IPPB3/423-424/13-4/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 11 czerwca 2013 r. (data wpływu 14 czerwca 2013 r.) uzupełnionym na wezwanie z dnia 26 sierpnia 2013 r. (data doręczenia 28 sierpnia 2013 r.) pismem z dnia 29 sierpnia 2013 r. (data nadania 29 sierpnia 2013 r., data wpływu 2 września 2013 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 14 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

X. S.A. (dalej: "X."), jest jedną z największych spółek medialnych w Polsce. W ramach prowadzonej działalności, X. świadczyła na rzecz swoich kontrahentów różnego rodzaju usługi obejmujące udostępnianie produktów reklamowych na antenach programów telewizyjnych X., np. organizacja emisji reklam, tokowanie produktów, sponsoring, telesprzedaż, sprzedaż interaktywna (dalej:" Usługi"). Przedmiotowe Usługi były wykonywane przez dedykowany w tym celu Segment Sprzedaży i Marketingu X. (dalej: "Segment Sprzedaży i Marketingu" albo "Segment").

W toku aktywności gospodarczej prowadzonej w ramach Segmentu Sprzedaży i Marketingu X. nabywał od kontrahentów rozmaite świadczenia.

W listopadzie 2011 r. w ramach reorganizacji Grupy X., Segment Sprzedaży i Marketingu, spełniający definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa ("ZCP") w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej: "ustawa o CIT"), został wniesiony przez X. w drodze aportu do M. Sp. z o.o. (dalej: "Wnioskodawca" lub "M.") w zamian za jej udziały. Przedmiotem wkładu był zespól składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązania) umożliwiający prowadzenie/kontynuowanie działalności Segmentu Sprzedaży i Marketingu w ramach M.

Na mocy umowy przenoszącej na Wnioskodawcę aport w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa ze skutkiem na określoną godzinę w dniu, w którym została dokonana transakcja (dalej: "moment aportu" albo ""data aportu"), do M. zostały wniesione w szczególności prawa i obowiązki (wierzytelności/długi oraz należności/zobowiązania) wynikające z umów zawartych w związku z działalnością (funkcjami) Segmentu Sprzedaży i Marketingu, w tym prawa i obowiązki wynikające z umów zakupu towarów i usług.

W wyniku przejścia w momencie aportu na M. praw i obowiązków wynikających z umów zakupu towarów i usług, to na tej spółce (a nie na X.) po dokonaniu aportu spoczywał obowiązek uregulowania (tekst jedn.: faktycznej zapłaty) względem kontrahentów długów wynikających z faktur (faktur korygujących) lub innych dokumentów obciążeniowych wystawionych na X., w tym długów, których dokładna wartość lub termin płatności nie były znane na moment aportu. Długi przejęte przez M. w ramach aportu Segmentu zmniejszyły wartość wkładu.

W związku ze zmianę struktury organizacyjnej oraz zasadami fakturowania świadczeń wykonanych przez kontrahentów miejsce miały następujące sytuacje:

faktury zakupowe dotyczące czynności wykonanych przed datą aportu zostały wystawione po dacie aportu na X. i otrzymane w późniejszym okresie.

Wskazane faktury zostały wystawione przez kontrahentów na X. (przed datą aportu lub po dacie aportu) i dotyczyły jedynie świadczeń, których odbiorcą przed dniem aportu była X. Tym samym faktury (oraz faktury korygujące lub inne dokumenty obciążeniowe) dokumentowały koszty, które są związane z działalnością Segmentu i bezpośrednio lub pośrednio związane z jego przychodami, tj. przychodami z Usług świadczonych w ramach Segmentu. X. ujęła koszty wynikające z ww. faktur w swoich księgach rachunkowych, tj. zaksięgowała koszt na podstawie otrzymanej faktury.

X wystąpiła o potwierdzenie w drodze indywidualnej interpretacji prawa podatkowego prawidłowości swojego stanowiska, zgodnie z którym w przedstawionej sytuacji wobec braku sukcesji na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych przy planowanej transakcji aportu koszty wynikające z faktur wystawionych na X. (dokumentujących świadczenia wykonane na rzecz X. przed datą aportu) oraz ujęte w księgach rachunkowych X., które zostaną uregulowane (tekst jedn.: faktycznie zapłacone) przez X., i które nie będą wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na gruncie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, stanowić będą koszty uzyskania przychodów X. niezależnie od okoliczności, czy faktury zostaną wystawione przez kontrahentów przed datą aportu czy też po dacie aportu.

