IPPB3/423-560/14-2/EŻ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 22 maja 2014 r. (data wpływu 26 maja 2014 r.) w sprawie o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 26 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia kosztu uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia środka trwałego będącego samochodem.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (zwany dalej również Spółką) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabył samochód osobowy o wartości początkowej przewyższającej równowartość 20.000 EUR. Samochód wprowadzony został do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy. W związku z powyższym Wnioskodawca dokonuje od powyższego składnika majątku odpisów amortyzacyjnych, które zalicza do kosztów uzyskania przychodów. Wnioskodawca nie uwzględnia jednak całości odpisów amortyzacyjnych w kosztach uzyskania przychodu z uwagi na ograniczenie wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca planuje oddać powyższy składnik majątku w najem innemu przedsiębiorcy. Z tytułu najmu Wnioskodawca uzyska przychody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Wnioskodawca rozważa też późniejsze odpłatne zbycie samochodu osobowego na rzecz tego najemcy. Z tytułu odpłatnego zbycia samochodu osobowego Wnioskodawca rozpozna przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

W jaki sposób ustala się koszty uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia środka trwałego będącego samochodem osobowym, którego wartość początkowa przewyższa równowartość 20.000 EUR.

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie wprowadza definicji przychodu. Ustawa wymienia jedynie przykładowe kategorie przychodów wprowadzając tym samym katalog otwarty (otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw itp.).

Za przychody powstałe w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą u.p.d.o.p. uważa także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p.). Za datę powstania przychodu uważa się co do zasady dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności. W przypadku odpłatnego zbycia wykorzystywanego w działalności gospodarczej składnika majątku będącego środkiem trwałym kwoty uzyskane z tego tytułu stanowią podatkowy przychód z działalności gospodarczej który rozpoznaje się na zasadach ogólnych przedstawionych powyżej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Zatem każdy koszt poniesiony przez podatnika, jeżeli wypełnia definicję ogólną kosztu uzyskania przychodu przytoczoną powyżej może być zaliczony w ciężar kosztów uzyskania przychodu, chyba że ustawa wprost wyłącza daną kategorię kosztów z kosztów uzyskania przychodu, tak jak czyni to w zamkniętym katalogu kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodu zawartym w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

W odniesieniu do środków trwałych kosztem uzyskania przychodu są wydatki na ich nabycie, jednakże zaliczenie tych wydatków do kosztów uzyskania przychodu może nastąpić jedynie poprzez odpisy amortyzacyjne t.j. odpisy z tytułu zużycia środków trwałych dokonane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16 m u.p.d.o.p. z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 16 upodp oraz wyjątku przewidzianego dla nisko cennych środków trwałych o których mowa w art. 16d ust. 1. Ustawodawca potwierdza to m.in. w art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b zgodnie z którym, wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów (wydatki te zaliczane są bowiem do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne co wynika wprost z art. 15 ust. 6). W dalszej części ww. przepisu ustawodawca wprowadza jednak odstępstwo polegające na tym, iż wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych będą stanowiły koszt uzyskania przychodu w przypadku odpłatnego zbycia tych składników majątku. W tym przypadku, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 in fine kosztami będą wydatki bez względu na czas ich poniesienia, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1. Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania można stwierdzić, iż ustawodawca wprowadza następujące zasady rozliczania kosztów uzyskania przychodów związanych z nabyciem składników majątku zaliczonych do środków trwałych.

1. Podatnik nie może zaliczyć wydatków na nabycie środków trwałych bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów (z pewnym wyjątkiem przewidzianym dla nisko cennych środków trwałych przewidzianym w art. 16d ust. 1);

2. Wydatki na nabycie środków trwałych zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z zasadami przewidzianymi w u.p.d.o.p.;

3. Kosztem uzyskania przychodu będą jednak wydatki na nabycie środków trwałych w przypadku odpłatnego ich zbycia. W tym przypadku koszt uzyskania przychodu ustala się w wysokości wydatku poniesionego na nabycie danego środka trwałego, zaktualizowanego zgodnie z odrębnymi przepisami pomniejszonego o sumę dotychczasowych odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Wspomniany wyżej art. 16h ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. w ostatnim zadaniu wskazuje, iż suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodu. Oznacza to, iż podatnik dokonując miesięcznego lub rocznego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej składnika majątku bierze pod uwagę jego łączną wartość początkową t.j. wartość, która zgodnie z przepisami u.p.d.o.p. mogłaby stanowić koszty uzyskania przychodu jak również takich kosztów stanowić by nie mogła. Po ustaleniu kwoty odpisu amortyzacyjnego podatnik następnie zalicza w koszty uzyskania przychodu tylko tę wartość odpisu, która na mocy art. 15 ust. 1 uwzględnieniem art. 16 ust. 1 stanowi koszt uzyskania przychodu.

W stanie faktycznym będącym przedmiotem niniejszego wniosku Spółka dokona odpłatnego zbycia samochodu osobowego stanowiącego jej składnik majątku zaliczony do środków trwałych. Przychód uzyskany z odpłatnego zbycia stanowił będzie przychód z działalności gospodarczej. W konsekwencji przy ustalaniu dochodu, Spółka na podstawie art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. uprawniona będzie do uwzględnienia kosztów uzyskania przychodu. Biorąc pod uwagę literalne brzmienie ww. przepisów kosz uzyskania przychodu stanowić będzie wydatek na nabycie samochodu osobowego pomniejszony o sumę dotychczasowych odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1. W ocenie Spółki, przez wydatek na nabycie należy rozumieć kwotę jaką Spółka wydatkowała z własnego majątku w celu nabycia przedmiotowego środka trwałego. Wydatek ten równy będzie wartości początkowej składnika majątku wykazanej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, od której Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych. W konsekwencji, wydatkiem na nabycie będzie również kwota w części przekraczającej 20.000 EUR. W przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych art. 16 ust. 1 zawierający zamknięty katalog kosztów uzyskania przychodów nie wprowadza szczególnych ograniczeń w możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie tego rodzaju składników majątku poza przypadkiem przewidzianym w art. 16 ust. 1 pkt 1. Przy czym ograniczenie o którym mowa w tym przepisie polega jedynie na konieczności pomniejszenia wydatków na nabycie zbywanego składnika majątku o sumę dotychczasowych odpisów amortyzacyjnych. Nie odnosi się natomiast do samego ustalania wartości wydatku na nabycie tego składnika majątku. Gdyby w odniesieniu do transakcji odpłatnego zbycia składnika majątku będącego środkiem trwałym w postaci samochodu osobowego ustawodawca chciał wyłączyć z kosztów uzyskania przychodu wartość samochodu w części przewyższającej 20.000 EUR to uczyniłby to wprost w przepisie. Przypadkiem takiego zabiegu legislacyjnego jest przykładowo art. 16 ust. 1 pkt 4 w którym to ustawodawca ogranicza możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia samochodu osobowego w części ustalonej od jego wartości początkowej przewyższającej równowartość 20.000 EUR. Tym samym z uregulowań zawartych w art. 16 ust. 1 wynika to, iż odpisy amortyzacyjne od samochodu osobowego mogą stanowić koszt uzyskania przychodu tylko do określonej części (nieprzekraczającej równowartości 20.000 EUR) natomiast w przypadku odpłatnego zbycia takiego samochodu osobowego brak jest analogicznych uregulowań. W konsekwencji cała kwota poniesiona na nabycie samochodu osobowego (pomniejszona o odpisy amortyzacyjne dokonane do dnia jego odpłatnego zbycia) stanowić będzie koszt uzyskania przychodu w przypadku odpłatnego zbycia tego składnika majątku. Przy czym, jak wynika z art. 16h ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. dokonując pomniejszenia wydatków na nabycie samochodu osobowego o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne bierze się pod uwagę łączną kwotę tych odpisów t.j. również tę część która zgodnie z art. 16 ust. 1 nie stanowi kosztów uzyskania przychodu. Jest to tym samym jedyny przypadek w którym ustawodawca reguluje sposób ustalania kosztu uzyskania przychodu na zbyciu środka trwałego będącego przedmiotem niniejszego wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, w tym zakresie odstąpiono od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.