IPPB3/423-426/09-2/MS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 6 października 2009 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPB3/423-426/09-2/MS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia z dnia 13 lipca 2009 r. (data wpływu 14 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania składników majątkowych wniesionych przez Spółkę tytułem aportu do spółki komandytowej, jako nie stanowiących przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania składników majątkowych wniesionych przez Spółkę tytułem aportu do spółki komandytowej, jako nie stanowiących przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

D. (dalej: Spółka) jest spółką prawa niemieckiego, prowadzącą działalność gospodarczą między innymi poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład (w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy o p.d.o.p.), polegającą na wynajmie powierzchni biurowych oraz handlowo-usługowych w biurowcach M oraz F O. Ponadto, Spółka osiąga zyski z innych źródeł, między innymi jest właścicielem innych nieruchomości położonych poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, które wykorzystuje do uzyskiwania przychodów z najmu. Działalność gospodarcza polegająca na wynajmie powierzchni biurowych w M oraz F O jest zatem tylko częścią z szerokiego wachlarza przedsięwzięć gospodarczych prowadzonych przez Spółkę.

W ramach restrukturyzacji posiadanych przez Spółkę nieruchomości w Polsce, Spółka rozważa przystąpienie do umowy spółki komandytowej, utworzonej na gruncie prawa polskiego, w której to będzie komandytariuszem.

Jak wspomniano powyżej, Spółka jest właścicielem m.in. biurowca M w W oraz gruntu, na którym posadowiony jest tenże budynek (dalej: Nieruchomości). Spółka nabyła prawo własności Nieruchomości w 2006 r. na podstawie umowy sprzedaży nieruchomości. Spółka odliczyła podatek VAT naliczony w związku z zakupem Nieruchomości. Dodatkowo, jako że Spółka dokonywała oraz dokonuje wyłącznie sprzedaż opodatkowaną VAT, prawo Spółki do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem towarów i usług (również z zakupem Nieruchomości) nie podlegało i nie podlega ograniczeniom, tzn. Spółka nie rozlicza podatku naliczonego tzw. współczynnikiem.

Spółka zamierza wnieść do nowopowstałej spółki komandytowej wkład niepieniężny w postaci posiadanych Nieruchomości. W skład aportu do spółki komandytowej wchodzić będą:

* prawo własności Nieruchomości;

* nazwa Nieruchomości - M

* ewentualne przynależności związane ze zbywanymi Nieruchomościami (przykładowo windy, anteny itp.).

Zgodnie z art. 678 kodeksu cywilnego (dalej: k.c.) z mocy samego prawa, w wyniku aportu Nieruchomości, na spółkę komandytową przejdą umowy najmu powierzchni biurowych i handlowo-usługowych w budynku (w związku z przejściem umów najmu na spółkę komandytową, wstąpi ona we wszelkie prawa i obowiązki Spółki z tytułu umów najmu z mocy prawa).

Ze względu na fakt, iż Nieruchomości są jednym z wielu składników majątkowych posiadanych przez Spółkę, mimo wniesienia aportem Nieruchomości Spółka będzie nadal prowadzić działalność gospodarczą w Polsce.

W szczególności, w związku z planowaną transakcją następujące składniki majątkowe nie zostaną przeniesione na spółkę komandytową:

* wierzytelności i inne prawa majątkowe;

* umowa rachunku bankowego oraz środki pieniężne należące do Spółki;

* umowy o zarządzanie Nieruchomością - obecna umowa zostanie rozwiązana, a zarządzanie Nieruchomością lub ewentualnie powierzenie zarządzania innemu podmiotowi będzie znajdować się w gestii spółki komandytowej;

* umowy o dostawę mediów (m.in. ze spółkami M, S, S) - obecne umowy zostaną rozwiązane, a zapewnienie zaopatrzenia Nieruchomości w media będzie znajdować się w gestii spółki komandytowej;

* umowy związane z obsługą administracyjną Spółki (prowadzenie ksiąg, obsługa prawna, itp.);

* księgi handlowe;

* zobowiązania Spółki (również te bezpośrednio związane z Nieruchomością w szczególności nie będzie stanowiła części aportu umowa kredytu zawarta w celu finansowania nabycia Nieruchomości).

Dodatkowo należy podkreślić, że intencją Spółki jest wniesienie aportem do spółki komandytowej składnika majątkowego (Nieruchomości), nie zaś całego przedsiębiorstwa Spółki, czy też zorganizowanej części takiego przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 28 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (dalej: k.s.h.), wskutek dokonania przedmiotowego wkładu, Nieruchomości będą stanowić majątek spółki komandytowej, który to spółka komandytowa wykorzystywać będzie do działalności opodatkowanej w rozumieniu ustawy o VAT. Dodatkowo, wnoszący aport i nabywca budynku złożą przed dniem dokonania aportu, zgodne oświadczenie, o którym mowa w art. 43 ust. 10 pkt 2 ustawy o VAT, tj. że rezygnują ze zwolnienia z opodatkowania dostawy Nieruchomości podatkiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1.

Czy Nieruchomości wniesione przez Spółkę tytułem aportu do spółki komandytowej nie stanowią przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów ustawy o p.d.o.p. oraz ustawy o VAT.

2.

Czy Nieruchomości wniesione przez Spółkę tytułem aportu do spółki komandytowej nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej: ZCP) w rozumieniu przepisów ustawy o p.d.o.p. oraz ustawy o VAT.

3.

Czy wniesienie aportem Nieruchomości (składającej się z nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem biurowym) do spółki komandytowej stanowi odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 7 ust. 1 ustawy o VAT i w związku z tym podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadach ogólnych, tj. w przypadku dostawy Nieruchomości - według stawki właściwej dla dostawy budynku, pod warunkiem spełnienia przez obie strony transakcji wymogów wynikających z art. 43 ust. 10 ustawy o VAT.

4.

Czy wniesienie aportem Nieruchomości do spółki komandytowej nie podlega opodatkowaniu p.c.c.

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie nr 1 i 2, w części dotyczącej ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. dalej, jako "ustawa o p.d.o.p."). W przedmiocie pytania nr 3 i 4 wydane zostaną odrębne interpretacje indywidualne.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Zdaniem Spółki, Nieruchomości wniesione przez Spółkę tytułem aportu do spółki komandytowej nie stanowią przedsiębiorstwa ani ZCP w rozumieniu przepisów ustawy o p.d.o.p.

Pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa zostało zdefiniowane w art. 4a ustawy o p.d.o.p. Punkt 4 tego artykułu definiuje ZCP, jako "organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania".

Z kolei punkt 3 art. 4a ustawy o p.d.o.p. definiuje przedsiębiorstwo poprzez odesłanie do przepisów k.c. Definicję pojęcie "przedsiębiorstwa" zawiera art. 55#185; ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964, Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

1.

Definicja przedsiębiorstwa

Zgodnie z wyżej przytoczonymi przepisami, do zdefiniowania przedsiębiorstwa zarówno z perspektywy ustawy o p.d.o.p., należy posłużyć się przepisami k.c. Stosownie do art. 55#185; k.c., "przedsiębiorstwo" - należy rozumieć jako zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej. Zgodnie z powyższym przepisem, przedsiębiorstwo obejmuje w szczególności:

1.

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

2.

własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

3.

prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

4.

wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

5.

koncesje, licencje i zezwolenia;

6.

patenty i inne prawa własności przemysłowej;

7.

majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

8.

tajemnice przedsiębiorstwa;

9.

księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zatem składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Ponadto, zgodnie z art. 55#178; k.c., czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej lub z przepisów szczególnych.

Zatem, zdaniem Spółki, transakcja mająca za przedmiot przedsiębiorstwo ma miejsce jedynie wtedy, gdy wszystkie wymienione w art. 55#185; k.c. elementy (o ile występują w danym stanie faktycznym) zostaną przekazane nabywcy. Dodatkowo, zdaniem Spółki, na gruncie przytaczanego przepisu istnieje możliwość umownego wyłączenia pewnych elementów z transakcji zbycia przedsiębiorstwa, ale tylko wówczas, gdy elementy te nie mają istotnego znaczenia dla funkcjonowania przedsiębiorstwa.

W przeciwnym wypadku, danej transakcji nie dotyczącej można uznać za zbycie przedsiębiorstwa.

2.

