IPPB3/423-457/12-2/KK - CIT w zakresie możliwości obniżania oraz podwyższania stawek amortyzacyjnych środków trwałych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2012 r. (data wpływu 2 lipca 2012 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości obniżania oraz podwyższania stawek amortyzacyjnych środków trwałych - jest prawidłowe.

W dniu 2 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości obniżania oraz podwyższania stawek amortyzacyjnych środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

S S.A. (dalej: "Spółka lub S) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka prowadzi działalność w zakresie usług informatycznych, których odbiorcami są głównie duże i małe przedsiębiorstwa oraz instytucje administracji publicznej. Do podstawowych obszarów działalności firmy należą: doradztwo informatyczne, produkcja i wdrażanie oprogramowania, integracja rozwiązań, audyt i testowanie oprogramowania, dostarczanie infrastruktury informatycznej, a także outsourcing informatyczny.

W ramach prowadzonej działalności S nabywa lub wytwarza we własnym zakresie szereg składników majątkowych stanowiących środki trwałe podlegające amortyzacji dla celów podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: p.d.o.p.).

Wnioskodawca dokonuje odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych przy zastosowaniu zasad określonych w przepisach art. 16a-16ł ustawy o p.d.o.p.

Spółka bierze pod uwagę, że będzie dokonywała obniżenia stawek amortyzacyjnych środków trwałych w stosunku do stawek wynikających z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych (dalej Wykaz), stanowiącym Załącznik 1 do ustawy o p.d.o.p. Obniżenie to może dotyczyć zarówno wszystkich, jak i tylko wybranych środków trwałych, nowo wprowadzanych do ewidencji środków trwałych lub takich środków trwałych, które już zostały wprowadzone do ewidencji.

W przypadku obniżania stawek amortyzacyjnych środków trwałych dopiero wprowadzonych do ewidencji obniżenie tych stawek będzie miało miejsce począwszy od miesiąca, w którym te środki będą wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego po roku podjęcia decyzji o obniżeniu stawek. W przypadku zaś środków trwałych już wprowadzonych do ewidencji ewentualne zmiany stawki będą miały miejsce z zachowaniem terminu wskazanego w art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p., tj od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego, w którym decyzja o zmianie stawek zostanie podjęta.

W przyszłości - z zachowaniem terminu, o którym mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p. - Spółka zamierza także dowolnie podwyższać stosowane stawki amortyzacyjne w odniesieniu do niektórych lub wszystkich środków trwałych. Wysokość stawek amortyzacyjnych po ich podwyższeniu nie przekroczy jednak maksymalnych stawek wskazanych w Wykazie.

Podkreślenia wymaga fakt że planowane przez Spółkę zmiany (tekst jedn.: obniżanie i podwyższanie) stosowanych stawek amortyzacyjnych będzie dokonywane wyłącznie w odniesieniu do środków trwałych amortyzowanych dla celów podatkowych według tzw. metody liniowej (tj metody przewidzianej w art. 16i ust. 1 w związku z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.p., zgodnie z którą odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek podstawowych przewidzianych w Wykazie).

W związku z wyżej opisanym zdarzeniem przyszłym Spółka zadała następujące pytania:

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad.1

Zgodnie z normą art. 16a ustawy o p.d.o.p., amortyzacji, co do zasady, podlegają środki trwałe stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.

W myśl art. 16f ust. 1 ustawy o p.d.o.p., podatnicy prowadzący działalność gospodarczą, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych. Przedmiotowych odpisów amortyzacyjnych środków trwałych można dokonywać, zgodnie z art. 16i ust. 1 ustawy o p.d.o.p., przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o POOP (tzw. metoda amortyzacji liniowej). Zgodnie z normą art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p. "podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego".

Zdaniem Wnioskodawcy mając na uwadze powyższe regulacje, oczywistym jest, że podatnicy amortyzujący środki trwałe wykorzystywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej z zastosowaniem metody liniowej mogą:

* począwszy od miesiąca, w którym dane środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji albo

* od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego;

- obniżyć stosowane dla celów podatkowych stawki amortyzacyjne w stosunku do stawek określonych w Wykazie.

Według Wnioskodawcy norma art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p. wyraża zatem generalną zasadę zezwalającą podatnikom na obniżenie stawek amortyzacji podatkowej środków trwałych amortyzowanych metodą liniową. Ustawodawca nie przewidział żadnych dodatkowych ustawowych ograniczeń w ww. zakresie - w szczególności:

* nie określił minimalnego poziomu, do którego można obniżyć stawki amortyzacji podatkowej;

* nie określił czy ww. obniżenie stawek amortyzacji podatkowej powinno dotyczyć wszystkich środków trwałych zakwalifikowanych do danej grupy/typu środków trwałych, czy też może dotyczyć tylko dowolnie wybranych przez podatnika środków.

Spółka podnosi, iż w tym kontekście wskazać należy na posłużenie się w ww. przepisie zwrotem "mogą obniżać (...) stawki dla poszczególnych środków trwałych" który jednoznacznie wskazuje, że ewentualne obniżenie stawek amortyzacyjnych dotyczyć może wybranych ("poszczególnych") środków trwałych podatnika i to do podatnika należy wybór środków trwałych, w stosunku do których dokona on obniżenia wysokości stawek amortyzacyjnych.

Zdaniem Wnioskodawcy uznać zatem należy, że wolą ustawodawcy było pozostawienie podatnikowi prawa podjęcia indywidualnej/swobodnej decyzji w ww. zakresie. Potwierdzeniem prawidłowości powyższego stanowiska jest treść uzasadnienia projektu zmian do ustawy o p.d.o.p. wprowadzających ww. art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p. (druk nr 411 z dnia 17 kwietnia 2002 r), gdzie stwierdzono:

"Wprowadzono też możliwość zmniejszenia stawek amortyzacyjnych z Wykazu w dowolnej wysokości oraz w wybranym przez podatnika momencie. Taka zmiana była podyktowana koniecznością dostosowania ustaw podatkowych z rozwiązaniami przyjętymi w ustawie o rachunkowości oraz stworzeniem mocniejszego instrumentu polityki podatkowej prowadzonej przez podatników. Podatnicy będą mogli w okresie ponoszenia strat podatkowych zaplanować maksymalnie obniżone stawki amortyzacyjne i powrócić do stawek, tj. wyższych kosztów podatkowych, w okresie osiągania dochodów, a tym samym odpowiednio wpływać na wysokość straty podatkowej i dochodu do opodatkowania."

Nie ulega zatem wątpliwości, ze intencją ustawodawcy było umożliwienie podatnikom swobodnego decydowania o obniżeniu oraz ponownym podwyższeniu stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych.

Na poparcie powyższego Spółka pragnie powołać liczne interpretacje wydane przez organa podatkowe, w tym interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 15 lutego 2011 r. (sygn. ILPB4/423-304/10-2/DS), interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 11 października 2011 r. (sygn. IPPB5/423-746/11-2/RS), interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 29 marca 2012 r. (IPPB3/423-1098/11-4/k.k.)

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, nie powinno budzić wątpliwości, iż Spółka może według własnego uznania - z zachowaniem terminów, o których mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p. - obniżyć do dowolnej wysokości stawki amortyzacyjne w stosunku do stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu, dla poszczególnych środków trwałych (nowowprowadzonych do ewidencji środków trwałych lub takich, które już podlegają amortyzacji dla celów podatkowych), dla których przyjęto liniową metodę amortyzacji.

W świetle powyższego Spółka stoi na stanowisku ze zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p. ma prawo do czasowego obniżenia stawki amortyzacyjnej dla wszystkich środków trwałych, nawet do poziomu 0%.

Ad. 2

W ocenie Spółki ma ona prawo do podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych do dowolnego poziomu, nie wyższego jednak niż wynikającego z Wykazu.

Zdaniem Spółki możliwość podwyższenia stawek amortyzacji podatkowej do wysokości stawek amortyzacyjnych nieprzekraczających wysokości stawek określonych w Wykazie istnieje pomimo braku jednoznacznej normy prawnej expresis verbis w ww. zakresie. Przepisem regulującym zasady postępowania w ww. zakresie jest zdaniem Spółki art. 16i ust. 5 zd. 2 ustawy o p.d.o.p. - poprzez bowiem zastosowanie w treści ww. przepisu określenia "zmiana" ustawodawca wskazał, ze dopuszcza możliwość zmiany stawek amortyzacyjnych, nie wskazując kierunku ww. zmiany. Zgodnie zaś ze słownikową definicją, termin "zmiana należy rozumieć jako wymiana, zastąpienie - tj. zarówno obniżenie, jak i podwyższenie. Zdaniem Spółki, także wykładnia celowościowa regulacji ustawy o p.d.o.p. dotyczących amortyzacji podatkowej środków trwałych prowadzi do wniosku, ze racjonalny ustawodawca zezwala podatnikom na dokonanie podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych W przeciwnym razie stosowne ograniczenie zostałoby wprost zawarte w treści ustawy o p.d.o.p.

Spółka podnosi, iż potwierdzeniem prawidłowości powyższego stanowiska jest również fragment z uzasadnienia projektu zmian do ustawy o p.d.o.p., wprowadzających art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p. (Druk nr 411 z dnia 17 kwietnia 2002 r.) cytowany w uzasadnieniu do stanowiska Spółki w zakresie pierwszego pytania, w którym wprost wskazano na możliwość "powrotu" do stawek amortyzacyjnych w okresie osiągania dochodów tj. na możliwość zwiększenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych.

Prawo do podwyższenia stawek amortyzacyjnych dotyczy zarówno środków trwałych, co do których obniżono stawki w momencie ich wprowadzenia do ewidencji, jak i pozostałych, co do których obniżenie stawki nastąpiło w okresie ich amortyzacji.

Co więcej, o ile przepisy ustawy o p.d.o.p. zezwalają obniżać stawki amortyzacyjne "poszczególnych" (tekst jedn.: wybranych przez podatnika) środków trwałych, uznać należy, iż analogiczne zasady znajdą zastosowanie do podwyższenia stawek amortyzacyjnych.

Spółka stoi zatem na stanowisku, że możliwe jest podwyższenie, wedle decyzji/uznania podatnika, uprzednio obniżonych stawek amortyzacji podatkowej jednakże, stawki amortyzacyjne obowiązujące po ww. podwyższeniach nie mogą przekroczyć stawek wynikających z Wykazu, zaś podwyższenie stawek amortyzacyjnych powinno mieć miejsce z uwzględnieniem terminów wskazanych w art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p.

Na poparcie powyższego Spółka pragnie powołać liczne interpretacje wydane przez organa podatkowe, w tym interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 11 lutego 2011 r. (sygn. IPPB5/423-849/10-3/JC), interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 11 października 2011 r. (sygn. IPPB5/423-746/11-2/RS), interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 29 marca 2012 r., (IPPB3/423-1098/11-4/k.k.).

W świetle powyższego nie ulega żadnej wątpliwości, że Spółka może wg własnego uznania - z zachowaniem terminów, o których mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p. - podwyższyć uprzednio obniżone stawki amortyzacyjne dla poszczególnych środków trwałych amortyzowanych metodą liniową, do dowolnej wysokości, nie wyższej jednak niż stawki amortyzacyjne wskazane w Wykazie.

Ad. 3

Jak zostało wskazane powyżej podatnicy mają prawo do dowolnego obniżania/podwyższania stosowanych dla celów podatkowych stawek amortyzacyjnych w granicach wyznaczonych stawkami wynikającymi z Wykazu. Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p. zmiany stawki amortyzacyjnej (tekst jedn.: obniżenia lub podwyższenia poprzednio obniżonej stawki) można dokonać:

* począwszy od miesiąca, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji;

* od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego

W opinii Spółki, zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić więc zarówno w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych do ewidencji po raz pierwszy (wówczas ma to miejsce począwszy od miesiąca, w którym środki trwałe wprowadzono do ewidencji lub od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego), jaki środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji (wówczas zmian stawek amortyzacyjnych środków trwałych tj. podwyższenia lub obniżenia dokonuje się począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego po roku, w którym podjęto decyzję o zmianie stawek).

Stanowisko takie zostało potwierdzone m.in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 11 października 2011 r. (sygn. IPPB5/423-746/11-2/RS).

Mając na uwadze powyższe, w opinii Spółki nie ulega żadnej wątpliwości, że Spółka może obniżyć stawki amortyzacyjne środków trwałych amortyzowanych metodą liniową począwszy od miesiąca, w którym środki trwałe wprowadzono do ewidencji lub od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego, jaki dokonać zmian stawek amortyzacyjnych środków trwałych (tekst jedn.: podwyższyć je lub po raz kolejny obniżyć) począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.