IPPB3/423-40/09-2/JB - Zaliczenie do kosztów wydatków ponoszonych z tytułu należności wypłacanych zagranicznym kontrahentom.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Banku, przedstawione we wniosku z dnia 22 stycznia 2009 r. (data wpływu 26 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki ponoszone z tytułu należności wypłacanych zagranicznym kontrahentom stanowić będą koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Bank będzie mógł rozpoznać w kosztach uzyskania przychodów także obliczone i odprowadzone do urzędu skarbowego właściwe kwoty podatku u źródła należne z tytułu ubruttowionych wypłat dokonywanych na rzecz zagranicznych kontrahentów - jest prawidłowe.

W dniu 26 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki ponoszone z tytułu należności wypłacanych zagranicznym kontrahentom stanowić będą koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Bank będzie mógł rozpoznać w kosztach uzyskania przychodów także obliczone i odprowadzone do urzędu skarbowego właściwe kwoty podatku u źródła należne z tytułu ubruttowionych wypłat dokonywanych na rzecz zagranicznych kontrahentów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Bank S.A. (dalej: "Bank") jest podmiotem świadczącym usługi finansowe. W ramach prowadzonej działalności Bank zawiera umowy z zagranicznymi kontrahentami, nierezydentami w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: "ustawa o p.d.o.p."), gdzie od dokonywanych płatności obowiązany jest jako płatnik, odprowadzić podatek u źródła. Bank, będąc płatnikiem podatku u źródła od należności wypłacanych zagranicznym kontrahentom, których dochody podlegają opodatkowaniu na terytorium Polski, oblicza właściwą kwotę podatku należnego z tytułu dokonanych wypłat poprzez ich ubruttowienie a następnie tak obliczoną kwotę zryczałtowanego podatku odprowadza do właściwego urzędu skarbowego. Kwota potrącanego podatku jest obliczana od wartości wynagrodzenia należnego zagranicznym kontrahentom wskazanej w zawieranych przez Bank umowach i powiększonej o należny podatek. Bank uznaje wartość takiego wynagrodzenia za należność netto już po pobraniu podatku u źródła

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji, gdy wydatki ponoszone z tytułu należności wypłacanych zagranicznym kontrahentom stanowić będą koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Bank będzie mógł rozpoznać w kosztach uzyskania przychodów także obliczone i odprowadzone do urzędu skarbowego właściwe kwoty podatku u źródła należne z tytułu ubruttowionych wypłat dokonywanych na rzecz zagranicznych kontrahentów...

Stanowisko Wnioskodawcy

Bank stoi na stanowisku, że w sytuacji, gdy wynagrodzenie wypłacane zagranicznym kontrahentom stanowi koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., Bank będzie uprawniony do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów kosztu odpowiadającego właściwej kwocie podatku u źródła odprowadzanej do urzędu skarbowego, należnej z tytułu ubruttowionych wypłat wynagrodzenia dokonywanych na rzecz zagranicznych kontrahentów. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są, koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Mając na wglądzie powyższe, za koszt uzyskania przychodu uznać należy kwotę podatku u źródła zapłaconą przez Bank, w związku z wynagrodzeniem wypłacanym zagranicznym kontrahentom. Należy mieć bowiem na uwadze, iż kwota podatku u źródła odprowadzana przez Bank, stanowi element wynagrodzenia ustalanego w umowach zawieranych z zagranicznymi kontrahentami. W sytuacjach, gdy wynagrodzenie wypłacane z tytułu zawieranych przez Bank (jako usługobiorcę) umów pożyczki, licencji, nabycia usług, nie zawiera się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i jednocześnie wynagrodzenie to wypłacane jest w związku z pozyskaniem finansowania działalności, prowadzenia działalności operacyjnej mającej na celu osiągnięcie przychodu czy zabezpieczenie źródeł przychodu, to wydatek ten stanowić będzie koszt uzyskania przychodów. W konsekwencji, odprowadzona przez Bank kwota podatku u źródła stanowiąca de facto część wynagrodzenia należnego zagranicznym kontrahentom, po ubruttowieniu tego wynagrodzenia również będzie stanowić koszt uzyskania przychodów. Bank pragnie wskazać ponadto, że stosowane rozwiązanie polegające na ubruttowieniu kwoty wynagrodzenia uzasadnione jest międzynarodową i krajową praktyką w tymże zakresie, na co wskazywać nogą również liczne orzeczenia sądowe czy interpretacje przepisów podatkowych wydawane w tym przedmiocie.

Na poparcie powyższego stanowiska, Bank powołuje się na wyroku WSA w Warszawie z dnia 27 maja 2008 r. sygn. III SA/Wa 1985/07, oraz interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 maja 2008 r. sygn. akt IP-PB3-423-304/08-4/JB.

Ponadto, wziąwszy pod uwagę, iż na terytorium Polski opodatkowaniu podlegają przychody osiągane w Polsce przez zagraniczne podmioty, zatem naliczana, pobierana i odprowadzana przez Bank kwota podatku u źródła powinna być uznana za część wynagrodzenia należnego podmiotom zagranicznym w związku z realizacją umów zawieranych przez Bank. O ile z zawartej przez Bank umowy nie wynika, że ustalono wynagrodzenie brutto, i podatek powinien być pobrany "w stu", kwota podatku naliczona w ramach ubruttowienia wynagrodzenia stanowiącego koszt podatkowy również stanowić będzie koszt uzyskania przychodów.

Reasumując, zauważyć należy, że odprowadzany podatek u źródła stanowi element wynagrodzenia płaconego przez Bank w zamian za możliwość korzystania z kapitału/usług kontrahenta. W konsekwencji, zdaniem Banku, kwota odprowadzanego podatku u źródła, spełniając definicję z art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., stanowić będzie koszt uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.