W interpretacji z dnia 26 stycznia 2012 r., (nr IPPB3/423-947/11-2/AG) Minister Finansów zajął stanowisko, że przedmiotowe wydatki nie stanowią kosztów uzyskania przychodów X., ponieważ nie zostały poniesione przez tę spółkę. Pogląd Ministra Finansów został podtrzymany w wyroku WSA z dnia 17 stycznia 2013 r. (sygn. III SA/Wa 1762/12), który jest nieprawomocny (X. złożyło skargę kasacyjną).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w przedstawionej sytuacji - wobec braku sukcesji na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych przy planowanej transakcji aportu - koszty wynikające z faktur wystawionych na X. (dokumentujących świadczenia wykonane na rzecz X. przed datą aportu) oraz ujęte w księgach rachunkowych X., które zostały uregulowane (faktycznie zapłacone) przez Wnioskodawcę, i które nie będą wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na gruncie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, stanowić będą koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy niezależnie od okoliczności, czy faktury zostaną wystawione przez kontrahentów przed datą aportu czy też po dacie aportu.

Zdaniem Spółki:

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionej sytuacji - wobec braku sukcesji na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych przy planowanej transakcji aportu koszty wynikające z faktur wystawionych na X. (dokumentujących świadczenia wykonane na rzecz X. przed datą aportu) oraz ujęte w księgach rachunkowych X., które zostaną uregulowane (tekst jedn.: faktycznie zapłacone) przez Wnioskodawcę, i które nie będą wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na gruncie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, stanowić będą koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy niezależnie od okoliczności, czy faktury zostaną wystawione przez kontrahentów przed datą aportu czy też po dacie aportu.

W pierwszej kolejności Wnioskodawca pragnie wskazać, iż przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, dalej: Ordynacja podatkowa) regulujące uprawnienia podmiotów wynikające z tzw. sukcesji podatkowej, w szczególności zawarte w art. 93-93e Ordynacji podatkowej dotyczą zasadniczo zdarzeń takich jak przekształcenia, podziały oraz połączenia osób prawnych. W katalogu sytuacji, w których zachodzi sukcesja praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształcanych ustawodawca zawarł także okoliczność wniesienia przez osobę fizyczną przedsiębiorstwa jako wkładu do spółki niemającej osobowości prawnej (art. 93a § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej) oraz utworzenie banku przez wniesienie tytułem wkładu niepieniężnego wszystkich składników majątkowych oddziału instytucji kredytowej, stanowiących przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część (art. 93a § 3 Ordynacji podatkowej).

Wspomniane wyżej przepisy nie obejmują natomiast swym zakresem innych przypadków wniesienia tytułem aportu przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części do innego podmiotu, co oznacza w sytuacji M., że wniesienie aportu w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa przez X. do M. nie skutkowało sukcesją podatkową w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. W konsekwencji, aport zorganizowanej części przedsiębiorstwa w postaci Segmentu Sprzedaży i Marketingu do M. nie pociągał za sobą kontynuacji rozliczeń podatkowych na gruncie ustawy o CIT, w tym odnoszących się zarówno do przychodów jak i kosztów podatkowych X. i Wnioskodawcy.

Należy jednak podkreś1ić iż wskazana wyżej okoliczność braku sukcesji podatkowej w przypadku wniesienia aportu nie wyłącza jednak generalnego obowiązku, jaki ciąży na podatnikach podatku dochodowego od osób prawnych, w postaci prawidłowego ustalenia dochodu do opodatkowania za dany rok podatkowy. W konsekwencji nie powinno ulegać wątpliwości, iż każda ze stron transakcji jest zobowiązana do prawidłowego ustalenia wysokości przychodów i kosztów podatkowych związanych z działalnością gospodarczą danego podatnika wykonywaną odpowiednio przed i po dacie aportu, bez wzajemnego kontynuowania rozliczeń podatkowych.

Biorąc pod uwagę obowiązek prawidłowego ustalenia wysokości przychodów i kosztów podatkowych przez każdą ze stron transakcji aportu, należy wziąć pod uwagę fakt wniesienia do M. w szczególności praw i obowiązków (wierzytelności i długów) wynikających z umów zakupu towarów i usług. Zatem obowiązek uregulowania (tekst jedn.: faktycznej zapłaty) długów względem kontrahentów przez M. (który wynika z przejęcia w ramach aportu przez M. ogółu praw i obowiązków z umów zawartych z kontrahentami) również będzie miał wpływ na obowiązek prawidłowego ustalenia przez M. wysokości kosztów podatkowych.

Zatem, pomimo iż świadczenia kontrahentów, których dotyczy zapytanie Wnioskodawcy, zostały wykonane przed datą aportu, a ich beneficjentem był wyłącznie X. uznać należy, iż to M. był uprawniony do zaliczenia kosztów wynikających z takich faktur do swoich kosztów uzyskania przychodów, ponieważ to M. faktycznie poniósł ciężar ekonomiczny ww. kosztów dokonując ich zapłaty. Nie ma przy tym znaczenie okoliczność, iż przedmiotowe faktury zostaną wystawione na X. i to X. ujmie koszty wynikające z przedmiotowych faktur w swoich księgach rachunkowych ani fakt, że zobowiązania wynikające z tych faktur pomniejszyły wartość aportu.

Należy wskazać, że za niemożnością zaliczenia ww. kosztów do kosztów podatkowych X. wskazuje Minister Finansów w przywoływanej interpretacji wydanej na rzecz X. (z 26 stycznia 2012 r.), w której stwierdził m.in., że: "(...) koszty wynikające z faktur wystawionych (przed lub po dacie aportu) na X. (dokumentujących świadczenia wykonane na rzecz X. przed datą aportu,) oraz ujęte w księgach rachunkowych X., które zostaną uregulowane (tekst jedn.: faktycznie zapłacone,) przez Spółkę Mediową, (tekst jedn.: M. - przyp. własny), na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym 0 (1 osób prawnych, nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy ponieważ nie będą poniesione przez X.

Co istotne pogląd Ministra Finansów został podtrzymany przez WSA w Warszawie w wyroku z dnia 17 stycznia 2013 r. (sygn. III SA/Wa 1762/12). Sad stwierdził w" nim m.in., że: "Nie można również zgodzić się ze stanowiskiem strony skarżącej, że na gruncie przepisów u.p.d.o.p. należy uznać, iż samo otrzymanie faktury determinuje powstanie kosztu wynikającego z przedmiotowej faktury co w jej ocenie potwierdza regulacja zawarta w art. 15 ust. 4e) u.p.d.o.p. (...) Należy zaznaczyć, że zawarcie w art. 15 ust. 4e) u.p.d.o.p. zwrotu "dzień, na który ujęto koszt jest księgach podatkowych (zaksięgowano) na podstawie..." który to ustawodawca zaczerpnął z ustawy o rachunkowości, nie może stanowić podstawy do uznania, że przepisy podatkowe odsyłają do zastosowania w sprawie przepisów prawa bilansowego."

Przy analizie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów ujętych na fakturach opisanych w stanie faktycznym należy mieć na uwadze całość konsekwencji podatkowych dotyczących nie tylko M., ale i drugiej strony omawianej transakcji (tekst jedn.: X.), jak również podatkowy charakter transakcji restrukturyzacyjnych polegających na przeniesieniu zorganizowanej części przedsiębiorstwa, które zakładają kontynuację działalności zorganizowanej części przedsiębiorstwa po jej przeniesieniu w drodze aportu na inny podmiot. Zatem koszty ponoszone w ramach tej działalności powinny zostać rozpoznane bądź to przez podmiot wnoszący aport bądź przez podmiot nabywający zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Innymi słowy, nie może dojść do sytuacji, w której w wyniku restrukturyzacji koszty dotyczące działalności operacyjnej i ściśle związane z przychodami generowanymi przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa nie są rozpoznane dla celów podatkowych przez żaden z podmiotów.

Skoro zatem w ocenie Ministra Finansów, X. nie jest uprawniony do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów w związku z fakturami otrzymanymi przez X., ale zapłaconymi przez M. ze względu na to, że zdaniem Ministra Finansów - zostały one poniesione w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. przez M., to konsekwentnie koszty te powinny zostać zaliczone do kosztów podatkowych Wnioskodawcy - jako koszty przez Wnioskodawcę poniesione oraz związane z przychodami przejętego Segmentu Sprzedaży i Marketingu.

Bez znaczenia pozostaje również okoliczność, iż świadczenia udokumentowane fakturami, które wystawili kontrahenci związane były z Usługami Świadczonymi przez X. przed datą aportu oraz dotyczyły osiągniętych przez X. przychodów podatkowych przed datą aportu oraz okoliczność, że koszty te związane były ze Świadczeniami, których odbiorcą był X. przed dniem aportu. Istotne bowiem jest, że to Wnioskodawca faktycznie poniósł koszt zapłaty za świadczenia udokumentowane ww. fakturami. Na uprawnienie to nie może w żadnym razie wpływać data otrzymania przez X. przedmiotowych faktur lub moment ich wystawienia przez kontrahentów. Poniesione przez M. wydatki dotyczące zapłaty za faktury wystawione na X. i związane z jej przychodami, należy bowiem równocześnie uznać za związane z przychodami M. w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

W szczególności koszty te były związane zarówno w sposób bezpośredni lub pośredni z działalnością gospodarczą prowadzoną przez X. w ramach Segmentu Sprzedaży i Marketingu i bezpośrednio wynikały z działalności tego podmiotu w ramach Segmentu. Segment Sprzedaży i Marketingu, z którym związane były te zobowiązania stał się natomiast przedmiotem aportu wniesionego do M. W wyniku wniesienia aportem zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie ulega zmianie związek pomiędzy przychodami z działalności prowadzonej w ramach Segmentu, a ponoszonymi kosztami. Przejęte zobowiązania pozostają bowiem nadał w związku z działalnością Segmentu Sprzedaży i Marketingu po jego nabyciu przez Wnioskodawcę. W oparciu o Segment Wnioskodawca kontynuuje prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie w jakim działa Segment i tym samym generuje przychody podatkowe. Zatem koszty poniesione przez M. związane z zapłatą zobowiązań przejętych w ramach aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa w postaci Segmentu należy uznać za wydatki związane w sposób pełny z prowadzoną przez M. działalnością gospodarczą w ramach Segmentu. Bez przejęcia zobowiązań i w konsekwencji bez poniesienia wydatków na zapłatę faktur nie byłoby możliwe bowiem nabycie Segmentu będącego ZCP, którego nieodłączną częścią są zobowiązania funkcjonalnie związane z ZCP. W rezultacie, koszty poniesione przez Wnioskodawcę w związku ze spłatą przejętych zobowiązań stanowią koszty uzyskania przychodów M.

Należy zatem podkreślić, iż w przedmiotowym przypadku nie ma miejsca sytuacja, w której to koszty uzyskania przychodów występują podmiocie który nie osiąga związanych z nimi przychodów. Koszty zapłaty za przejęte zobowiązania będą bowiem stanowiły koszty Wnioskodawcy jako koszty warunkujące osiąganie przychodów podatkowych przez M. (bez przejęcia zobowiązań nie byłoby możliwe bowiem nabycie Segmentu). Od momentu wniesienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa do M. to ta spółka osiąga przychody podatkowe z działalności Segmentu (będąc równocześnie zobowiązaną do ponoszenia wydatków z nią związanych - w tym do zapłaty faktur wystawionych jeszcze na X.). Tym samym, koszty spłaty zobowiązań jako koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów przez Wnioskodawcę należy uznać za koszty podatkowe. Brak sukcesji podatkowej w przedmiotowym przypadku nie powoduje bowiem niemożności uznania za koszty podatkowe kosztów ponoszonych w związku z zobowiązaniami przejętymi od podmiotu wnoszącego aport w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa. O możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych M. wyżej wskazanych wydatków decyduje bowiem wypełnienie warunków określonych w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Mając na uwadze wyżej przedstawioną argumentację, zdaniem Wnioskodawcy, należy uznać, że w odniesieniu do wydatków na spłatę przejętych zobowiązań zostały spełnione wszystkie warunki określone w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. tym samym, wydatki takie stanowią koszt podatkowy Wnioskodawcy.

Wskazać również należy, że art. 4a pkt 4 u.p.d.o.p. zdefiniowano pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, którą należy rozumieć, jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. W takim przypadku zasadę kontynuacji kosztów uzyskania przychodów wprost potwierdzono we wprowadzonym od 1 stycznia 2011 r., art. 15 ust. 1s pkt 2 u.p.d.o.p. (por. art. 2 pkt 6 lit. c ustawy z dnia 25 listopada 2010 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne Dz. U. Nr 226, poz. 1478 oraz treść uzasadnienia projekt nowelizacji). Przyjęte przez ustawodawcę rozwiązanie, a więc danie możliwości wprowadzenia przejętego przez spółkę przejmującą majątku w wartości, jaka wynika z ksiąg rachunkowych spółki zbywającej, nie ogranicza się jedynie do samego faktu ujęcia w księgach spółki przejmującej nabytego aportu. Zasada "kontynuacji kosztów" oznacza bowiem także możliwość kontynuowania kosztów, jakie pojawią się po dniu aportu, a są związane funkcjonalnie z przejętym aportem (por. wyrok NSA z dnia 23 listopada 2012 r.; sygn. II FSK 613/11).

Należy również przywołać wyrok WSA w Warszawie z 22 grudnia 2010 r., w którym WSA przedstawił poniższe tezy:

"Prowadzenie działalności gospodarczej, tu pierwotnie w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa w postaci oddziału samodzielnie sporządzającego bilans, a następnie po wniesieniu aportu, w ramach innego podmiotu (Spółki), ma charakter permanentny Przedsiębiorca jest na bieżąco zmuszony do ponoszenia określonych kosztów w celu zapewnienia niezakłóconego funkcjonowania prowadzonego przedsiębiorstwa. Mogę to być koszty najróżniejszego rodzaju, np. o charakterze czysto finansowym, jak rozpoznawanej sprawie, spłata odsetek od przejętych zobowiązań, ale również związane z eksploatacją, utrzymaniem w ruchu przejętych materialnych składników przedsiębiorstwa. Wszystkie one pozwalają na normalne funkcjonowanie przedsiębiorstwa, a w sensie podatkowym zabezpieczają źródło przychodów. Jeżeli więc określony wydatek towarzyszący działalności gospodarczej ze swej istoty i z racji rozwiązań prawnych przyjętych w ustawie podatkowej jest kosztem podatkowym (zapłata odsetek od kredytu, zrealizowane ujemne różnice kursowej i gdyby nie wniesienie aportu byłby ze względu na wykazywanie związku z prowadzoną działalnością gospodarczą kosztem uzyskania przychodu to takim kosztem powinien pozostać również iż obejmującego aport (Spółki), gdyż jak słusznie wskazuje Spółka, analogiczny jest także u niej związek pomiędzy takim kosztem a przychodami (prowadzoną działalnością) i fakt, że dana operacja gospodarcza rodząca zobowiązanie podjęta została jeszcze przez zbywcę sam w sobie nie powinien mieć charakteru rozstrzygającego.

Minister Finansów stwierdził w odpowiedzi na skargę, że wprawdzie Spółka będzie ponosiło wydatki, ale nie będzie mogła tych wydatków uwzględnić w kosztach podatkowych. Powstanie więc sytuacja, nie mająca w ocenie Sądu racjonalnych podstaw, iż w pierwszym okresie działania Spółki ponoszone przez nią wydatki dotyczące uniesionego aportem oddziału, które co do zasady nie podlegają wykluczeniu według kryteriów z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., nie mogłyby być traktowane jako koszty uzyskania przychodów tylko z tej racji, wywodzą się one ze zdarzeń prawnych mających miejsce a wnoszącego aport. Następstwem wniesienia aportem zorganizowanej części przedsiębiorstwa byłoby zatem zaniknięcie określonych kosztów uzyskania przychodów pomimo poniesionych niezbędnych wydatków. Wydatki te nie mogłyby być bowiem kosztem u podmiotu obejmującego aport, a tym bardziej u wnoszącego aport. Nie ma bowiem podstaw aby już po wniesieniu aportu, ponoszone przez obejmującego aport wydatki stanowiły koszt uzyskania przychodów u wnoszącego aport."

W konsekwencji uznać należy, iż opisane w stanie faktycznym koszty są pośrednio związane z przychodami M. (koszty związane z funkcjonowaniem Segmentu Sprzedaży i Marketingu). Zatem jeśli nie zostały wymienione w katalogu kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów (tekst jedn.: w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT), Wnioskodawca uprawniony będzie zaliczyć je do swoich kosztów uzyskania przychodów.

Za prawidłowe należy zatem uznać stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w przedstawionej sytuacji - wobec braku sukcesji na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych przy transakcji aportu - koszty wynikające z faktur wystawionych na X. (dokumentujących świadczenia wykonane na rzecz X. przed datą aportu) oraz ujęte w księgach rachunkowych X., które zostaną uregulowane (tekst jedn.: faktycznie zapłacone) przez M., i które będą bezpośrednio lub pośrednio związane z przychodami X. oraz nie będą wykluczone z kosztów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, stanowić będą koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy niezależnie od okoliczności, czy faktury zostaną wystawione przez kontrahentów przed datą aportu lub podacie aportu ani niezależnie od faktu, że zostaną wystawione na spółkę wnoszącą aport.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Uznając stanowisko podatnika za prawidłowe, należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana w odniesieniu do wskazanego w niej stanu faktycznego, którego kluczowym elementem jest stanowisko organu podatkowego zawarte w wydanej dla podmiotu wnoszącego aport interpretacji indywidualnej z dnia 26 stycznia 2012 r. nr IPPB3/423-947/11-2/AG i potwierdzone nieprawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 stycznia 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 1762/12. W konsekwencji, niniejsza interpretacja uznaje stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe jedynie przy założeniu, że w wyniku dalszego postępowania sądowo-administracyjnego stanowisko organu podatkowego wyrażone w interpretacji indywidualnej z dnia 26 stycznia 2012 r. nr IPPB3/423-947/11-2/AG nie zostanie zmienione.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr z 2012 poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.