IPPB3/423-532/09-2/GJ - Możliwość zastosowania obniżonej stawki amortyzacji dla samochodu osobowego, oddanego przez spółkę kapitałową do używania osobie trzeciej na podstawie umowy leasingu operacyjnego oraz określenie skutków podatkowych sprzedaży samochodu na rzecz korzystającego po upływie podstawowego okresu umowy leasingu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2009 r. (data wpływu 7 sierpnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania obniżonej stawki amortyzacji dla samochodu osobowego oraz skutków podatkowych sprzedaży samochodu w odniesieniu do którego zastosowano obniżoną stawkę amortyzacji - jest prawidłowe.

W dniu 7 sierpnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania obniżonej stawki amortyzacji dla samochodu osobowego oraz skutków podatkowych sprzedaży samochodu w odniesieniu do którego zastosowano obniżoną stawkę amortyzacji.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie leasingu. W ramach prowadzonej działalności Spółka ma zamiar zawrzeć z korzystającym umowę leasingu, na mocy której nabędzie a następnie odda do odpłatnego używania i pobierania pożytków podlegający amortyzacji samochód osobowy o wartości przekraczającej równowartość 20.000 euro. Zawarta przez Spółkę z korzystającym umowa leasingu będzie spełniała warunki, tzw. umowy leasingu operacyjnego, określone w art. 17b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 tj. z późn. zm., zwanej dalej "u.p.d.o.p."), tzn.: 1) umowa zostanie zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji właściwego dla samochodu osobowego, oraz 2) suma ustalonych w umowie opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, będzie odpowiadać co najmniej wartości początkowej samochodu osobowego.

Spółka ma zamiar wprowadzić nabyty i oddany do używania samochód osobowy do ewidencji środków trwałych i dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej tego samochodu, Wartość początkowa samochodu osobowego przekraczać będzie równowartość 20.000 euro przeliczonych na złote według kursu średniego NBP z dnia przekazania samochodu osobowego do używania. Spółka zamierza dokonywać odpisów amortyzacyjnych od samochodu osobowego przy zastosowaniu obniżonej stawki amortyzacyjnej (np. do 1%), począwszy od miesiąca, w którym ten samochód zostanie wprowadzony do ewidencji. Spółka ma zamiar zaliczyć do kosztów podatkowych odpisy amortyzacyjne dokonane przy zastosowaniu obniżonej stawki (np. do 1%) w części ustalonej od wartości początkowej tego samochodu nie przewyższającej równowartości 20.000 euro. Po upływie podstawowego okresu leasingu Spółka sprzeda samochód osobowy na rzecz korzystającego oraz określi skutki podatkowe takiej sprzedaży zgodnie z art. 17c u.p.d.o.p.

W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie:

Stanowisko Spółki:

Wysokość stawek amortyzacji podatkowej oraz zasady ich podwyższania i obniżania określają przepisy art. 16i u.p.d.o.p. Zgodnie z art. 16i ust. 1 u.p.d.o.p., odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł u.p.d.o.p., dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. Jednocześnie, przepis art. 16i ust. 5 u.p.d.o.p. określa, iż podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Zdaniem Spółki, powyższe przepisy u.p.d.o.p. nie wprowadzają ograniczeń odnośnie obniżenia stawki amortyzacyjnej, jak również nie wymieniają kategorii środków trwałych, dla których może być zastosowana obniżona stawka amortyzacji. Wobec powyższego, w opinii Spółki, dla samochodu osobowego o wartości początkowej przewyższającej równowartość 20.000 euro nabytego przez Spółkę i oddanego do używania korzystającemu na mocy umowy leasingu operacyjnego, Spółka ma prawo dowolnie obniżyć stawkę amortyzacji podatkowej (np. do 1%). Obniżona stawka będzie miała zastosowanie od miesiąca, w którym samochód osobowy został wprowadzony do ewidencji Spółki albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Jednocześnie, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p., Spółka nie będzie miała prawa uznać za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia samochodu osobowego dokonywanych przy zastosowaniu obniżonej stawki amortyzacji (np. do 1%), w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro (przeliczonej na złote według kursu średniego EURO ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania). Podkreślenia wymaga, iż stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w interpretacji organu podatkowego wydanej w podobnej sprawie, tj. piśmie izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 marca 2009 r. nr: IPPB5/423-266/08-2/DG oraz piśmie Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 listopada 2008 r. nr IPPB3/423-1185/08-2/JG.

Skutki podatkowe sprzedaży przedmiotu leasingu po upływie podstawowego okresu umowy leasingu na rzecz korzystającego, w tym sprzedaży samochodu osobowego o wartości początkowej przekraczającej równowartość 20.000 euro, określają przepisy art. 17c u.p.d.o.p. Przepis ten stanowi, iż jeżeli po upływie podstawowego okresu umowy leasingu, o której mowa w art. 17b ust. 1, finansujący przenosi na korzystającego własność środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, będących przedmiotem tej umowy, wówczas: 1) przychodem ze sprzedaży środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie sprzedaży; jeżeli jednak cena ta jest niższa od hipotetycznej wartości netto środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, przychód ten określa się w wysokości wartości rynkowej według zasad określonych w art. 14, 2) kosztem uzyskania przychodów przy ustalaniu dochodu ze sprzedaży jest rzeczywista wartość netto. Jednocześnie, w myśl art. 17a pkt 5 upodp, przez rzeczywistą wartość netto rozumie się wartość początkową środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych zaktualizowaną zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p.

Przepis art. 16h ust. 1 pkt 1 stanowi, iż odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Jak wynika z analizy powyższych przepisów, art. 17b ust. 1 u.p.d.o.p. określa szczegółowe skutki podatkowe sprzedaży przedmiotu leasingu dla stron umowy leasingu po upływie podstawowego okresu umowy leasingu. Zdaniem Spółki, w przypadku sprzedaży na rzecz korzystającego po upływie podstawowego okresu umowy leasingu samochodu osobowego o wartości początkowej przekraczającej równowartość 20.000 euro, w odniesieniu do którego zastosowano obniżoną stawkę amortyzacji (np. do 1%), przychodem ze sprzedaży będzie cena ustalona przez strony w umowie sprzedaży (z zastrzeżeniem możliwości określenia przychodu na poziomie wartości rynkowej, jeśli ustalona cena sprzedaży jest niższa niż hipotetyczna wartość netto tego samochodu określona zgodnie z u.p.d.o.p.).

Jednocześnie, kosztem uzyskania przychodów z tytułu sprzedaży powyższego samochodu osobowego jest w opinii Spółki, rzeczywista wartość netto tego samochodu określona zgodnie z u.p.d.o.p., tj. kwota odpowiadająca wartości początkowej przedmiotowego samochodu osobowego, pomniejszonej o sumę odpisów amortyzacyjnych dokonanych przy zastosowaniu obniżonej stawki amortyzacji (np. do 1%) zgodnie z zasadami opisanymi w art. 16h ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. (dokonanych w tym przypadku według obniżonej stawki amortyzacji (np. do 1%) od wartości początkowej tego samochodu osobowego począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym samochód wprowadzono do ewidencji, do końca tego miesiąca, w którym zbyto ten samochód, przy czym suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów - odpisy w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego EURO ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania tego samochodu do używania).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Spółkę oceny swego stanowiska.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock