IPPB3/423-46/09-2/KK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 13 stycznia 2009 r. (data wpływu 19 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych odnośnie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 19 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

A S.A. (dalej: A lub Spółka) ponosi koszty remontów powypadkowych samochodów. Samochody te objęte są ubezpieczeniem dobrowolnym (AC). Po wykonaniu napraw (na własny koszt), Spółka, po wypełnieniu procedury przewidzianej przez ubezpieczyciela, otrzymuje od zakładu ubezpieczeń odszkodowanie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszty remontów samochodów objętych dobrowolnym ubezpieczeniem AC są dla A kosztami bezpośrednio związanymi z przychodami, o których mowa w art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czy są kosztami uzyskania przychodów innymi niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, o których mowa w art. 15 ust. 4d ww. ustawy.

Spółka stoi na stanowisku, że koszty remontów powypadkowych samochodów stanowią tzw. koszty pośrednio związane z przychodami, o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i podlegają potrąceniu w dacie ich poniesienia. Uzasadnienie takiego stanowiska jest następujące:

Ustawodawca nie zdefiniował pojęć "koszty bezpośrednio związane z przychodami" oraz "koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami", użytych w art. 15 ust. 4 i 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednak podatkowe znaczenie tych pojęć można ustalić posługując się ich znaczeniem językowym. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskania określonego przychodu. Kosztami zaś innymi niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są wszelkie koszty nie będące kosztami bezpośrednio związanymi z konkretnymi przychodami, w tym koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika związane z jego funkcjonowaniem, takie jak np. koszty obsługi prawnej, windykacji, usług marketingowych, ubezpieczenia, badania sprawozdań finansowych, promocji, ogólnoadministracyjne, koszty mediów nie związanych z konkretną produkcją lub świadczeniem konkretnych usług itp. W praktyce jednak często kwalifikacja kosztów rodzi duże trudności.

Pomocniczo można odwołać się do rachunkowości. W ustawie o rachunkowości znajdziemy dwa bardzo podobne zwroty, a mianowicie: koszty bezpośrednie i koszty pośrednie. Zgodnie z definicją zamieszczoną w Encyklopedii rachunkowości, praca zbiorowa pod redakcją Marii Gmytrasiewicz, Warszawa 2005 - koszty bezpośrednie "obejmują te składniki kosztów poniesionych w fazie produkcji, które można ściśle odnieść na podstawie dokumentów źródłowych lub wiarygodnych obliczeń do przedmiotów kalkulacji, tj. poszczególnych produkowanych wyrobów, usług, zleceń produkcyjnych i ich grup". Wśród kosztów bezpośrednich można wymienić między innymi:

* koszty materiałów zużytych do produkcji danego towaru i wchodzących w substancję produktów,

* koszty paliwa i energii zużytej przy produkcji,

* koszty obróbki obcej, a więc koszty wykonania na wyrobach, produktach, półproduktach lub produkcji w toku operacji technologicznych (obróbki) przez inną jednostkę,

* koszty zużycia narzędzi i przyrządów używanych wyłącznie przy wytwarzaniu określonych produktów,

* koszty montażu zewnętrznego.

Kosztami bezpośrednimi mogą być również np.: koszty delegacji związanych bezpośrednio z świadczonymi usługami lub dostawą.

Kosztami pośrednimi, zgodnie z ww. Encyklopedią rachunkowości są natomiast te "składniki kosztów, których na podstawie dokumentów źródłowych nie można ściśle odnieść do poszczególnych produkowanych wyrobów, usług, zleceń produkcyjnych i ich grup". Wśród kosztów pośrednich możemy wymienić:

* amortyzacja maszyn i urządzeń produkcyjnych,

* koszty eksploatacji maszyn i urządzeń,

* koszty materiałów eksploatacyjnych - np. smarów, płynów chłodniczych zapewniających funkcjonowanie środków produkcji,

* koszty części zamiennych,

* koszty usług serwisowych,

* koszty energii - w tej części, w której jej zużycie nie zależy od ilości wytwarzanej produkcji,

* koszty remontów towarów i pomieszczeń,

* koszty transportu surowców i materiałów,

* cła i inne opłaty przywozowe,

* koszty usług telekomunikacyjnych,

* koszty dystrybucji wyrobów,

* amortyzacja środków transportu używanych do dystrybucji wyrobów,

* koszty transportu wyrobów,

* koszty produkcji i reklamy,

* podatki i opłaty.

Biorąc powyższe pod uwagę Spółka stoi na stanowisku, że koszty remontów powypadkowych samochodów jako koszty "ogólnozakładowe" związane z całokształtem działalności Spółki nie są kosztami bezpośrednio związanymi z konkretnymi przychodami i stanowią tzw. koszty pośrednio związane z przychodami, o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W szczególności w żadnym wypadku nie można przypisać tych kosztów jako kosztów poniesionych w celu osiągnięcia przychodu z tytułu wypłaty przez ubezpieczyciela odszkodowania. Wypłata odszkodowania jest bowiem wynikiem zawartej umowy ubezpieczenia i kosztem ponoszonym przez podatnika w celu osiągnięcia tego przychodu jest składka ubezpieczeniowa, jaką podatnik płaci. Natomiast koszty napraw powypadkowych samochodów są kosztami poniesionymi w tym celu, aby samochód dalej funkcjonował i służył działalności podatnika przynoszącej mu w swym całokształcie przychody podatkowe. Spółka ponosi koszty remontów powypadkowych samochodów, niezależnie od tego, czy otrzyma odszkodowanie od ubezpieczyciela.

Należy przy tym podkreślić, że dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy nie ma żadnego znaczenia istnienie przepisu art. 16 ust. 1p. 50 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów kosztów remontów powypadkowych samochodów, jeżeli samochody te nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym. Przepis ten nie przyporządkowuje bowiem w żadnym wypadku kosztu remontu do przychodu z tytułu otrzymania odszkodowania. Przepis ten ustanawia tylko warunek wyłączający dany koszt z kosztów uzyskania, nie przesądzając, kosztem uzyskania jakiego przychodu jest koszt remontu powypadkowego samochodu.

Przedmiotowe koszty powinny być więc zaliczone do kosztów podatkowych w dacie ich poniesienia. W tym zakresie znajdzie zatem zastosowanie art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącane w dacie ich poniesienia.

Po przeanalizowaniu przedstawionego stanu faktycznego oraz obowiązującego stanu prawnego stwierdzam, co następuje:

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Interpretacja pojęcia "koszty uzyskania przychodów" zawartego w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., prowadzi do wniosku, że podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem że:

* są to koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów,

* są to koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* nie są kosztami wymienionymi w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów.

Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

W myśl art. 15 ust. 4 koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potracalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 4d koszty uzyskania przychodów, inne niż bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu którego dotyczą.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 50 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych uzależnia możliwość zaliczenia w koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jedynie od objęcia samochodu ubezpieczeniem dobrowolnym. Tak więc, warunkiem koniecznym zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z likwidacją bądź remontem powypadkowym samochodu jest zawarcie umowy dobrowolnego ubezpieczenia, a także prawidłowe udokumentowane wydatku.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca ponosi koszty remontów powypadkowych samochodów. Samochody te objęte są ubezpieczeniem dobrowolnym AC. Po wykonaniu napraw (na własny koszt), Spółka, po wypełnieniu procedury przewidzianej przez ubezpieczyciela, otrzymuje od zakładu ubezpieczeń odszkodowanie.

Reasumując, powyższe wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w związku z remontem przedmiotowych samochodów objętych dobrowolnym ubezpieczeniem AC, dotyczą całokształtu działalności podatnika związane z jego funkcjonowaniem, należy więc zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów stosownie do uregulowań art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Otrzymane odszkodowania od firm ubezpieczeniowych stanowią zaś przychód podatkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.