IPPB3/423-561/09-2/GJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 10 sierpnia 2009 r. (data wpływu 19 sierpnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 sierpnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 30 października 2008 r. Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy Spółki podjęło uchwałę o podziale zysku za 2007 r. Uchwała przewidywała, że Spółka wypłaci na rzecz akcjonariusza tj. Skarbu Państwa dywidendę niepieniężną w postaci. Linii Wschodnich tj. linii elektroenergetycznych łączących system elektroenergetyczny Polski z systemem Białorusi i Ukrainy. W tym samym dniu - 30.10. 2008 r. wykonano ww. uchwałę tj. dokonano przekazu na żądanie Skarbu Państwa, zgodnie z art. 9211 Kodeksu Cywilnego. Także dnia 30.10. 2008 r. Skarb Państwa reprezentowany przez Ministra Skarbu Państwa przekazał świadczenie Spółki obejmujące przeniesienie własności oraz wszelkich innych praw rzeczowych i obligacyjnych do Linii Wschodnich Spółce P S.A. (dalej P) jako odbiorcy przekazu. P. został upoważniony do przyjęcia, a Wnioskodawca do spełnienia powyższego świadczenia na rachunek Skarbu Państwa. W konsekwencji Spółka przekazała Linie Wschodnie bezpośrednio do P. w imieniu Skarbu Państwa, natomiast Skarb Państwa otrzymał w zamian za wkład niepieniężny w postaci Linii Wschodnich akcje nowej emisji wyemitowane przez P. Opisane zdarzenie wiązało się z wejściem w życie postanowień Dyrektywy 2003/54/WE z dnia 26 czerwca 2003 r. (Dz. U. L 176 z 15 lipca 2003 r., str. 37-56; dalej: Dyrektywa), a także w związku z treścią ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, Ministerstwo Gospodarki opracowało "Program dla elektroenergetyki ". W wyniku realizacji tego programu Skarb Państwa stał się jedynym akcjonariuszem P. S.A., który pełni funkcję operatora systemu przesyłowego elektroenergetycznego w Polsce. Do uskarbowienia P. doszło poprzez wydanie jego akcji przez poprzedniego akcjonariusza, P S.A. na rzecz Skarbu Państwa w formie dywidendy rzeczowej z dniem 31 grudnia 2006 r. Z dniem 31 grudnia 2007 r. G. S.A. będąca do tej pory właścicielem systemu przesyłowego elektroenergetycznego została podzielona w ten sposób, iż majątek przesyłowy (oraz inne aktywa związane z tym majątkiem) zostały wydzielone na rzecz P. W ten sposób P., jako operator systemu przesyłowego stał się również jego właścicielem. Jednym z elementów systemu przesyłowego, który nie został jednak przekazany na rzecz P. w wyniku podziału G. S.A. były Linie Wschodnie. Te składniki majątkowe zostały przekazane na rzecz P. w dniu 30 października 2008 r. w ramach procesu opisanego powyżej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wypłata dywidendy przez Spółkę na rzecz Skarbu Państwa w formie rzeczowej poprzez wydanie Linii Wschodnich nie powoduje powstania dla Spółki przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Wnioskodawcy:

W opinii Spółki wypłata dywidendy rzeczowej na rzecz Skarbu Państwa w postaci Linii Wschodnich nie powoduje powstania dla Spółki przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przeszłości w analogicznym stanie faktycznym Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał już dla Spółki interpretację potwierdzającą jej stanowisko, iż wypłata dywidendy rzeczowej nie powoduje powstania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych (decyzja z 11 grudnia 2006 r., sygn. 1401/ BP-I/4230Z-111/06/TS).

Wypłata dywidendy przez spółkę akcyjną uregulowana jest w art. 347, 348, 349 i 353 z ustawy dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.). Dywidenda jest formą partycypowania przez akcjonariuszy w zysku rocznym spółki. Na podstawie art. 347 k.s.h. akcjonariusz ma prawo do udziału w zyskach spółki, której akcji jest posiadaczem, pod warunkiem przeznaczenia go uchwałą walnego zgromadzenia do wypłaty. Wypłata dywidendy stanowi zatem jednostronne świadczenie spółki na rzecz akcjonariusza. Przepisy kodeksu spółek handlowych dopuszczają wypłatę dywidendy w formie rzeczowej. Potwierdza to zarówno doktryna, jak i praktyka obrotu gospodarczego, gdzie dywidenda rzeczowa jest wypłacana. Również Spółka wypłacała już na rzecz Skarbu Państwa dywidendę rzeczową w przeszłości. W piśmiennictwie wskazuje się wprost, że "o powstaniu i treści roszczenia o wypłatę dywidendy przesądza brzmienie stosownej uchwały walnego zgromadzenia". Dywidenda rzeczowa jest w obrocie stosowana rzadziej niż podział zysku w formie dywidendy pieniężnej. Przyczyna jest oczywista. Otóż akcjonariuszom najczęściej zależy na uzyskaniu od Spółki świadczenia pieniężnego z uwagi na łatwość dysponowania tym świadczeniem, natomiast majątek rzeczowy spółki, jako nieporównanie mniej płynny, nie przedstawia zazwyczaj dla akcjonariuszy dużej wartości użytkowej, w przypadku gdy akcjonariusze nie mają określonego zamiaru wykorzystania tego majątku. Niekiedy jednak, świadczenie w formie niepieniężnej jest dla akcjonariusza bardziej pożądane niż dywidenda w formie pieniężnej. Tak było również w tej sprawie. Regulacje Wspólnoty Europejskiej nakładały bowiem na Spółkę oraz na Skarb Państwa jako właściciela konieczność oddzielenia działalności w zakresie wytwarzania i obrotu energią elektryczną od działalności przesyłowej. Z tego względu Skarb Państwa jako akcjonariusz Spółki był zobowiązany do przeniesienia Linni Wschodnich (jako majątku przesyłowego) do podmiotu prowadzącego działalność przesyłową - spółki P. S.A. Stąd też, Linie Wschodnie na mocy uchwały udziałowca stały się przedmiotem dywidendy a następnie aportu do P.

Wydanie Linii Wschodnich na rzecz Skarbu Państwa było w opisanym stanie faktycznym rozwiązaniem racjonalnym z punktu widzenia wymogów ekonomicznych i celu całej operacji. Wypłata dywidendy jest szczególną czynnością prawną dokonywaną mocą uchwały Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy. Jest to więc czynność prawna jednostronna dokonywana przez udziałowca, na mocy której Spółka zostaje zobowiązana do wyzbycia się części majątku. Z natury dywidendy jako świadczenia jednostronnego, wynika, iż świadczenie to nie może mieć charakteru odpłatnego (wzajemnego). Uprawnienie akcjonariusza do poboru dywidendy nie jest bowiem warunkowane w jakikolwiek sposób jego określonym zachowaniem, a jedyną i wystarczającą podstawą wypłaty jest uchwała o podziale zysku. Potwierdzenie stanowiska Spółki odnaleźć można również w wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie decyzji z 11 grudnia 2006 r. (sygn. 1401/BP-I/4230Z-111/06/TS), który w analogicznym stanie faktycznym stwierdził, że::"Spółka nie dokonuje więc odpłatnego zbycia praw majątkowych, wypłacając dywidendę w postaci niepieniężnej, w rozumieniu art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych". Z czysto formalnego punktu widzenia, dywidendę można więc zrównać z innymi czynnościami nieodpłatnymi określonymi w przepisach kodeksu cywilnego, na przykład z darowizną, rentą, czynnością przekazania nieruchomości itp. W związku z czym zdaniem Spółki nie ma możliwości zastosowania art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z przepisem art. 14 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. W konsekwencji, opodatkowaniu podlegają przesunięcia majątkowe pomiędzy podatnikami, które spełniają łącznie dwa warunki: tj. są dokonywane w oparciu o tytuł prawny przewidujący ich odpłatne zbycie, a strony transakcji łączy umowa przewidująca zapłatę ceny.

O ile w przedmiotowej sprawie można mówić o przeniesieniu własności Linii Wschodnich, to z pewnością nie ma ono charakteru odpłatnego zbycia i w konsekwencji nie może prowadzić do powstania przychodu u Spółki. Z pewnością wypłata przez Spółkę dywidendy niepieniężnej nie może być również utożsamiana z umową sprzedaży, ani jakąkolwiek podobną umową o charakterze wzajemnym. Wzajemny charakter umowy sprzedaży i umów podobnych wynika w szczególności z art. 535 k.c., który wskazuje, że obok oznaczenia przedmiotu sprzedaży, to właśnie cena (czy też szerzej: świadczenie wzajemne), którą kupujący zobowiażuje się zapłacić, stanowi niezbędny przedmiotowo element umowy sprzedaży. Wypłata dywidendy niepieniężnej w postaci Linii Wschodnich nie jest natomiast tożsama ze sprzedażą (odpłatnym zbyciem) przedmiotu takiej dywidendy, co wynika z faktu, iż w związku z wydaniem Linii Wschodnich Spółka nie uzyskuje żadnego świadczenia od akcjonariusza, ale jest to czynność o charakterze korporacyjnym, której skutkiem jest wyłącznie wyzbycie się przez Spółkę własności.