Przedmiot aportu

Z przedstawionego powyżej przez Spółkę stanu faktycznego wynika jednoznacznie, że przedmiotem aportu będą jedynie składniki majątkowe składające się na Nieruchomość, nie natomiast przedsiębiorstwo. Na potwierdzenie tej tezy Spółka przytacza poniższą argumentację.

Po pierwsze, Spółka nie przenosi wszystkich elementów, które zgodnie z przepisami k.c. tworzą przedsiębiorstwo. W szczególności zaś Spółka nie planuje transferu następujących elementów składających się na przedsiębiorstwo zgodnie z przepisami k.c., tzn.:

* części aktywów wykorzystywanych przez Spółkę do prowadzenia działalności gospodarczej (m.in. wierzytelności);

* środków na rachunku bankowym;

* praw z umów, których jest stroną (za wyjątkiem umów najmu, które przejdą na spółkę komandytową z mocy prawa);

* zobowiązań;

* ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa;

* majątkowych praw autorskich i pokrewnych (wnoszona jest jedynie nazwa budynku, przy czym nie jest ona ujęta w księgach Spółki jako odrębna wartość niematerialna i prawna).

Po drugie, należy podkreślić, że z perspektywy Spółki przedmiotem aportu jest tylko część składników należących do majątku Spółki. Warto w tym miejscu podkreślić, że z punktu widzenia przepisów podatkowych istotne jest, czy dany zbiór składników majątkowych ma charakter przedsiębiorstwa po stronie zbywcy w momencie dokonania transakcji. Jak już podkreślano powyżej, z perspektywy Spółki przedmiot aportu nie stanowi przedsiębiorstwa. O przedsiębiorstwie mogłaby być mowa dopiero wtedy, gdyby wraz z wnoszonymi Nieruchomościami zostały wniesione także dodatkowe elementy organizacyjne i majątkowe (umowy o zarządzanie, umowy z dostawcami mediów itp.). Dopiero bowiem funkcjonalnie połączony zespół tych wszystkich elementów pozwala na samodzielne prowadzenie przedsiębiorstwa.

Ponadto, aby w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na wynajmowaniu Nieruchomości można było mówić o przedsiębiorstwie i zachowaniu funkcjonalnych związków pomiędzy poszczególnymi jego składnikami, niezbędne jest, aby dana Nieruchomość była wyposażona w dodatkowe elementy składowe, umożliwiając m.in. zarządzanie tą Nieruchomością czy też zapewnienie jej zaopatrzenia w stosowne media, a także posiadanie odpowiedniej wiedzy fachowej. Natomiast przedmiotem opisywanej transakcji będą jedynie Nieruchomości i wymienione w stanie faktycznym umowy najmu z nimi związane (przechodzące na spółkę komandytową z mocy prawa). W szczególności, dodatkowe elementy składowe, takie jak dostarczenie mediów, zarządzanie Nieruchomością pozostaną w gestii spółki komandytowej, gdyż stosowne umowy nie będą przedmiotem zbycia/cesji. Nie ulega również wątpliwości, iż prowadzenie przedsiębiorstwa wymaga zapewnienia co najmniej obsługi administracyjno-księgowej. W opisywanym stanie faktycznym wszelkie obowiązki organizacyjne będą spoczywać na spółce komandytowej, jako że aportowi Nieruchomości nie będzie towarzyszyć zbycie/przeniesienie ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa Spółki (np. systemu prowadzenia rozliczeń księgowych i podatkowych).

Po trzecie, mimo znacznej wartości zbywanych składników majątkowych, w opinii Spółki nie ma uzasadnienia twierdzenie, że transfer tych składników mógłby stanowić podstawę do uznania danej transakcji za transfer przedsiębiorstwa wyłącznie ze względu na charakteryzowanie się przez te elementy znaczną wartością. Dla celów spełnienia przesłanek definicji przedsiębiorstwa nie jest bowiem istotna wartość przenoszonych składników majątkowych, lecz ich wzajemne, funkcjonalno-organizacyjne powiązania. Podobne stanowisko zostało zaprezentowane przez. NSA oz. w Gdańsku (SA/Gd 1959/94).

W tym kontekście, w ocenie Spółki, opisana w stanie faktycznym transakcja nie może być traktowana jako wniesienie aportem przedsiębiorstwa. Przedmiotem transakcji jest bowiem tylko i wyłącznie określona liczba składników majątkowych, które to nie tworzą organizacyjnej funkcjonalnej całości, za pomocą której można by prowadzić działalność gospodarczą czy też realizować określone funkcje w ramach takiej działalności.

Prawidłowość przytoczonych powyżej argumentów potwierdzają liczne interpretacje wydane przez organy skarbowe.

3.

Definicja ZCP

Zgodnie z art. 4a pkt 4 ustawy o p.d.o.p., ZCP jest to "organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania".

Zatem, aby zbiór danych składników majątkowych mógł być uważany za ZCP, muszą być spełnione łącznie wszystkie elementy definicji przytoczonej powyżej, co oznacza, że:

1.

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań;

2.

zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;

3.

składniki te są przeznaczone do realizacji zadań gospodarczych;

4.

zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania gospodarcze.

Łączne spełnienie wyżej wymienionych przesłanek jest niezbędne, aby można było stwierdzić, iż mamy do czynienia z ZCP. Stanowisko takie zostało potwierdzone w orzecznictwie oraz interpretacjach organów podatkowych.

Aby zatem w rozumieniu przepisów podatkowych określony zespól składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako ZCP, musi się on odznaczać pełną odrębnością która stanowi o możliwości samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. ZCP tworzą więc składniki, które można uznać za stanowiące zespół, a nie zbiór przypadkowych elementów.

Oznacza to, że ZCP nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których można prowadzić zakład działalność gospodarczą lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa już przed zbyciem (tj. na ile stanowią wyodrębnioną w nim organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

4.

Przedmiot aportu

Nieruchomości stanowiące przedmiot aportu wnoszonego do spółki komandytowej nie spełniają kryteriów pozwalających na zaklasyfikowanie ich jako ZCP. Należy zwrócić uwagę, że zgodnie z doktryną owo organizacyjne i finansowe wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, oddział czy wydział itp.

W przedstawionym stanie faktycznym nie mamy do czynienia z wniesieniem organizacyjnie czy finansowo wyodrębnionej jednostki. Ponadto, jak zostało to już przedstawione powyżej, nie zostaną wniesione aportem składniki takie jak część aktywów wykorzystywanych przez Spółkę do prowadzenia działalności gospodarczej (m.in. wierzytelności,), środki na rachunku bankowym, prawa z umów, których Spółka jest stroną księgi i dokumenty związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, które to składniki są niezbędne, aby można było mówić o ZCP.

Co więcej, składniki, które będą wniesione, nie są wystarczające, aby mogły stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania gospodarcze. Dopiero w gestii spółki komandytowej będzie leżało takie ich zorganizowanie i dodanie nowych składników, aby Nieruchomości mogły gospodarcze być wykorzystane do prowadzenia działalności gospodarczej. Powyższe jednoznacznie potwierdza, iż planowane wniesienie Nieruchomości wraz z umowami najmu, które przechodzą na nabywcę z mocy samego prawa, nie spełnia przesłanek do uznania przedmiotu wniesienia za ZCP.

Należy podkreślić, iż do zakwalifikowania przenoszonego zespołu składników jako ZCP niezbędne jest, aby pośród tychże składników znalazły się zobowiązania. Przesłanka ta wynika expressis verbis z definicji zawartej w art. 4a pkt 4 ustawy o p.d.o.p. Przepisy jednoznacznie stanowią że ZCP to "...organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania... " zatem jasne jest, że jeżeli zobowiązania nie wchodzą w skład transferowanych składników majątkowych, to nie można mówić o przeniesieniu ZCP.

Takie stanowisko poparte jest poglądami doktryny oraz reprezentowane jest w interpretacjach organów skarbowych. Zgodnie z przedstawionym przez Spółkę stanem faktycznym, zobowiązania, a w szczególności kredyt zaciągnięty na zakup Nieruchomości, nie będzie przedmiotem aportu.

Biorąc pod uwagę powyższą argumentację należy stwierdzić, że Nieruchomość, która zostanie wniesiona w postaci aportu do nowopowstałej spółki komandytowej, nie będzie stanowiła przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl