może zostać zakwalifikowany do kosztów podatkowych (wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 28.03. 2007 r., sygn. akt I SA/Wr 84/07).

W wyroku z dnia 7 marca 2005 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu (sygn. akt 1729/03) stwierdził: "Wydatki na cele reprezentacji i reklamy są kosztami pośrednimi, posiadającymi specyficzny charakter, bowiem nie występuje bezpośredni wpływ tych wydatków na powstanie przychodu. (...) Celem reklamy jest przekazywanie informacji o towarach (usługach) I nakłanianie potencjalnych klientów do ich nabycia, co polega głownie na prezentowaniu towarów, usług, ewentualnie marki cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych, modnych czy nawet prowokujących, aby skłonić jak największą Ilość potencjalnych nabywców do zakupu (korzystania z usługi) Jednym słowem poniesienie wydatków na reprezentację i reklamę, mimo, iż brak jest bezpośredniego związku między nimi a przychodem, podlega zaliczeniu w koszty uzyskania przychodu, jeżeli podatnik wykaże związek takich wydatków z prowadzoną działalnością gospodarczą."

Bez wątpienia zdaniem Wnioskodawcy przekazywane klientom gadżety reklamowe opatrzone logiem Wnioskodawcy ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Przepisy prawa podatkowego nie definiują ani pojęcia "reprezentacji", ani "reklamy", należy w związku z tym posiłkować się wykładnią językową. Zgodnie z definicją w Słowniku języka polskiego, reklama jest działaniem mającym na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług; np. plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp., służące temu celowi. Natomiast reprezentacja to "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia.

W wyroku WSA z 27 kwietnia 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 2644/06 sąd stwierdził, że można uznać za reklamę promowanie określonej firmy bez konieczności jednoczesnego bezpośredniego promowania oferowanych przez nią towarów lub usług. Reklama firmy lub oferowanych przez nią towarów lub usług może być prowadzona poprzez lansowanie znaku firmowego, logo czy też nazwy.

Za reklamę należy uznać wszelkiego rodzaju upominki z logo firmy, takie jak: długopisy, kalendarze, otwieracze do butelek, a tym samym też i portfele oraz albumy i kosze upominkowe opatrzone logo firmy, uznaje się za rodzaje tzw. reklamy specjalnej (takie stanowisko zajął np. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 26 marca 2009 r. nr ILPB3/423-34/09-3/MC).

Stanowisko takie znajduje swoje potwierdzenie w licznych interpretacjach podatkowych. przykładowo w interpretacji wydanej przez Dyrektora izby Skarbowej w Warszawie z dnia 31 stycznia 2011 r. o sygn. IPPB1/415-1097/10-2/ES, Dyrektor stwierdził: " (...) reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Za logo uznać należy znak handlowy o charakterze graficznym, używany przez daną firmę do identyfikowania marki swojego produktu lub oferowanych usług oraz odróżniania ich od innych (por J. Thomas Russell, W. Ronald Lane, Reklama według Ottona Kleppnera; Wydawnictwo FELBERG SJA, 2000 r., s. 621). Logo może obejmować zarówno nazwę przedsiębiorcy. jej skrót, jak też nazwę konkretnego produktu lub usługi. każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana jest bowiem z daną firmą oraz oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia. Zatem wydatek na tego rodzaju reklamę stanowi koszt uzyskania przychodów. W przypadku oferowania kontrahentom prezentów z logo firmy do czynienia ma my z reklamą, polegającą na promowaniu przedsiębiorstwa bez konieczności jednoczesnego bezpośredniego promowania oferowanych towarów bądź usług".

Przekazywane przez Wnioskodawcę towary opatrzone logo są nie wielkiej wartości, w związku z czym nie można uznać że mają charakter reprezentacyjny. Dodatkowo zdaniem Wnioskodawcy przekazywanie niewielkich prezentów Klientom jest dziś tak powszechne, że nie przyczynia się do budowy wizerunku firmy, a wręcz ich brak może uchodzić za odstępstwo od zwyczajowego postępowania.

W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wydatki poniesione na nabycie drobnych gadżetów i upominków, które są rozdawane masowo oraz opatrzone są w sposób trwały logo Wnioskodawcy, stanowi na podstawie art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, koszt uzyskania przychodów jako wydatki reklamowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego i stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.