IPPB3/423-48/11-4/JB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 3 stycznia 2011 r. (data wpływu 7 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie w zakresie ustalenia, czy kary umowne z tytułu zrealizowania przedmiotu umowy z opóźnieniem, stanowią koszt podatkowy, uzupełnionym w dniu 16 marca 2011 r. (data wpływu 18 marca 2011 r.) o dodatkowe informacje z zakresu stanu faktycznego, na podstawie wezwania organu z dn. 4 marca 2011 r. - jest prawidłowe.

W dniu 7 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy kary umowne z tytułu zrealizowania przedmiotu umowy z opóźnieniem, stanowią koszt podatkowy Spółki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest wiodącym na polskim rynku dostawcą rozwiązań telekomunikacyjnych umożliwiających operatorom, przedsiębiorstwom i instytucjom rządowym oferować usługi głosowe transmisji danych i wideo. Spółka jest liderem w dostarczaniu telekomunikacyjnych sieci stacjonarnych, mobilnych i konwergentnych sieci szerokopasmowych technologii IP, aplikacji i usług.

W ramach swojej działalności Spółka m.in. zawiera umowy z kontrahentami krajowymi na dostawę sprzętu telekomunikacyjnego sieci telekomunikacyjnych oraz kompleksowych rozwiązań telekomunikacyjnych. W celu zabezpieczenia sprawnej realizacji zobowiązań wynikających z powyższych umów zawarte są w nich postanowienia dotyczące kar umownych z tytułu niezrealizowania wadliwego zrealizowania lub zrealizowania z opóźnieniem przedmiotu umowy.

Spółka rozważa możliwość zaliczenia zapłaconych przez siebie kar umownych z tytułu zrealizowania przedmiotu umowy z opóźnieniem w dostawach towarów do kosztów uzyskania przychodów. Wśród kar umownych którymi kontrahenci obciążają Spółkę znajduje się bowiem kategoria kar umownych związanych z nieterminową realizacją danego świadczenia usług lub dostawy towarów.

Przykładowo w celu wykonania umowy Spółka zamawia u swoich dostawców (zazwyczaj są to producenci sprzętu) towary. W niektórych przypadkach zamówienia takie są realizowane przez dostawców z opóźnieniem, tj. po dacie wskazanej jako data dostarczenia sprzętu w złożonym przez Spółkę zamówieniu. W konsekwencji okoliczności wywołujące powyższą zwłokę są okolicznościami wynikającymi z opóźnień dostawców Spółki w realizacji przedmiotowych dostaw.

Spółka pragnie wskazać iż ponosi przedmiotowe kary w celu zabezpieczenia źródła przychodu w postaci utrzymania dalszych, rokujących pozytywnie na przyszłość relacji biznesowych ze swoimi kontrahentami. W przypadku odmowy przez Spółkę zapłaty kary umownej istnieje wysokie prawdopodobieństwo utraty kontraktów biznesowych z danym kontrahentem.

Na dzień dzisiejszy zapłacone kary Spółka traktuje jako niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W odpowiedzi na wezwanie organu z dnia 4 marca 2010 r., w zakresie wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego poprzez doprecyzowanie, w jaki sposób, od strony odpowiedzialności finansowej, Spółka zabezpieczyła się przed negatywnymi skutkami współpracy ze swoimi dostawcami (zazwyczaj producentami towarów) - np. czy zawarto umowę ubezpieczenia w tym zakresie, lub w umowie pomiędzy Wnioskodawcą, a dostawcami, zawarto klauzulę o odpowiedzialności finansowej tych ostatnich w przypadku zaistnienia ewentualnych opóźnień w realizacji zamówień. W jaki sposób Spółka, w przedmiotowej sprawie, wykorzystała ustanowione między stronami zabezpieczenie, Spółka złożyła, w dniu 25 marca 2010 r., następujące wyjaśnienia:

Spółka zawarła w ogólnych warunkach realizacji zamówienia m.in. klauzulę uprawniającą Spółkę do częściowej lub całkowitej rezygnacji z zamówienia bez ponoszenia żadnych kosztów oraz do żądania kar od dostawców z tytułu opóźnień.

Spółka informuje, że nie otrzymała odszkodowań z tytułu opóźnień w dostawach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na gruncie przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 j. t z późn. zm., dalej ustawa o CIT) Spółce przysługuje prawo do zaliczenia zapłaconych kontrahentom kar umownych z tytułu zrealizowania przedmiotu umowy z opóźnieniem spowodowanym okolicznościami, za które Spółka nie ponosi odpowiedzialności, do kosztów uzyskania przychodu.

Stanowisko Wnioskodawcy

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle obowiązujących przepisów ustawy o CIT przysługuje jej prawo do zaliczenia kar umownych zapłaconych kontrahentom w związku z niedotrzymaniem umownie przyjętych terminów realizacji dostaw towarów lub świadczenia usług a wydatki poniesione zostały w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Powyższe stanowisko Spółka argumentuje następująco:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT za koszty uzyskania przychodów uważa się koszty poniesione w celu osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w katalogu w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT

Ustawodawca przewidział w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT katalog wydatków nie zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów. Między innymi, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu:

* wad dostarczonych towarów;

* wad wykonanych robót i usług;

* zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad;

* zwłoki w usunięciu wad towarów;

* zwłoki w usunięciu wad wykonanych robót i usług.

W ocenie Spółki, przepis art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT wskazuje, iż wyłączone z kosztów uzyskania przychodów są te wydatki, które są poniesione w związku z wadliwością towarów lub robót i usług. W konsekwencji wada (wadliwość) jest tutaj przyczyną wyłączenia poniesionych kosztów z kosztów uzyskania przychodu.

Zdaniem Spółki, łączna interpretacja art. 15 ust. i art. 16 ust. 1 ustawy o CIT wskazuje, iż płatności noszące znamiona kar, które nie mieszczą się wśród kar wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT, a poniesione zostały w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów stanowią zaliczyć należy do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym wydatek z tytułu kary umownej za opóźnioną realizację świadczonej usługi bądź dostawy towarów, w ocenie Spółki, może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

Stanowisko Spółki wyrażone w punkcie 3 powyżej znajduje swoje potwierdzenie w piśmie Ministra Finansów z dnia 3 września 1999 r., sygn. PB3-2470-GM-722-357/99. Zgodnie z oceną Ministra Finansów, zawartą w powyżej przytoczonym piśmie, istotą przepisu art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT jest niezaliczanie do kosztów uzyskania przychodów odszkodowań i kar umownych związanych generalnie z wadami towarów lub usług, a nie samą zwłoką w dostarczeniu towaru.

Również organy podatkowe, w wydawanych przez siebie interpretacjach prawa podatkowego wskazywały na dopuszczalność zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów tego typu wydatków.

Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w interpretacji z dnia 1 października 2008 r., sygn. lPPB1/415-767/08-5/lF, wypowiadając się na tle analogicznych przepisów regulujących przedmiotową kwestię w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdził m.in.:

Tak więc nie wszystkie kary umowne wynikające z niewykonania lub nienależytego wykonania umowy nie stanowią kosztu podatkowego, lecz tylko te kary, które wynikają z wad sprzedawanych towarów, wad wykonywanych robót i usług, kary za zwłokę w zamianie towaru wadliwego na niewadliwy lub kary za zwłokę w usunięciu wad wykonywanych robót i usług.

Reasumując, należy uznać, iż w przedstawionym stanie faktycznym, kosztem uzyskania przychodów będzie zapłacona kara umowna z tytułu nieterminowego wykonania usługi.

Analogiczne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, w wydanej interpretacji z dnia 18 marca 2008 r., o sygn. ILPB3/423-31/08-3/DS:

" (...) wypłacone odszkodowanie z tytułu opóźnienia w realizacji zamówienia, jako nie wymienione w ww. przepisie < art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT - przyp. Spółki>, może stanowić koszt uzyskania przychodu, o ile wykazuje związek z prowadzoną działalnością i uzyskiwanymi z tego tytułu przychodami. Odszkodowanie z tytułu nieterminowego wykonania umowy nie zostało wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie przepisu art. 16 ust. 1 pkt 22 ww. ustawy".

Zdaniem Spółki, oczywistym jest związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy ponoszeniem przez Spółkę przedmiotowych kar a zachowaniem źródła przychodów. W obecnej rzeczywistości gospodarczej niezapłacenie przez Spółkę kar z tytułu opóźnienia w dostawie towarów bądź wykonaniu usługi stanowić będzie przyczynę zerwania kontaktów handlowych, stanowiących znaczący udział w obrotach osiąganych przez Spółkę. Ponadto, niezapłacenie kar na rzecz kontrahentów Spółki w istotny sposób redukuje jej szanse na zawarcie kolejnych kontraktów, co w konsekwencji doprowadzić może do utraty źródła przychodów.

Powyższą argumentację podzielają również, w wydawanych interpretacjach prawa podatkowego, organy podatkowe. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w interpretacji z dnia 22 stycznia 2008 r., sygn. ITPB3/423-163/07/AM stwierdził, iż: " (...) zapłacone przez Spółkę kary umowne z tytułu niewykonania zobowiązań umownych, wypełniają dyspozycję ustawową "kosztów poniesionych w celu zachowania przychodów" i mogą zostać zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów, gdyż brak zapłaty przedmiotowych kar skutkowałby utratą źródła przychodów."

Jak zostało to wskazane powyżej kary, którymi Spółka zostaje obciążana przez swoich kontrahentów wynikają z tytułu nie zrealizowania zawartych umów w przewidzianym terminie. Spółka pragnie podkreślić, iż wykonanie przez nią umów z kontrahentami zostało dokonane z opóźnieniem, jednakże dostarczone towary lub usługi w ramach wykonania danej umowy nie są wadliwe.

Przedmiotowe kary ponoszone są przez Spółkę w celu zachowania źródła przychodów, a zatem stanowią dla niej koszt uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Jednocześnie, wydatki związane z karami za opóźnienie w realizacji umów nie zostały wskazane w zamkniętym katalogu wydatków niezaliczanych przez ustawodawcę do kosztów uzyskania przychodów w art. 16 ust. 1 pkt 22.

W konsekwencji, zdaniem Spółki jest ona uprawniona do zaliczenia wydatków z tytułu kar umownych wynikających z opóźnienia w realizacji przedmiotu umów z kontrahentami do kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.