IPPB3/423-574/13-4/GJ - Określenie skutków podatkowych w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zastosowania przez spółkę rabatu przy sprzedaży wyrobów na skutek uprzedniego zgłoszenia reklamacji przez kontrahenta.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 28 października 2013 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB3/423-574/13-4/GJ Określenie skutków podatkowych w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zastosowania przez spółkę rabatu przy sprzedaży wyrobów na skutek uprzedniego zgłoszenia reklamacji przez kontrahenta.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25 lipca 2013 r. (data wpływu 29 lipca 2013 r.), uzupełnione na wezwanie organu z dnia 6 września 2013 r. nr IPPB2/415-542/13-2/MG;IPPB3/423-574/13-2/GJ, pismem z dnia 12 września 2013 r. (data wpływu 17 września 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych zastosowania rabatu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe

Spółka zajmuje się produkcją i sprzedażą galanterii klinkierowej. Produkcja odbywa się systemem ciągnionym pokłady różnych glin łączy się ze sobą, formuje i wypala w piecach komorowych lub tunelowych. Otrzymuje produkt naturalny, który stosownie do parametrów fizyko-chemicznych gliny może być bardziej lub mniej wrażliwy na warunki atmosferyczne. Skutkuje to czasami rozwarstwieniami położonych płytek lub odpryskami. Ze względu na rodzaj gliny możliwe są również wady na produktach w postaci margli i wichrowatości. Wady tego rodzaju są nierozłączną częścią produkcji z materiałów naturalnych i nie da się ich wyeliminować na poziomie wewnętrznego systemu jakości. Swoje produkty Spółka sprzedaje za pośrednictwem Hurtowni. Z powodu opisanych powyżej odbiorcy indywidualni Klienci współpracujących ze Spółką Hurtowni, składają za ich pośrednictwem reklamacje na wyroby. Podstawą owych reklamacji jest rękojmia ustanowiona w Kodeksie cywilnym i opisana w ustawie o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz w postępowaniu reklamacyjnym opisanym Klientów na stronie internetowej Spółki. Rozpatrując daną reklamację, Spółka zbiera dokumentację w postaci dokumentów potwierdzających nabycie wyrobów Spółki, zgłoszenia reklamacyjnego z opisem wad, stosowanych materiałów budowlanych, jeśli sytuacja tego wymaga przeprowadza wizję lokalną i/lub prosi o zdjęcia. Jeśli tylko reklamacja jest zasadna Spółka realizuje roszczenia klientów w postaci wymiany towarów na wolne od wad lub/i wypłatę rekompensaty poniesionych kosztów montażu wadliwych wyrobów, ich demontażu i ponownego montażu wyrobów wolnych od wad, ustalone w oparciu o stawki rynkowe lub szacunek rzeczoznawcy majątkowego. Czasami zdarza się, że reklamacja jest nie zasadna, np, upłynął termin rękojmi. Wtedy Spółka dla pozytywnego wizerunku wśród Hurtowników i Klientów - odbiorców ostatecznych i przez to zabezpieczenia źródeł przychodów chce przyjąć w swojej strategii sprzedaży możliwość sprzedaży Klientowi nowych wyrobów co do rodzaju i ilości odpowiadających wyrobom reklamowanym z rabatem do ceny sprzedaży sprowadzającym cenę sprzedaży do jednego złotego (1 zł) netto. Taka sprzedaż wyrobów pozwoli Spółce skorygować nadszarpnięty sprzedażą wadliwych wyrobów, rynkowy obraz Spółki, który przekłada się na zmniejszenie sprzedaży. Poza tym taka sprzedaż może uchronić Spółkę od ewentualnych odszkodowań i rekompensat za wadliwe towary. Spółka uruchomiła nową linię technologiczną pozwalającą produkować 5 razy więcej wyrobów niż dotychczasowa linia. Sprzedaż takiej ilości wyrobów wymagać będzie intensywnych działań marketingowych i zapewne zwiększyć może liczbę zgłaszanych w przyszłości reklamacji.

W odpowiedzi na wezwanie organu Spółka dodała:

Spółka rokrocznie w formie zarządzenia Zarządu ustala warunki sprzedaży na dany rok, stanowiące jednocześnie wytyczne do strategii sprzedaży opisanej i przyjęte do stosowania w Sprawozdaniu z działalności Zarządu Spółki. W zarządzeniu tym, zostaną wprowadzone zapisy określające możliwość sprzedaży Klientowi nowych wyrobów, co do rodzaju i ilości odpowiadających wyrobom reklamowanym, z rabatem do ceny sprzedaży sprowadzającym cenę sprzedaży do jednego złotego (1 zł) netto.

Spółka przewiduje, iż sprzedaży nowych wyrobów reklamowanych z rabatem sprowadzającym cenę sprzedaży do jednego złotego (1 zł) netto będzie dedykowana wszystkim Klientom, których reklamacja będzie niezasadna z punktu widzenia Kodeksu Cywilnego i Ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej. Sprzedaż z rabatem wynika z chęci zapewnienia sobie ciągłości sprzedaży w kanałach dystrybucji Hurtowników Spółki, tak aby Hurtownicy nie musieli tracić czasu i pieniędzy w przeprowadzaniu procedur reklamacyjnych, jakie nakłada na nich Kodeks Cywilny i Ustawa o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej, a cały swój wysiłek kierowali na sprzedaż wyrobów Spółki. Klient reklamujący wyroby, nawet jeśli reklamacja jest niezasadna (bo np. upłynął czas zgłoszenia reklamacji) oczekuje, iż kupując wyroby Spółki będzie z nich korzystał przez 15-20 lat, a czas reklamacji upływa po 2 latach, ma być usatysfakcjonowany ostatecznie zakupami wyrobów Spółki, nawet jeśli pierwszy zakup wiązał się z koniecznością reklamacji, tak aby przy innej okazji powrócił do zakupów wyrobów Spółki. Reklamacje te wynikają z właściwości fizyko-chemicznych glin używanych do produkcji wyrobów Spółki. Praktyka i nauka nie znają sposobów na 100% wyeliminowanie na poziomie produkcyjnym, wyrobów, które w toku używania nie będą bardziej lub mniej wrażliwe na warunki atmosferyczne, co skutkuje ich rozwarstwieniami, odpryskami, wichrowatościami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy Spółka może zastosować rabat sprowadzający cenę sprzedaży do wysokości jednego złotego netto.

2. Czy Spółka może uznać za koszty uzyskania przychodów koszty wytworzenia tych wyrobów.

3. Czy taka strategia działania w świetle art. 14 ustawy o p.d.o.p. uzasadnia zastosowanie rabatu sprowadzającego cenę sprzedaży do wysokości jednego złotego netto.

Zdaniem Spółki:

Ad.1. Spółka stoi na stanowisku, iż sprzedaż reklamującemu Klientowi, nowych wyrobów co do rodzaju i ilości odpowiadających wyrobom reklamowanym z rabatem sprowadzającym cenę sprzedaży do jednego złotego (1 zł) netto, jest przychodem związanym z działalnością gospodarczą w tej wysokości. Ponieważ przychody podatkowe to kwoty należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Przychodem ze sprzedaży rzeczy (tu: wyrobów) jest cena określona w umowie (tu: na fakturze).

Ad. 2. Spółka stoi na stanowisku, iż sprzedaż wyrobów z rabatem do ceny sprzedaży sprowadzającym cenę sprzedaży do jednego złotego (1 zł) netto stanowi koszt uzyskania przychodów, gdyż są to koszty poniesione celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Ad. 3. Spółka stoi na stanowisku, iż sprzedaż wyrobów z rabatem do ceny sprzedaży sprowadzającym cenę sprzedaży do jednego złotego (1 zł) netto jest uzasadniona w świetle art. 14 ustawy o p.d.o.p., gdyż służy zabezpieczeniu źródeł przychodów w związku z tym iż niweluje negatywne opinie o produkcie i Spółce co nabiera szczególnego znaczenia w związku z rozpoczęciem dużej masowej produkcji na nowej linii technologicznej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W obowiązującym systemie prawnym funkcjonuje zasada swobody umów przewidziana w art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), zgodnie z którą strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Tym samym generalnie strony mogą dowolnie kształtować swoje prawa i obowiązki wynikające z zawieranych umów. Co do zasady przedsiębiorca sam decyduje, jakie ceny stosuje w obrocie gospodarczym. Założeniem działalności gospodarczej jest osiągnięcie zysku. W działalności handlowej przedsiębiorca uzyskuje zysk poprzez zastosowanie marży handlowej, która jest jednym z elementów ceny sprzedaży. Cena ta ma zapewnić pokrycie kosztów własnych zakupu towarów bądź wytworzenia produktów i uzyskanie rentowności sprzedaży. Co do zasady przedsiębiorca również decyduje o obniżeniu cen towarów, czym dostosowuje swoją strategię gospodarczą do wymagań rynku i klientów.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Pojęcia rabatu, upustu, skonta i bonifikaty nie zostały zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Należy zatem się oprzeć na definicjach słownikowych tych pojęć. Na podstawie Słownika języka polskiego PWN (pod red. M. Szymczaka, Warszawa 1992 r.) przez pojęcie rabatu należy rozumieć zniżkę, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towaru, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką, kupujących dużą ilość towaru jednorazowo lub w określonym czasie. Skonto - to zniżka ceny towaru objętego sprzedażą kredytową albo ratalną, udzielona nabywcy płacącemu gotówką, opust - zniżka ceny kupna przyznawana nabywcy przez sprzedawcę (zwykle przy zakupach hurtowych); w języku potocznym zamiast pojęcia opust używane jest pojęcie upustu. Bonifikata - to zniżka od ustalonej ceny towaru, zwłaszcza jako forma odszkodowania za poniesioną stratę. Pojęcia "bonifikata" i "skonto", użyte w art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p. są dwoma rodzajami rabatu, tj. obniżki ustalonej ceny określonego towaru lub usługi, wyrażonej procentowo lub kwotowo. Z brzmienia przepisu art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p. wynika, że udzielenie rabatu w postaci obniżenia ceny za towar lub usługę stanowi podstawę do pomniejszenia przychodu z tytułu tej sprzedaży. Rabat (czyli bonifikata lub skonto) podlega bowiem wyłączeniu z przychodów sprzedawcy. W podatku dochodowym przedmiotem opodatkowania jest dochód, czyli przychód minus koszty uzyskania przychodów. Zasada określona w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. wskazuje, że kosztem uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Sprzedaż towarów po obniżonej cenie generuje powstanie przychodu u przedsiębiorcy z tego tytułu, a kosztem uzyskania przychodów będzie wydatek związany z nabyciem/wytworzeniem towarów. W art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. nie wskazano, że sprzedaż dokonywana jest poniżej ceny zakupu/wytworzenia generuje obowiązek niezaliczenia całego wydatku poniesionego na zakup/wytworzenie towaru do kosztów uzyskania przychodów. Zatem obniżenie ceny, po jakiej sprzedawany jest towar poniżej ceny zakupu/wytworzenia nie powoduje obowiązku obniżenia kosztów uzyskania przychodów. W związku ze sprzedażą po obniżonej cenie, zmniejszeniu ulega przychód ze sprzedaży. W tym miejscu należy mieć na uwadze, że w przypadku gdy cena transakcji znacznie odbiega od ceny rynkowe, może mieć zastosowanie art. 14 u.p.d.o.p. Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Z powyższego przepisu wynika, że ustalenie przychodu przez organ podatkowy może nastąpić tylko wówczas, gdy cena umowna znacznie odbiega od wartości rynkowej bez uzasadnionej przyczyny. Wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 14 ust. 2 ustawy).

Organ zauważa, że wskazanie przyczyn uzasadniających podanie w umowie sprzedaży ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej może być przesłanką do odstąpienia organu podatkowego od określenia wartości rynkowej zbywanej rzeczy to jednak ocena, czy okoliczności wskazane przez podatnika zasługują na uwzględnienie może być dokonana tylko w toku postępowania podatkowego. Postępowanie kontrolne czy podatkowe, które w sposób staranny i wnikliwy oceni na podstawie dokumentów źródłowych, transakcję w kontekście ceny sprzedaży i jej odniesienia do wartości rynkowej, pozwoli zweryfikować ustalenie ceny dokonane przez podatnika. Tym samym nie może być dokonane w trybie wydawania interpretacji indywidualnych na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Dodatkowo należy wspomnieć, że chociaż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalenia ceny sprzedaży z zastrzeżeniem prawa organu podatkowego do ewentualnej weryfikacji tej ceny w razie braku uzasadnienia dla jej obniżki, wyjątek w tym względzie stanowi sytuacja, gdy między podatnikiem a jego kontrahentami istnieją powiązania wskazane w art. 11 u.p.d.o.p. np. rodzinne, kapitałowe lub wynikające ze stosunku ze stosunku pracy, a ceny zastosowane w zawieranych transakcjach zostaną ustalone na warunkach innych, niż gdyby transakcje były zawierane między podmiotami niepowiązanymi

Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy należy uznać, że:

1. Spółka może zastosować rabaty i dokonywać sprzedaży wyrobów z rabatem. Wynika to z cywilistycznej zasady swobody w kształtowaniu stosunków prawnych między stronami transakcji.

2. Skoro sprzedaż z rabatem generuje przychód, chociażby w wysokości 1 złotego, przepisy podatkowe nie ograniczają prawa Spółki do zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków na wytworzenie wyrobów.

3. Jakkolwiek argumentacja Spółki o zasadności sprzedaży wyrobów za cenę 1 złotego, że:

* Spółka rokrocznie w formie zarządzenia Zarządu ustala warunki sprzedaży na dany rok, stanowiące jednocześnie wytyczne do strategii sprzedaży. W zarządzeniu tym zostaną wprowadzone zapisy określające możliwość sprzedaży klientom nowych wyrobów co do rodzaju i ilości odpowiadających wyrobom reklamowanym z rabatem,

* sprzedaż nowych wyrobów reklamowanych z rabatem będzie dedykowana wszystkim klientom, których reklamacja będzie niezasadna z punktu widzenia kodeksu cywilnego i ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej,

* sprzedaż z rabatem ma na celu zapewnienia sobie ciągłości sprzedaży może świadczyć o tym, że obniżenie ceny jest uzasadnione, to jednak organ podatkowy w ramach interpretacji nie może tego potwierdzić i tym samym pozbawić organu podatkowego prowadzącego postępowanie podatkowe lub kontrolne prawa do weryfikacji ceny.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl