IPPB3/423-492/10-2/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 23 lipca 2010 r. (data wpływu 30 lipca 2010 r.) w sprawie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych wykupu obligacji - jest prawidłowe.

W dniu 30 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych wykupu obligacji.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka S.A. (zwany dalej Spółka) planuje przeprowadzenie emisji obligacji. Przedmiot Programu Emisji stanowią obligacje, w formie zdemateriazowanej (zgodnie z ustawą z dnia 29 czerwca 1995 r. o obligacjach, Dz. U. z 2001 r. Nr 120, poz. 1300 z późn. zm.), które będą emitowane w seriach. Emisja obligacji ma nastąpić przez proponowanie nabycia obligacji w sposób inny niż publiczny w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych. (ustawa z dnia 29 lipca 2005 r., Dz. U. Nr 184, poz. 1539).

W ramach Programu Emisji, Spółka będzie zgodnie z Ustawą o Obligacjach i Warunkami Emisji Obligacji Dyskontowych, emitować między innymi imienne obligacje dyskontowe z okresem zapadalności wynoszącym 1 miesiąc, 3 miesiące lub 6 miesięcy od Dnia Emisji, lub innym okresie uzgodnionym z Gwarantami, nie przekraczającym Terminu Obowiązywania Programu.

Od obligacji dyskontowych nie będą naliczane odsetki. Obligacje będą obejmowane po cenie emisyjnej tj. cenie określonej jako procent wartości nominalnej Obligacji. Obligacje będą mogły być przedmiotem obrotu wtórnego w ograniczonym zakresie. Potencjalnymi nabywcami mogą być banki lub instytucje kredytowe w rozumieniu Prawa Bankowego.

Wykup obligacji będzie następował po cenie nominalnej. W związku z powyższym dyskonto będzie płatne jednorazowo w dacie wykupu obligacji (w dacie emisji Spółka otrzyma wartość emisyjną danej transzy obligacji, natomiast w momencie wykupu Spółka wypłaci obligatariuszom wartość nominalną i w ten sposób uiści kwotę dyskonta).

Obiigatariuszami będą osoby wpisane do Ewidencji w rozumieniu art. 5a ust. 2 Ustawy o Obligacjach prowadzonej przez Depozytariusza lub danego Sub-Depozytariusza, jako osoby uprawnione z Obligacji. Potencjalnymi obligatariuszami mogą być podatnicy, którzy nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu i podlegają w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W związku z powyższym, w dacie wykupu obligacji na emitencie, czyli na Spółce, zgodnie z art. 26 ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych będzie ciążyć obowiązek naliczenia i poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od kwoty wypłacanego dyskonta, przy czym stawka tego podatku będzie zależała od możliwości zastosowania właściwych umów o unikaniu opodatkowania.

Ze względu na to, że obligacje będą mogły być przedmiotem obrotu wtórnego, czyli cena nabycia obligacji przez obligatariuszy, którzy przedstawią obligacje do wykupu, może być różna, powstała wątpliwość, co do podstawy opodatkowania dla celów poboru tego podatku.

W związku z powyższym Spółka zadała następujące pytania:

Stanowisko wnioskodawcy.

W przypadku obligacji dyskontowych różnica pomiędzy ceną jaką musi zapłacić pierwszy nabywca obligacji (tekst jedn.: ceną emisyjna) a wartością nominalną obligacji stanowi dla emitenta de facto wynagrodzenie za korzystanie z cudzego kapitału.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 23 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) - dalej PDOPU; do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się wydatków na wykup obligacji, pomniejszonych o kwotę dyskonta. Zatem, kosztem uzyskania przychodu jest dyskonto wypłacane w związku z wykupem obligacji. Pomimo tego, że PDOPU nie zawiera definicji dyskonta obligacji, to ze względu na to, że ponoszonym przez emitenta ciężarem jest różnica pomiędzy wartością nominalną obligacji, a ceną emisyjną obligacji, użyte w art. 16 ust. 1 pkt 23 PDOPU pojęcie dyskonta nie może się odnosić do wartości ustalonej w inny sposób. W związku z powyższym, uwzględniając to, że celem emisji obligacji jest finansowanie bieżącej działalności Spółki czyli utrzymanie źródła przychodu, zasadne jest zaliczenie przez emitenta do kosztów uzyskania przychodów różnicy pomiędzy ceną emisyjną a wartością nominalną obligacji.

Wysokość dochodu obligatariuszy ustalanego w związku z wykupem obligacji będzie zależna od ceny po jakiej obligatariusz nabył obligację.

W przypadku wykupu obligacji od obligatariusza, który nabył ją na rynku pierwotnym osiągnięty dochód (otrzymane dyskonto) będzie równy różnicy pomiędzy wartością nominalną a ceną emisyjną obligacji.

Natomiast w przypadku obligatariuszy, którzy nabędą obligację na rynku wtórnym dochód będzie stanowić różnicę pomiędzy wartością nominalną (ceną wykupu) a zapłaconą przez tego obligatariusza ceną nabycia. W przypadku obrotu wtórnego obligacjami na cenę obligacji ma wpływ okres jaki upłynął od daty emisji. lm bliższy jest termin wykupu obligacji tym cena na rynku wtórnym za obligację dyskontową jest bliższa jej wartości nominalnej. W ten sposób od strony przychodowej różnica pomiędzy wartością nominalną obligacji a ceną emisyjną realizuje się częściowo w postaci zysku na zbyciu obligacji (u obligatariuszy którzy zbędą obligację przed jej terminem wykupu), a w części w momencie wykupu obligacji (u obligatariuszy, którzy nabyli obligację na rynku wtórnym i przedstawili ją do wykupu). W związku powyższym, w przypadku gdy do wykupu obligację przedstawią obligatariusze, którzy nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, emitent w dacie wykupu obligacji, pobierając zgodnie z art. 26 ust. 1 Ustawy o p.d.o.p. zryczałtowany podatek dochodowy od osób prawnych, powinien ustalić podstawę opodatkowania uwzględniając cenę nabycia obligacji przez obligatariusza tj.:

* dla obligatariuszy, którzy nabyli obligacje na rynku pierwotnym podstawę podatku zryczałtowanego będzie stanowić różnica pomiędzy wartością nominalną a ceną emisyjną obligacji.

* dla obligatariuszy, którzy nabyli obligacje na rynku wtórnym podstawę podatku zryczałtowanego będzie stanowić różnica pomiędzy wartością nominalną a ceną po jakiej obliagatariusze nabyli obligacje.

Zaprezentowane powyżej podejście jest spójne z zawartą w art. 5a pkt 12 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (u.p.d.o.f.) definicją dyskonta, zgodnie z którą dyskonto oznacza różnicę między kwotą uzyskaną z wykupu papieru wartościowego przez emitenta a ceną zakupu papieru wartościowego na rynku pierwotnym lub wtórnym.

Zatem, w przypadku gdyby przedstawiającymi do wykupu obligacji obligatariuszami były osoby fizyczne, podstawę dla poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych, o którym mowa w art. 30a tej ustawy, stanowiłaby różnica pomiędzy ceną wykupu (nominałem obligacji), a ceną za jaką obligatariusz nabył obligację na rynku wtórnym. Natomiast, w przypadku wykupu obligacji, którą będący osobą fizyczną obligatariusz nabył na rynku pierwotnym, podstawę dla poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych stanowiłaby różnica pomiędzy ceną wykupu (nominałem obligacji), a ceną emisyjną obligacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.