IPPB3/423-408/13-2/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2013 r. (data wpływu 3 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów jest - prawidłowe.

W dniu 3 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. ("Spółka") planuje nabyć od spółki z grupy ("Zbywca") wierzytelności, które powstały w wyniku świadczenia przez Zbywcę w szczególności robót budowlanych na rzecz innego podmiotu ("Dłużnika"). W związku z nabyciem wierzytelności od Zbywcy, Spółka wstąpi we wszystkie prawa i obowiązki wierzyciela. Celem nabycia jest windykacja wierzytelności we własnym zakresie. Spółka nabędzie wierzytelność we własnym imieniu i na własne ryzyko. Nie zostanie zawarte porozumienie, przewidujące możliwość zwrotnego przeniesienia wierzytelności na Zbywcę.

Wierzytelność zostanie nabyta za cenę niższą niż kwota wymagalnej zapłaty (przewidywana cena nabycia wierzytelności będzie nawet niższa od kwoty netto wierzytelności wobec Dłużnika). Cena zbycia będzie odzwierciedlać ekonomiczną wartość zbywanej wierzytelności.

W przyszłości Spółka będzie otrzymywać spłaty wierzytelności od Dłużnika. Spółka zastanawia się nad sposobem zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie wierzytelności od Zbywcy w przypadku spływu wierzytelności od Dłużnika. W zależności od kondycji finansowej Dłużnika nastąpi zbycie jednej lub wszystkich wierzytelności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku każdorazowych spłat przez Dłużnika nabytej wierzytelności Spółka będzie posiadała prawo do rozpoznania każdorazowo kosztu Uzyskania przychodu do wysokości otrzymywanych spłat (jednakże w łącznej wysokości nie przekraczającej wydatków poniesionych na nabycie wierzytelności) i czy w związku z powyższym dochód do opodatkowania powstanie dopiero, gdy kwoty faktycznych spłat przekroczą koszt nabycia wierzytelności.

Zdaniem Wnioskodawcy, kosztem uzyskania przychodu będą wydatki poniesione na nabycie tej wierzytelności do wysokości otrzymywanych każdorazowo spłat nabytej wierzytelności (jednakże w łącznej wysokości nie przekraczającej wydatków poniesionych na nabycie wierzytelności), w związku z czym dochód na przedmiotowej transakcji dla Spółki powstanie dopiero w momencie, gdy kwoty spłat wierzytelności przekroczą cenę nabycia tejże wierzytelności.

Stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 1 Ustawy z dnia 15 lutego1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm. (dalej- CIT) przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. W świetle art. 12 ust. 3 Ustawy CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W opinii Spółki nominalna wartość nabytej wierzytelności nie stanowi przychodu należnego w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy CIT w momencie jej nabycia. Zdaniem Spółki, przychód powstanie dopiero w momencie otrzymania spłat od Dłużnika.

Zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W świetle art. 15 ust. 4 Ustawy CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

W opinii Spółki, wydatek na nabycie wierzytelności będzie niewątpliwie wydatkiem poniesionym w celu uzyskania przychodu. Spółka przewiduje bowiem, iż w przyszłości osiągnie ona przychód w postaci spłat dokonywanych przez Dłużnika.

Wydatek na nabycie wierzytelności będzie tzw. bezpośrednim kosztem uzyskania przychodów, ponieważ koszt w postaci ceny nabycia wierzytelności jest wprost związany z przychodem z tytułu spływu należności od Dłużnika. Wobec tego koszt nabycia wierzytelności powinien zostać potrącony w roku, w którym osiągnięty zostanie związany z nim przychód (zgodnie z art. 15 ust. 4 Ustawy CIT) - a więc w roku, w którym Spółka otrzyma kwoty przeznaczone na spłatę wierzytelności. Ustawa CIT nie reguluje sposobu, w jaki do kosztów podatkowych zaliczane są wydatki poniesione na nabycie wierzytelności, która w przyszłości będzie egzekwowana we własnym zakresie.

Zatem Spółka będzie miała prawo, w momencie otrzymania części wierzytelności, do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów kosztów poniesionych na nabycie tej wierzytelności każdorazowo do wysokości otrzymanej spłaty (tzn. do wysokości uzyskanego z tego tytułu przychodu).

Przykładowo, gdy Spółka nabędzie wierzytelność o wartości nominalnej 60 j. za cenę 40j. a dłużnik dokona spłaty wierzytelności jedynie w części równej 15 j., wówczas Spółce będzie przysługiwało prawo do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów części ceny nabycia w wysokości 15 j. W tym przypadku nie powstanie dochód podlegający opodatkowaniu po stronie Spółki. Jednakże w przypadku otrzymania spłaty wierzytelności w łącznej wysokości 50j. Spółka do kosztów uzyskania przychodów będą mogły zostać zaliczone wydatki na nabycie wierzytelności w łącznej wysokości nie przekraczającej 40 j. (koszt może zostać rozpoznany wyłącznie do wysokości ceny nabycia). Powstała w ten sposób nadwyżka (I0 j.) stanowić będzie dochód podlegający opodatkowaniu jednakże dopiero w momencie, gdy kwoty otrzymanych spłat przekroczą cenę nabycia wierzytelności (tekst jedn.: 40 j.).

W opinii Spółki, inny sposób zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na nabycie wierzytelności pozostaje w sprzeczności z ogólną zasadą opodatkowania dochodu, według której opodatkowaniu podlega wyłącznie dochód osiągnięty przez podatnika.

Stanowisko Spółki potwierdza brzmienie:

* wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 maja 2012 r. (II FSK 2007/10),

* wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 27 kwietnia 2005 r. (I SA/Bd 125/05),

* interpretacji prawa podatkowego, wydanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 13 września 2012 r. (IPPB3/423-394/12-2/DP) oraz w dniu 21 czerwca 2010 r. IPPB3/423-132/10-2/JB oraz

* interpretacji prawa podatkowego, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w dniu 17 lipca 2012 r. (IPTB3/423-172/12/MT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr z 2012 poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.