Co do warunku drugiego, to jak już wskazano powyżej, Spółki i Skarbu Państwa nie łączyła umowa (wypłata dywidendy została dokonana na podstawie uchwały Walnego Zgromadzenia), a więc w żadnym wypadku nie mogło być mowy o zobowiązaniu Skarbu Państwa do zapłaty na rzecz Spółki ceny.

W przedmiotowej sprawie Spółka nie uzyskuje także jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego, a zatem nie powstaje przychód podlegający opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 7 ustawy o p.d.o.p., przedmiotem opodatkowania jest - co do zasady - dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, tj. osiągnięta w roku podatkowym nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania. Ustawa o p.d.o.p. nie zawiera definicji przychodu podatkowego, wskazuje jedynie w art. 12 ust. 1 przykłady przysporzeń majątkowych stanowiących przychody podatnika. Jak natomiast wskazuje się zgodnie w doktrynie oraz orzecznictwie, przychodem jest każde przysporzenie majątkowe o charakterze trwałym, które definitywnie powiększa majątek podatnika.

W wyroku NSA w Warszawie z 27 listopada 2003 r. (III SA 3382/02, MoPod 2004/1/3) stwierdzono przykładowo, iż " (...)do przychodów zaliczyć można tylko takie wartości, które określają definitywny przyrost majątku podatnika". Jeszcze bardziej jednoznacznie wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w Szczecinie w wyroku z dnia 14 maja 1998 r., wskazując, że " (...) przychodem - jako źródłem dochodu - jest tylko ta wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa"

W świetle powyższego, można więc stwierdzić, iż do uznania danego zdarzenia za powodujące powstanie przychodu, musi ono wiązać się z powstaniem realnego przysporzenia majątkowego po stronie podatnika.

Wypłata dywidendy jest natomiast jednostronnym świadczeniem o charakterze korporacyjnym, któremu nie towarzyszy żadne przysporzenie majątkowe po stronie Spółki. Wręcz przeciwnie, podział zysków w formie dywidendy wiąże się z trwałym pomniejszeniem majątku Spółki, niezależnie od tego, czy jest ona dokonywana w formie pieniężnej, czy też niepieniężnej. Jedynym podmiotem, u którego stwierdzić można wystąpienie przysporzenia majątkowego w związku z wypłatą dywidendy jest więc akcjonariusz.

W opisanym stanie faktycznym nie występuje także instytucja "datio in solutum" (świadczenie w miejsce wypełnienia), przewidziana przez art. 453 k.c., która daje możliwość spełnienia, za zgodą wierzyciela innego świadczenia, zamiast tego, do którego zobowiązany jest dłużnik. W stanie faktycznym opisanym we wniosku Spółka została zobowiązana do wypłaty na rzecz Skarbu Państwa dywidendy w formie rzeczowej. Jak wskazuje § 2 uchwały Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy z 30 października 2008 r., "Dywidenda zostanie wypłacona w postaci rzeczowej, w formie prawa własności oraz wszelkich innych praw rzeczowych i obligacyjnych do elektroenergetycznych linii najwyższych napięć (...)". W takiej też formie dywidenda została przekazana.

Jak wskazuje się w doktrynie, "jeżeli uchwała taka stanowi o wypłacie niepieniężne>, zobowiązanie spółki ma od początku charakter niepieniężny" Tak właśnie było w przedmiotowej sprawie. Tym samym, nie mogła znaleźć w opisanym stanie faktycznym zastosowania instytucja przewidziana w art. 453 k.c. ani żadna podobna. Dlatego też, nawet z formalno-prawnego punktu widzenia, nie można mówić o odpłatnym zbyciu Linii Wschodnich przez Spółkę na rzecz Skarbu Państwa.

Podsumowując należy uznać, że dywidenda rzeczowa jest dopuszczonym prawem i równoprawnym z dywidendą w formie pieniężnej sposobem podziału zysku pomiędzy akcjonariuszy. Nie wiąże się ona z dokonaniem przez akcjonariuszy jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Skoro przepisy ustawy o p.d.o.p. nie zawierają uregulowań szczególnych określających zasady wypłaty dywidendy rzeczowej, to skutki podatkowe takiej transakcji powinny być identyczne, jak w przypadku częściej występującej dywidendy pieniężnej. Zgodnie natomiast z powszechnie przyjętym poglądem wypłata dywidendy w formie pieniężnej nie ma wpływu na rozliczenia w zakresie podatku p.d.o.p. podmiotu wypłacającego dywidendę (tzn. nie powoduje powstania ani przychodu, ani kosztu podatkowego).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Na wstępie organ podatkowy zauważa, że w sprawie będącej przedmiotem wniosku tj. wypłaty dywidendy przez Spółkę na rzecz Skarbu Państwa w formie rzeczowej poprzez wydanie Linii Wschodnich na podstawie Uchwały Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy z dnia 30 października 2008 r. została już wydana interpretacja indywidualna z dnia 12 marca 2009 r. nr IPPB3/423-1711/08-2/JB (doręczona Spółce 16 marca 2009 r.). Organ uznał za nieprawidłowe stanowisko w zakresie braku przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przy zaistnieniu zdarzenia wskazanego przez Spółkę. Na wydaną interpretację nie została wniesiona skarga do wojewódzkiego sądu administracyjnego.

Organ podtrzymuje zajęte uprzednio stanowisko i stwierdza:

Dywidenda jest częścią zysku netto (po opodatkowaniu podatkiem dochodowym) spółki kapitałowej przeznaczoną do podziału pomiędzy udziałowców lub akcjonariuszy.

Wypłata dywidendy na rzecz akcjonariusza jest obowiązkiem spółki wynikającym z przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks Spółek Handlowych (k.s.h.)- (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.).

Zgodnie z przepisem art. 347 § 1 k.s.h. akcjonariusze spółki akcyjnej mają prawo do udziału w zysku wykazanym w sprawozdaniu finansowym, zbadanym przez biegłego rewidenta, który został przeznaczony przez walne zgromadzenie do wypłaty akcjonariuszom. Prawo do udziału w zyskach, zwane prawem do dywidendy, jest jedną z najważniejszych form realizacji praw akcjonariuszy tworzących spółkę akcyjną. Z powyższego przepisu wynika, że decyzja w sprawie podziału zysku i wypłaty dywidendy nie jest decyzją, którą podejmuje Spółka. "Zysk do podziału" jest przedmiotem rozporządzeń właściwego w tej sprawie organu Spółki - walnego zgromadzenia. Jeśli walne zgromadzenie podejmuje uchwałę o wypłacie dywidendy, Spółka ma obowiązek wypłacić dywidendę akcjonariuszowi. Roszczenie o wypłatę dywidendy, które akcjonariusz nabywa w następstwie podjęcia uchwały walnego zgromadzenia jest uprawnieniem o charakterze obligacyjnym. W sytuacji, gdy Spółka nie wypłaci dywidendy, akcjonariusz może dochodzić tego roszczenia na drodze sądowej. Przepisy prawa handlowego nie określają, w jakiej formie ma być wypłacona dywidenda na rzecz wspólników/akcjonariuszy spółki. Przepisy te nie zabraniają, aby przedmiotem dywidendy były aktywa inne niż środki pieniężne.

Dopuszczalna jest zatem wypłata dywidendy zarówno w formie pieniężnej jak i niepieniężnej. Podjęcie decyzji w zakresie wypłaty dywidendy niepieniężnej może być podyktowane różnymi względami, np. brakiem gotówki na wypłatę dywidendy, także pochodzącej z zewnętrznych źródeł finansowania np. pożyczki czy kredytu. Spółka może także za bardziej racjonalne z ekonomicznego punktu widzenia uznać przekazanie określonych składników swoich aktywów akcjonariuszowi uprawnionemu do dywidendy niż ich zbycie a dopiero następnie wypłatę gotówki (w tym przypadku oszczędza np. na kosztach związanych ze zbyciem majątku).

Na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) dywidenda jest przychodem udziałowca (akcjonariusza) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych i podlega opodatkowaniu w momencie jej wypłaty. Ocena skutków prawnych po stronie Spółki wypłacającej akcjonariuszowi dywidendę w formie niepieniężnej wymaga ustalenia, czy po jej stronie powstanie przychód podatkowy czy też nie. O ile wypłata dywidendy w formie gotówki byłaby dla Spółki neutralna podatkowo, o tyle przeniesienie własności aktywów Spółki nie jest takie oczywiste.

Wykaz zdarzeń uznanych przez ustawodawcę za przychody u podatników podatku dochodowego od osób prawnych zawiera art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Choć przepis ten w ust. 1 nie wymienia wypłaty dywidendy rzeczowej jako zdarzenia rodzącego taki przychód, to jednak wskazać należy, że katalog wymienionych w tym przepisie zdarzeń rodzących przychód nie ma charakteru wyczerpującego, lecz jedynie przykładowy. Świadczy o tym użycie przez ustawodawcę w art. 12 ust. 1 sformułowania, że przychodami są "w szczególności" zdarzenia gospodarcze w przepisie tym wymienione, tj. m.in. otrzymane pieniądze, wartość umorzonych zobowiązań itd. Jednocześnie sposób ustalania wielkości przychodu będącego następstwem zbywania rzeczy lub praw majątkowych, a więc przenoszenia własności takich rzeczy lub praw majątkowych, wskazuje art. 14 ustawy. Stanowi on, że przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, a jeżeli cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, to przychód ten określa organ podatkowy w wysokości ich wartości rynkowej. W tym miejscu wskazać należy, iż pojęcie "zbycie" nie oznacza tylko umowy sprzedaży w rozumieniu Kodeksu cywilnego, w której z jednej strony następuje wydanie rzeczy, a z drugiej zapłata ceny tj. określonej kwoty pieniężnej. Cena nie zawsze musi być wyrażona w pieniądzu. Może również przybrać postać zwolnienia danego podmiotu (dłużnika) z ciążących na nim zobowiązań wobec innego podmiotu.

W przedstawionym stanie faktycznym podjęcie uchwały przez Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy o wypłacie zysku (dywidendy) w formie niepieniężnej, tzn. w postaci Linii Wschodnich skutkuje powstaniem zobowiązania Spółki do zaspokojenia roszczeń akcjonariuszy o wypłatę dywidendy. Wykonanie zobowiązania w formie przeniesienia przez Spółkę znajdujących się w jej aktywach własności Linii Wschodnich prowadzi do wygaśnięcia zobowiązania Spółki. W ten sposób Spółka jako dłużnik zwolni się z długu a Linie Wschodnie zmienią właściciela. W ocenie organu podatkowego prowadzi to do powstania po stronie Spółki przychodu na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przeniesienie majątku w postaci Linii Wschodnich należy traktować na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych na równi ze zbyciem rzeczy lub praw majątkowych. Uznanie, że podatkowo neutralna będzie zarówno wypłata dywidendy w postaci przeniesienia własności aktywów jak i wypłata dywidendy gotówką prowadziłoby do nierównego traktowania podatników. Podatnik, który najpierw dokonuje sprzedaży rzeczy lub praw majątkowych a następnie reguluje swoje zobowiązania z tytułu wypłaty dywidendy w formie pieniężnej byłby opodatkowany podatkiem dochodowym, natomiast podatnik, który bezpośrednio przeniósł własność rzeczy lub praw majątkowych, nie osiągnąłby żadnego przychodu.

Reasumując, w ocenie organu podatkowego w Spółce powstanie przychód podatkowy z tytułu odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych w wysokości wartości rynkowej Linii Wschodnich, a jednocześnie odpowiadającej wartości dywidendy przeznaczonej do wypłaty.

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę rozstrzygnięć organów podatkowych i sądów co do zasady nie stanowią one źródła prawa i nie są wiążące dla Organu. Ponadto powołane we wniosku rozstrzygnięcia zapadły w indywidualnych sprawach, przy odmiennych stanach faktycznych.

Decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 grudnia 2006 r. (sygn. 1401/BP-I/4230Z-111/06/TS), w której Dyrektor Izby Skarbowej występował jako organ wydający decyzję w trybie odwoławczym, a nie jako organ podatkowy wydający interpretację indywidualną w imieniu Ministra Finansów, nie obejmowała swym zakresem zdarzenia przedstawionego w przedmiotowym wniosku, lecz jedynie sytuację analogiczną.

Z przytoczonych we wniosku fragmentów uzasadnień wyroków NSA również nie wynika, aby odnosiły się do sytuacji przedstawionej w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia opisanego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.