IPPB3/423-510/13-2/PK1

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 26 czerwca 2013 r. (data wpływu 10 lipca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych przekazania w drodze darowizny wartości pieniężnych lub wierzytelności na rzecz spółki kapitałowej - jest prawidłowe.

W dniu 10 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych przekazania w drodze darowizny wartości pieniężnych lub wierzytelności na rzecz spółki kapitałowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa (dalej: O. Sp. k,) prowadzi działalność w zakresie hurtowego i detalicznego handlu farmaceutykami.

W chwili obecnej struktura O. Sp. k. przedstawia się następująco: komplementariusz - O. Sp. z o.o. (0,5% udziału w zysku) oraz komandytariusz O. Sp. z o.o. Spółka Komandytowo Akcyjna (99,5% udziału w zysku). Poniższe zapytanie dotyczyć będzie komplementariusza O. Sp. k, czyli O. Sp. z o.o. i zasadzać się będzie na analizie przepisów podatku dochodowego od osób prawnych. Dla celów niniejszego zapytania O. Sp. z o.o. będzie występować jako Wnioskodawca.

Jednocześnie udziałowcy O. Sp. k. rozważają powołanie holdingowej spółki kapitałowej (dalej: Spółka). Brane pod uwagę jest dokapitalizowanie Spółki w drodze darowizny (z zachowaniem formy pisemnej). Przedmiotem darowizny mogą być wartości pieniężne lub przeniesienie na Spółkę wierzytelności O. Sp. k. względem podmiotów trzecich.

Tak jak wskazano powyżej powyższe transakcje będą zawarte pod tytułem darmym a darczyńca (O. Sp. k) nie otrzyma w zamian żadnego ekwiwalentu. W szczególności nie nastąpi emisja nowych udziałów/akcji Spółki jak i nie nastąpi podwyższenie wartości nominalnej udziałów istniejących.

Idea ekonomiczna tej transakcji zasadza się na możliwości wyposażenia Spółki w określony majątek pozwalający na jej swobodne i elastyczne działanie bez konieczności dokapitalizowania spółki w przypadku zaistnienia takiej potrzeby.

Instytucja prawna zmiany wierzyciela została uregulowana w art. 509-518 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) - dalej: Kodeks cywilny. Z przepisów tych wynika, że wierzyciel może przenieść wierzytelność na osobę trzecią (zmiana wierzyciela). Przeniesienie to w prawie cywilnym jest określane mianem przelewu wierzytelności (cesji). Jeżeli wierzytelność jest stwierdzona pismem, przelew wierzytelności też powinien być dokonany w formie pisemnej. W tym przypadku zastrzeżenie formy pisemnej ma charakter dowodowy. Dla dokonania tego rodzaju czynności prawnej nie jest wymagana zgoda dłużnika. Jednak dłużnik powinien być zawiadomiony o cesji. Zawiadomienie dłużnika nie jest warunkiem ważności jej dokonania, leży raczej w interesie prawnym stron cesji (zbywcy i nabywcy wierzytelności). Przeniesienie wierzytelności może nastąpić pod tytułem odpłatnym (np. w wyniku sprzedaży) lub pod tytułem darmym. W wyniku przeniesienia (cesji) wierzytelności wygasa u dotychczasowego wierzyciela (cedenta) stosunek zobowiązaniowy z dłużnikiem, a powstają nowe stosunki zobowiązaniowe, w rozumieniu cywilnoprawnym, między nabywcą wierzytelności (cesjonariuszem) a dłużnikiem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dokapitalizowanie Spółki w drodze darowizny skutkuje powstaniem po stronie Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, (darczyńcy) dokapitalizowanie Spółki w drodze darowizny jakimkolwiek aktywem nie skutkuje powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Nie dochodzi bowiem do przysporzenia majątkowego po stronie darczyńcy.

Odnosząc powyższe do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazać należy, że przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t,j. Dz. U. z 1992 r. Nr 21, poz. 86 z późn. zm.) dalej: "u.p.d.o.p.°" wskazują na powszechność opodatkowania podatkiem od osób prawnych otrzymanych przysporzeń. Przepisy u.p.d.o.p. nie zawierają katalogu źródeł przychodów. Art. 12 u.p.d.o.p. odnoszący się do przychodów zawiera jedynie przykładowe wyliczenie sytuacji skutkujących rozpoznaniem przychodu (decyduje o tym użycie zwrotu "w szczególności"). Jednakże ww. przepis stanowi (art. 12 ust. 1 pkt 1 i 2 u.p.d.o.p.), że przychodem są otrzymane wartości pieniężne, jak również wartość innych otrzymanych odpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw. Kluczowym w powyższym katalogu przychodów jest zwrot otrzymanie. O rozpoznaniu przychodu decyduje fakt otrzymania. Bez tej czynności nie ma bowiem przysporzenia w majątku podatnika co z kolei skutkuje niemożnością rozpoznania przychodu.

W opisywanym stanie faktycznym mamy do czynienia z rozporządzeniem majątkiem pod tytułem darmym.

Przez pojęcie darowizny rozumieć należy typ umowy nazwanej, opisany w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z przepisem art. 888 § 1 tegoż Kodeksu przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Podstawowym elementem umowy darowizny, niezbędnym do uznania, że dane świadczenie jest darowizną, jest jej nieodpłatność. Świadczenie jest nieodpłatne wówczas, gdy otrzymujący świadczenie nie świadczy nic w zamian, ani też nie zobowiązuje się do innego świadczenia w przyszłości. Przy czym to świadczenie drugiej strony nie musi mieć charakteru majątkowego, może być np. korzyścią osobistą. Jedynym celem, jaki leży u podstaw darowizny, jest chęć przysporzenia majątkowego na rzecz drugiej strony. Jeżeli podatnik dokonuje świadczenia, mając nadzieję uzyskania w zamian, w przyszłości jakiejś korzyści majątkowej lub osobistej to nie można mówić o darowiźnie.

W związku z powyższym jako, że w ww. stanie faktycznym Wnioskodawca nie uzyska jakiegokolwiek świadczenia zwrotnego od Spółki (w chwili dokonania rzeczonej darowizny jak i w przyszłości) ergo nie ma otrzymania/przysporzenia. Wnioskodawca jedynie pozbywa się części aktywów ze swojego majątku, konsekwentnie nie można mówić o rozpoznaniu jakiegokolwiek przychodu dla O. Sp. z o.o.

Mając na uwadze powyższe rozważania stwierdzić należy, że wskutek przekazania w formie darowizny jakichkolwiek aktywów na rzecz Spółki nie powstanie przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych dla Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jedynie na marginesie organ interpretacyjny zauważa, iż ocena przedłożonego zdarzenia przyszłego oparta została na przepisach ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), nie zaś jak zostało to wskazane we wniosku na przepisach ww. ustawy, której tekst jednolity opublikowany został w Dz. U. z 1992 r. Nr 21, poz. 86 z późn. zm. Powyższa okoliczność potraktowana została jako przeoczenie Wnioskodawcy, które w żaden sposób nie wpływa na merytoryczną ocenę wniosku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.